VISH'S P.O.V Wala na sa kinauupuan nila kanina si Liah at ang kapatid ni Fatima nang magtungo ako sa tapat ng kwartong kinaroroonan niya.That doctor is right. I need to say what my heart wants to say to her before it becomes too late.Ayoko namang mawala siya nang hindi niya nalalaman na mahal ko rin siya.Hinawakan ko ang sedura ng pinto. Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong hininga bago naglakas-loob na pihitin 'yon pabukas.As I entered Fatima's room, my heart was immediately covered in pain. It is indeed painful seeing the person you love lifelessly laying in her deathbed.Umupo ako sa upuan na nasa gilid ng kanyang kama. Pagkatapos ay tahimik kong pinagmasdan ang puno ng pasa at sugat niyang mukha.Pinagsiklop ko ang mga palad namin habang marahan kong hinaplos-haplos ang magulo niyang buhok."Can you please open your eyes kahit saglit lang? I just wanted to see them 'cause I miss them," kusa na lang lumandas ang isang luha sa pisngi ko. Kaagad ko 'yong pinahiran saka tip
5 years later….“As I opened my eyes, the light coming from the sun immediately hit my face. I forgot to close the curtain last night.That's fine though. Madalas naman akong hindi nagigising ng alarm clock ko kahit gaano pa kalakas.Maaga akong papasok ngayon and that's a good thing. Masarap maging productive kapag nagising ng maaga. Marami akong pwedeng gawin.Dahan-dahan akong bumangon. Kinusot-kusot ko ang mga mata ko bago ako tumayo. Malawak ko munang binuksan ang kurtina saka binuksan ang sliding door na salamin bago tinungo ang banyo.Fresh air is just what I needed.Mabagal lang ang mga galaw ko while I am doing my daily routine dahil masyadong sensitibo ang katawan ko sa ngayon.Naligo ako pagkatapos ay nagbihis. Isang high-waist gray trousers ang isinuot ko saka pinaresan iyon ng light brown long-sleeve top, white sneakers, at white over-sized blazer. Nang matapos na ao sa ginagawa ko, isinukbit ko na sa balikat ko ang aking bag.Pagkatapos ay lumabas na ako ng condo saka
I went back home after having one of the tiring days of my life. Nananakit ang likod ko dahil sa kakaupo buong araw. Pati pwet ko nananakit.Pero kahit na pagod ako, pinili ko pa rin na pumunta sa condo ng kapatid ko kung saan malapit lang sa hospital na pinagtatrabahuan niya. Kasalukuyan siya ngayong intern bilang isang Neurosurgeon.Sigurado akong kakatapos lang niya rin ngayon sa trabaho. Matagal na rin kaming hindi nagkakausap dahil pareho kaming busy. I miss bonding with her kahit na dalawang taon pa lang simula noong hinayaan ko siyang makapasok sa buhay.Ever since kasi na nawala ang memorya, wala sa kahit na sinong nagpakilala sa aking pamilya ko ang hinayaan kong makipaglapit sa akin. Iba kasi ang sinasabi ng puso ko. Para ba kasing hindi ko talaga sila kilala kahit noon pa man kahit pa sinasabi nilang pamilya ko sila. Si Fritz pa lang ang una kong hinayaan.Si mom and dad, parang hindi ako sigurado sa kanila. May kung ano sa loob ko ang nag-aalinlangang papasukin sila sa bu
Pareho kaming patihaya na nakahiga ng kapatid ko sa malambot niyang kama habang nakatingala sa kisame ng kwarto niya na galaxy ang theme. The ceiling was painted with different constellations and everything that can be found in the galaxy tulan ng moon, mars, saturn, etc."Bakit mo naman nasabi, ate, na hindi mo kayang suklian ang pagmamahal na binibigay sa 'yo ni kuya Ev? He is the the most kindest person you had ever known even before you lost your memory." My sister said after a long silence between us."Hindi ko alam. Ganoon lang ang nararamdaman ko para sa kanya. I felt like he is not the one for me." I replied."Alam mo ba, ate, na siya ang taong tumulong sa 'yo noong mga panahong lungkot na lungkot ka dahil sa mga pinagdadaanan mo. He was there for you all along. Kami na sarili mong pamilya ay hindi mo naging karamay sa pagharap sa mga hamon sa 'yo ng mundo, pero si kuya Ev, nandoon siya sa tabi. Sinasabayan ka at tinutulungan ka. He even kept a secret because you told him to.
I was currently working on some paperwork nang biglang tumawag si mama.I answered the call while still looking at the papers.“Hi, ma! What’s up?” I greeted.“Hi, honey. How’s work?”“It’s great. I am doing fine. I’m currenly working on our project for next month.” I answered.“It’s good to hear that. Pwede bang iwan mo muna ‘yan even for just three hours?”Napatigil naman ako sa ginagawa ko. “Why, ma? May kailangan ka ba?”“Nothing, honey. Wala kasi akong kasama ngayon. Naisipan ko lang na makipagbonding sa ‘yo. Gusto ko namang makasama nang kaming dalawa lang ang isa sa mga prinsesa ko. And besides, you have been working all week. You need a break.”“You know the pressure, ma. Ilang linggo na lang ay magaganap na ang party. Kailangan kong maging hands on baka pumalya pa tayo. Ayoko naman na mapahiya kayo.”“I know naman na hindi mangyayari ‘yon ‘cause you are the best. Magaling ka sa ginagawa mo. Hindi mangyayaring mapapahiya kami dahil sa ‘yo. Come on. Take a break kahit saglit. S
After mom sent us to my office, kaagad rin siyang umalis dahil aayusin pa raw niya sa mga shelves ang mga binili niya kanina.Siguradong matatagalan bago siya matapos sa gagawin niya dahil sa dami ng kanyang binili.Xyrie greeted everyone na nadadaanan namin. She is a lovely, friendly, and jolly little girl kaya gusto siya ng mga tao dito sa building. She would wave her hand at someone kahit na hindi niya kilala sabay na ngingitian sila.She grew up as an ideal little girl and she I will make sire she will remain this attitudes of her until she became a teen and adult. I just hope she would never change as I am not going to recover from it once it happens.We went straight to my office at naabutan kong prenteng nakaupo sa long couch ko si Ev while reading something in one of the magazines I used to read when I'm bored. He smiled when he saw us.Kaagad siyang dinamba ng yakap ng anak ko nang makita siya. Tumatawa naman siyang binuhat si Ev.I smiled while looking at them before I close
Late na akong natapos sa ginagawa ko. At para makapag unwind, pinili kong maglakad-lakad muna sa isang park na malapit lang sa building namin.The past few days has been quite stressful. Ang sakit ng pwet at balakang ko sa kakaupo. Halos hindi ko na magawa ang regular exercise na ginagawa ko.Suddenly, a thought about Vish came inside my head. Ano kaya ang itsura niya? Gwapo kaya siya? Why was he so confident when he said he will be competing with Ev? He won't say it siguro kung wala siyang panlaban.I laughed at my own thought. Pareho kaming walang profile pictures sa mga accounts namin kaya hindi namin alam ang itsura ng isa't isa.I went to sit on one of the beach. In front of me is the calm ocean which added beauty to this park especially when it’s night. There are warm color of street lights.This is the kind of scene I always sees in a romantic movies. There are couples around me na masayang nagkekwentuhan at nagtatawanan. This place suits for lovely couple who want some time wi
Today is my special day. It's my 35th birthday.I feel happy while looking at myself in the mirror wearing a sky blue fitted above the knee dress. It’s also sleeveless. Pinaresan ko iyon ng white three inch heels.Napabaling ako sa pinto nang bigla iyong bumukas. Bumungad sa akin ang excited at masayang mukha ng anak ko.She smiled and ran to me nang makita ako. Yumuko naman ako para salubungin siya. I then carried her."Happy biwtday, mama!" She happily exclaimed and kissed me on the cheek."Aww! Thank you, love." I then kissed her cheek as well.“Happy birthday, miss Jean!” Bati ni yaya.“Thank you! Pakidala na lang si Xyrie sa baba, susunod na ako.” I said. She just nodded her head pagkatapos ay tinawag si Xyrie.“Go with yaya, love. I’ll just prepare myself, okay?”Xyrie nodded her head. Pagkatapos ay ibinaba ko na siya. Kaagad naman siyang tumakbo palapit kay yaya saka nagpakarga sa kanya. Pagkatapos ay umalis na sila.My baby really does love being carried. Madalas pa nga ay nag