Chapter 53 Dark POV Pagkatapos kong tawagan ang aking asawa, agad kaming sumulong sa kuta ng kalaban. Nasa ibang bansa kami, sa France, kasama ang ilang mga tauhan ko, pati na sina Marco, ang pinsan ko, at si Alfredo. Ang misyon namin: dukutin ang may pakana ng lahat. Kasama ko rin ang aking pinsan na si Cora, isang assassin. Tahimik kaming naglakad sa madilim na eskinita, ang bawat hakbang ay maingat upang hindi makalikha ng ingay. Ang tension sa hangin ay palpable, bawat isa sa amin ay handang-handa sa anumang mangyayari. "Marco, Alfredo, secure the perimeter. Cora, you're with me," utos ko habang binubuo ang aming plano. "Roger that," sagot ni Marco habang kumikilos kasama si Alfredo. Nag-signal ako kay Cora at sabay kaming pumasok sa isang backdoor. Alam namin na ang target ay nasa loob, at wala kaming oras para mag-aksaya. Dahan-dahan naming binuksan ang pinto at pumasok sa loob ng madilim na gusali. Sa loob, naririnig namin ang mga mabibigat na yabag ng mga bantay.
Chapter 54 Habang naglalakad kami sa mga kalye ng Paris, naging maingat kami sa bawat kilos. Alam namin na anumang pagkakamali ay maaaring magdulot ng malaking kapahamakan. "Cora, keep an eye out. This area is known for its high criminal activity," sabi ko habang tumitingin sa paligid. "Got it. I'll cover our six," sagot ni Cora habang nakabantay. Habang nag-iikot kami, nakatanggap kami ng tawag mula kay Marco. "Boss, may nakuha na kaming impormasyon. Isa sa mga contact natin ang nagsabi na nakita si Viktor sa isang warehouse sa outskirts ng city. Mukhang doon siya nagtatago." "Good job, Marco. We'll head there now. Stay on standby for backup," sagot ko. Agad kaming nagtungo sa warehouse na tinutukoy ni Marco. Pagdating namin doon, nakita namin ang mga bantay na nagbabantay sa paligid. "Cora, take out the guards quietly. We can't afford to alert Viktor," utos ko. "On it," sagot ni Cora habang kumikilos nang mabilis at tahimik. Sa loob ng ilang minuto, natanggal niya ang m
Chapter 55 Hanggang naglalakad kami ay hindi ko maiwasang magduda sa mga isiniwalat sa aking bihag kaya marami ang naglalarong kakaibang iniisip ko. 'Di kaya may kakambal ang aking asawa na si Magda?' takang tanong ko sa aking isipan. "Kailangan ko siya matawagan sa Pinas ngayon upang tanungin. Kaya agad kong dinukot ang aking phone upang tawagan ito. Apat ma ring ay agad itong sinagot. " Hello, Dark?" takang sagot niya sa akin. "Bakit ka napatawag" "May kailangan lang aking tanungin sayo, Amori mio. May kakambal kaba? agad kong tanong. "Oo, pero matagal nang patay ito sabi nila Mama noong nabubuhay pa sila," malungkot nitong sagot. Nabigla ako sa kanyang sagot. Hindi ko inaasahan na may ganitong lihim si Magda. "Bakit hindi mo sinabi sa akin ito noon?" tanong ko na may halong pag-aalala. "Hindi ko naisip na mahalaga pa ito, lalo na't matagal na siyang wala," sagot ni Magda na may lungkot sa kanyang boses. "Amori mio, may mga bagay na nalaman ako dito sa France.
Chapter 56 "Magda, kailangan mong mag-ingat. May mga tao na gustong makuha ang impormasyon na ito. Pero gagawin ko ang lahat para protektahan ka," pangako ko sa kanya. "Salamat, Dark. Mag-iingat ako. Sana makuha natin ang hustisya para sa kakambal ko," sagot ni Magda. Pagkatapos ng tawag, bumalik ako sa mga tauhan ko. "We need to dig deeper into these documents and find out more about Project Éclipse. This could be the key to understanding everything," sabi ko sa kanila. "Understood, boss. We'll start analyzing the documents and see what we can find," sagot ni Marco. Habang nag-aayos kami ng mga plano, alam kong malaki ang laban na hinaharap namin. "Marco, kailangan nating maging mas mabilis. Ang bawat segundo ay mahalaga," sabi ko, habang tinitingnan ang mga dokumento. "Boss, may nakita akong kakaiba dito," sabi ni Marco, habang itinuturo ang isang bahagi ng dokumento. "Mukhang may mga encrypted files na kailangan nating i-decrypt para makuha ang buong impormasyon." "Good job
Chapter 67 Habang papalapit ang mga kalaban, naramdaman ko ang adrenaline na dumadaloy sa aking katawan. "Cora, mag-ingat ka," sabi ko, habang nagpapaputok. "Alam mo naman ako, boss. Hindi ako basta-basta nagpapatalo," sagot ni Cora, habang mabilis na kumikilos at nagpapaputok sa mga kalaban. Nagpatuloy ang matinding labanan. Ang bawat galaw at putok ay tila isang sayaw ng kamatayan. Si Cora, gamit ang kanyang bilis at liksi, ay nagawang pataubin ang ilang kalaban. Ako naman, sa kabila ng sugat sa balikat, ay patuloy na lumalaban. "Devon!" sigaw ko, habang nagpapaputok sa direksyon niya. "Hindi mo kami matatalo!" Ngunit si Devon, mayabang na ngumiti, at sumagot, "Dixon, hindi mo alam kung sino ang kalaban mo. Mas malaki ito kaysa sa inaakala mo." Ngunit hindi ako nagpatinag. "Cora, tapusin na natin ito," sabi ko, habang patuloy na nagpapaputok. Kailangan naming matapos ito para makauwi na ako sa Pinas. Dahil isa akong mafia boss at nanalaytay sa aking ugat ang isang ass
Chapter 68 Agad akong umalis ng safe house at nagtungo sa lugar kung saan matatagpuan ang isa sa mga pangunahing sangkot sa Project Éclipse. Ang taong ito ay may mataas na posisyon at maraming koneksyon. Kailangan kong maging maingat at mabilis. Pagdating ko sa lugar, nakita ko ang malaking mansyon na may mga bantay sa paligid. Alam kong hindi magiging madali ito, pero hindi ako pwedeng umatras. Kailangan kong tapusin ang misyon na ito. Dahan-dahan akong lumapit sa bakod at sinuri ang paligid. Kailangan kong makapasok nang hindi napapansin. Gamit ang aking mga kasanayan, nagawa kong makalusot sa mga bantay at pumasok sa loob ng mansyon. Habang naglalakad sa loob, narinig ko ang mga boses mula sa isang silid. Dahan-dahan akong lumapit at sumilip. Nakita ko ang taong hinahanap ko, kasama ang ilang mga tauhan niya. "Ngayon, tapos na ang laro mo," bulong ko sa sarili ko, habang hinahanda ang aking baril. Bigla akong pumasok sa silid at nagpaputok. Bago pa man sila makapag-reac
Chapter 69 Dark POV "Good job, team," sabi ko habang tinitingnan ang aking mga tauhan. "Natapos na natin ang kalaban. Pwede na tayong umuwi sa Pinas," seryoso kong sabi. Habang naglalakad kami palayo sa nasusunog na warehouse, ramdam ko ang bigat ng misyon na natapos namin. Hindi naging madali, pero nagtagumpay kami. Alam kong hindi na mababalik ang nakaraan, pero sa wakas, nabigyan namin ng hustisya si Magda at ang kanyang kakambal. "Boss, ano na ang susunod na plano?" tanong ni Marco habang nagmamaneho pabalik sa safe house. "Kailangan nating mag-lie low muna. Siguraduhin nating walang makakahanap sa atin habang nagre-recover tayo," sagot ko habang tinitingnan ang paligid. "Pero hindi ibig sabihin nito na tapos na ang laban. Kailangan nating maging handa sa anumang maaaring mangyari," sabi ko sa kanilang lahat. Pagdating namin sa safe house, agad kaming nagplano ng aming mga susunod na hakbang. Kailangan naming maghanda para sa anumang maaaring mangyari. Alam kong hindi pa tap
Chapter 70 Ilang sandali ay agad kong iyaya si Magda at ang aming kambal na anak umuwi na sa mansyon. "Tayo na, mukhang gumagabi na!" sambit ko. "Andi, Andrew! Halina kayo, uuwi na tayo!" tawag sa aking asawa sa aming kambal na anak. Kaya agad silang lumapit sa aming direksyon. "Sana lagi tayong ganito, laging magbonding kasama ka, dad!" bigkas ni Andi habang naglalakad kami patungo sa sasakyan. "Yeah, dad! Sana tayong ganito!" sambit naman sa aking isang anak na lalaki. "Mga anak, alam n'yo naman na busy ang, dad ninyo, diba!" tugon naman sa aking asawa. "Don't worry, sisikapin kong may oras ako sa inyo," tanging sabi ko na lamang. Habang papasok kami sa sasakyan ay may nakita akong maliit na hugis pula sa noo ng aking isang anak na lalaki kaya agad ko itong kinabig at pinadapa ko sila. Insaktong pagdapa ay agad tumama ang bala sa aking kotse. "Oh my God!" takot na sambit ni Magda habang nakapada."Twins, listen!" bigkas ko. "Maari ba kayong gumapang patungo sa damuha? Suma
Chapter 127 Matapos ang mga nakababahalang pangyayari, nagdesisyon akong mas maging mapagbantay. Sa mga susunod na araw, tinitiyak kong nasa tamang kalagayan ang aming seguridad. Inilagay namin ang mga surveillance cameras sa paligid ng bahay at nakipag-ugnayan sa mga lokal na awtoridad upang magkaroon ng backup kung kinakailangan. Isang linggo ang lumipas, at tila lumalabas ang mga alalahanin sa paligid. Pero sa likod ng lahat, nagpatuloy ang aming pamilya sa pagkakaroon ng masayang mga alaala. Ang mga bata ay abala sa kanilang mga aktibidad, at si Magda ay patuloy na nagtatrabaho sa mga community projects. Ang aming buhay ay unti-unting bumabalik sa normal. Isang gabi, habang nag-uusap kami ni Magda sa sala, nagpasya akong ilabas ang mga bagay na nakatago sa aking isip. “Mahal, gusto kong malaman mo na handa akong ipaglaban ang ating pamilya sa anumang panganib,” sabi ko, ang aking boses ay puno ng determinasyon. “Alam ko, Dark. At handa akong sumama sa iyo. Ngunit huwag nati
Chapter 126Makalipas ang ilang araw ng paghahanda, nagpasya kaming umalis at bumalik sa Pilipinas. Habang nasa eroplano, ramdam ko ang halo-halong emosyon—ang saya ng pagbabalik at ang takot sa mga posibilidad na maaaring mangyari. Si Magda ay nasa tabi ko, nakangiti habang tinitingnan ang mga bata na abala sa kanilang mga laro.“Ang saya, Dad! Ang bilis ng eroplano!” sabi ni Andrew, puno ng excitement.“Oo, anak. Ngunit mas mabilis tayong makakabalik sa ating tahanan,” sagot ko, sinisikap na maging positibo kahit may mga alalahanin sa aking isipan.Nang makalapag kami sa Pilipinas, sinalubong kami ng mainit na hangin at ngiti ng aming pamilya. Ang mga bata ay nagtakbuhan sa kanilang mga pinsan, puno ng saya. Ang aming mga magulang ay nandoon din, nag-aalala at nagagalak sa aming pagbabalik.“Salamat sa pagbalik! Nami-miss na namin kayo,” sabi sa aking pangalawang ina ang aking yaya mula pa noong bata pa ako, yakap si Magda at ang mga bata.“Miss din po namin kayo!” sagot ni Magda, a
Chapter 125Makalipas ang matagumpay na charity event, nagpasya akong maglaan ng oras upang suriin ang mga susunod na hakbang para sa café. Nakita kong hindi lamang ito naging daan para sa mga bata at sa komunidad, kundi pati na rin sa aming pamilya. Ang mga ugnayang nabuo ay tila nagbigay ng bagong pag-asa.Habang nag-iisip ako, nakatanggap ako ng tawag mula kay Marco. “Dark, may mga balita ako. Kailangan natin ng emergency meeting,” sabi niya, ang tono ng kanyang boses ay seryoso.“Anong nangyari?” tanong ko, nag-aalala.“May mga impormasyon tayong nakuha tungkol sa mga lumang kaaway. Mukhang may balak silang bumalik sa ating teritoryo,” sagot niya.Naramdaman ko ang tensyon sa aking dibdib. “Saan tayo magkikita?” tanong ko, ang isip ko ay nag-iisip na agad ng mga hakbang.“Dito sa warehouse. Mas mabuti nang mag-usap tayo sa isang ligtas na lugar,” sabi niya.Nang makaalis ako, nagdesisyon akong hindi ipaalam kay Magda ang mga balita. Ayokong madagdagan ang kanyang pag-aalala. Sa pa
Chapter 124 Dark POVMinsan, habang nagmumuni-muni ako sa aking opisina, hindi ko maiwasang mapansin ang mga pagbabago sa buhay ni Magda at ng mga bata. Sa kabila ng mga dating hamon, tila nagiging mas matatag ang aming pamilya. Ang café na kanilang itinayo ay naging simbolo ng aming pag-asa at pagmamahalan.Ngunit sa likod ng saya, alam kong may mga bagay na hindi pa natatapos. Bagamat naipasa ko na ang posisyon ko bilang Mafia Boss kay Marco, patuloy pa rin akong nakikilahok sa aming organisasyon. May mga usaping kailangan pa ring ayusin, at ang mga banta sa aming kaligtasan ay hindi pa rin nawawala.Kamakailan lang, nakatanggap ako ng impormasyon tungkol sa isang lumalabas na banta. Nagpasya akong makipagkita kay Marco upang talakayin ang sitwasyon. Sa isang madilim na sulok ng isang lokal na bar, nagtipon kami. “Marco, kailangan nating pag-usapan ang lumalalang sitwasyon. May mga balitang nagbabalak ang mga lumang kalaban,” sabi ko, puno ng pag-aalala.“Alam ko, Dark. Nakakatangg
Chapter 123 Pagdating sa bahay, ramdam ko ang init ng pamilya sa bawat sulok. Ang mga bata ay abala pa rin sa pag-uusap tungkol sa mga nangyari sa charity event. “Mommy, gusto ko nang maging volunteer sa susunod na event!” sabi ni Andi, ang kanyang mga mata ay nagliliyab sa excitement. “Syempre, anak! Mas masaya kapag sama-sama tayong nagtutulungan,” sagot ko, bumuhos ang saya sa puso ko. Habang nagpapahinga kami sa sala, napansin ko si Dark na nakatingin sa akin. “Magda, gusto kong pag-usapan natin ang tungkol sa café. Mukhang umuusad ang lahat, pero ano ang mga susunod na hakbang?” tanong niya, ang tono ay puno ng interes. “Sa tingin ko, magandang ideya na palawakin ang aming menu. Gusto kong magdagdag ng mga lokal na pagkain at mga specialty items,” sagot ko, nagtatanong din kung anong mga bagong ideya ang nasa isip niya. “Bakit hindi natin isama ang mga bata sa pagpaplano? Siguradong magiging masaya sila,” suhestiyon niya. Nagustuhan ko ang ideya; ang mga bata ay dapat ma
Chapter 122 Magda POV Matapos ang mga linggong puno ng paghahanda, nararamdaman kong nagiging mas masaya at mas makulay ang aming buhay. Ang pagbubukas ng aming café ay hindi lamang isang bagong simula; ito ay simbolo ng aming lakas at pagtutulungan bilang isang pamilya. Habang inaayos ko ang mga detalye sa café, napansin kong ang mga bata ay masaya at abala sa pagtulong kay Dark. “Mommy, tingnan mo ang mga decorations!” sabi ni Andi, hawak ang isang kulay na banner. “Ang ganda, anak! Napaka-creative mo!” sagot ko, ang puso ko ay puno ng pride habang pinagmamasdan silang nag-eenjoy. “Gusto ko rin tumulong!” sabi ni Andrew, tumatakbo patungo sa akin. “Ano ang pwede kong gawin?” “May mga cupcakes tayong gagawin. Makakatulong ka sa akin sa kusina!” sabi ko, na excited na sa ideya ng paglikha ng masasarap na treats. Habang nagluluto kami, puno ng tawanan ang paligid. “Mommy, kailan tayo magbubukas? Ang mga tao ba ay excited na makita ang mga gawa natin?” tanong ni Andrew. “
Chapter 121 Lumipas ang ilang buwan, at sa wakas, nakabalik na si Magda sa kanyang dati at mas malakas na sarili. Ang mga session ng therapy at ang pagmamahal ng aming mga anak ay nagbigay sa kanya ng bagong pag-asa at lakas. Ngayon, siya ay hindi lamang isang survivor, kundi isang mandirigma. Ang mga kalaban na dati naming hinaharap ay tuluyan nang nawasak. Ang mga pagsubok na iyon ay nagbigay daan sa amin upang muling bumangon at ipaglaban ang aming mga prinsipyo. Sa tulong ng aking pinsan, si Marco Santillan Claveria, unti-unti naming naibalik ang kapayapaan sa aming mundo. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagpasya akong ipasa ang aking posisyon bilang Mafia Boss kay Marco. Nakikita kong siya ang tamang tao para sa papel na iyon. “Marco, handa ka na ba?” tanong ko habang kami’y nag-uusap sa isang tahimik na sulok ng opisina. “Oo, David. Nandito ako para sa pamilya natin at sa lahat ng ipinaglaban natin,” sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng determinasyon. “Alam kong kayan
Chapter 120 Dark POV Sa mga nakaraang linggo, tila naging mas magaan ang atmospera sa ospital. Si Magda ay unti-unting bumabalik sa kanyang dating sarili. Nakikita ko ang kanyang determinasyon na bumangon, at bawat araw na siya’y nagiging mas malakas ay nagbigay ng pag-asa sa akin at sa mga bata. Habang pinagmamasdan ko siyang nagpipinta kasama ang mga bata, hindi ko maiwasang magpasalamat sa Diyos. Nakita kong ang saya sa mga mata ni Magda habang nakikipag-ugnayan sa mga anak namin. “Ang ganda, Mama! Paborito ko ang kulay na ito!” sigaw ni Andi, na tila puno ng kasiyahan. “Ang mga likha niyo ay kahanga-hanga!” sagot ni Magda, na may ngiti na nagbigay ng liwanag sa silid. Sa mga sandaling ito, ang sakit at takot na dulot ng mga nakaraang pangyayari ay tila napawi, at ang pamilya namin ay nagiging buo muli. Nakatayo ako sa isang sulok ng silid, pinagmamasdan ang lahat. Sa kabila ng mga pagsubok na aming dinaanan, ang pagmamahalan namin ang nagbigay ng lakas upang patuloy na lumaba
Chapter 119 Ilang araw ang lumipas at unti-unti kong nararamdaman ang pagbuti ng aking kondisyon. Ang mga doktor ay nagpatuloy sa kanilang pagsusuri at tinutulungan akong makabalik sa aking mga lakad. Sa tuwing pumapasok si Dark, ang aking puso ay sumasaya, para bang ang kanyang presensya ang nagiging gamot sa aking pagdapo sa sakit. “Magda, may mga bisita tayo,” sabi ni Dark isang umaga habang ako’y nagpapahinga. “Mga bisita?” tanong ko, naguguluhan. “Sino sila?” takang tanong ko. “Naghihintay ang mga bata,” ngiti niya, at sa mga salitang iyon, tila umakyat ang saya sa aking puso. Hindi ko mapigilan ang pagngiti. “Talaga? Gusto ko na silang makita!” masaya kong sabi. Maya-maya, pumasok ang mga bata, si Andi at Andrew, na may mga ngiti sa kanilang mga mukha. “Mommy!” sabay silang tumakbo papunta sa akin. Yakapin ang aking mga anak ay ang pinakamagandang pakiramdam sa mundo. “Miss ko kayo!” bulong ko habang hinahaplos ang kanilang mga buhok. “Miss ka rin namin, Mommy!” sagot