Nagpatuloy ang shoot hanggang sa break muna para sa tanghalian. "Pinatawag ka," sabi ni ate pagkarating niya galing sa opisina. Pinatawag siya kanina at ngayon ako naman ang pinatawag. Ano bang problema ng lalaking iyun."I'm sorry ate," paumanhin ko sa kanya."Sa boss ka mag sorry," seryosong sabi niya. Umirap lang ako at humarap sa salamin. "Layviel," seryosong tawag niya sa akin."Siya ba ang nagpatawag sa akin?" taas kilay kong tanong."Oo nga mag sorry ka," seryosong sabi niya.Depende yan sa dahilan niya kung bakit niya ako pinatawag."Okay," sagot ko nalang para matahimik na si ate."Wag mo na ulit iyun gagawin," seryosong sabi niya. Nagkibit balikat lang ako sa kanya. Alam kong kinabahan lang si ate sa pwedeng mangyari sa akin pero wala akong pakialam. Kung gusto niya akong alisin dito dahil sa pagsagot ko kanina, edi alisin niya."Pupuntahan ko na ate para matapos na, gutom na ako."Tumalikod na ako kay ate ang naglakad na palabas. Madami pa ring mga model sa labas at ang ka
"Kung iba pa ang boss mo, kanina ka na naalis sa trabaho," simpleng sabi niya."So dapat akong magpasalamat dahil ikaw ang boss ko?" taas kilay kong tanong sa kanya. "Hmm.."Umirap ako sa kawalan."Anong kailangan mo sa akin?" kunot noong tanong ko."Kain tayo, nag order ako ng pagkain.""No thanks," agad kong sabi at tumayo na."Ngayon lang."Nilingon ko siya at tinaasan siya ng kilay. "Ano ba yung huli nating pinagusapan?" taas kilay kong tanong sa kanya."Pumayag ba ako? dineny mo na nga ako eh," sabi niya. Inismiran ko siya.'Para sayo lang din yun.'"Magpasalamat ka nalang sa akin at ideny mo na rin ako para matigil na yang mga usapan nila," inis kong sabi sa kanya."Ayaw ko."'Edi don't.'"bahala ka," tipid kong sabi at tatalikod na sana pero nagsalita siya."Saan ka pupunta?" tanong niya sa akin."Paki mo," sabi ko sa kanya."Boss mo pa rin ako dito," seryosong sabi niya."Boss ba yung pinakita mong ugali kanina?" taas kilay kong tanong sa kanya."Ano ba ang pinakita ko?" tak
Nakita kong ngumisi siya kaya inirapan ko siya."Ngayon lang to, sayang ang pagkain," pairap kong sabi."Okay," nakangiting sabi niya, parang tuwang tuwa talaga siya kaya inirapan ko ulit siya. Kainis, bakit ba ako nandito.Nilabas na niya ang mga pagkain at tuwang tuwa na umupo sa malapit sa akin. Parang bata, parang hindi billionaire.'Kung hindi ko lang narinig iyun kay mommy, wala akong pakialam sa mga tao, angkinin ko talaga to.'Tahimik lang ako kumain habang siya naramdaman kong panay tingin niya sa akin."Saan ka mag bakasyon?" "Uuwi ako," tipid kong sabi."Pwedeng sumama?" nakangiting tanong niya."Hindi," agad kong sagot. Kinabahan ako baka sasama talaga siya at makita ni mommy, tangina yung nga ang iniwasan ko."Bakit hindi?""Hindi purket sumabay ako rito ngayon, kakalimutan ko na ang sinabi ko kagabi."Tumahimik siya kaya nagpatuloy ako sa ginawa ko. Nakakainis talaga tong lalaking to, sarap suntukin sa mukha. Sana pagkatapos nito titigilan na niya talaga ako. May pakira
Umalis si ate para ihatid ang pagkain sa isang bodyguard habang ang make up artist ko nagsimula na akong ayusan. Iniba na rin niya ang buhok ko.Tiningnan ko lang ang mukha ko sa salamin habang inayusan niya ako. Inaalala ko rin ang nangyari kahapon hanggang ngayon.Gumaan ang pakiramdam ko ngayon, alam ko kung bakit pero iniwasan kong isipin. Kanina noong papasok ako, sobrang bigat. Parang pasan ko ang buong mundo, pinilit ko lang gumalaw dahil iyun ang kailangan at ayaw ko rin malaman nila ate ang inisip ko."Hay salamat, bumalik din ang alaga ni Jemma," nakangiting sabi ng make up artist pagkatapos ng matagal na katahimikan. Napatingin ako sa kanya sa salamin."Anong ibig mong sabihin?" takang tanong ko."Sobrang bigat ng awra mo kanina, pati si Jemma mas piniling manahimik at hayaan nalang ang mga gusto mo," nakangiting sabi niya."Ganito na ako kanina pa, nag overthink lang kayo."Nag-iwas ako sa kanya ng tingin. Ngumisi lang siya sa aki. kaya hindi ko na siya pinansin. Nahalata
"Sabi niya kasing ihatid ko siya," nakangiting sabi ni Mr. Yanetta. Natigilan ako pero nawala rin agad ng narinig ko ang malakas na tawa ni Ivan. Piste talaga."Ang kapal naman ng babaeng iyun, kaibigan ko pa talaga ang pinahatid," nakangising sabi ni Ivan at sumulyap sa akin. Sarap niyang suntukin sa mukha para hindi na siya makangisi sa akin."Talaga lang, kahit ako sa kaibigan ko kapag may siraulong lalapit sa kanya ilalayo ko talaga siya sa kanya," nakangiting sabi ko. Nawala ang ngisi niya sa labi sa huling sinabi ko. Akala mo ha.Iiwasan ka na ni Ven, humanda ka."Miss Cruz, ikaw na po ang kukunan," singit ng isang staff. Medyo nahiya pa siya dahil sa kausap ko. Palihim kong inirapan silang dalawa bago pumunta sa harap. Hindi man alam ng lahat ang status ni Ivan sa buhay, marami pa rin ang nakakaalam kung gaano siya kayaman kaya hindi na ako nagtaka kung bakit magulo ang mga tao dito sa studio dahil sa dalawa.Ito namang si Ivan, panay kindat sa mga babae at panay ngiti pa ng m
"Alam mo ba ang tungkol kay Mr. Wilson at kay Vanessa?" tanong agad ni ate sa akin pagkapasok ko sa dressing room ko."Hindi," tipid kong sagot."Kalat na sa studio ang pag hanap ni Mr. Wilson kay Vanessa," natarantang sabi niya."Pagalitan mo nalang ang siraulong lalaking iyun," simpleng sabi ko habang umupo sa harap ng salamin."Ano ka ba Layviel, umayos ka nga."Maayos naman ako ha?"Ganun nga ang gagawin mo, seryoso ako," seryosong sabi ki. Alam kong hindi iyun gagawin ni ate dahil sino ba naman kami diba? isang billionaire iyun at pagalitan lang ng simpleng tao."Tingin mo magagawa ko iyun?" sarcastic niyang tanong. Ngumisi lang ako sa kanya. "Ikaw nalang gumawa kung iyun ang gusto mo," wala sa sariling sabi ni ate at umupo na sa sofa."Sige," sabi ko at tumayo na para sana lalabas ulit at gawin ang sinabi niya. Dali dali namang tumakbo sa akin si ate para pigilan ako."Jusko Layviel, wag mo ng dagdagan ang issue mo," inis niyang sabi at hinila niya ako pa upo ulit."Kaysa magka
"Ngayon ko lang nalaman na may pakialam ka pala sa image mo Layviel," nakangising sabi niya.Hindi ko alam kung matutuwa ako na nandito siya at hindi niya pinuntahan si Ven o maiinis dahil nandito siya at iniinis talaga ako ng lalaking to."Ikaw lang naman ang walang pakialam," simpleng sabi ko at humarap sa salamin. "Lumayas na nga kayo dito," inis kong sabi. Narinig kong suminghap sila ate at ang make up artist sa sinabi ko. Narinig ko ring parehong humahalakhak si Mr. Yanetta at si Mr. Wilson.Anong meron sa sinabi ko? bakit ganyan nalang ang kanilang reaction? ngayon lang ba sila pinalayas sa isang kwarto? ako lang ba ang nakagawa nun?Kung ganun, palagi ko nalang iyun gawin. I feel special."Iba talaga ang fighting spirit mo Layviel," nakangising sabi niya.Kanina ko lang napansin na tahimik lang si Mr. Yanetta sa kanyang tabi at nakikinig lang sa batuhan naming salita. Ano kaya inisip niya ngayon? at bakit nga sila nandito?"Wala naman akong pakialam sayo," sabi ko at kinuha ang
"Ganun ba ka weak ang tingin mo sa kaibigan mo Layviel?" nakangising tanong ni Ivan sa akin. Tiningnan ko siya ng seryoso."Kung nagpakilala ka lang kay Vanessa para magdala ng ikasakit sa kanya Ivan, please lang wag mong ituloy ang binabalak mo," seryosong sabi ko. Tumaas ang kilay niya at may sasabihin sana siya pero nagsalita ulit ako."Ayaw ko sa lahat masaktan ang kaibigan ko, sana ganun ka rin. Nakilala mo si Vanessa at alam ko sa unang tingin mo sa kanya makilala mo agad kung anong klaseng tao ang kaibigan ko," seryosong sabi ko.Wala na siyang sinabi ng mapansin ang seryoso kong mukha. Sa pagkakataong ito, alam niyang hindi ako nagbibiro."Gagawa ako ng paraan para hindi kakalat sa labas ang kumalat dito sa studio niyo, gaya ng sinabi mo.""Mabuti naman Mr. Wilson, ayaw kong madagdagan ang iisipin ng manager ko," huminto muna ako at sumulyap kay Mr. Yanetta bago humarap sa salamin bago nagpatuloy. "Marami na siyang inisip ngayon dahil sa akin," mahinahong dagdag ko."That's wh