MADELINE POV Kagaya ng pinangako ko kay Natalie, sinama ko siya pabalik ng siargao kinuha na din ito nila Ate Kayline ang oportunidad na ito para makapag bakasyon . “Finally anak, nanatili ka din ng mas matagal dito. Aba kundi pa ata nagtampo itong Mommy mo hindi ka pa papayag na mag stay dito sa bahay ng mas matagal” mag pagtatampong sabi ni Daddy “Naka plano na din naman po talaga Daddy. Sorry po medyo nabusy lang talaga ako sa ospital. Pero promise po sa tuwing free ang calendar ko dadalasan ko ang pag uwi ko. Naghahabol lang din po ako para maging PR na ako.” Mahinahon kong sabi kay Daddy. “Okay anak! Basta if you need help nandito lang kami ng Mommy mo.” Sagot pa sakin ni Daddy na nginitian ko naman. “Oo nga pala Madeline, yung engagement mo hindi mo na sinabi samin baka naman sa kasal mo hindi mo pa rin sasabihin samin. At kailan ba namin makikita ang mapapang asawa mo?!” Tanong sakin ni Mommy . Tahimik kong sinubo ang hinanda niyang cassava cake para sa meryenda namin.
“Auntie Madeline,” sabi ni Natalie, sabay ngiti. “Ang galing mo talagang mag-surf sabi ni Mommy ganyan din daw si Mommyla Madie dati. Sana maging kasing galing niyo ako balang araw.” Ngumiti ako at hinaplos ang buhok niya. “Kaya mo ‘yan, Natalie. Basta magtiwala ka sa sarili mo.” Sa sandaling iyon, narealize ko na hindi ko kailangang madaliin ang lahat. Ang dagat, ang alon, at ang saya, dito ko nahanap ulit ang sarili ko. Naglakad na muna kami at nagtungo sa bar counter. “Natalie, dito ka lang ha? Babantayan ka muna ng staff,” bilin ko sa kaniya habang tinatapik ang balikat ng pamangkin ko. Napagod na siya sa kakalaro sa alon, pero ako, nasa mood pa para sumabay sa alon. “Kung may gusto ka umorder ka lang sa kanila. “ sabi ko pa sa kaniya. “Sige, Tita. Ikaw lang muna maglaro sa mga waves because i’m tired na po. Mag-enjoy ka lang po?. sagot niya Naglakad ako papunta sa tubig. Hinampas ng alon ang binti ko, malamig pero masarap. Tumalon ako kasabay ng alon, pakiramdam ko pa
MADELINE POV Mabilis na lumipas ang mga araw. Parang kailan lang kakadating ko palang at tinatakasan ko ang realidad. Ngayon, pabalik na ulit ako ng London, bitbit ang mga bilin nila Mommy sa akin. “Anak, huwag mong kalimutang tumawag ha? Mag-message ka agad kapag nakarating ka na doon,” sabi ni Mommy habang yakap-yakap ako. “Oo naman, Mommy. Lagi akong mag-a-update sa inyo,” sagot ko, pilit akong ngumingiti sa kanila para hindi nila mahalata ang bigat ng nasa loob ko. Nag videocall na lang din ako kila Ate Kayline para magpaalam kay Natalie. “At anak, si Rainiel bago kayo magpakasal gusto naming makita ng daddy mo, ayoko sa videocall lang gusto ko din siyang makita personal? Promise me.” Napabuntong-hininga ako, pero tumango ako. “Opo, Mommy. Don't worry , uuwi naman po kami.” Binitawan nila ako, at nagpaalam na ako sa kanila. Pagdating ko sa airport, huminga ako nang malalim bago tuluyang pumasok sa gate ko. Pagkapasok ko ng eroplano, pakiramdam ko parang mas bumigat pa an
MADELINE POVPinilit kong magpanggap na natutulog, pero hindi ako mapakali. Ramdam na ramdam ko ang presensya niya sa gilid ko, parang humihila ng atensyon ko palapit sa kanya.Muli kong binuksan ang mga mata ko at sinilip ang paligid. At sa isang iglap, nagtagpo ang mga mata namin.Nakangiti siya. Hindi ko alam kung mayabang ba iyon o sadyang totoo ang sinabi niya kanina, na tadhana nga ang dahilan ng pagkikita namin dito. Pero kung ano man yun , ayoko ng anumang guloBinalik ko ang headphones ko at isinara kong muli ang mga mata ko. Pero kahit gaano ko kagustong takasan ang tensyon, isang tanong ang sumisiksik sa isipan ko, Bakit parang nagiging interesado na ako kagad sa kaniya. Mali itong nararamdaman koPagkalapag ng eroplano, mabilis kong inayos ang sarili ko. Malamig ang hangin sa labas, pero mas nanunuot sa akin ang kaba. Sinabi ko kay Rainiel ang flight details ko. Pilit kong iniiwasang magkrus muli ang landas namin ng lalaking ito dahil baka nandito si Rainiel. Pero nang ti
Ngumisi siya muli, ngunit ngayon ay parang may halong lungkot. “Baka nga wala,” sagot niya. Tumalikod na siya at bumalik sa taxi, pero bago siya sumakay, humarap ulit siya sa akin.“Madeline, ‘di ba?” tanong niya bigla, ang tono niya ay halos pabulong.Nagulat ako. Paano niya nalaman ang pangalan ko?“Sinabi mo sa airport, habang tinatawag mo ang pangalan ng boyfriend mo,” paliwanag niya bago ko pa man siya mapag-isipan ng masama. “Relax, hindi ko balak manghimasok. Siguro nga lang, may dahilan kung bakit tayo muling nagkita. Ingat ka.”At sa isang iglap, isinara na niya ang pinto ng taxi.Nanatili akong nakatayo sa harap ng apartment, hawak ang mga gamit ko, habang ang taxi na sinasakyan niya ay unti-unting nawawala sa paningin ko.Pagtingin ko sa pinto ng apartment namin, parang may mabigat na pakiramdam ang bumalot sa akin. Ang mga tanong sa isipan ko ay lalong dumami. Nasaan si Rainiel? Bakit hindi niya sinasagot ang mga tawag ko? At bakit parang ang lalaking ito, na dapat hindi k
MADELINE POV Hawak ko dokumento para sa requirements sakasal namin , tahimik akong clinic office ni Rainiel sa ospital kung saan siya tumatambay tuwing wala na siyang pasyente . Gusto ko siyang sorpresahin. Pero sa halip na ngiti at yakap ay isang eksena ang naabutan ko na dumurog sa akin. Sa loob ng opisina niya, nakita ko si Rainiel, ang lalaking tinuturing kong magiging asawa mahigpit na nakayakap si Emma Lopez sa kaniya halatang mainit ang halikan nila. Parang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung lalapit o lalayo ako, pero ang mga paa ko ay parang may sariling isip at dire-diretso akong pumasok sa loob. “Anong ginagawa niyo?!” sigaw ko, dahilan para mapalingon sila pareho. Halos hindi nagulat si Rainiel. Tumayo siya nang kalmado, habang si Emma ay ngumiti pa nang bahagya. Nakakapanlumo ang mga ekspresyong iyon. “Madeline, hindi ba dapat nasa bakasyon ka pa? Anong ginagawa mo rito? “ tanong ni Rainiel sakin, ang boses niya ay malamig at puno ng yabang. Parang kasalana
LIAM WILSON POV Habang nag-uusap kami, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Si Madeline, ang babaeng walang takot magsalita at tila handang gawin ang kahit ano para sa layunin niya. Nakakaaliw siyang tignan. Napaka cute niya talaga pero halata ko ring may iniinda siyang sakit. Sakit sa puso na hindi niya maitago tago dahil sa mata niyang namamaga. Gayundin ang ilong niyang pulang pula. Napasandal ako sa kinauupuan ko dahil sa tingin ko tadhana na talaga ito dahil sa palagi kaming pinagtatagpo ng panahon at ngayon sa iisang ospital pala kami nagtatrabaho. Sa ospital na pagma-may-ari ko. Hindi ko alam ang ngyari sa kaniya pero ngayon, kasama niya ako sa baliw na plano niyang ito. “Kapag pumayag ka, isang taon kitang patitirahin ng libre sa apartment ko,” pamimilit pa niya, “At bibigyan kita ng $10,000 na monthly allowance. Ayoko ng komplikasyon, ayokong pagdating ng oras ay may iba ka pang hihingin kaya magpipirmahan tayo ng kontrata para less hustle sating dalawa.” Sa tono
MADELINE POV Parang ang bigat ng katawan ko habang naglalakad ako papunta sa conference hall. Bawat hakbang ko ay parang isang pasanin. Nakasalubong ko si Rainiel at Emma. Magkahawak sila ng kamay at matamis ang mga ngiti sa mukha nila, parang ang saya-saya nila, at ako parang isang tahimik na saksi sa kanilang kaligayahan. Para akong binagsakan ng isang toneladang bato sa dibdib ko. Lahat ng sakit na tinatago ko, bigla na lang sumabog. Habang papalapit ako, pinilit kong itago ang nararamdaman ko. Pinilit kong gawing normal ang lahat, na parang walang nangyaring masama. Pero habang naglalakad sila papunta sa harap, ang mga tingin ng mga tao sa paligid ay ramdam ko. Ang mga mata nila ay puno ng pag-aalala at panghuhusga. Parang ako lang ang may dala ng pinakamabigat na pasanin. Nang dumating kami sa conference hall, ang bigat ng atmospera sa buong paligid. Naalis ang tuon ko ng magsimula na ang conference. Pinakilala na isa isa ang mga may katungkulan sa ospital. “And now, our
MADELINE POV Habang binabaybay namin ang kalsada papunta sa bahay, kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Mommy. Alam kong matutuwa siya na makabalik na kami ni Doc Liam. "Mommy, nandito na kami sa bahay," sabi ko, ang boses ko puno ng kaligayahan. "Pasensya na po kung napaaga kami ng dating. Biglaan po kasi dahil ngayon lang din ang available kami kaya nag book ako kagad ng flight pauwi ng pinas." sabi ko pa kay Mommy."Ah, okay lang, anak," sagot ni Mommy. "Si Daddy, nasa business trip pa. Baka bukas pa kami makakauwi. Nagkaruon ng urgent meeting ang daddy mo kaya pumunta kami. Magpahinga na muna kayo ni Liam, or kung gusto niyo ay maglaboy laboy na kayo muna. " excited na sabi ni Mommy. "okay po Mommy baka lumabas na lang kami mamaya , magpahinga muna kami ng konti" sagot ko kay Mommy. "Sige sasabihan ko Daddy mo nasa conference room pa siya ee. Kamusta naman ang biyahe niyo?""Okay naman po, Mommy," sagot ko, habang napapatingin kay Liam na katabi ko . "medyo nak
Ang unang araw namin sa Siargao ay dapat maging masaya-hindi ko inasahan na magbabago ang tingin ko kay Madeline, at higit pa doon, mararamdaman ko kung gaano ako kaswerte sa kanya. Pagdating pa lang namin sa isla, ramdam ko na ang kakaibang aura nito. Ang hangin ay amoy dagat, ang tanawin ay parang postcard—lahat ng sulok ay maganda. Pero mas naintriga ako nang makarating kami sa property nila. “Malapit na tayo,” sabi ni Madeline nakangiti siya habang hinahawakan ang kamay ko. “Excited na ako,” sabi ko, habang nagmamasid sa paligid. Simple at payapa ang isla, at parang di tugma sa inaasahan kong bahay ng isang babaeng gaya ni Madeline, na mahilig sa city life. Pero nagkamali ako. “Madeline,” bulalas ko, nanlaki ang mga mata ko. “Ito… ito ba ang bahay ninyo?” Tumawa siya at pilit na pinipigil ang hagikgik. “Oo naman. Bakit gulat na gulat ka?” “Gulat? Hindi, Madeline,” sabi ko, nagbibiro. “Parang gusto kong umatras. Grabe!” Tumawa siya nang malakas, tinampal pa ang braso ko. “T
DOC LIAM POV Kasalukuyan akong nagrereview ng medical records nang biglang pumasok si Madeline sa clinic ko. Sa unang tingin pa lang, alam kong may iniisip siya. Tahimik siyang umupo sa harapan ng mesa ko, hawak-hawak ang cellphone niya na parang hindi mapakali. “Madeline, okay ka lang ba?” tanong ko, iniangat ko ang tingin mula sa mga papeles. Huminga siya nang malalim at tumingin sa akin, seryoso ang mukha. “Liam, kinausap ko na sina Mommy at Daddy tungkol sa atin.” Natigilan ako. Alam kong balak niyang sabihin ito, pero hindi ko inaasahan na ganito kabilis. “anong naging reaksyon nila?” tanong ko, nag-aalangan. Napabuntong-hininga siya. “Sa totoo lang… galit sila. Hindi nila matanggap na biglaan ang pagpapa-kasal natin. Tapos, hindi pa nila kilala nang personal si Rainiel, yung ex-fiancé ko, at ngayon ikaw na naman ang pinakasalan ko! Na wirduhan ata sakin sila Mommy” Napakagat ako sa labi. Hindi naman ako nagulat, pero iba pa rin palang marinig ito mula kay Madeline. “So… an
MADELINE POV Matagal ko nang hinihintay ang tawag na ’yon. Halos mag lilimang buwan na ang nakalipas mula nang isumite ko ang aking permanent residency application ko. Isang buwan na din ang nakaraan pagkatapos kaming puntahan ng mga inspector. Lahat ng sakripisyo, pagod, at pagpupuyat, nasa isip ko habang nag-aantay sa ospital. Nasa nurse station ako noon, sinusuri ko ang mga papel, nang biglang tumunog ang telepono ko. Sinipat ko ang screen. Hindi ko kilala ang numero, pero sinagot ko pa rin. “Hello?” tanong ko, halos hindi makahinga. “Magandang araw po, si Mrs Madeline Wilson po ba ito?” boses ng isang babae , propesyonal pero may kaunting saya sa tono niya. “Opo, ako po ito,” sagot ko, nararamdaman ko na ang bilis ng tibok ng puso ko. “Congratulations po! Ang inyong permanent residency application ay naaprubahan na!” Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Parang tumigil ang lahat ng tunog sa paligid. Hindi ako makapaniwala. “Anong sabi niyo po? Naaprubahan na?” tanong
Sinunggaban niya ang aking labi ng matamis na halik. Halik na puno ng pagmamahal. At ang isa niyang daliri ay nilaro niya sa aking hiyas. Napaawang ang aking mga labi at malandi ko siyang tinignan, bahala na pero nandito na to. "can i be the driver love?" anas ko sa kaniya. Tumango siya ng punong puno ng kagalakan. Humiga siya sa center island at ako namana ng pumaibabaw sa kaniya. Hinawi ko ang aking mahabang buhok at tinutok ko ang aking hiyas padausdos papasok sa kaniyang tigas na tigas na talong. "AHHHH " napakapit sa kaniyang dibdib ni Doc Liam "SH*T!" malandi ko siyang ginilingan sa kaniyang ibabaw habang nakaalalay naman ang kaniyang dalawang kamay sa aking balakang .“Oh Sh*T Madeline you’re doing it very well” Nilaro ko ang kaniyang dibdib hanggang sa ang aking hintuturo ay nilaro ko sa kaniyang labi, hindi na nakatiis si Doc Liam , sinaplo ng kaniyang malalaking palad ang aking malulusog na suso at malumanay niyang nilalamas iyon sa bawat pag ulos ko. Nararamdaman ko ang
Inangat niya sa itaas ng island table ang dalawa kong hita at ibinuka iyon, bumulaga sa kaniyang mga mata ang aking hiyas, nahihiya pa ako ng bigla niyang idinikit ang kaniyang mainit init na labi sa entrada ng aking hiyas, ramdam ko ang bawat paghinga niya habang kinakain niya ang aking hiyas. Sa mahabang panahon nakaramdam ako ng kakaibang libog. Napaungol ako sa sarap, Halos mabali ang aking ulo sa kaniyang ginagawang pagkain sa aking hiyas , sinabayan niya ng paglalaro ng kaniyang daliri sa aking loob. Noong una ay banayad iyon hanggang sa nararamdaman ko ang pangi-gigil niya sa akin. ANg isa niyang kamay ay abala sa paglalamas ng aking suso."ohhhh fvck..... mmmm ....aghhhh.... it makes me crazy Liam...." napatingin siya sa akin at bahagyang ngumiti saka niya tinuloy ang kaniyang ginagawa. Maya maya ay naramdaman ko ang pagsabog ng aking katas sa mabilis na paglabas pasok ng kaniyang daliri sa aking loob habang ang kaniyang dila ay malaya niyang pinaglaro sa loob ko. Sa pagkakat
Biglang lumapit si Doc Liam sa akin, at bago pa ako makapagsalita ay hinapit niya ang bewang ko, mahigpit pero banayad. Bago ko pa maunawaan ang nangyayari, naramdaman ko ang mainit niyang mga labi sa akin. Isang halik - maalab at puno ng damdamin. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Parang nalilito ang puso ko, pero hindi ako tumanggi. Sa halip, sinagot ko ang halik niya. Ang init, ang lambot, ang bawat galaw ng labi niya, parang may sinasabing hindi niya kayang ipahayag sa salita. Bakit ganito? Bakit parang pakiramdam ko parang tama pero parang mali din? Pagkalipas ng ilang minuto, parang biglang bumalik ako sa realidad. Napagtanto ko ang posisyon namin - magkalapit, ang mga katawan namin halos magdikit, at ang init na namamagitan sa amin ay parang hindi kayang itanggi. “Doc Liam…” mahinang sabi ko, pilit binabawi ang lakas ko. Bumitaw ako at iniwas ko ang tingin ko sa kanya. “May… may gagawin pa ako sa kusina.” “Madeline.....” Hindi ko na hinintay na matapos niya ang s
Mabilis na nagdaan ang panahon. Tatlong buwan na pala ang nakalipas. Tatlong buwang paghahanda para sa araw na ito. Akala ko handa na ako, yung tipong sigurado na at kalmado. Pero ngayong narito na ang mga inspector mula sa gobyerno ng London para sa aking application ng Permanent Residency, dala ng mga ito ang kanilang mga clipboard, madami silang matitinik na tanong, at ang kanilang mga tingin ay nanlilisik, parang gusto kong tumakbo sa nerbyos. Pakiramdam ko, mabubuko nila ang biglaang pagpapakasal namin ni Doc. Liam, kahit pa sabihing napag-aralan na namin ni Liam ang mga isasagot namin“Mr. and Mrs. Wilson,” sabi ng lead inspector, malamig ang tono habang iniabot ang kamay kay Liam. “Ready?”Ngumiti si Liam, kumpyansa at tila walang inaalala. “Of course. Go ahead.”Nilingon ko siya, iniisip ko kung paano niya nagagawang maging ganito kakalmado. Samantalang Ako? Nanginginig ang mga kamay ko sa matinding kaba.Nagsimula na sila. Isang tanong, isang sagot. Paulit-ulit. Parang inter
DOC LIAM POVKinabukasan, paggising ko, isang malalim na buntong-hininga ang kumawala mula sa dibdib ko. Wala na naman si Madeline sa tbai ko. Hindi na rin ako nagulat nang makita ang maliit na papel sa gilid ng unan ko dahil pamilyar na para sakin ang eksenang ito. Kaya napapangisi na lang ako."Liam, hinanda ko na ang mga kailangan mo sa trabaho. Nandiyan na rin ang breakfast mo. Ingat sa pagpasok, Madeline."Pinulot ko ang note at binasa nang paulit-ulit, napapangiti ako pero may kurot sa dibdib ko. Alam kong gusto din niya ako. Pero bakit hindi niya kayang iparamdam nang harapan? Lagi na lang may harang sa pagitan naming dalawa. Lagi na lang siyang nauunang umalis ng bahay, para bang may tinatakasan.Ngayon, hindi na pwede. May plano na ako. At gagawin ko ito sa paraan na walang makakaiwas—kahit pa siya.Pagdating ko sa ospital, hawak ko ang bouquet ng bulaklak. Ang isa, simple pero elegante, para kay Madeline. Sinadya kong itapat ang pagpunta ko sa oras na maraming tao sa