"Alam mo ba ang tungkol kay Mr. Wilson at kay Vanessa?" tanong agad ni ate sa akin pagkapasok ko sa dressing room ko."Hindi," tipid kong sagot."Kalat na sa studio ang pag hanap ni Mr. Wilson kay Vanessa," natarantang sabi niya."Pagalitan mo nalang ang siraulong lalaking iyun," simpleng sabi ko habang umupo sa harap ng salamin."Ano ka ba Layviel, umayos ka nga."Maayos naman ako ha?"Ganun nga ang gagawin mo, seryoso ako," seryosong sabi ki. Alam kong hindi iyun gagawin ni ate dahil sino ba naman kami diba? isang billionaire iyun at pagalitan lang ng simpleng tao."Tingin mo magagawa ko iyun?" sarcastic niyang tanong. Ngumisi lang ako sa kanya. "Ikaw nalang gumawa kung iyun ang gusto mo," wala sa sariling sabi ni ate at umupo na sa sofa."Sige," sabi ko at tumayo na para sana lalabas ulit at gawin ang sinabi niya. Dali dali namang tumakbo sa akin si ate para pigilan ako."Jusko Layviel, wag mo ng dagdagan ang issue mo," inis niyang sabi at hinila niya ako pa upo ulit."Kaysa magka
"Ngayon ko lang nalaman na may pakialam ka pala sa image mo Layviel," nakangising sabi niya.Hindi ko alam kung matutuwa ako na nandito siya at hindi niya pinuntahan si Ven o maiinis dahil nandito siya at iniinis talaga ako ng lalaking to."Ikaw lang naman ang walang pakialam," simpleng sabi ko at humarap sa salamin. "Lumayas na nga kayo dito," inis kong sabi. Narinig kong suminghap sila ate at ang make up artist sa sinabi ko. Narinig ko ring parehong humahalakhak si Mr. Yanetta at si Mr. Wilson.Anong meron sa sinabi ko? bakit ganyan nalang ang kanilang reaction? ngayon lang ba sila pinalayas sa isang kwarto? ako lang ba ang nakagawa nun?Kung ganun, palagi ko nalang iyun gawin. I feel special."Iba talaga ang fighting spirit mo Layviel," nakangising sabi niya.Kanina ko lang napansin na tahimik lang si Mr. Yanetta sa kanyang tabi at nakikinig lang sa batuhan naming salita. Ano kaya inisip niya ngayon? at bakit nga sila nandito?"Wala naman akong pakialam sayo," sabi ko at kinuha ang
"Ganun ba ka weak ang tingin mo sa kaibigan mo Layviel?" nakangising tanong ni Ivan sa akin. Tiningnan ko siya ng seryoso."Kung nagpakilala ka lang kay Vanessa para magdala ng ikasakit sa kanya Ivan, please lang wag mong ituloy ang binabalak mo," seryosong sabi ko. Tumaas ang kilay niya at may sasabihin sana siya pero nagsalita ulit ako."Ayaw ko sa lahat masaktan ang kaibigan ko, sana ganun ka rin. Nakilala mo si Vanessa at alam ko sa unang tingin mo sa kanya makilala mo agad kung anong klaseng tao ang kaibigan ko," seryosong sabi ko.Wala na siyang sinabi ng mapansin ang seryoso kong mukha. Sa pagkakataong ito, alam niyang hindi ako nagbibiro."Gagawa ako ng paraan para hindi kakalat sa labas ang kumalat dito sa studio niyo, gaya ng sinabi mo.""Mabuti naman Mr. Wilson, ayaw kong madagdagan ang iisipin ng manager ko," huminto muna ako at sumulyap kay Mr. Yanetta bago humarap sa salamin bago nagpatuloy. "Marami na siyang inisip ngayon dahil sa akin," mahinahong dagdag ko."That's wh
"Mahal naman siya Jem kaya hindi niya masabi iyun kay Layviel," nakangising sabi ng make up artist ko kaya sinamaan ko sila ng tingin."Manahimik kayo," seryosong sabi ko.Pareho silang humahalakhak. Inayos ko muna ang itsura ko bago tumayo at lumabas para sa next shoot ko. Hindi ko nalang pinansin ang nakakalokong ngiti nila. Paglabas ko, ganun pa rin ang tingin niya. Wow, amazing. Parang celebrity lang ang peg ko ngayon. Ganito rin mararanasan ni Ven bukas sigurado ako, pero hindi ko na kailangan pag alalahanin yan dahil alam kong kaya na niya yan. Hindi naman siguro malala gaya ng sa akin.Nangako rin ang putanginang Ivan na hindi kakalat ang nangyari ngayon. Masusuntok ko talaga siya kapag nasaktan ang kaibigan ko.Gusto ko man pumasok bukas para samahan si Ven, hindi ko gagawin. Ayaw kong isipin niyang ginawa ko siyang bata. Nandiyan naman ang manager namin, kung sakali mang may mangyaring hindi maganda, malalaman ko agad. Susugurin ko talaga ang putanginang lalaking iyun.Hindi
"Why?" kunot noong tanong ni Mr. Yanetta sa akin. Tumawa muna ako ng ilang sandali bago tumahimik na.Tiningnan ko ang cameraman na ngayon titig na titig sa akin, gusto niya bang sabihin ko bakit ako natawa o hindi nalang?"I'm just joking Mr. Yanetta.I'm sorry if I'm not professional right now," nakangiting sabi ko at umayos na ng tayo."Why are you laughing then?" kunot noong tanong niya."Because he said I'm not professional and it's true naman," simpleng sabi ko. Nakita kong natigilan ang cameraman. Walang mali sa sinabi ko dahil totoo ang sinabi niya pero hindi naman iyun ang tinawanan ko talaga, sinabi ko lang para hindi na siya matakot.Nilingon ni Mr. Yanetta ang cameraman kaya tumikhim ako. Parang alam ko na ang gagawin niya kaya inunahan ko na siya."Inasar ko lang siya Mr. Yanetta, kasalanan ko talaga iyun."Nilingon niya ako kaya palihim ko siyang dinilatan ng mata. Bumugtong hininga siya at nilingon ang mga staff."Please continue and Ms. Cruz please be professional," hul
"Manager ng kabila," sagot niya sa akin. Tumango nalang ako at nagpatuloy sa pag-upo. Agad naman akong inisikaso ng make up artist ko."Alam niyo, pwede naman kayong umuwi," pa unang sabi ko. Walang sumagot sa kanila kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Hindi niyo na kailangan mag hintay sa akin.""Itong make up artist mo pwede mo ng pauwiin," sabi naman ni ate."Pati ikaw ate, hindi mo na kailangan akong bantayan dito.""Hindi pwede," seryosong sabi niya."Hindi naman ako gagawa ng ikaka stress mo ate," sabi ko."Hindi naman iyun ang inisip ko," sabi niya. Hindi ako nagsalita para pakinggan ang susunod niyang sasabihin. "Trabaho ko ito kaya hindi pwedeng iwan na lang kita dito at hahayaan sa lahat.""Ganun din ako, trabaho kong ayusan ka bago kay sumabak sa harap ng camera," sabi naman ng make up artist ko. Hindi nalang ako nagsalita at hinayaan nalang sila.Ngayon lang din naman ito, pagkatapos si Ven nalang ang alalahanin nila bukas. Hindi na nila ako kailangang isipin pa."Okay,"
Piste talaga, kakasabi ko lang na mas gusto ko yung style dati tapos ito agad ang bubungad sa akin. Pag mayaman ako, bibilhin ko itong tanginang studio na ito sa tanginang billionaire na iyun. "Ikaw lang ba ang sinabihan?" kunot noong tanong ko. Piste siya kapag si ate lang."Lahat ng manager pinatawag," sagot ni ate. Umirap ako sa kawalan at hindi na nagsalita. Edi wow. "Lipat tayo ng agency ate," inis kong sabi at umupo sa harap ng salamin."Gusto mo bang mas lalong maging mayaman si Mr. Yanetta?" tanong niya. Taka ko naman siyang tiningnan galing sa salamin."Bakit?" takang tanong ko."Kapag lilipat ka, siya ulit ang bagong boss mo sa studio na iyun," natatawang sabi niya. Umirap lang ako sa kanya. May point siya pero tangina. Sino bang maysabing susundan niya ako kung saan ako mag punta? sinabi ko ng hindi na dapat kami mag-usap.Lumabas na ako sa dressing room ko nang tinawag na ako. Kagaya kanina tahimik pa rin sila sa harap ko. Ang seryoso talaga nila tingnan ngayon."Bakit a
Unti-unti siyang lumingon sa likod niya at ng makitang wala si Mr. Yanetta doon agad siyang tumingin sa akin na ngumisi na sa kanya ng malaki. Nakita kong natatawa rin ang mga staff sa ginawa ko."Wag ka kasing magtanong," bulong ng isang staff pero narinig ko naman. "Wag ka kasing bumulong," bulong ko kunwari sa kanila. Umayos naman ang staff sa kanyang pwesto. Ang sarap nilang asarin ngayon. Tiningnan ako ng seryoso sa cameraman. Ngumisi ako sa kanya pero wala siyang pinakitang reaction sa akin, dati lang siya ang panay pang-aasar sa akin. Hindi ako magagalit kapag ina-asar nila ako, ngumisi lang ako at inasar sila pabalik pero marami sila kaya palaging ako ang kawawa sa asaran pero hindi pa rin ako magagalit pero sila ngayon parang may galit sa akin.Hinayaan ko nalang sila hanggang sa matapos ulit ako sa shoot. Paulit-ulit ko iyun ginawa hanggang sa nag nine na at kailangan ko ng umuwi. Sobrang pagod ng katawan ko at alam kong ganun din sila ate. Naka day off ang P.A ko ngayon
"Hinanda ko na nga sarili ko kapag nalaman nilang kami ng kapatid ko makatanggap sa mana na galing kay lolo," wala sa sariling sabi ko habang inisip ang magiging reaction ng mga tita ko."Hindi mo na kailangan iyan, meron naman sa akin," seryosong sabi niya kaya taka akong tumingin sa kanya at napailing nalang."Siraulo, hindi nga kita boyfriend," umirap kong sabi.Tapos na akong kumain habang nagkwentuhan parin kami at ganun din siya, walang planong kumilos habang nakikinig."Can you be my girlfriend?" seryosong tanong niya.Lumakas ang tibok ng puso ko at naumulang tumingin sa kanya. Baka inisip niyang gusto kong maging boyfriend siya kaya ko iyun sinabi. Maganda nga pakinggan dahil may nangyari na sa amin at kanina lang may nangyari ulit. Babae rin naman ako kagaya ng ibang babae gusto ko ang lalaking makauna sa akin ay ang boyfriend ko pero hindi naman siya nanligaw kaya hinayaan ko na at hindi nalang inisip lahat."Wag ka ngang magbiro ng ganyan, sinabi ko lang naman iyun para ip
"Do you want more?" nakangising tanong niya habang dahan-dahan niyang tunanggal ang daliri doon. Lumapit ako sa kanya para yakapin nalang siya dahil akong masabi. Narinig kong tumawa siya."Let's eat," sabi niya habang nakayakap sa akin. Halatang nakangisi sa akin habang sinabi iyun.Nang-asar siya pero halatang may gustong gawin din ang gusto ko dahil sa isang bagay na parang galit na galit at gustong lumabas sa kanyang pantalon."Okay," mahinahong sabi ko at lumayo na sa kanya. Tumawa nalang siya at kinuha ang dala niyang pagkain kanina. Ngayon naramdaman ko ulit ang gutom na kanina ko pa naramdaman pero dahil sa ginawa niya, pansamantala ko itong nakalimutan.Pumunta kami sa kusina para doon kumain. Ngayong nandito siya hindi ko alam kung anong sasabihin sa kapatid ko kapag nakita siya rito, lalo na si lolo. Bakit ba kasi sumunod siya, hindi pwedeng hintayin nalang niya ako?Nagsimula na kaming kumain."Bakit nandito sa hotel?" tanong niya. Nagtaka naman akong tumingin sa kanya. An
Warning!!"A-ano ba!?" sigaw ko at tinulak kahit iba ang gusto kong gawin. Kainis bakit parang namiss ko rin siya."I miss you," bulong niya at hinalikan ang leeg ko kaya tinigilan ko na ang pagtulak sa kanya at hinayaan nalang siyang yakapin ako ng mahigpit.Ngayon ko lang naalala ang itsura ko.Omayghad!? kakagising ko at tangina!"B-bumitaw ka muna, pupunta lang ako sa kwarto," sabi ko. Lumayo naman siya pero hindi ako binitawan, tiningnan lang niya ako at ngumiti ng matamis."You're so beautiful especially in the morning," nakangiting sabi niya habang nakatitig sa akin.Tangina talaga."Mag s-suklay lang ako," nahihiyang sabi ko pero ngumisi lang siya at nilapit ang mukha sa akin kaya nilayo ko naman ito sa kanya."Anong ginawa mo!?" takang tanong ko habang nilayo ang mukha."Anong ginawa mo?" tanong niya rin sa akin."Hindi pa ako nag t-toothbrush!" sabi ko. Parang wala siyang narinig at nilapit ang mukha sa akin at hinalikan ako ng mabilis."Sabing—" hindi ko matapos ang sasabi
"Ang tagal mong nalayo ate, anong gusto mo hayaan kang .alayo ulit?" nakasimangot niyang sabi."So ibig sabihin gusto mong single ako habang buhay?" natatawang sabi ko. Hindi siya sumagot kaya pareho namin siyang tinawanan ni lolo."Malayo pang mangyari iyun Miguel, wag kang mag-alala," nakangiting sabi ni lolo sa kanya."Malayo pa talaga, wala pa nga akong boyfriend tapos kasal na pinagusapan natin dito," natatawang sabi ko."Hindi pala boyfriend pero bukang bibig," bulong Miguel pero narinig namin."Anong bukang bibig? kayo nga diyan eh," natatawang sabi ko.Natapos ang araw na iyun na nagtawanan lang kami bago ako bumalik sa condo ko. Naiwan si Miguel doon para magbantay kay lolo. Na guilty din ako dahil ngayon nagalit ang mga tita at tito ko sa kanya.Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ayaw na ayaw nila sa akin, ngayon nadamay pa si lolo sa galit nila dahil sa akin. Lalo na siguro ngayon na sa amin pala ni Miguel pinangalan ni lolo, akala ko kay Miguel lang eh, okay lang nama
"Sana sa mga anak mo nalang lolo, siguradong protektahan nila iyan ng maayos," dagdag kong sabi.Sa hindi nakakaalam, madaming ari-arian si lolo at kami lang dalawa ng kapatid ko ang gagaw ng bagay na iyun? at wala pa kaming alam kung anong gagawin namin sa ari-arian na iyun lalo na sa mga negosyo ni lolo. Baka ma bagsak pa iyun."May tiwala ako sa inyo," nakangiting sabi ni lolo sa amin.Nagkatinginan kami ni Miguel at parehong napailing. Malaki at madaming responsibility."Alam ba nila mommy?" nag-alalang tanong ni Miguel. Isa pa iyan, madami rin palang kaaway. Hayst."Hindi at ipangako niyo sa akin hinding hindi niyo ibibigay kahit kanino ang binigay ko sa inyo kundi sa mga anak niyo lang," seryosong sabi ni lolo."Naku Lo paano kung babagsak?" wala sa sariling sabi ko. Natawa nalang si lolo at hinaplos ang ulo ko."Wag niyo munang isipin iyan, gawin niyo muna ang gusto niyong gawin ngayon at kapag mawawala na ako sa mundo may taong pinagkatiwalaan ko na magtuturo sa inyo sa mga ga
"Aalis tayong lahat dito kung aalis si Miguel," seryosong sabi ni lolo. Napangisi ako. Favorite nga ni lolo si Miguel, habang favorite din akong kampihan ni Miguel. Ano kayo diyan?"Lolo!" inis na sigaw ng pinsan ko at tumayo habang masamang tumingin sa akin."Lolo, kung hindi siya aalis, ako nalang aalis!" pananakot niya kay lolo. Kung natakot nga si lolo sa kanya, parang wala lang naman kay lolo."Kung iyun ang gusto mo," seryosong sabi ni lolo. Gusto kong matawa sa reaction ng mga tita ko."Papa!" sigaw ni tita ang mama nang pinsan ko nananakot kay lolo."Fine!" inis na sigaw ng pinsan ko at mag padabog na lumabas sa mansyon."Aalis kaming lahat dito papa!" galit na ring sabi ni tita at lumabas agad para sundan ang anak.Lumabas nga silang lahat, kami nalang ang natira ng parents ko at ang kapatid ko.Ganun sila ka ayaw sa akin kaya nagsi-alisan lahat, kala mo talaga suyuin pa sila ni lolo. Edi umalis sila, alam kong takot lang silang mawalan ng mana."Bakit nandito pa kayo?" ser
"Dito ka lang Miguel, parang miss na miss ka na nila. Hindi ka ata nagpakita ng ilang buwan. Bakit kaya?" nakangiting tanong ko at tiningnan si mommy. "Kapal ng mukha mo," sabi ng isang pinsan ko na inis na inis din sa akin. Actually magkakampi silang lahat, habang ako si Miguel lang ang kumampi sa akin. Wala silang magagawa dahil si Miguel lang naman ang paborito ng lolo namin, kaya ganyan nalang iyan sila kay Miguel."Buti Miguel, dinala mo ang ate mo ngayon dito. Ngayon ko lang ulit siya nakita simula noong umalis siya," singit ng lolo namin kaya tumahimik ang lahat.Lumapit ako kay lolo habang nakangiti, pero pinigilan nila ako."Wag kang lumapit sa kanya!" sigaw ng isang tita ko."Easy, hindi ko sasaktan si lolo. Magmano lang naman ako sa kanya, okay lang ba lolo?" tanong ko kay lolo na ngayon nakangiti sa akin at tumango. Kinindatan ko muna ang tita ko bago nagpatuloy."Kumusta ka lolo?" bulong kong tanong at nagmano sa kanya. Akala ng lahat ayaw talaga ni lolo sa akin, ganun
"Wala na akong pakialam kung iyun ang tingin ng ibang tao sa akin, iyun ang paraan ko para hindi ako masaktan ng ibang tao," dagdag kong sabi.Ilang sandali pa tahimik na kaming dalawa."Pasok na tayo," uli ko sa sinabi ko kanina. Ngayon tumango na siya sa akin. Ngumiti ako sa kanya habang siya ngumuso sa akin. He's still a baby for me."Wag ka lang magsalita mamaya, hayaan mo lahat ang sasabihin nila ako na bahala doon," nakangiting paalala ko. "Hindi ko iyan hahayaan ate, kung dati wala akong magawa dahil bata pa ako ngayon may magagawa na ako, ayaw kong pagsisihan iyun sa huli," sabi niya kaya umirap lang ako sa kanya at na una ng lumabas na.Parang hindi ko na siya mapigilan sa gusto niya. Pero sa totoo lang kinabahan ako.Habang naglakad kami papasok biglang tumunog ang cellphone ko dahil sa isng text kaya tiningnan ko muna ito.Zephyrus: kumusta ka na? I hope okay ka lang baka bibilhin ko yang lugar niyo at ipangalan sayo para maging okay na sila sayo.Napailing ako sa kanyang
Kanina nag-ayos lang ako ng mga gamit ko ngayon papunta na kami sa mansyon. Kinabahan ako ng sobra, hindi pa ako pinakain ng kapatid ko dahil doon nalang daw para sabay kaming apat. Wowers, tingnan natin kung makakain nga talaga ako doon."Kainis yung pinsan mo Miguel, anong pinupunta niya doon sa kwarto ko, hindi kami close."Kanina pa ako nag rant sa babaeng yun, may boyfriend ata siya ngayon at takot na namang magkagusto sa akin. Nagpatunay lang na mas maganda talaga ako sa babaeng iyun, pati siya takot na kaya niya ako pinuntahan.Wag lang niyang ipakita ako sa boyfriend niya baka ma de ja vu siya bigla."Pinsan mo rin iyun ate," sabi niya. Umirap ako sa kawalan at tiningnan lang ang daan papunta sa amin. Sobrang dami talagang nagbago, halatang hindi naka-uwi ng ilang taon. Baka maliligaw pa ako dito kung ako lang mag-isa. Hindi talaga pamilyar sa akin itong mga nakatayo na nadaanan namin ngayon."Sinong nandun?" tanong ko ng ma-isip iyun. Baka nandun din ang mga tita at tito kong