"Salamat baby ko." Hinalikan ni Gerald ang pisngi ni Diane. "I-cancel ko na ang travel ko abroad. Hindi na ako lalayo. Gusto ko ring makilala ang mga kapatid mo. Makabonding man lang sila kahit ilang oras lang sa probinsiya."Napangiti si Diane sa narinig niya. Nagkakatotoo na lahat ang pangarap niya kaya niya pinupog ng halik ang mukha ni Gerald pagkatapos nitong sabihin iyon."Sige na, magpahinga na muna tayo. Marami pa tayong aayusin bukas." bulong ni Gerald kay Diane at muli silang naghalikan. Ang mainit na halikang iyon ay nauwi sa isa namang mainit na pagniniig. Namiss nila ang isa't isa. Walang batas na nagbabawal na ulitin muli nila ang sarap ng kanilang pinasaluhan. Ilang taon ding hanggang pangarap lang nila iyon pinagsaluhan at ngayon ay sagad-sagarin na nila ang makatotohanang pag-iisang muli.Iyon na ang pinakamasayang pagmulat ng kanilang mga mata. Naunang nagising si Diane. Nakaunan pa rin siya sa bisig ni Gerald. Hindi siya nito tinakasan. Ginising niya ng halik ang ma
Malapit na siya sa kanyang lilikuang kalye nang napansin niya ang pagsunod sa kanya ng isang van na tinted ang bintana. Liliko na siya nang harangan ng van ang dadaanan niya. Nawalan siya ng balanse. Sumadsad siya sa madamong bahagi ng daan. Mabilis na bumaba ang isang lalaki sa Van na iyon. Bago nakabangon si Marcus ay hinawakan na siya ng malaking mama. “Kuya bakit?”“Sama kasa akin. Pinapasundo ka ng Ate Diane mo.”“Kuya hindi. Tatawagan ko muna si Ate.”Nagpalinga-linga ang lalaki at nang masigurong walang nakakakita ay mabilis niyang hinawakan ang bata. Tinakpan nito ang bibig gamit ang isang puting tela para hindi makahingi ng tulong. Isinakay ito sa van saka mabilis itong umalis. Naiwan ang bisikleta sa kalye. Walang nakakita sa bilis ng pangyayaring iyon. Hindi magawa ni Marcus ang lumaban. May ipinaamoy sa kanya na naging dahilan ng kanyang pagkahilo."Paalis na ako sa site. Nagreply na si Ringgo sa text ko at makikipagkita daw siya sa atin sa isang restaurant. Forward ko na
"Maaring dinukot si Marcus. Nakita ko ang bisikleta niya sa masukal na kalye.”“Ano! Ate paano ‘yan! Anong gagawin natin?”“Magdasal tayong hindi siya sasaktan nang kung sinuman ang gumawa nito. Hindi na kayo mga bata para maglihim pa ako sa inyo sa tunay na sitwasyon. Kayong dalawa, hindi rin ligtas ngayon kaya nga paulit-ulit kong sinasabi sa inyo na mag-ingat." Bumuntong hininga muna siya bago nagpatuloy. "Nandito na 'to kaya wala na tayong magawa pa kundi ang magtulungang lagpasan ito bilang isang pamilya.""Pero ate bakit? Anong naging kasalanan natin sa ibang tao?""Hindi ko alam Marian. Hindi rin naman kasalanan sa tingin ko ang magmahal ngunit bakit sa tuwing pinaninindaigan ko ang pagmamahal ko, sana naman laging may nangyayaring ganito.""Ibig bang sabihin, may kinalaman ito sa'yo? Pero ate, bakit kami nadadamay? Anong kasalanan ni bunso?" si Marvie ang nagtanong."Hindi ko rin alam kung bakit basta sa ngayon, makinig na lang muna kayo sa akin. Huwag na kayong lumabas pa. Ha
"Tik-tak, tik-tak! Time's up! Huli na Gerald!" kasunod iyon ng isang halakhak. Wala na nga talaga si Ringgo sa katinuan. Hindi na siya ang Ringgo na kilala niya."Please! Nakikiusap ako. Huwag mo siyang saktan. Ringgo, wala siyang kasalanan dito. Huwag mo namang idamay ang bata!" Nangilid ang luha niya. Ginagawa niya ang lahat para mapakiusapan si Ringgo na noon ay nanlilisik ang mga mata."Nakapagdesisyon na ako! Hindi mo na mababago pa Gerald. Sinimot mo ang pasensiya ko. Tang-ina! Pinaniwala ko ang sarili kong mahal mo ako, kahit alam kong hindi mo buong maibibigay iyon sa akin, nagtiwala akong matutunan mo rin akong mahalin. Bibigyan mo ako ng sapat na panahon para mapatunayan ko sa'yo na higit ang maibibigay kong pagmamahal kaysa sa kapatid ng batang 'to. Tang-ina lang Gerald! Ginagago lang ninyo ako! Kaya ang dapat dito ay pinapadeliver pabalik sa ate niya na isa nang malamig na bangkay!" Narinig niyang ikinasa na ni Ringgo ang hawak nitong baril at itinutok sa ulo ng nangingini
Pinalibutan na siya nina Sackey, Diane at Marvie.Humahagulgol lang si Marcus. Hindi ito makapagsalita dahil pa rin sa tindi ng trauma na pinagdaanan niya. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan. Iniwan na lang siya bigla sa hindi niya alam kung saang lugar. Kinalagan lang siya sa kamay at siya na ang nagtanggal sa ipiniring sa kanya at sa nakatali sa kanyang mga paa. Tinanggal din niya ang packing tape sa kanyang bibig at tainga. Lakad-takbo siyang lumayo doon hanggang sa naapuhap niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. Ang ate Marian niya ang tinawagan niya dahil natatakot siya sa Ate Diane niya."Ate, hindi siya sumasagot. Umiiyak lang siya." si Marian.Kinuha ni Diane ang cellphone sa kamay ng kapatid niya at siya ang kumausap sa kanilang bunso."Marcus, ang Ate Diane mo ito. Huminga ka nang malalim. Relax lang okey? Sabayan mo ako, hinga...buga...hinga...buga... Nandito ang ate, sabihin mo kung nasaan ka para sunduin ka namin.""Ate...
Tagaktak na ang pawis si Gerald sa loob ng trunk ng sasakyan ni Ringgo. Nakagapos ang kamay niya patalikod at kahit ang mga paa niya. Napapaluha siya dahil sa sobrang nahihirapan na. Wala siyang makita dahil piniringan din ang kanyang mga mata. Hindi niya alam kung gaano na iyon katagal. Sumasakit na ang buo niyang katawan. Hirap pa siyang kumilos at huminga dahil sa tindi ng init sa loob ng trunk ng kotse. Ang tanging lakas na lang niya sa mga sandaling iyon ay ang isipin si Diane. Doon siya huhugot ng lakas. Iisipin niya ang masasaya nilang alaala. Pupunuin niya ng matatamis nilang sandali ang kanyang isip nang di niya maramdaman ang hirap niya ngayon. Sana naisip ni Diane na unahin ang mga kapatid niyang iligtas at ilayo. Kaya niyang magtiis, kaya pa niyang magsakripisyo. Masaya siyang ligtas na si Marcus. Maaring kasama na ngayon ni Diane ang bata. Okey lang sa kanya ang lahat nang ito. Ang mahalaga ay hindi na muli pang iiyak si Diane sa pagkawala ng mahal nito sa buhay. Kayang n
Inilagay ni Ringgo ang baril sa drawer na may susi. Lumapit siya kay Gerald. Hinawakan niya ang mukha nito. Hindi niya naramdamang pumalag si Gerald. Ni hindi ito nagmura. Iyon nga lang hindi ito tumingin sa kanya. Namimimiss na niya si Gerald. Nakapatagal na nang huli niya itong mahalikan sa labi, ang maidantay niya ang hubad at mainit nitong katawan sa kanya, ang maramdaman ang matitigas nitong dibdib at abs na nakadikit din sa kanya. May kung anong nabuhay sa kanyang pagnanasa. Puwede na niyang gawin lahat ngayon kay Gerald ang gusto niya. Puwede siyang magpakasawa, tigilan lang ito kung kailan pagod na. Dahan-dahan niyang idinampi ang labi niya sa labi ni Gerald. Siniil niya iyon ng halik. Hindi inilayo ni Gerald ang kanyang labi ngunit hindi iyon kumilos. Humihinga naman ito, naamoy nga niya ang mabango nitong hininga ngunit mistula itong patay. Walang kahit anong paggalaw, mistulang humahalik siya sa malamig nang bangkay.Hanggang sa naisip niyang tanggalin ang butones ng longsl
Alam ni Gerald na hindi nagbibiro si Ringgo sa sinabi niyang iyon nang tinanggal nito ang pagkakatali sa isa niyang kamay at nang matanggal iyon ay nakatutok na ang baril sa kanya."Bibigyan kita ng isang minuto na tanggalin ang pagkakatali ng isa mo pang kamay at paa. Kung natapos na ang isang minuto at nadiyan ka pa rin sa kama, pasensiyahan na tayo pero hindi na tayo makakalabas pa sa bahay ng buhay. Dito na tayo magkasunod na malalagutan ng hininga. Kaya nga kung ako sa'yo, simulan mo nang tanggalin ang nakatali sa'yo dahil magsisimula na ang oras mo." Salubong ang kilay at nanlilisik ang mga mata ni Ringgo habang sinasabi niya iyon. Pawis at luha ang naghalo sa kanyang namumulang mukha. Ikinasa na ni Ringgo ang hawak niyang baril.Hudyat iyon na kailangan ni Gerald na bilisan ang kilos."60, 59, 58, 57..." pagsisimula ni Ringgo sa pagbibilang.Sobrang kaba at nerbiyos ni Gerald habang tinatanggal niya nakatali sa kanyang kamay. Isang kamay lang ang gamit niya kaya siya nahirapan