MADELINE POV Parang ang bigat ng katawan ko habang naglalakad ako papunta sa conference hall. Bawat hakbang ko ay parang isang pasanin. Nakasalubong ko si Rainiel at Emma. Magkahawak sila ng kamay at matamis ang mga ngiti sa mukha nila, parang ang saya-saya nila, at ako parang isang tahimik na saksi sa kanilang kaligayahan. Para akong binagsakan ng isang toneladang bato sa dibdib ko. Lahat ng sakit na tinatago ko, bigla na lang sumabog. Habang papalapit ako, pinilit kong itago ang nararamdaman ko. Pinilit kong gawing normal ang lahat, na parang walang nangyaring masama. Pero habang naglalakad sila papunta sa harap, ang mga tingin ng mga tao sa paligid ay ramdam ko. Ang mga mata nila ay puno ng pag-aalala at panghuhusga. Parang ako lang ang may dala ng pinakamabigat na pasanin. Nang dumating kami sa conference hall, ang bigat ng atmospera sa buong paligid. Naalis ang tuon ko ng magsimula na ang conference. Pinakilala na isa isa ang mga may katungkulan sa ospital. “And now, our
Tumigil ang lahat ng bulungan dahil sa takot nila sa maaring gawin ni Liam. Napatingin naman ako kay Liam dahil sa ginawa niya. Na appreciate ko ito kahit pa kailan lang kami nagkakilala. Sa kabila ng tensyon, ramdam ko ang sinseridad niya sa bawat salitang binibitawan niya na kahit kailan ay hindi ko naramdamang binigay sakin ni Rainiel. Pero hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko—sino ba talaga ako sa buhay ng lalaking ito? At kaya ko bang tanggapin ang galit, inggit, at paghusga ng lahat ng taong ito para lang mapanatili ang kasal namin? Habang bumaba na kami ng stage, naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon, pero tila hindi nito nabawasan ang init ng mga tingin sa akin. Sinalubong kami ng titig ni Rainiel, matalim at puno ng emosyon. Tumigil siya sa harap namin, hawak pa rin ang kamay ni Emma. “Congrats, Madeline,” sabi niya, pero halatang may halong pandidiri at inis. Ngumiti si Emma, pero ang ngiti niya ay tila may hinagpis at kasiyahan na hindi ko kay
KATE POVPAKKKKK! Lumalagutok na mag-asawang sampal ang pinakawalan ko sa pisngi ng aking long time boyfriend at fiance na si Michael ng surpresahin ko ang aking pamilya . Mula sa aking pagbabalik bayan sa mahigit na dalawang taon kong paninilbihan sa Dubai bilang Showroom Supervisor sa kompanya ng pinakamalaking supplier ng mga baking items at ingredients ng mga bake shop sa buong Middle East."Hay*p ka Michael! (pinaghahampas ko ang kanyang dibdib sa sobrang galit, hinagis ko sa kanya ang dala kong maleta ) bakit si Charlotte pa? sa dinami-dami ng babaeng bubuntisin mo bakit ang kapatid ko pa? huhuhu ! (hagulgol kong panunumbat kay Michael) Napakawalang hiya ninyong dalawa." baling na sigaw ko naman pati sa aking kapatid nararamdaman ko naman sa aking pisngi ang walang tigil na pagpatak ng luha sa aking mga mata, sa tindi ng aking galit walang habas kong pinaghahampas si Michael ng aking dalang paper bag na pasalubong ko sana para sa kanya. “5 years Michael! 5 years ang sinayang mo
KATE POVSA BORACAY RESORTTugstugstugsNakakabinging tugtugin ang sumalubong sa akin ng magtungo ako sa isang beach front bar dito sa Boracay. Dito ako dinala ng aking mga paa matapos ang aking mga nalaman tungkol sa pagkabuntis ng aking kapatid na si Charlotte sa fiance kong si Michael. Sinasabayan ko ang malakas na tugtugin ng pagsaway ng sexy dance. Walang hiya kong ginilingan ang posteng nasa ibabaw ng entablado sa bar na nakapwesto sa gilid ng dalampasigan.Hindi ko alintana ang paghihiyawan at tinginan ng mga tao sa aking paligid dahil sa malandi kong paggiling na nakadagdag atensyon sa mga kalalakihan . Suot ko lamang ang manipis na telang tumatabing sa aking puting 2 piece. Kitang-kita ang hubog ng aking katawan sa tuwing sisipol ang hangin sa dalampasigan kasabay ng aking pagsayaw. Wala na akong pakielam sa lahat. Nagbakasyon ako para mag enjoy. Kaya hindi ko ito sisirain ng dahil lang sa mga taong pinagkatiwalaan ko ng husto ngunit ang mga ito din pala ang dudurog sa akin.
“Alam mo wag kang feeling okay?! Grupo mo lang ang pinaka maingay dito kaya talagang lahat ng tao mapapatingin sa inyo.” Pagpapalusot kong sabi sa kanya.“Okay Miss sabi mo eh! (Nakangiti naman nitong sagot sa akin) oo nga pala ako si James?! Pwede ko bang malaman ang pangalan mo?!” Sabi naman niya sakin“Alam mo gusto kong mapag isa kaya pwede wag mo na kong idamay sa trip niyong magkakaibigan. Quota na ko ngayong araw sa sakit. Kaya kung pwede lang ibang babae na lang ang pagpustahan niyo, wala kang mapapala sakin.” sabi ko naman sa kanya. Tumungga lang ako ulit ng tequila at inirapan kong muli ito.“Miss hindi ka namin pinagpupustahan, nakita mo diba umalis na ang mga kaibigan ko! oh sige ganito na lang. Hayaan mo lang ako dito sa tabi mo makipag inuman sayo, at kung sino ang unang gagawa ng hindi magandang ikikilos ay siyang magbabayad ng lahat. (Sabi nito sakin) Waiter (pagtawag niya sa waiter, lumapit naman ito kagad samin.) ikaw ang saksi. Kung may gagawin akong masama sa magan
Nakaakbay ako kay James habang siya ay nakaalalay sa aking balakang .Pasuray-suray kaming naglakad patungo sa isang silid sa resort na aking pinuntahan. Kung saan - saan naman kaming napasok na silid , may isa pa kaming napasukan na nag se-s*x dahil hindi nito naisara ng maayos ang kanilang pintuan, matinding halakhakan naming dalawa hanggang sa mapagbuksan kami ng isa niyang kaibigan na Mayor, sa sobrang kalasingan ko ay medyo sinisinok pa ako habang nagsasalita. Nagkasiyahan kami saglit at nagsulat-sulatan sa isang papel. Hindi ko alam kung ano nga ba yun basta parehas kaming pumirma ni James , kasama nitong si William ang assistant niyang si Daniel , dahil sa lasing na ito kagaya namin ay may kinuha siya sa kanyang bag. Sinelyuhan niya ang papel na pinirmahan namin at umalis ito dahil ihuhulog niya daw ito sa mail box sa receptionist. Tawanan naman kami ng tawanan pag labas nito at nagpaalam na din kami sa kaibigan na Mayor ni James dahil ayokong makaistorbo sa kung ano mang balak
KINAUMAGAHAN SA HOTEL ROOM NI JAMESNapabalikwas ako ng bangon ng walang tigil na nag ring ang aking cellphone. Napasaplo naman ako sa aking ulo dahil pakiramdam ko ay parang binibiyak ito sa sobrang sakit nagulat pa ako ng pagbaling ko sa aking tagiliran na may lalaki akong katabi, agad kong sinilip ang aking katawan na nakatabong sa ilalim ng comforter. Nakahinga naman ako ng maluwag ng makita kong mayroon naman akong saplot. "Ohhhh Kate, ano na naman kayang katangahan ang pinaggagagawa mo kagabi?!" mahina kong bulong sa aking sarili bahagya ko pang hinampas hampas ang aking ulo dahil sa totoo lang wala akong maalala kung ano ang mga ngayari kagabi. Wala din akong ideya kung paano ako nakarating sa silid ng lalaking ito. Ang huling natatandaan ko lang nasa Beach Front Bar ako at mag-isang nagpapakalunod sa alak.Dahan-dahan akong kumilos at bumaba ng kama. Ayokong makalikha ng ingay para hindi ko magising ang lalaki sa aking tabi. Ayokong makita niya ako lalo na at hindi ko naman k
Kinabukasan ay sobrang galit na galit pa rin si Mama kay Ate Kate ,panay ang pagsigaw niya sa buong bahay dahil hindi man lang siya sinasagot ni Ate ang kanyang mga messages at tawag. "Bwis*t na Kate yan, hanggang ngayon ayaw pa rin akong sagutin sa tawag ko. Aba hindi siya nagpadala ng allowance para ngayong buwan at biglaan palang uuwi . Anong ipangbabayad natin sa mga bills ngayon! Ginigil talaga ako ng anak mong yan Arthur." sabi ni Mama Camilia“Ikaw nga tumawag diyan George baka sakaling sumagot yang kapatid mong magaling! Ang dami daming bayarin dito sa bahay hindi man lang nag iwan kahit magkano.”Sabi naman ni Papa“eeh kasi sinabihan mo pa si Ate na hindi niyo kailangan ang pera niya siya na nga itong niloko" pabulong kong sabi sa kanila"anong sinasabi mo George?" tanong sakin ni Mama"sabi ko anong sasabihin ko kapag sumagot na si Ate?!” Tanong ko naman sa kanila“Ikaw ng bahala magdahilan sabihin mo na din yung pang tuition ni Charlotte. Isa pa yun hindi naman pwedeng i h
Tumigil ang lahat ng bulungan dahil sa takot nila sa maaring gawin ni Liam. Napatingin naman ako kay Liam dahil sa ginawa niya. Na appreciate ko ito kahit pa kailan lang kami nagkakilala. Sa kabila ng tensyon, ramdam ko ang sinseridad niya sa bawat salitang binibitawan niya na kahit kailan ay hindi ko naramdamang binigay sakin ni Rainiel. Pero hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko—sino ba talaga ako sa buhay ng lalaking ito? At kaya ko bang tanggapin ang galit, inggit, at paghusga ng lahat ng taong ito para lang mapanatili ang kasal namin? Habang bumaba na kami ng stage, naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon, pero tila hindi nito nabawasan ang init ng mga tingin sa akin. Sinalubong kami ng titig ni Rainiel, matalim at puno ng emosyon. Tumigil siya sa harap namin, hawak pa rin ang kamay ni Emma. “Congrats, Madeline,” sabi niya, pero halatang may halong pandidiri at inis. Ngumiti si Emma, pero ang ngiti niya ay tila may hinagpis at kasiyahan na hindi ko kay
MADELINE POV Parang ang bigat ng katawan ko habang naglalakad ako papunta sa conference hall. Bawat hakbang ko ay parang isang pasanin. Nakasalubong ko si Rainiel at Emma. Magkahawak sila ng kamay at matamis ang mga ngiti sa mukha nila, parang ang saya-saya nila, at ako parang isang tahimik na saksi sa kanilang kaligayahan. Para akong binagsakan ng isang toneladang bato sa dibdib ko. Lahat ng sakit na tinatago ko, bigla na lang sumabog. Habang papalapit ako, pinilit kong itago ang nararamdaman ko. Pinilit kong gawing normal ang lahat, na parang walang nangyaring masama. Pero habang naglalakad sila papunta sa harap, ang mga tingin ng mga tao sa paligid ay ramdam ko. Ang mga mata nila ay puno ng pag-aalala at panghuhusga. Parang ako lang ang may dala ng pinakamabigat na pasanin. Nang dumating kami sa conference hall, ang bigat ng atmospera sa buong paligid. Naalis ang tuon ko ng magsimula na ang conference. Pinakilala na isa isa ang mga may katungkulan sa ospital. “And now, our
LIAM WILSON POV Habang nag-uusap kami, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Si Madeline, ang babaeng walang takot magsalita at tila handang gawin ang kahit ano para sa layunin niya. Nakakaaliw siyang tignan. Napaka cute niya talaga pero halata ko ring may iniinda siyang sakit. Sakit sa puso na hindi niya maitago tago dahil sa mata niyang namamaga. Gayundin ang ilong niyang pulang pula. Napasandal ako sa kinauupuan ko dahil sa tingin ko tadhana na talaga ito dahil sa palagi kaming pinagtatagpo ng panahon at ngayon sa iisang ospital pala kami nagtatrabaho. Sa ospital na pagma-may-ari ko. Hindi ko alam ang ngyari sa kaniya pero ngayon, kasama niya ako sa baliw na plano niyang ito. “Kapag pumayag ka, isang taon kitang patitirahin ng libre sa apartment ko,” pamimilit pa niya, “At bibigyan kita ng $10,000 na monthly allowance. Ayoko ng komplikasyon, ayokong pagdating ng oras ay may iba ka pang hihingin kaya magpipirmahan tayo ng kontrata para less hustle sating dalawa.” Sa tono
MADELINE POV Hawak ko dokumento para sa requirements sakasal namin , tahimik akong clinic office ni Rainiel sa ospital kung saan siya tumatambay tuwing wala na siyang pasyente . Gusto ko siyang sorpresahin. Pero sa halip na ngiti at yakap ay isang eksena ang naabutan ko na dumurog sa akin. Sa loob ng opisina niya, nakita ko si Rainiel, ang lalaking tinuturing kong magiging asawa mahigpit na nakayakap si Emma Lopez sa kaniya halatang mainit ang halikan nila. Parang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung lalapit o lalayo ako, pero ang mga paa ko ay parang may sariling isip at dire-diretso akong pumasok sa loob. “Anong ginagawa niyo?!” sigaw ko, dahilan para mapalingon sila pareho. Halos hindi nagulat si Rainiel. Tumayo siya nang kalmado, habang si Emma ay ngumiti pa nang bahagya. Nakakapanlumo ang mga ekspresyong iyon. “Madeline, hindi ba dapat nasa bakasyon ka pa? Anong ginagawa mo rito? “ tanong ni Rainiel sakin, ang boses niya ay malamig at puno ng yabang. Parang kasalana
Ngumisi siya muli, ngunit ngayon ay parang may halong lungkot. “Baka nga wala,” sagot niya. Tumalikod na siya at bumalik sa taxi, pero bago siya sumakay, humarap ulit siya sa akin.“Madeline, ‘di ba?” tanong niya bigla, ang tono niya ay halos pabulong.Nagulat ako. Paano niya nalaman ang pangalan ko?“Sinabi mo sa airport, habang tinatawag mo ang pangalan ng boyfriend mo,” paliwanag niya bago ko pa man siya mapag-isipan ng masama. “Relax, hindi ko balak manghimasok. Siguro nga lang, may dahilan kung bakit tayo muling nagkita. Ingat ka.”At sa isang iglap, isinara na niya ang pinto ng taxi.Nanatili akong nakatayo sa harap ng apartment, hawak ang mga gamit ko, habang ang taxi na sinasakyan niya ay unti-unting nawawala sa paningin ko.Pagtingin ko sa pinto ng apartment namin, parang may mabigat na pakiramdam ang bumalot sa akin. Ang mga tanong sa isipan ko ay lalong dumami. Nasaan si Rainiel? Bakit hindi niya sinasagot ang mga tawag ko? At bakit parang ang lalaking ito, na dapat hindi k
MADELINE POVPinilit kong magpanggap na natutulog, pero hindi ako mapakali. Ramdam na ramdam ko ang presensya niya sa gilid ko, parang humihila ng atensyon ko palapit sa kanya.Muli kong binuksan ang mga mata ko at sinilip ang paligid. At sa isang iglap, nagtagpo ang mga mata namin.Nakangiti siya. Hindi ko alam kung mayabang ba iyon o sadyang totoo ang sinabi niya kanina, na tadhana nga ang dahilan ng pagkikita namin dito. Pero kung ano man yun , ayoko ng anumang guloBinalik ko ang headphones ko at isinara kong muli ang mga mata ko. Pero kahit gaano ko kagustong takasan ang tensyon, isang tanong ang sumisiksik sa isipan ko, Bakit parang nagiging interesado na ako kagad sa kaniya. Mali itong nararamdaman koPagkalapag ng eroplano, mabilis kong inayos ang sarili ko. Malamig ang hangin sa labas, pero mas nanunuot sa akin ang kaba. Sinabi ko kay Rainiel ang flight details ko. Pilit kong iniiwasang magkrus muli ang landas namin ng lalaking ito dahil baka nandito si Rainiel. Pero nang ti
MADELINE POV Mabilis na lumipas ang mga araw. Parang kailan lang kakadating ko palang at tinatakasan ko ang realidad. Ngayon, pabalik na ulit ako ng London, bitbit ang mga bilin nila Mommy sa akin. “Anak, huwag mong kalimutang tumawag ha? Mag-message ka agad kapag nakarating ka na doon,” sabi ni Mommy habang yakap-yakap ako. “Oo naman, Mommy. Lagi akong mag-a-update sa inyo,” sagot ko, pilit akong ngumingiti sa kanila para hindi nila mahalata ang bigat ng nasa loob ko. Nag videocall na lang din ako kila Ate Kayline para magpaalam kay Natalie. “At anak, si Rainiel bago kayo magpakasal gusto naming makita ng daddy mo, ayoko sa videocall lang gusto ko din siyang makita personal? Promise me.” Napabuntong-hininga ako, pero tumango ako. “Opo, Mommy. Don't worry , uuwi naman po kami.” Binitawan nila ako, at nagpaalam na ako sa kanila. Pagdating ko sa airport, huminga ako nang malalim bago tuluyang pumasok sa gate ko. Pagkapasok ko ng eroplano, pakiramdam ko parang mas bumigat pa an
“Auntie Madeline,” sabi ni Natalie, sabay ngiti. “Ang galing mo talagang mag-surf sabi ni Mommy ganyan din daw si Mommyla Madie dati. Sana maging kasing galing niyo ako balang araw.” Ngumiti ako at hinaplos ang buhok niya. “Kaya mo ‘yan, Natalie. Basta magtiwala ka sa sarili mo.” Sa sandaling iyon, narealize ko na hindi ko kailangang madaliin ang lahat. Ang dagat, ang alon, at ang saya, dito ko nahanap ulit ang sarili ko. Naglakad na muna kami at nagtungo sa bar counter. “Natalie, dito ka lang ha? Babantayan ka muna ng staff,” bilin ko sa kaniya habang tinatapik ang balikat ng pamangkin ko. Napagod na siya sa kakalaro sa alon, pero ako, nasa mood pa para sumabay sa alon. “Kung may gusto ka umorder ka lang sa kanila. “ sabi ko pa sa kaniya. “Sige, Tita. Ikaw lang muna maglaro sa mga waves because i’m tired na po. Mag-enjoy ka lang po?. sagot niya Naglakad ako papunta sa tubig. Hinampas ng alon ang binti ko, malamig pero masarap. Tumalon ako kasabay ng alon, pakiramdam ko pa
MADELINE POV Kagaya ng pinangako ko kay Natalie, sinama ko siya pabalik ng siargao kinuha na din ito nila Ate Kayline ang oportunidad na ito para makapag bakasyon . “Finally anak, nanatili ka din ng mas matagal dito. Aba kundi pa ata nagtampo itong Mommy mo hindi ka pa papayag na mag stay dito sa bahay ng mas matagal” mag pagtatampong sabi ni Daddy “Naka plano na din naman po talaga Daddy. Sorry po medyo nabusy lang talaga ako sa ospital. Pero promise po sa tuwing free ang calendar ko dadalasan ko ang pag uwi ko. Naghahabol lang din po ako para maging PR na ako.” Mahinahon kong sabi kay Daddy. “Okay anak! Basta if you need help nandito lang kami ng Mommy mo.” Sagot pa sakin ni Daddy na nginitian ko naman. “Oo nga pala Madeline, yung engagement mo hindi mo na sinabi samin baka naman sa kasal mo hindi mo pa rin sasabihin samin. At kailan ba namin makikita ang mapapang asawa mo?!” Tanong sakin ni Mommy . Tahimik kong sinubo ang hinanda niyang cassava cake para sa meryenda namin.