Chapter 10Luigi POVNapakuyom ang aking mga kamao habang inaalala ang nangyari kagabi. Paggising ko kanina, ako lang mag-isa sa loob ng kotse—at ang mas malala, hubo’t hubad pa! Sino ba namang hindi maiinis sa ganitong sitwasyon?Ang masaklap pa, nakita ako ng tatlong matatandang babae na naglalakad sa baybayin. Hindi ko alam kung matatawa ako o magagalit sa reaksyon nila—isa ay napasigaw, ang isa naman ay tinakpan ang mata pero may siwang ang mga daliri, at ang pangatlo… aba, mukhang natuwa pa!"Santa Maria, anak! Bakit ka hubo’t hubad sa loob ng kotse?!" sigaw ng isa sa kanila.Dali-dali kong hinanap ang kahit anong saplot na pwede kong gamitin, pero wala akong makita. Ni brief ko, wala!Tangina, anong ginawa ng babaeng ‘yon?!Sa inis at kahihiyan, napilitan akong kunin ang jacket sa likod ng upuan at tinakip sa aking harapan bago lumabas ng sasakyan. Hindi ako makatingin nang diretso sa mga matatanda habang nagmamadaling umalis doon.Nakahinga lang ako nang maluwag nang makabalik
Chapter 11Hawak ko ang papel kung saan nakasulat ang address ng lugar kung saan madalas kumuha ng takeout ang misteryosang babae. Hindi ko alam kung bakit pero may kakaibang excitement akong nararamdaman. Hindi ko matanggap na may babaeng basta na lang iiwan ako—at ngayon, mas lalong hindi ko siya kayang kalimutan.Pinaandar ko ang kotse at mabilis na tinahak ang daan patungo sa restaurant. Wala pang sampung minuto, narating ko ang lugar—isang maliit pero maaliwalas na kainan. Sa labas, may ilang mesa at upuang kahoy, at may nakapaskil na "Home-cooked Meals Like No Other."Pumarada ako at bumaba. Agad akong sinalubong ng isang matandang babae na halatang may-ari ng lugar."Sir, ano pong order nila?" nakangiting bati niya.Ngumiti ako nang bahagya. "Hindi pagkain ang hinahanap ko. May gusto lang sana akong itanong."Medyo nagduda ang babae, pero tumango ito. "Ano po ‘yun?"Mabilis kong inilabas ang cellphone ko at ipinakita ang screenshot ng babaeng kasama ko kagabi. "Kilala niyo ba s
Chapter 12Leona POVHindi ko alam kung paano ako nakalayo nang hindi niya ako nahuli. Pero ang isang bagay na sigurado ako—hindi ako dapat magpakita sa kanya muli.Nasa loob ako ng isang maliit na kwarto sa inuupahan kong apartment, nakaupo sa kama at mahigpit na hawak ang cellphone ko. Nanginginig pa rin ang kamay ko habang tinitingnan ang call logs ko. Wala akong natanggap na tawag mula sa hindi kilalang numero, pero alam kong hindi pa siya titigil.Dapat ay mas naging maingat ako.Nang marinig ko mula sa manager ko na may lalaking naghahanap sa akin, hindi na ako nag-aksaya ng oras. Sinabi kong hindi muna ako papasok at agad akong nag-empake. Hindi ko puwedeng ipagsapalaran ang lahat.Mabilis akong tumayo at naglakad papunta sa bintana. Luminga-linga ako sa labas, sinisiguradong walang itim na sasakyan na nakaparada malapit.Wala.Huminga ako nang malalim. Pero hindi ibig sabihin noon na ligtas na ako.Alam kong matalino siya. Hindi siya basta-basta susuko.Ang lalaking iyon… may
Chapter 13Angel POVTahimik lang ako habang pinapadalas ang pagpiga sa manibela. Kilala ko si Leona—hindi siya madaling matinag. Pero ngayon, para siyang ibong pilit lumalayo sa isang aninong hindi niya matakasan."Leona," muling basag ko sa katahimikan. "Alam mong hindi kita pipilitin. Pero hindi ako tanga. Kung hindi ex mong silahis, edi ‘yung lalaking ‘yon talaga ang dahilan."Hindi siya sumagot. Imbis, lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa backpack niya, para bang handa siyang tumakbo anumang oras."Anong meron sa kanya?" diretsahan kong tanong.Dahan-dahan siyang tumingin sa akin, at doon ko nakita ang bahagyang pagdadalawang-isip niya. Hindi lang takot ang nasa mata niya—may kung anong emosyon na mas malalim pa roon.At tangina, hindi ko gusto ‘yon."Angel," aniya, malalim ang buntong-hininga. "Hindi ko alam.""Gago ka ba? Paano mong hindi alam?" inis kong sagot, pilit kinakalma ang sarili. "Leona, hindi ka duwag. Hindi ka umaatras nang ganito, lalo na sa isang lalaki
Chapter 14Leona POVTahimik lang akong nakatingin sa labas ng bintana habang binabagtas namin ang mahabang daan papasok sa isang hindi mataong probinsya sa Bicol. Madilim na ang paligid, at tanging ang ilaw ng sasakyan ni Angel ang nagsisilbing gabay namin sa kalsada.Matagal na biyahe ito, pero hindi ko ininda ang pagod. Mas importante ngayon na makalayo ako hangga’t kaya ko.Naramdaman kong sumulyap sa akin si Angel. "Sigurado ka bang dito mo gustong magtago?" tanong niya.Tumango ako. "Oo. Walang makakakilala sa akin dito. At mas lalong hindi niya maiisip na nandito ako."Hindi na siya nagtanong pa. Kilala niya ako. Alam niyang kapag sinabi kong hindi ako mahuhuli, gagawin ko ang lahat para matupad ‘yon.Pagdating namin sa isang maliit na bahay na parang matagal nang walang nakatira, agad akong bumaba at sinipat ang paligid. Tahimik, walang tao, at malayo sa kahit anong pwedeng pagmulan ng gulo."Sino may-ari nito?" tanong ko."Kaibigan ko. Dating sundalo. Wala na siya rito, nasa
Chapter 01 Luigi POVPagdating ko sa naturang bar ay agad bumungad sa akin ang tunog ng malalakas na tugtog ay bumalot sa buong bar, kasabay ng tawanan ng mga tao at tunog ng mga basong nagkakabanggaan at nagkasiyahan sa gitna na parang walang pakialam na sumasabay sa tugtog. Isang gabi ng kasiyahan ang inihanda ng aking matalik na kaibigan, si Marco, na tila ba nagmimistulang hari ng gabi habang pinapalibutan ng mga babae. "Luigi, ayos ka lang ba? Mukhang masyado kang seryoso diyan," tanong ni Marco habang iniabot ang isang baso ng whiskey. "Relax ka naman, pre. Minsan lang tayo magkaganto." Ngumisi ako, pilit na pinapasan ang ngiting matagal nang nagtatago. "Siyempre, nag-eenjoy ako. Alam mo namang hindi mawawala ang fun kapag kasama kita." Ngunit sa totoo lang, ang dami kong iniisip. Ang negosyo, ang mga taong nais akong pabagsakin, at ang walang katapusang pakikibaka upang manatili sa itaas. Napakabigat ng mundo ng tagumpay, pero hindi ko iyon ipapakita. Habang iniinom k
Chapter 02 "Luigi Mondragon," sabi ko muli, mas matigas ang tinig. "Hindi ako interesado sa laro, Miss. Hindi ako para sa mga babaeng nag-aaksaya ng oras sa mga lalaki na hindi kayang makita ang tunay na halaga nila. Pero hindi ko rin kayang ipagwalang-bahala ka lang, lalo na kung sa tingin ko may mga bagay na mas malalim pa sa galit na nararamdaman mo ngayon." Pinagmamasdan ko siya habang dahan-dahang iniiwas ang mga mata. Iniiwas ang sarili, at sa bawat galaw, para bang may parte ng kanyang puso na hindi ko pa nakikita. May pagka-tigmang magulo sa mga mata niya, at alam kong hindi basta-basta ang mga bagay na hinahanap niya. "Hindi ko nga alam kung bakit pa ako nagsasalita sa’yo," sagot niya, tumaas ang kilay at tiningnan ako. "Wala ka namang pakialam sa’kin, di ba? Kaya huwag mo akong gawing isa sa mga laruan mo dito," tugon niya sa akin. "Hindi ganyan ang nais ko sayo, Miss." Tumagal ang mga sandali bago ako sumunod na nagsalita. "Wala akong plano na lukuhin at gawing par
Chapter 03 Ang bawat salita na binanggit niya ay may kasamang matinding emosyon, at sa kabila ng lahat ng galit na ipinapakita niya, hindi ko kayang maniwala na ganito lang ang lahat. Parang may mas malalim pang dahilan sa kanyang mga galit, mga sugat na hindi ko pa nakikita. "Miss," sabi ko, ang boses ko ay malumanay, ngunit puno ng determinasyon. "Hindi ko inaasahan na tatanggapin mo agad ang lahat ng sinasabi ko. Hindi ko nga kayang ipaliwanag kung bakit ako nandito, pero gusto ko lang malaman mo—hindi ko ikaw itinuturing na isang laro. Hindi ko sisirain ang tiwala mo." Sa mga salitang iyon, nag-angat siya ng mata at hinarap ako nang matagal. May halong pagsisisi, galit, at takot sa mga mata niya, at sa mga sandaling iyon, alam ko na hindi ito madali para sa kanya. Ang mga sugat na hindi nakikita, ang mga pagluha na matagal nang natago, at ang mga alaala na nag-iiwan ng matinding sakit—lahat iyon ay bumabalik sa kanya sa bawat galak at bawat pasakit na nararamdaman niya. "Hindi
Chapter 14Leona POVTahimik lang akong nakatingin sa labas ng bintana habang binabagtas namin ang mahabang daan papasok sa isang hindi mataong probinsya sa Bicol. Madilim na ang paligid, at tanging ang ilaw ng sasakyan ni Angel ang nagsisilbing gabay namin sa kalsada.Matagal na biyahe ito, pero hindi ko ininda ang pagod. Mas importante ngayon na makalayo ako hangga’t kaya ko.Naramdaman kong sumulyap sa akin si Angel. "Sigurado ka bang dito mo gustong magtago?" tanong niya.Tumango ako. "Oo. Walang makakakilala sa akin dito. At mas lalong hindi niya maiisip na nandito ako."Hindi na siya nagtanong pa. Kilala niya ako. Alam niyang kapag sinabi kong hindi ako mahuhuli, gagawin ko ang lahat para matupad ‘yon.Pagdating namin sa isang maliit na bahay na parang matagal nang walang nakatira, agad akong bumaba at sinipat ang paligid. Tahimik, walang tao, at malayo sa kahit anong pwedeng pagmulan ng gulo."Sino may-ari nito?" tanong ko."Kaibigan ko. Dating sundalo. Wala na siya rito, nasa
Chapter 13Angel POVTahimik lang ako habang pinapadalas ang pagpiga sa manibela. Kilala ko si Leona—hindi siya madaling matinag. Pero ngayon, para siyang ibong pilit lumalayo sa isang aninong hindi niya matakasan."Leona," muling basag ko sa katahimikan. "Alam mong hindi kita pipilitin. Pero hindi ako tanga. Kung hindi ex mong silahis, edi ‘yung lalaking ‘yon talaga ang dahilan."Hindi siya sumagot. Imbis, lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa backpack niya, para bang handa siyang tumakbo anumang oras."Anong meron sa kanya?" diretsahan kong tanong.Dahan-dahan siyang tumingin sa akin, at doon ko nakita ang bahagyang pagdadalawang-isip niya. Hindi lang takot ang nasa mata niya—may kung anong emosyon na mas malalim pa roon.At tangina, hindi ko gusto ‘yon."Angel," aniya, malalim ang buntong-hininga. "Hindi ko alam.""Gago ka ba? Paano mong hindi alam?" inis kong sagot, pilit kinakalma ang sarili. "Leona, hindi ka duwag. Hindi ka umaatras nang ganito, lalo na sa isang lalaki
Chapter 12Leona POVHindi ko alam kung paano ako nakalayo nang hindi niya ako nahuli. Pero ang isang bagay na sigurado ako—hindi ako dapat magpakita sa kanya muli.Nasa loob ako ng isang maliit na kwarto sa inuupahan kong apartment, nakaupo sa kama at mahigpit na hawak ang cellphone ko. Nanginginig pa rin ang kamay ko habang tinitingnan ang call logs ko. Wala akong natanggap na tawag mula sa hindi kilalang numero, pero alam kong hindi pa siya titigil.Dapat ay mas naging maingat ako.Nang marinig ko mula sa manager ko na may lalaking naghahanap sa akin, hindi na ako nag-aksaya ng oras. Sinabi kong hindi muna ako papasok at agad akong nag-empake. Hindi ko puwedeng ipagsapalaran ang lahat.Mabilis akong tumayo at naglakad papunta sa bintana. Luminga-linga ako sa labas, sinisiguradong walang itim na sasakyan na nakaparada malapit.Wala.Huminga ako nang malalim. Pero hindi ibig sabihin noon na ligtas na ako.Alam kong matalino siya. Hindi siya basta-basta susuko.Ang lalaking iyon… may
Chapter 11Hawak ko ang papel kung saan nakasulat ang address ng lugar kung saan madalas kumuha ng takeout ang misteryosang babae. Hindi ko alam kung bakit pero may kakaibang excitement akong nararamdaman. Hindi ko matanggap na may babaeng basta na lang iiwan ako—at ngayon, mas lalong hindi ko siya kayang kalimutan.Pinaandar ko ang kotse at mabilis na tinahak ang daan patungo sa restaurant. Wala pang sampung minuto, narating ko ang lugar—isang maliit pero maaliwalas na kainan. Sa labas, may ilang mesa at upuang kahoy, at may nakapaskil na "Home-cooked Meals Like No Other."Pumarada ako at bumaba. Agad akong sinalubong ng isang matandang babae na halatang may-ari ng lugar."Sir, ano pong order nila?" nakangiting bati niya.Ngumiti ako nang bahagya. "Hindi pagkain ang hinahanap ko. May gusto lang sana akong itanong."Medyo nagduda ang babae, pero tumango ito. "Ano po ‘yun?"Mabilis kong inilabas ang cellphone ko at ipinakita ang screenshot ng babaeng kasama ko kagabi. "Kilala niyo ba s
Chapter 10Luigi POVNapakuyom ang aking mga kamao habang inaalala ang nangyari kagabi. Paggising ko kanina, ako lang mag-isa sa loob ng kotse—at ang mas malala, hubo’t hubad pa! Sino ba namang hindi maiinis sa ganitong sitwasyon?Ang masaklap pa, nakita ako ng tatlong matatandang babae na naglalakad sa baybayin. Hindi ko alam kung matatawa ako o magagalit sa reaksyon nila—isa ay napasigaw, ang isa naman ay tinakpan ang mata pero may siwang ang mga daliri, at ang pangatlo… aba, mukhang natuwa pa!"Santa Maria, anak! Bakit ka hubo’t hubad sa loob ng kotse?!" sigaw ng isa sa kanila.Dali-dali kong hinanap ang kahit anong saplot na pwede kong gamitin, pero wala akong makita. Ni brief ko, wala!Tangina, anong ginawa ng babaeng ‘yon?!Sa inis at kahihiyan, napilitan akong kunin ang jacket sa likod ng upuan at tinakip sa aking harapan bago lumabas ng sasakyan. Hindi ako makatingin nang diretso sa mga matatanda habang nagmamadaling umalis doon.Nakahinga lang ako nang maluwag nang makabalik
Chapter 09 Magpalit ng number! Tama! Kailangan kong magpalit ng number, wika ko sa aking sarili habang agad kong tinapos ang iniinom kong kape. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kaba sa dibdib ko. Wala naman akong ginawang masama, pero ang katotohanang hindi ko matandaan ang lahat ng nangyari kagabi ay isang malaking problema. Paano kung may ginawa akong ikapapahamak ko? Paano kung hindi lang basta isang gabing kasalanan iyon? Hindi ko na hinayaan pang lumala ang takot ko. Agad akong nagbihis at kinuha ang bag ko. Kailangan kong pumunta sa pinakamalapit na tindahan para magpalit ng SIM card. Pagkalabas ko ng apartment, agad akong sumakay ng tricycle papunta sa mall. Habang nasa biyahe, hindi ko mapigilang mapatingin sa cellphone ko. Nasa isip ko pa rin ang numerong nag-text sa akin. Sino siya? Bakit niya alam ang number ko? Isa lang ang sigurado ako—ayoko nang maalala ang gabing iyon. At ayokong bumalik pa ang sinumang nasa nakaraan ko. Pagdating ko sa mall, agad a
Chapter 08 Napangiti ako nang bahagya sa pag-aalala niya, pero hindi ko kayang sabihin ang totoong dahilan ng biglaan kong pagliban. "Hindi na, Sarah. Kailangan ko lang ng pahinga. Medyo pagod lang talaga ako." "Sigurado ka? Baka may problema ka? Alam mong nandito lang ako, ha?" Napapikit ako at pinigilan ang kirot sa dibdib ko. "Oo, sigurado ako. Salamat, Sarah." "Basta, kung may kailangan ka, sabihin mo lang, okay?" "Oo, promise," sagot ko bago ko binaba ang tawag. Napaupo ako sa gilid ng kama at hinubad ang suot kong damit—ang damit ng lalaking iyon. Muli kong naramdaman ang bigat sa dibdib ko. Bakit hindi ko maalala ang lahat? Huminga ako nang malalim at tumayo. Kailangan kong maligo. Kailangan kong linisin ang sarili ko. Kailangan kong kalimutan ang nangyari kagabi… kahit sandali lang. Agad ako ng tungo sa banyo para makapaglinis ng katawan, pero agad rin ako napahinto ng nakita ko ang repleksyon ko sa salamin. May bakas doon sa aking balat isang pulang marka isang kiss
Chapter 07 "A-ano po kasi—," agad din naputol ng tinaas ng matanda ang kanyang kamay dahilan upang napatigil ako sa pagsasalita. "Wag mo nang ituloy kung hindi ka kumportableng sabihin, sakay na para maihatid kita sa terminal pupunta ng syudad," saad nito kaya nabuhayan ako ng loob. Napabuntong-hininga ako at mabilis na tumango. Wala akong ibang pagpipilian kundi sumakay. Mas maigi nang makalayo ako rito bago pa magising ang estrangherong lalaki. Dahan-dahan akong pumasok sa passenger seat ng pickup truck. Mababait ang mga mata ng matanda, pero hindi ko pa rin maiwasang maging alisto. Sa sitwasyon kong ito, hindi ko alam kung sino ang dapat kong pagkatiwalaan. "Anong pangalan mo, hija?" tanong ng matanda habang pinaandar ang sasakyan. Saglit akong napatingin sa kanya bago ibinaling ang tingin sa labas ng bintana. "Lia po," sagot ko, kahit hindi ko alam kung bakit ko ginamit ang pangalang iyon. Tumango ang matanda. "Ako si Mang Andres. Dati akong mangingisda, pero ngayo
Chapter 06 "Ughhh, ang sarap!" malakas kong ungol. Wala akong pakialam sa paligid kong daan kami nakahinto basta ang nais ko lang ay maibsan ang init sa aking katawan. Inabot ko ang kanyang alaga sa kaliwa kong kamay kaya napakagat-labi na lamang ako sa aking nahawakan. Matigas, mahaba at malaki. Hinagud ko ito sa aking kamay dahilan upang napamura lamang ito sa aking ginawa. "Fucking, shit! Aahhh," wika nito na may kasamang ungol saka sinunggaban muli ang aking pikyas. Hindi pa nakuntento ay ipinasok niya ang kanyang isang daliri. May nararamdaman akong kunting sakit pero umibabaw ang nakakabaliw na sarap habang nilabas masuk ang kanyang daliri kasabay ang pagkain niya sa aking pikyas. Dahil sa sobrang sarap ay agad kong inabot ang kanyang ulo at idiniin sa aking pikyas habang umuungol sa sarap. Hanggang may namomoo sa akin puson. Nais kong ng pigilan pero kusa itong lumabas sabay ang masarap na pakiramdam. Ang akala ko ay tapos na mawawala na ang init sa aking