CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY EIGHT

"Tik-tak, tik-tak! Time's up! Huli na Gerald!" kasunod iyon ng isang halakhak. Wala na nga talaga si Ringgo sa katinuan. Hindi na siya ang Ringgo na kilala niya.

"Please! Nakikiusap ako. Huwag mo siyang saktan. Ringgo, wala siyang kasalanan dito. Huwag mo namang idamay ang bata!" Nangilid ang luha niya. Ginagawa niya ang lahat para mapakiusapan si Ringgo na noon ay nanlilisik ang mga mata.

"Nakapagdesisyon na ako! Hindi mo na mababago pa Gerald. Sinimot mo ang pasensiya ko. Tang-ina! Pinaniwala ko ang sarili kong mahal mo ako, kahit alam kong hindi mo buong maibibigay iyon sa akin, nagtiwala akong matutunan mo rin akong mahalin. Bibigyan mo ako ng sapat na panahon para mapatunayan ko sa'yo na higit ang maibibigay kong pagmamahal kaysa sa kapatid ng batang 'to. Tang-ina lang Gerald! Ginagago lang ninyo ako! Kaya ang dapat dito ay pinapadeliver pabalik sa ate niya na isa nang malamig na bangkay!" Narinig niyang ikinasa na ni Ringgo ang hawak nitong baril at itinutok sa ulo ng nangingini