"We were young. Hindi namin alam ang gagawin namin. Your lolo and lola insisted na buhayin kaya wala na kaming nagawa. Inipit kami noon ng mga magulang ko kaya wala na kaming nagawa ng mama mo." he said."Edi sana nag-ingat kayo," sabat ko. "Bata pa lang kayo sa mga panahon na 'yon at wala masyadong alam sa responsibilidad kaya bakit hindi kayo nag-ingat? Sinisi mo pa sa 'kin ang pagiging careless niyo noon. Hindi kayo maiipit kung nag-ingat kayo," may diin ang bawat salitang binibitawan ko."I'm sorry," those were the only words that came out of his mouth.And, I couldn't hear sincerity in his voice, maybe slightly.I guess he wasn't totally sorry after all."Let's just stop talking about this nonsense. It was all in the past. There's no way we could change it. Let's continue living in the future," I said saka tumayo. "Mauuna na muna ako sa inyo. May gagawin pa ako."Hindi ko na hinintay ang sagot niya at basta na lang umalis sa swing at naglakad palayo.Wala sa sarili akong naglalak
WARNING: MATURE CONTENT!Tumalsik sa mukha ko ang ilan sa mga katas na lumabas sa kanya.I inserted his huge manhood inside my mouth saka sinipsip at dinilaan iyon.His semen tastes sour. Nilinis ko ang katas na nakapalibot sa pagkalalake niya gamit ang dila ko.After doing that, umiba ako ng posisyon.Nakapatong pa rin ako sa kanya pero ang puwetan at pagkababae ko ay nakaharap na kay Vish at ako naman ay nakaharap sa pagkalalake niya.Idinikit ko ang pagkababae ko sa bibig niya pagkatapos ay sinimulan na niya iyong sipsipin at dilaan.Nagsimula na rin ako. Ipinasok ko ulit ang kahabaan niya sa bibig ko. I then started sucking his huge friend.Sabay kaming napapatigil at napapaungol dahil sa ginagawa namin.Mariin kong naipikit ang aking mga mata.Until we both reached our climax that made my body arched. At kasabay niyon ang malakas naming pag-ungol.My face is now covered with his c*mshot and some of them reached my mouth. And I also carelessly squirted on his face.We shortly stay
Sasagot pa sana ako nang bigla na lang niya patayin ang tawag."Tingnan mo 'tong babaeng 'to. Ang bastos. Binabaan ako," mahinang sabi ko.Tatawagan ko na sana siya ulit nang biglang nagpop ang message niya sa 'kin kaya kaagad kong tiningnan 'yon.May trabaho pa 'ko. Sa susunod na lang ulit tayo mag-usap. 'Yung backless fitted blue dress na niregalo ko sa 'yo ang isuot mo. Hindi pa kita nakikitang isinuot 'yon. Baka nginatngat na 'yun ng mga daga. Bagay na bagay ang damit na 'yon sa 'yo dahil makikita talaga 'yang kurba ng katawan mo. Kita kits na lang us sa susunod. Basa ko sa text niya.Napangiti naman ako saka nagtipa ng ire-reply. A'right, thanks. Kita kits, love you (^J^). I then send it.Kaagad kong itinapon ang cellphone ko sa kama saka lumapit sa cabinet ko.Hinanap ko ang damit na niregalo niya sa 'kin last december.Hindi ko pa iyon nasusuot simula nang ibigay niya sa 'kin.Hindi ko talaga masusuot 'yon dahil puro naman trabaho ang ginagawa ko at hindi man lang nakakapunta s
I was even more worried ngayon na binanggit ni mama ang pangalan ko sa harapan ni Vish.He knows nothing about my family and my former life.Natatakot ako na baka may masabi si mama na ikakabago ng pagtatrato niya sa 'kin. Natatakot akong magbago ang pakikitungo niya sa akin."But, why?" Vish's mom's asked."Wait, Fatima Jane is your daughter? Fatima Jane Robles?" Vish asked.Halos mabingi na ako sa malakas na tibok ng puso ko. Nanlalambot na ang mga tuhod ko at nanunuyo na rin ang lalamunan ko.Parang gusto ko na lang lumabas doon at pigilan si mama sa mga susunod na sasabihin niya at basta na lang kaladkarin si Vish paalis sa lugar na 'to. Pero hindi ko 'yon kayang gawin dahil baka magkagulo lang at baka masira ko pa ang party ngayong gabi.Pinili ko na lang na manahimik at makinig sa mga pinag-uusapan nila."Yes, it's her. You probably knew her 'cause she's one of your whore," mom replied laughing. "I'm telling you, you must avoid her, hijo. She won't cause any good for you. Baka n
Sobrang bigat na talaga ng pakiramdam ko. Parang kaonti na lang at bibigay na ang katawan ko.Biglang kumirot ang ulo ko kaya napasandal ulit ako sa railings at napahawak sa ulo ko.Sobrang sakit. Parang mabibiyak na ang ulo ko dahil sa sobrang sakit.Mahigpit akong napakapit sa railings dahil pakiramdam ko ay parang babagsak ang katawan ko."Ano'ng nangyayari?" narinig kong tanong ni mama.Pero hindi ko nagawang makapagsalita dahil napasigaw na ako sa sobrang sakit. Pero hindi ko na naririnig ang sarili kong boses.***EVROUS' P.O.V "Kuya Evrous! Kuya!"Napalingon ako sa aking likuran para tingnan kung sino ang tumawag sa pangalan ko.Kaagad naman akong napangiti saka sinalubong siya ng yakap.Pero hindi naman siya masaya nang makita ako. "Ano'ng problema? Bakit ganyan ang mukha mo?" tanong ko.Lumapit siya sa tenga ko at bumulong. "Nasa kwarto ko si ate Fatima at mama. Nag-uusap sila. Puntahan mo naman kung pwede baka may masamang nangyayari na ngayon o baka nag-aaway na naman sila
Namumugto ang mga mata kong narating ang tapat ng condo ko. Napatigil ako sa paglalakad habang nakatingin sa isang maliit na briefcase na pamilyar sa 'kin.Kaagad ko 'yung nilapitan at kinuha.Ito ang briefcase na kinuha ko sa luma naming bahay. Pa'no 'to napunta dito?May nakadikit na maliit na note kaya kinuha ko iyon at binasa ang nakasulat.You left this when you were in your old house. I keep this for you. -Ev. Basta ko na lang 'yung niyakap saka pumasok sa loob ng condo ko. Pagkatapos ay dumiritso ako sa kwarto ko at inilapag sa kama ang briefcase.Binuksan ko ang briefcase. Bumungad sa 'kin ang maraming tape recordings at pictures.Kaagad ko namang naalala ang isang espesyal na tape na itinago ko sa mga damit ko.Lumapit ako sa cabinet at hinalungkat ang mga gamit ko roon.Nang makita ko ang maliit na bag na pinaglagyan ko niyon, kaagad ko 'yung kinuha at inilabas ang tape.Bumalik ako sa kama at umupo roon. Hinubad ko ang suot kong hoodie.Nagpakawala muna ako ng buntong hini
More than two weeks maybe short enough to live, sapat na rin 'yon para sulitin ang mga natitira kong oras.Hindi ko man magawa lahat ng gusto ko at hindi ko man masabi lahat ng gusto kong sabihin, ayos lang.When I die, I'm gonna leave these people confused.Okay na 'yon kaysa naman awa ang ibigay nila sa 'kin.Hindi ko kailangan ng awa nila. Wala naman 'yong magagawa para pigilan ang mangyayari sa 'kin.***Halos isang oras na akong naglalakad papunta sa cafe na sinabi ni Ev.Mahihina ang mga hakbang ko kaya inabot na 'ko ng isang oras.Mas pinili ko talagang maglakad kanina kahit na nanghihina ang katawan ko.Makalipas ang ilang minuto, narating ko na ang tapat ng cafe. Pumasok ako roon at kaagad na hinagilap si Ev.Nang makita ko siyang nakatingin sa 'kin, naglakad ako palapit sa mesa niya at umupo sa katapat niyang upuan."You didn't bother putting on some makeup?" he asked pagkaupo ko."Do I really look miserable right now?"Mabilis naman na umiling-iling si Ev. "No, it's not wha
Bigla na lang bumagsak ang isang butil ng luha mula sa mata ko. Mabilis ko 'yong pinahiran saka inilayo ang tingin kay Mary. Hindi ko napansin na naluluha na pala ako.Bigla naman akong niyakap ni Mary. "Sa tuwing niyayakap ako ni mama, gumagaan ang pakiramdam ko. Sana mapagaan rin ng yakap ko ang pakiramdam mo," mahina ang tonong saad niya.Nagawa ko namang ngumiti saka niyakap rin siya."Gumagaan na ang pakiramdam ko dahil sa yakap mo," I paused for a while. "Mary, gusto ko sanang ipangako mo sa 'kin na kahit kailan, hinding-hindi ka susuko sa mga pagsubok na darating sa buhay mo. Hangga't alam mong kaya mo, piliin mo palaging lumaban. Saka ka na sumuko kapag ang mundo na mismo ang sumuko sa 'yo. Ipangako mo sa 'kin na gagawin mo ang mga bagay na hinihiling ng puso mo. 'Wag mong iisipin ang sasabihin ng ibang tao tungkol sa 'yo. Ang lagi mong isipin ay ang mararamdaman mo. Palagi mong piliin na maging masaya. Ipangako mo rin na lagi mo akong bibisitahin kapag nawala na ako, huh? Par
Vish's P.O.VI had the feeling that it was really her. My heart tells that it was her. She is back. I paid someone to investigate. The first time I saw her, I already knew that it was her.After many days of waiting for the result, the investigator that I paid finally called to meet me.I am casually sitting inside this mini cafe where there isn't much people around.I was hurt when she didn't recognize me the first time we met after all these years. My heart ache so much after she asked who I was.And my doubts disappeared when I kissed her. Her lips tasted the same as before. It didn't even change a bit. Her lips still taste sweet. It's making me crazy and vulnerable. I wanted to have her in my arms so bad. I wanted her so much that I am paying someone just to do an investigation to make things clear.When I saw that bastard who was her former doctor, I already knew that it was indeed her.One thing that kept me out from believing that it was her was her grave. I saw her dead body g
I am standing in front of one big house. This is his house. I've been here.Hindi na ngayon dito nakatira si Liah. They moved out after the divorce. Vish provided them a one expensive condo para doon na sila tumira ng anak niya.It has been a week. A week had passed bago ko naisipang lumipad pabalik ng Pilipinas para lang makita siya. Baka sakaling may pag-asa pa kaming dalawa.O kahit closure lang sana para sa anak namin. I wanted him to personally meet our daughter. Apat na taon ng buhay ni Xyrie ang lumipas nang hindi nakikilala ang tunay niyang daddy. I want to make it up to her. Gusto ko siyang bigyan ng kumpletong pamilya.I wanted her to feel all the love I could possibly gave her, the kind of love that I never experienced not until Vish entered my life.My heart's beat went fast as I slowly moved the small gate to get inside. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa pinto.I stood there for a moment. Nag-aalangan ako kung kakatok ba ako o hindi. Hanggang sa kusa na lang na gumala
I fell asleep again after I laid my body on the bed when we got back from the place where Ev said me and my daughter lived.Ito 'yung bahay na pinanggalingan ko kagabi. Kaya naman pala may mga pictures ako dito dahil dito ako nakatira.When I woke up, mahimbing na natutulog sa braso ko ang bata kanina.Suddenly, in a snap, bigla na lang bumalik sa isip ko ang lahat ng mga nangyari. I realize that this is Xyrie sleeping on my arm. I remembered everything.Naging klaro na lahat ngayon sa isip ko. Nasagot na ang karamihan sa mga katanungan na nasa isipan ko sa mga nakalipas na taon.I smiled as I gently stroke my daughter's hair. I kissed her forehead. Rinig ko ang mahihina niyang hilik.Ev said she was crying because she didn't see me last night. She must've been frightened because I wasn't there with her.Napansin ko si Ev na kakagising lang rin. Nakaupo siya sa mahabang couch habang kusot-kusot ang kanyang mga mata.Bumaling siya sa amin. Napansin niyang gising na ako. He got up and s
Hindi ko na kaya. Sobrang sakit na ng ulo ko at parang nag-gi-glitch and utak ko.Malakas ko siyang tinulak. Narinig ko pa ang malakas na pagtama niya sa isang bahay dahilan para lumikha ng ingay.Mabilis kong binuksan ang pinto saka tumakbo palabas. Narinig ko pa ang pagtawag niya sa pangalan ko pero hindi ko na siya pinakinggan o nilingon man lang.I took the exit kung saan walang mga tao. I was glad nang wala akong nakitang ibang tao roon kaya deritso akong nakalabas.I looked left and right, finding which direction I should take just to escape from this place.Gusto ko na lang makalayo. Gusto ko na lang maglaho para maproseso ko ang lahat ng mga nangyayari.My mind wanted to be alone.I was glad nang may dumaang taxi. Dali-dali akong sumakay roon saka nagpahatid sa condo ko.Wala na akong pakealam sa mga susunod na mangyayari. Ang gusto ko lang ngayon ay hindi ako makita ng mga tao sa ganitong sitwasyon.How am I supposed to face those people with this state of mine?Makalipas ang
Someone dragged me inside a mini room or a bodega. Judging by his scent and strength, I could tell that he is a man.He shut close the door and pinned me on the nearest cold wall. Iniharang niya ang malaki niyang katawan sa akin. Mataas siya sa akin ng ilang pulgada.“Shhh…” He hushed me. Malapit ang mukha niya sa akin. For some reason, he sounded familiar.Sinubukan kong magpumiglas. I pushed his chest pero marahas niyang hinablot ang mga palad ko and pinned them on the wall, up to my head.He also pinned his body on me na lalong nagpapahirap sa akin na gumalaw.Takot na takot na ‘ko. Halos lumabas na sa dibdib ko ang puso ko dahil sa lakas ng tibok niyon. Ramdam ko rin ang panlalambot ng mga tuhod ko.Lumipas ang mahigit limang minutong pagpupumiglas ko pero walang nangyayari at hindi man lang siya natitinag. Tahimik lang rin siya habang ginagapos ako, parang naghihintay lang siya na tumigil na ako sa ginagawa ko.Hanggang sa ako na nga ang napagod dahilan para tumigil na ako. Narar
I looked at myself in the mirror. I am wearing a beige maxi dress na abot hanggang talampakan ang taas. My hair is dyed into a light brown and it was semi curled.Kasalukuyan akong nasa loob ng fitting room, inaayusan ang sarili ko. My lips were pink. Makapal ang makeup sa mukha ko para masigurong hindi maging obvious ang mga pimples at eyebags ko.After putting my makeup, I proceeded on wearing my jewelries. They were all made of silver. Suot ko rin ‘yung necklace na binili ko noong magkasama kami ni mama sa pagsashopping.Tonight is the night that we had been waiting for. Thousand of guests have already arrived and they are all wearing elegant and highclassed outfits. 70 percent of our expected guests came at patuloy pa na nagsisidatingan ang iba. After ten minutes, magsisimula na ang party.Medyo nanlalamig ang mga palad ko dahil sa kaba. Masyadong maraming tao. Natatakot akong magkamali. Kanina pa rin ako pinagpapawisan at buti na lang long lasting at waterproof ang makeup na suot
Nakabalik na kami sa Canada. Pumapasok na ulit si Xyrie sa school niya. Ako naman ay inaayos ang problema patungkol sa upcoming event.While working something on my laptop, maya’t maya akong napapatingin kay Ev. He is also busy doing something. He took a one week leave from the hospital he’s working dahil nga sa upcoming event.I couldn’t stop thinking everything that had happened on our stay in the Philippines. Especially ‘yung paghaharap namin ng lalakeng nakasuntukan ni Ev.I couldn’t stop thinking about him. Not because I have some personal reason to do so. It was because of what he said that made me question Ev’s kindness towards me and Xyrie.I have the feeling that Ev is hiding something to me. I kept on talking a quick look at his face.If what that man said was true, this would be the first time Ev lied something to me. Pero hindi ako makaisip ng tama o eksaktong dahilan para magsinungaling siya sa ‘kin.Umiling iling na lang ako saka pilit na inaalis sa isip ko ang problema
Hanggang sa makabalik na ako sa hotel room namin, hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga pangyayari.Nadatnan kong natutulog sa long couch si Aya kaya ginising ko siya para pabalikin na sa kwarto niya.Pagkatapos ay tinungo ko naman ang kwarto namin ni Xyrie. Mahimbing pa rin na natutulog ang anak ko.Hinubad ko ang coat ko saka tumabi ng higa sa kanya. Magkaharap kami sa isa't-isa.Marahan kong hinaplos-haplos ang buhok ng anak ko. Pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha.As I was watching her, I realized she resembles someone. But, I cannot point out who. He looks like someone I saw from before.I just kissed her forehead and proceeded to close my eyes.At makalipas lang ang ilang segundo ay agad na akong dinalaw ng antok.***“We’re here,” anunsiyo ng binata nang makapasok kami sa loob. “Welcome to my office.”“Sigurado ka bang ayos lang na nasa opisina mo ako habang nagtatrabaho ka? Baka makaistorbo lang ako?” Medyo madilim rin ang paligid ng opisina siya. ‘Yung working table lan
We are supposed to stay here for another day pero tumawag sa akin kanina si papa at pinapabalik na kami sa Canada. Nagkaroon raw ng problema para sa food catering para sa magaganap ng event.I booked them a month ago. And I am shortly glad na they announced their backing off days before the actual event. May oras pa ako para maghanap ng ipapalit.Our flight will be tomorrow at noon. Xyrie's currently in bed. It's already seven p.m. Maagang nakatulog ang anak ko. She was tired these past few days.Dinaig pa niya ako na nagtatrabaho ng mahigit sampung oras sa isang araw.Kanina ko pa hinihintay si Ev para sabihin sa kanya na kailangan na naming bumalik ng Canada.I've been calling him the whole afternoon pero nakapatay ang phone niya. Medyo kinakabahan na ako kasi hindi naman siya ganito. Usually siya pa nga ang mas nauunang tumawag sa 'kin.Sumandal ako sa pintuan ng kwarto namin, naghihintay na dumating si Ev. Ilang minuto na akong patingin-tingin sa pintuan ng kwarto niya na katabi l