MADELINE POV Nang makauwi kami sa bahay ay siya na nag bumasag sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. “Kung okay lang sayo ako ang gagawa bg dinner natin ngayong gabi?” Tanong niya sa akin “Mmm okay sige lang no problema.” Sagot ko sa kaniya. Nakangiti siyang umalis sandali at nagpunta sa grocery. Pagbalik niya ay may dala siyang supot at parang may bote ng wine. Gusto ko lang siyang panuorin habang nagluluto. Dahil panay ang kwentuhan namin tungkol sa ngyari kanina sa event. Panay ang pang aasar niya sa naging reaksyon ng aking ex fiance at ng babae nito. Maya maya ay biglang tumahimik ang paligid, pero ang tunog ng kutsilyo niyang nagtatadtad ng herbs at ang tunog ng steak na nagluto sa kawali ay parang musika sa tenga ko. Nakaupo lang ako sa stool at tahimik na nanonood sa kanya. Hindi ko mapigilan ang sarili kong humanga. Ang simple lang ng ginagawa niya, pero ang lakas ng dating niya. Paano ba naman, kahit naka-t-shirt lang siya at sweatpants, parang modelo pa rin si Liam
LIAM POV Makalipas ang halos dalawang linggo ay masaya ang naging takbo ng pagsasama namin ni Madeline kahit na alam naming contract marriage lang. Napapangiti talaga ako tuwing kasama ko si Madeline. Hindi ko alam kung bakit, pero kakaiba ang dating niya sa akin. Yung pagiging palaban niya, yung madalas niyang pagtanggi na may epekto ako sa kanya—lahat ng iyon ay mas lalo lang nakakatawag ng atensyon ko. Kinabukasan, nauna siyang umalis papuntang ospital. Hindi ko alam kung sinasadya niya iyon o gusto lang niyang umiwas sa akin. Tumawag ako sa kanya habang papunta ako, pero hindi siya sumagot. Ngayon, na-cu-curious ako. Kaya’t nang makarating ako ng ospital ay dumiretso ako sa nurse station para makita siya. Nakita ko agad si Madeline na abala sa pag-check ng mga charts kasama ang kaniyang mga kasamahan sa duty. Ang cute niya tingnan—seryoso, pero halatang naiilang nang makita niya ako, agad niyang binaling ang kaniyang tingin sa chart pabalik para iwasan ako. Pero tumigil ako s
MADELINE POV Habang naglalakad sa hallway iniisip ko pa rin ang sinasabi sakin ni Liam. Ramdam ko namang mahal niya ako at alam ko din naman sa sariling may nararamdaman din ako sa kaniya. Pero gusto kong makasigurado sa totoong nararamdaman namin sa isa’t isa bago ko sabihin kila Mommy ang tungkol kay Liam. Its too complicated na sabihin ko kila Mommy na wala na kami ni Rainiel at sa isang iglap ay nagkaruon na ako ng asawa. Which is alam kong ikakagulat ni Mommy. Hindi ako to!. At never kong na imagine na magiging ganito ang kapalaran ko. Nang dumating ako sa locker room ay nabingi ako sa katahimikan ng paligid. Wala na ang ibang mga kasamahan ko, at ako na lang ang naiwan. Nagpapatuloy ako sa pag-aayos ng mga charts nang bigla kong maramdaman ang malakas na paghila sa braso ko. “Rainiel?!” Napasigaw ako nang makita ko siyang nakatayo sa likuran ko ang mukha niya puno ng galit para sa akin at isang kakaibang ngiti. “Huwag kang maingay,” sabi niya sa akin ng may malamig at puno
LIAM POV “Huminto ka, Rainiel!” Malakas kong sigaw habang hinahabol siya sa madilim na hallway ng ospital. Napatingin siya sa akin at ang ngisi sa kanyang mukha ay parang nagpapahiwatig na wala akong laban. “Wala kang makukuha sa’kin, Liam!” sigaw niya habang patuloy na tumatakbo. “Sa huli, babalik din si Madeline sa akin!” Nag-init ang dugo ko. Tumakbo ako nang mas mabilis hanggang sa maabutan ko siya malapit sa exit door. Agad kong hinablot ang braso niya at iniharap siya sa akin. “Hayop ka ! Anong ginawa mo kay Madeline?!” Pinilipit ko ang braso niya habang nagpupumiglas siya. “Bitawan mo ako!” galit na sigaw niya, pero mas lalo kong hinigpitan ang hawak ko. “Sagutin mo kong dimonyo ka! Anong ginawa mo kay Madeline!” Sigaw ko, ramdam ang galit sa boses ko. Ngumisi siya kahit na pinipilipit ko ang braso niya. “Akala mo ba matatakot ako sa’yo? Wala akong pakielam kahit sino ka pa! Isa lang ang nasisigurado ko sayo! Sakin lang si Madeline” Halos sumabog ang galit ko sa sinabi n
MADELINE POVHalo halo ang naging reaksyon ng mga tao sa paligid namin. Napapaiyak na lang ako sa mga mata nilang mapang husga. Nakabalik na ako sa station ko, pero halata ko ang pagbubulungan ng mga tao sa paligid ko. Sinisisi nila ako sa nangyari kanina kay Dr. Rainiel. Hindi ko na lang pinansin ang mga ito dahil alam kong kaibigan sila ni Dra.Emma. Pero bago pa ako makahanap ng katahimikan, biglang bumukas nang malakas ang pinto. Dumating si Dra. Emma, galit na galit, ang mga mata niya ay para akong susunugin. Mabilis siyang lumapit at bago pa ako makaiwas, hinablot niya ang buhok ko. Nawala ang pagiging edukada niya. Panay din ang pag-awat sa amin ng iba pang mga Nurses na nakakasaksi ng mga nakakahiyang eksena iyon. Mabuti na lang talaga at hindi ito ngyari sa patients area kung nagkataon sobrang nakakahiya talaga hindi lang sakin kundi pati sa kredebilidad ng ospital. “Hayop ka, Madeline!” sigaw niya sa akin sabay sabunot nang
LIAM POV KINABUKASAN Nakaupo ako sa harap ng table, tahimik pero puno ng tensyon ang paligid. Ang legal team ko ay abala sa pagpapaliwanag ng estratehiya para siguraduhing hindi makakalusot si Doc Rainiel. Sa kabilang panig ng korte, naroon si Dra. Emma kasama ang mga abogado niyang puro kilala ang pangalan. Malinaw na ginagamit niya ang lahat ng koneksyon niya para palabasin na inosente si Dr. Rainiel . Tumayo si Dra. Emma, bakas sa mukha niya ang matinding kayabangan. Samantalang ako ay nagpapa ka low key lang “ Dr. Liam, may oras pa para umatras ka? Kahit gaano kalakas ang ebidensya mo, alam mong sa mundong ito pera ang nagpapatakbo sa lahat. Haha" lumalagutok niyang tawa. Tumayo rin ako at tumingin ng diretso sa kaniya. “ Dra. Emma, sa tingin mo ba natatakot ako sayo at sa kung sinong pinagmamalaki mo? Hanggang ngayon ba hindi pa rin nag-si-sink in sayo kung sino ang taong kinakalaban mo? alam mo ba kung san ka pupulutin
Pagkatapos ng lahat, nagpaalam na ang mga abogado. Handa na akong magbayad ng kanilang serbisyo, pero biglang nagsalita si Atty. Cruz. "Oh no, no, no Doc Liam Huwag mo na kaming alalahanin. Nabayadan na kami. Bago pa magsimula ang trial, inasikaso na ni Miss Madeline ang lahat. In fact nagbigay pa siya samin ng bonus kahit na hindi pa man nagsisimula ang kaso. Oh siya pano Miss Madeline, Doc Liam mauna na kami sa inyo. Salamat ulit sa pagtitiwala niyo sa amin.” Nakangiting sabi ni Atty samin. “Maraming salamat din sa inyo Attorney, you never fail us.” Nakangiti kong pagbati sa kanila. “Anyway, please check your account as a sign of saying thank you sa hindi niyo pag-surrender sa kasong ito.” Sagot pa ni Madeline sa kanila. Tuluyan na ngang umalis sila Atty. Napatingin ako kay Madeline na puno ng pagtataka at talagang naguluhan ako. "Anong ibig niyang sabihin?" tanong ko kay Madeline. Nagkibit-balikat siy
MADELINE POV Pagbaba pa lang namin sa kotse ni Liam, namangha na agad ako sa laki ng bahay nila. Shit Madeline ano ba tong pinasok mo?! Napapamura na lang ako sa isip ko sa sobrang kaba. Hindi pala bahay ang pupuntahan namin kundi mansion. Sanay naman ako sa ganitong event pero ewan ba bakit pagdating dito sobrang kinakabahan talaga ako. Sa harap nito ay may malawak na hardin na parang kinuha mula sa isang fairytale. Ang mga pinto nito ay doble at mukhang gawa sa mamahaling kahoy, habang ang bawat sulok ng bahay ay punong-puno ng dekorasyong nagkukuwento ng karangyaan. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba habang palapit kami sa pintuan. “Madeline, okay ka lang?” tanong ni Liam. Naramdaman niya siguro ang malamig kong palad na nakahawak sa braso niya. “Ha? Oo naman,” sagot ko na pilit tinatago ang nerbyos sa ngiti. “Huwag kang kabahan. They’re nice, I prom
"Hon, patawarin mo ako. Matinding galit ang naramdaman ko noon kaya nagpadala ako sa mga taong gusto lang sirain tayo, imbes na magtiwala sa’yo bilang asawa ko. Mali ako. Hindi ko ginusto ang mga nangyari. Habang nasa mansion pa ako, ang dami nang nangyari. Ang mommy mo at si Annie, laging kinakampihan si Pearl. Nang masampal ko siya, hindi ko iyon sinadya. Nabigla lang ako. Sinabi nilang umamin ka raw kay Pearl na mas mahal mo siya kaya nananatili siya sa mansion kahit hiwalay na sila ni Jeff.“Dahil sobrang nasasaktan na ako, napagdesisyunan kong pumunta sa US para sundan ka. Miss na miss na kasi kita, kaya binalewala ko ang pride ko. Pero pagdating ko, nakita kita sa kama na may ibang babae. Napakasakit nun, Hon! Pero imbes na kausapin ka, umalis ako at dumiretso kina Mommy. Hindi ko inaasahan na sa pagbisita ko, mas malaking kawalang-hiyaan pa pala ang gagawin nila Jasmin sa akin."Malungkot ang naging reaksyon ni Haime. "Hon, sorry. Hindi ko rin alam kung paano napunta ang babaeng
“Okay. Tungkol ito kay Pearl at Jessie, ‘yung babaeng kasama niya sa restaurant na nakuhaan mo ng picture. Si Jessie ay nakababatang kapatid ni Pearl na lumaki sa Amerika. Isang kaibigan niya ang nagkumpirma na lahat ng nangyari kay Haime at Jessie ay pinagplanuhan. Sinundan ni Jessie ang bawat galaw ni Haime, mula sa disco bar hanggang sa makuha niya ang tiwala nito. Sinadya niya itong akitin dahil sa utos ni Pearl. Pati ang pagkuha ng litrato sa kwarto kasama si Haime ay plano nila para tuluyan mo siyang hiwalayan,” paliwanag ni Detective.“Sabi ko na nga ba, Natalie. Kilala ko si Haime. Hindi niya kayang gumawa ng ganitong kasamang bagay,” sabi ni Nicholai.“Kaya pala may pagkakahawig ang dalawang bruha! Sarap sabunutan,” inis na sabi ni Ryan.Ramdam ko ang galit na unti-unting lumalabas. Puno na ako ng inis at pagkadismaya sa nalaman ko. Ngunit iyon pa lang ang magandang balita. Kailangang maghanda ako sa masamang balita.“Ano naman ang masamang balita, Detective?” tanong ko, kina
Napasulyap ako kay Annie, na tila naintindihan ang tingin ko.“Kuya, wala kaming pinalayas. Kusa siyang umalis! Sinampal pa niya si Pearl bago siya umalis. Narinig ko rin sa mga kaibigan ko na nakatira na raw siya sa condo ni Mark,” sabi ni Annie habang si Pearl ay tahimik na nakatayo sa likod niya.“Annie, tigilan niyo na ang kakagawa ng kwento tungkol kay Natalie,” mariin kong sabi, napapadiin ang mga bagang ko.“Hindi kami gumagawa ng kwento. Tawagan mo si Mark para malaman mo,” sagot niya nang matapang. Hindi siya natatakot kahit galit na galit na ako.“Sige, tawagan mo, Haime. I-loud speaker mo para marinig ng lahat ang katotohanan,” dagdag pa ni Mommy, tila naghahamon.Kahit galit na galit ako, kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Mark. Sinunod ko ang gusto nila at niloud speaker ito.“Hello, Haime? Napatawag ka?” tanong ni Mark sa kabilang linya.“Mark, may gusto akong malaman. Sabihin mo sa akin ang totoo. Nakatira ba sa condo mo ang asawa ko?” tanong ko, puno ng tensyon
HAIME POVSa wakas, natapos din ang back-to-back meetings at branch visits namin dito sa US. Finally, makakauwi na rin ako. Makikita ko na si Natalie. Magkakausap na rin kami tungkol sa mga isyung nagdulot ng gulo sa amin, pati na rin kung bakit halos isang buwan na niyang hindi sinasagot ang mga tawag at mensahe ko.Habang naglalakad ako papunta sa lobby para isauli ang keycard ng hotel, naramdaman ko ang mga tingin at bulungan ng mga receptionist na kapwa Pilipino. Parang may gustong sabihin, pero hindi ko na sila pinansin. Gusto ko na lang talaga makauwi. Nang papaalis na ako, isa sa kanila ang mahina akong tinawag.“Sir, may gusto lang po sana kaming sabihin,” alanganing sabi ng receptionist. Nagtinginan pa sila at nagtuturuan kung sino ang magsasalita.Dahil sa pagkamausisa ko, napahinto ako. Lagi ko silang nakikitang nagbubulungan tuwing dumadaan ako, kaya hindi ko napigilang bumalik sa harapan nila.“Yes? Ano ’yun, Miss?” tanong ko sa babaeng receptionist.“Sir, kasi po, last m
malakas na tumawa si Jeff. "Kapatid ko si Haime, I'm his older brother," sagot niya, sabay tawa. "So you mean yung boss na sinasabi mong naiinis ka ay si Natalie?" tanong pa niya."MY GAWD! I think I'm in trouble!" sabi ko, napayuko sa gulat.Itinaas ni Jeff ang mukha ko para mawala ang pagkahiya ko. "It's ok. Hindi naman ako close sa hipag ko, at yung kapatid ko, dating live-in partner yun ng asawa ko. Ngayon finally na annuled na ako dahil kay Haime. Ayun, nagpapakasaya na naman ang malanding babaeng yun sa mansion." Mahabang paliwanag niya, hindi ko alam kung lasing ba siya o nagsasabi ng totoo.Napatingin ako sa kanya, hindi ko alam kung anong mangyayari. Sa tagal ng pagkakaibigan namin ni Natalie, hindi niya naikwento sa akin ang mga bagay na ito. Kaya siguro siya umalis sa bahay ng mga Rodriguez."Wohhhh! Cheers natin yan! Parehas pala tayong bwisit sa buhay!" nag-toast kami. Tapos may inilabas si Jeff na parang sigarilyo."Ok lang bang mag-smoke ako dito sa loob ng cubicle?" ta
JASMIN POVNakakainis talaga si Natalie, ang yabang, akala mo kung sino na. Akala niya kasi dahil nakapang-asawa ng mayaman, may karapatan na siyang magmataas. Kung hindi lang dahil kay Haime, hindi siya makikilala ng mga malalaking tao. Hindi siya dapat nandiyan, lumalago lang ang negosyo dahil sa tulong ng asawa niya. Tapos ngayon, ganyan ang mga ugali. “Bakit, nagagalit siya kasi hindi ko siya pinatira sa bahay nung tumawag siya? Aba, kasalanan ko ba na ang buong pamilya ko nakatira sa amin? Akala ko hindi na siya magche-check ng mga finances, kaya nga nila ako kinuha. Naiirita na talaga ako. Isa pa tong si Brett, puro abala na lang sa buhay ko. Bwisit na buhay!” naiinis kong bulong habang papasok sa office.Pinatawag ko ang isa sa mga tauhan ko at nagpaalam na uuwi muna ako, sila na lang ang bahala sa office. Ayokong dagdagan pa ang stress ko. Pero naiisip ko lang, bakit sila Natalie naging maayos ang buhay? Tapos ako, eto, ang daming problema. Naisipan kong dumiretso sa paborit
POV NATALIEIlang minuto lang ang nakalipas at dumating na ang doktor at ibinigay sa akin ang discharge papers. Mali ang pagkakakilala ko kay Mr. Tan—akala ng lahat, isa siyang babaero. Pero nagulat ako sa naging kilos niya nang maaksidente ako. Mabait pala siya at marunong rumespeto sa isang relasyon. Alam niya kung saan siya lulugar. Simula nang pumayag akong mangupahan sa isa niyang condo unit, ni minsan ay hindi siya pumunta rito. Malaya akong nakakagalaw at walang nararamdamang pressure mula sa kanya.Iniwasan ko ang pamilya ni Haime, pati na rin siya mismo. Kahit si Mayet na paulit-ulit na nangangamusta, hindi ko pa rin sinasagot ang mga tawag at emails ni Haime. Tuwing binabasa ko ang mga mensahe niya, wala man lang akong nakikitang paghingi niya ng tawad. Siguro, hindi niya alam na nahuli ko siya noong araw na iyon—o baka naman, nalason na ng pamilya niya ang isip niya.Ayos lang naman ako, lalo na ngayon na nalaman kong magkaka-baby na ako. Kaya ko namang buhayin mag-isa ang
Pagdating namin sa ospital, agad na sinuri ng doktor si Natalie."Doc, kumusta na siya?" tanong ko habang pinupunasan ang sarili kong basang damit dahil sa ulan. Ramdam ko ang pag init ng katawan ko, tila sinamaan ako dahil naulanan ako pero hinayaan ko na lang."Mabuti naman siya, Mr. Tan," sagot ng doktor. "Buti na lang at nakasuot siya ng seatbelt nang mangyari ang aksidente. Bibigyan na rin kita ng gamot para sa sipon mo, baka lumala pa."Habang nag-uusap kami ng doktor, unti-unting dumilat si Natalie. Napatingin siya sa suwero na nakakabit sa kanya, tapos nilinga-linga ang paligid na tila naguguluhan. Halata sa mukha niya ang pagkalito kaya nilapitan ko siya para pakalmahin."Natalie, nasa ospital ka. Nakita ka namin sa kalsada kanina at naaksidente ka," mahinahon kong paliwanag."Ahhh... salamat," sagot niya nang may halong pagkalito.Nagpatuloy naman ang doktor sa pagsasalita. "At isa pa, Mr. Tan, mabuti na lang at hindi naapektuhan ang sanggol sa sinapupunan niya. Malakas ang
Kaagad kong ini-start ang makina ng kotse at pinaharurot ito sa kalsada. Sa totoo lang, wala akong ideya kung saan ako pupunta. Naibenta ko na ang townhouse ko, at ang condo ni Haime na dati naming tinirhan ay okupado na ng mga estudyante. Wala akong ibang matakbuhan kaya naisipan kong tawagan si Jasmin."Jasmin, pwede ba akong humingi ng pabor?" Pilit kong pinipigilan ang aking luha, ayokong malaman niya agad ang pinagdadaanan ko."Ano yun, Natalie?" tanong niya, may bahid ng pag-aalala sa boses niya."Pwede bang makituloy muna ako sa inyo?" mahina kong tanong."Bakit? May problema ba? Okay lang naman, kaya lang nandito rin ang pamilya ni Ate ngayon. Di ba nasunugan sila? Siksikan kami dito sa bahay. Okay lang ba sa'yo?" paliwanag niya."Aah, ganun ba? Sige, wag na lang, magho-hotel na lang ako para hindi ako makadagdag sa abala, nakakahiya din sa Ate mo. Nandiyan pala sila ngayon." sagot ko, pilit na pinapatawa ang sarili."Sigurado ka, sis? Ayos ka lang ba?" tanong niyang muli, ram