MADELINE POVPinilit kong magpanggap na natutulog, pero hindi ako mapakali. Ramdam na ramdam ko ang presensya niya sa gilid ko, parang humihila ng atensyon ko palapit sa kanya.Muli kong binuksan ang mga mata ko at sinilip ang paligid. At sa isang iglap, nagtagpo ang mga mata namin.Nakangiti siya. Hindi ko alam kung mayabang ba iyon o sadyang totoo ang sinabi niya kanina, na tadhana nga ang dahilan ng pagkikita namin dito. Pero kung ano man yun , ayoko ng anumang guloBinalik ko ang headphones ko at isinara kong muli ang mga mata ko. Pero kahit gaano ko kagustong takasan ang tensyon, isang tanong ang sumisiksik sa isipan ko, Bakit parang nagiging interesado na ako kagad sa kaniya. Mali itong nararamdaman koPagkalapag ng eroplano, mabilis kong inayos ang sarili ko. Malamig ang hangin sa labas, pero mas nanunuot sa akin ang kaba. Sinabi ko kay Rainiel ang flight details ko. Pilit kong iniiwasang magkrus muli ang landas namin ng lalaking ito dahil baka nandito si Rainiel. Pero nang ti
Ngumisi siya muli, ngunit ngayon ay parang may halong lungkot. “Baka nga wala,” sagot niya. Tumalikod na siya at bumalik sa taxi, pero bago siya sumakay, humarap ulit siya sa akin.“Madeline, ‘di ba?” tanong niya bigla, ang tono niya ay halos pabulong.Nagulat ako. Paano niya nalaman ang pangalan ko?“Sinabi mo sa airport, habang tinatawag mo ang pangalan ng boyfriend mo,” paliwanag niya bago ko pa man siya mapag-isipan ng masama. “Relax, hindi ko balak manghimasok. Siguro nga lang, may dahilan kung bakit tayo muling nagkita. Ingat ka.”At sa isang iglap, isinara na niya ang pinto ng taxi.Nanatili akong nakatayo sa harap ng apartment, hawak ang mga gamit ko, habang ang taxi na sinasakyan niya ay unti-unting nawawala sa paningin ko.Pagtingin ko sa pinto ng apartment namin, parang may mabigat na pakiramdam ang bumalot sa akin. Ang mga tanong sa isipan ko ay lalong dumami. Nasaan si Rainiel? Bakit hindi niya sinasagot ang mga tawag ko? At bakit parang ang lalaking ito, na dapat hindi k
MADELINE POV Hawak ko dokumento para sa requirements sakasal namin , tahimik akong clinic office ni Rainiel sa ospital kung saan siya tumatambay tuwing wala na siyang pasyente . Gusto ko siyang sorpresahin. Pero sa halip na ngiti at yakap ay isang eksena ang naabutan ko na dumurog sa akin. Sa loob ng opisina niya, nakita ko si Rainiel, ang lalaking tinuturing kong magiging asawa mahigpit na nakayakap si Emma Lopez sa kaniya halatang mainit ang halikan nila. Parang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung lalapit o lalayo ako, pero ang mga paa ko ay parang may sariling isip at dire-diretso akong pumasok sa loob. “Anong ginagawa niyo?!” sigaw ko, dahilan para mapalingon sila pareho. Halos hindi nagulat si Rainiel. Tumayo siya nang kalmado, habang si Emma ay ngumiti pa nang bahagya. Nakakapanlumo ang mga ekspresyong iyon. “Madeline, hindi ba dapat nasa bakasyon ka pa? Anong ginagawa mo rito? “ tanong ni Rainiel sakin, ang boses niya ay malamig at puno ng yabang. Parang kasalana
LIAM WILSON POV Habang nag-uusap kami, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Si Madeline, ang babaeng walang takot magsalita at tila handang gawin ang kahit ano para sa layunin niya. Nakakaaliw siyang tignan. Napaka cute niya talaga pero halata ko ring may iniinda siyang sakit. Sakit sa puso na hindi niya maitago tago dahil sa mata niyang namamaga. Gayundin ang ilong niyang pulang pula. Napasandal ako sa kinauupuan ko dahil sa tingin ko tadhana na talaga ito dahil sa palagi kaming pinagtatagpo ng panahon at ngayon sa iisang ospital pala kami nagtatrabaho. Sa ospital na pagma-may-ari ko. Hindi ko alam ang ngyari sa kaniya pero ngayon, kasama niya ako sa baliw na plano niyang ito. “Kapag pumayag ka, isang taon kitang patitirahin ng libre sa apartment ko,” pamimilit pa niya, “At bibigyan kita ng $10,000 na monthly allowance. Ayoko ng komplikasyon, ayokong pagdating ng oras ay may iba ka pang hihingin kaya magpipirmahan tayo ng kontrata para less hustle sating dalawa.” Sa tono
MADELINE POV Parang ang bigat ng katawan ko habang naglalakad ako papunta sa conference hall. Bawat hakbang ko ay parang isang pasanin. Nakasalubong ko si Rainiel at Emma. Magkahawak sila ng kamay at matamis ang mga ngiti sa mukha nila, parang ang saya-saya nila, at ako parang isang tahimik na saksi sa kanilang kaligayahan. Para akong binagsakan ng isang toneladang bato sa dibdib ko. Lahat ng sakit na tinatago ko, bigla na lang sumabog. Habang papalapit ako, pinilit kong itago ang nararamdaman ko. Pinilit kong gawing normal ang lahat, na parang walang nangyaring masama. Pero habang naglalakad sila papunta sa harap, ang mga tingin ng mga tao sa paligid ay ramdam ko. Ang mga mata nila ay puno ng pag-aalala at panghuhusga. Parang ako lang ang may dala ng pinakamabigat na pasanin. Nang dumating kami sa conference hall, ang bigat ng atmospera sa buong paligid. Naalis ang tuon ko ng magsimula na ang conference. Pinakilala na isa isa ang mga may katungkulan sa ospital. “And now, our
Tumigil ang lahat ng bulungan dahil sa takot nila sa maaring gawin ni Liam. Napatingin naman ako kay Liam dahil sa ginawa niya. Na appreciate ko ito kahit pa kailan lang kami nagkakilala. Sa kabila ng tensyon, ramdam ko ang sinseridad niya sa bawat salitang binibitawan niya na kahit kailan ay hindi ko naramdamang binigay sakin ni Rainiel. Pero hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko—sino ba talaga ako sa buhay ng lalaking ito? At kaya ko bang tanggapin ang galit, inggit, at paghusga ng lahat ng taong ito para lang mapanatili ang kasal namin? Habang bumaba na kami ng stage, naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon, pero tila hindi nito nabawasan ang init ng mga tingin sa akin. Sinalubong kami ng titig ni Rainiel, matalim at puno ng emosyon. Tumigil siya sa harap namin, hawak pa rin ang kamay ni Emma. “Congrats, Madeline,” sabi niya, pero halatang may halong pandidiri at inis. Ngumiti si Emma, pero ang ngiti niya ay tila may hinagpis at kasiyahan na hindi ko kay
MADELINE POV Nang makauwi kami sa bahay ay siya na nag bumasag sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. “Kung okay lang sayo ako ang gagawa bg dinner natin ngayong gabi?” Tanong niya sa akin “Mmm okay sige lang no problema.” Sagot ko sa kaniya. Nakangiti siyang umalis sandali at nagpunta sa grocery. Pagbalik niya ay may dala siyang supot at parang may bote ng wine. Gusto ko lang siyang panuorin habang nagluluto. Dahil panay ang kwentuhan namin tungkol sa ngyari kanina sa event. Panay ang pang aasar niya sa naging reaksyon ng aking ex fiance at ng babae nito. Maya maya ay biglang tumahimik ang paligid, pero ang tunog ng kutsilyo niyang nagtatadtad ng herbs at ang tunog ng steak na nagluto sa kawali ay parang musika sa tenga ko. Nakaupo lang ako sa stool at tahimik na nanonood sa kanya. Hindi ko mapigilan ang sarili kong humanga. Ang simple lang ng ginagawa niya, pero ang lakas ng dating niya. Paano ba naman, kahit naka-t-shirt lang siya at sweatpants, parang modelo pa rin si Liam
LIAM POV Makalipas ang halos dalawang linggo ay masaya ang naging takbo ng pagsasama namin ni Madeline kahit na alam naming contract marriage lang. Napapangiti talaga ako tuwing kasama ko si Madeline. Hindi ko alam kung bakit, pero kakaiba ang dating niya sa akin. Yung pagiging palaban niya, yung madalas niyang pagtanggi na may epekto ako sa kanya—lahat ng iyon ay mas lalo lang nakakatawag ng atensyon ko. Kinabukasan, nauna siyang umalis papuntang ospital. Hindi ko alam kung sinasadya niya iyon o gusto lang niyang umiwas sa akin. Tumawag ako sa kanya habang papunta ako, pero hindi siya sumagot. Ngayon, na-cu-curious ako. Kaya’t nang makarating ako ng ospital ay dumiretso ako sa nurse station para makita siya. Nakita ko agad si Madeline na abala sa pag-check ng mga charts kasama ang kaniyang mga kasamahan sa duty. Ang cute niya tingnan—seryoso, pero halatang naiilang nang makita niya ako, agad niyang binaling ang kaniyang tingin sa chart pabalik para iwasan ako. Pero tumigil ako s
IN THE PHILIPPINES Prolongue May aftermath pa para kay Natalie ang ngyari sa US. Pero wala siyang choice dahil back to reality na naman siya. Maaga siyang gumising dahil kailangan niyang maghanda para pumasok sa kanyang office. Sa bahay niya muna siya nagpahatid pagkagaling nila sa Airport para makapagpahinga din si Haime ng maayos. Alam niyang pagod din ito dahil sa mahabang byahe. Hindi na rin niya inabala sa pagtulog itong si Manang dahil may jet log pa ang matanda. Humihilik pa ito sa kanyang pagkakatulog ng silipin niya. Sya na muna ang nag-asikasong magluto ng kanyang pagkain, simple omelet, toast bread and coffee lang ang kinain niya for breakfast. Pagpasok niya sa opisina ay masayang bumati sa kanya ang lahat ng nakakasalubong niyang empleyado sa lobby. Nakangiti ang mga ito sa kanya. Nagtataka naman siya sa mga kakaibang ngiti na binibigay ng kanyang mga staff sa kaniya. Hinahanap naman ng mata niya ang mga tao sa cubicle sa floor bago makapasok sa opisina niya. Wala kas
Haime Huling araw na namin sa States, tumawag na si ako kay Jerald para ipaalala dito ang kanyang plano, pinaalam ko dito na lahat ay naka set na. Sinabihan ko din si Mang Samuel at Aling Cathy na sumama sa aming despedida dinner, “Mag ayos po kayo Mang Samuel. White po ang motif natin” sabi ko sa kanila “Sige po sir.” Ganoon din si Manang na pinaghandaan ng matanda, lahat sila ay pinagdamit ko ng puti. Clueless naman si Natalie sa kung anong magaganap ngayong araw, Alam naman talaga niyang mag dinner kami sa Yate para sa last day get together namin kasama ang kaniyang pamilya. Pagdating namin sa Yate, naaliw si Natalie sa itsura ni Kim, nakasuot ito ng puting dress at may koronang bulaklak sa kanilang ulo. “Wow naman ang princess namins sobrang ganda.” Pagbati niya kay Kim. “Because i look like you tita ganda.” Magiliw niyang tugon. Naabutan naming nagkukwentuhan ang kanyang pamilya, Nauna ang mga itong dumating kaysa samin. Isa-isa na din kaming nagsipag akyatan sa Yate.
HAIME POV Kinabukasan , as usual naunang nagising na naman sa akin si Natalie. Alam kong excited din siya kaya agad na din akong bumangon at naligo. Sinundo namin ang pamilya ni Natalie sa address na binigay ni Jerald. Hindi naman ito kalayuan sa bahay na namin at alam ko iyon, ginamit namin ang malaking Van na tinatawag nilang artista van sa Pilipinas. “Good morning Haime, good morning Anak.” Masayang bati ng Mommy niya sa amin. “Good Morning din Tita. Ready na po kayo?!” Nakangiti kong tugon. Lumapit din si Natalie sa parents niya at humalik. “Oo iho , hindi na nga kami nakatulog nitong si Ethan sa pagka excited.” Sagot sakin ni Tita Kayline Bumaba naman ako katapat ni Kim at binati ang batang kanina pa nakatingin sakin. “Who’s excited to go Universal Studios?” Pilyo kong tanong “Me…..” sumisigaw habang tumatalong sagot ni Kim. “Okay kaya naman. Lets go na.” Tugon ko sa kaniya. Tinulungan ko na nga din sila Jerald mag ayos ng kanilang mga dalang gamit. Dahil ka
NATALIE POVHindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko ngayong gabi. Kaya ng makarating kami sa kwarto ay pinupog ko ng mainit na halik si Haime. Walang hanggan ang pasasalamat ko kay Haime. Hindi ko na siya inusisa pa kung paano niya nahanap ang parents ko. Ang importante lang sakin ay pinahahalagahan ni Haime ang bawat sinasabi ko. "ikaw!, masyado kang clever hon, bakasyon pala ahh...." malandi kong sabi kay Haime habang nakalingkis ang aking mga braso sa kaniyang leeg. “Pero again, I appreciate everything hon. You made this trip really extra special” nakangiti kong sabi.“Kaya naman Mister Haime Rodriguez, come with me…” malandi kong hinila papuntang banyo si Haime. “Hon…. Wag mo kong sisimulan, i swear you cannot stop me!” Malambing pero may pagbabanta niyang sabi.“Then don’t stop” sagot ko sa kaniya.Pagdating namain sa loob ng banyo ay tinitigan ko siya ng may kaharutan sa kaniyang mga mata. Pilya kong kinagat ang aking mga labi habang dahan dahan kong hinuhubad ang mga
HAIME POV "thank you Hon!" bulong ni Natalie sa akin. Sobrang na-appreciate niya ang ginawa kong ito para sa kaniya. Aminado naman kasi talaga siyang matagal na niya itong pangarap na mangyari pero dahil sa ego at dahil na din sa pagka busy niya sa negosyo ay laging naiisantabi ito. Masaya siyang nakasabay ulit niya sa isang hapag ang kaniyang mga magulang at kuya. Bonus pa na kasama nito ang asawa at anak nito."Hon is it okay na tumabi ako kila Mommy?!" tanong niya sa akin "it's okay ano ka ba. I-enjoy mo ang moment Hon, masaya ako na nagustuhan mo ang hinanda ko para sayo." tugon ko sa kaniya. Parang bata itong yumapos sa kaniyang Mommy at Daddy, samantalang ako ay umupo sa tabi ng kaniyang Kuya. Mabilis din kaming nagkasundo ng kapatid niya, dahil isa rin itong businessminded person, naiisipan na din pala nitong mag retire sa ospital para mag for good na sa Pinas pero madami pa siyang dapat isa-alang-alang kaya hindi pa siya sumusuong. Panay pagpapasalamat ni Natalie sa akin k
NATALIE POVSa loob ng VIP Lounge. Nakangiting pumasok si Haime. Agad kong ibinaba ang aking cellphone, at ngumiti ako sa kaniya. Hindi pa rin maalis ang ngiti ko dahil sa pang aasar ng mga kaibigan ko. Naupo si Haime sa tabi ko.“Ang tagal mo naman Hon, okay ka lang ba?!” Tanong ko sa kaniya.“Im good Hon, medyo may pila lang kasi sa CR.” Sagot naman niya sa akin. “May order na ba kayo?” Tanong niya sa akin“Wala pa , hinihintay ka pa namin” tugon ko sa kaniyaNakatalikod ako sa pintuan ng VIP LOUNGE kaya hindi ko nakikita kung sino ang pumapasok. Bumukas ulit ang pinto at nagulat ako ng mula sa kanyang likuran ay may batang masayang tumatawa. Bahagya nitong kinapitan ang aking buhok dahilan para humarap ako.Paghalingon ko para tignan kung sino ang batang ito ay bumuhos na ang mga luha sa aking mga mata. Nagulat siya ng makita ko si Mommy, Daddy at Kuya Jerald, hindi naman pamilyar sa akin ang kasama ni kuya na babae. Pero sa tingin ko ay asawa niya ito at ang bata na kahawig ko
KAYLINE POV Mixed emotion ang nararamdaman ko. Halos dekada na din kasi ng huling kong makita ang aking anak na babae. Sinubsob ko ang sarili ko sa pagtatrabaho magmula ng hindi na bumalik samin si Natalie. Nagalit ako sa kaniya dahil mas pinili niya ang lalaking yun kaysa samin. Matinding kirot ang dinulot noon sa puso namin ng Daddy niya na walang ibang inisip kundi ibigay ang maganda at marangyang pamumuhay sa kanilang magkapatid. Habang ako ay naglalakad sa pasilyo ay nag-flashback naman sa aking alala ang pangyayari sa aming bahay isang araw bago kami tuluyang mag migrate sa Amerika. Abala kaming lahat mag-impake pati itong si Manang ay abala din sa pag-iimpake ng mga gamit ng kanyang mga alaga, Malapit talaga itong si Natalie at Jerald sa kanilang Manang dahil ito na halos siya ang kasama ng mga bata habang lumalaki sila. Dahil sa abala kami sa negosyo noon. Ang buong akala namin nung una ay dahil sa hindi na namin maisasama si Manang kaya ito nagmamaktol ngunit may ib
Napansin kong ang babae ay ang Mommy ni Natalie at ang lalaki naman ay ang Daddy niya na may umaalalay na. Kasabay ng mga itong naglalakad ang isang mag-anak na kung titignan ay nasa mid-age pa. Mukhang mga professional ang mga ito sa tindig, at klase ng kanilang pananamit. Magaganda ang mga kasuotan nito, at mukhang alam nila ang dress code sa lugar na ito. Makikita namang sophisticated at may pinag-aralan ang mga ito dahil sa kanilang kilos. Mukhang ito ang adopted brother na sinasabi ni Natalie sa akin. Nakangiti ko silang sinalubong. Magalang kong pinakilala ang sarili ko sa kanila. Sa totoo lang kilala ko ang ang mga taong harap ko ngayong gabi, dahil na din sa tulong ng imbestigador na kinuha ko .Palagi akong nagpapa send ng mga picture sa kanila para maging updated ako sa ngyayari. Imbestigador ang palagi kong kausap sa email at ito din ang laging tinatawagan ko sa tuwing nagtatago ako kay Natalie upang makipag ugnayan ay maplano ng maayos ang araw na ito. IMbestigador din
SA BAHAY NI HAIME Nauna akong bumaba , nakahanda na ako . Habang naghihintay ako sa dalawang kasama ko ay naging abala ako sa aking telepono.Para akong magnanakaw na nakikipag usap, maya't maya ang aking pagsilip kung pababa na sila Natalie. Si Mang Samuel naman ay hinahanda na ang sasakyan na aming gagamitin. Bago nga tuluyang makababa sila Natalie ay natapos na din ako sa aking kausap. Mabuti na lang at naibaba ko kagad ang aking telepono . “You stole my heart! My God Natalie. You look so stunning!” Natulala kong sabi ng makita ko si Natalie. Ayun na lang ang nasabi ko ng alalayan ko siya habang pababa ng hagdan. “Tse! Bola.” Nahihiyang pagtutol ni Natalie sa akin . Nakita ko nag kilig sa mga mata niya sa tuwing binabati ko siya. “Kidding aside hon! Napakaganda mo! Bagay na bagay sayo ang napili mong damit” “Mmm thank you kung ganun. Teka hon si Manang din pala. Don't worry hon, tinawag na siya ni Cathy sa kwarto niya. Nakabihis na din ata siya. ” Nauna ng sumasakay sa sa