"baby aah.. sh*t sige pa..." hindi ko namamalayang napapalakas na pala ang ungol ko sa ginagawa sa akin ng aking asawa.
Kinapitan ko ang balikat ni Daniel. "baby halika!, ako naman ang iilalim" ngayon ay mas komportable na kami ni Daniel sa isa't isa . Wala na ang hiya ko kapag kaming dalawang mag-asawa ang magkasama. Umangat siya at sumandal sa aming headboard. Pumaibabaw ako sa kaniya at nakipagpalitan muli ng halik. Ang aking kamay ay agad na nagtungo sa kanyang pagkalalake. Malumanay kong hinimas ko ito pababa taas. Pumapadusdos na din ako pababa sa kaniyang pagkalalake. Malandi kong pinaikot ang aking dila sa palibot ng pagkalalake. Bawat pagdilang ginawa ko sa ulo nito ay maririnig ko ang mahihinang halinhin ng aking asawa. “Yes baby yes! Aahhh….. d*mn you’re so good….” Lalo kong nilalandian ang aking pagdilang ginagawa dahil mas ginaganahan ako. Humiga ng flat si Daniel sa aming kama. “Baby angat ka dito. “ kinuha niya ang akinBigla akong hinila ni Daniel , hindi ko pa man natatapos ang aking ginagawang pagsasayaw ay pinuwesto na niya akong patuwad. Ang aking mga kamay ay nakakapit sa silya. "gigil na gigil ako baby. grr.... " agad niyang pinasok ang kaniyang pagkalalake sa loob ng aking pagkababae kinapitan niya ang aking balakang at sinimulang pag umpugin ang aming mga katawan, mariin niyang nilalamas ang aking ma umbok at bilugang suso , sa lakas ng kaniyang pag-ulos ay maririnig ang malaks na lagitngit ng aming silya. Sa gigil namin sa isa't isa. Naglikha ng malakas na tunog ang paghahampasan ng aming mga katawan .Muli kong nararamdaman ang pagkibot ng kaniyang sandata , ang sarap ng pagkiskis ng kaniyang mainit na laman sa loob ng aking pagkababae. Naninigas ang daliri sa aking mga paa, ibang iba talaga ang aking pakiramdam ng gawin niya iyon sa aking likuran. Lumipat ang paghimas ng kamay ng aking asawa sa aking sus*, nilapit niya ang kaniyang labi at sinipsip ang aking batok. Nanayo ang balahibo sa ak
DANIEL POVTatlong buwan na ang lumipas simula nang ikasal kami ni Madie, at bawat araw ay para pa rin kaming nag-ho-honeymoon. Iniwasan ko munang bumalik sa Maynila para mas ma-enjoy namin ang buhay mag-asawa. Walang problema, walang pressure , tanging saya, saya, at kami lang dalawa. Gusto ko munang gawin ang mga plano naming gawin para sa renovation ng mansyon . Isang umaga, abala akong umiinom ng fresh buko juice sa balkonahe, nang biglang sumulpot si Madie sa tabi ko, ang kaniyang mga mata ay nanginginang sa pagka excitement. Hindi ko alam kung ano na naman ang naisip ng aking asawa. “Baby, ang ganda ng araw! Mag-surfing tayo!”Napangisi ako. “Wow, wow, wow! Teka nilalagnat ka ba Mrs.Madison Miller? Dati-rati, ikaw itong ayaw mag-surf dahil takot ka sa malalaking alon, pero ngayon ikaw pa ang nagyayaya. Sigurado ka ba? Dahil hindi ako tatanggi!”“Oo nga, siguradong-sigurado ako!” mabilis niya
Natahimik siya sandali, at sa pagkakatigil na iyon, narinig ko ang munting hikbi niya sa kabilang linya. "Buntis si Madie?" pabulong niyang tanong, tila hindi pa makapaniwala."Opo, Mommy Kate. Pitong linggo na… may anak kaming dinadala si Madie." Hinigpitan ko ang kapit sa telepono, halos humihinga ako sa bawat salitang sinabi ko"Daniel, anak…" Halos hindi ko marinig ang boses niya, pero dama ko ang kanyang pagmamahal at pag-alala. "Kailangan niyang lumaban. Kailangan niyang magising para sa anak niyo. Magiging matatag tayo, Daniel. Gagawin natin ang lahat para sa kanilang dalawa."Nagpaalam na ako kay Mommy dahil nag-usap na silang lilipad papunta dito sa Siargao pero habang hawak ko ulit ang kamay ni Madie, hindi ko mapigilang umiyak. "Madie… baby, maghihintay ako sa’yo… may naghihintay sa ating pamilya. Lumaban ka, ha? Para sa akin… para sa atin."Habang nakaupo ako sa gilid ng kama ni Madie, hawak ko ang malamig niya
DANIEL POV Lumipas ang mga araw, at si Madie ay patuloy na nasa kanyang malalim na pagtulog. Sa bawat araw na nagdadaan na ako ay naghihintay minsan pakiramdam ko wala ng pag-asang magising pa siya, unti-unti ng bumibigay ang katawan ko sa pagod at matinding pag-aalala. Palagi kong hinahawakan ang kaniyang mga kamay para maramdaman niyang palagi lang akong nasa tabi niya at hindi ako aalis kailanman, umaasa ako na maririnig niya ang bawat salitang ibinubulong ko sa kanya. "Madie," bulong ko sa kaniya, ang boses ko’y parang humuhuni sa hangin. "Alam mo bang ang ganda ng araw ngayon? Asul na asula ng ulap, at ang hangin napaka presko ang sarap maglakad lakad baby. Gusto ko sanang makita mong naglalaro ang mga bata sa labas… parang ikaw at ako noon, punung-puno ng saya habang naghaharutan tayo sa mansyon." Sa isip ko, "Sana marinig mo ako, sana malaman mong nandito ako." Ngunit sa mga mata ko, wala siyang sagot, kundi ang tahimik na mukha na tila nagpapahinga. Pinipilit kong maging ma
AFTER 4 MONTHS Mabilis na nagdaan ang panahon pero ang kondisyon ni Madie ay nananatiling ganuon, dahil sa isang aksidenteng bumago sa aming buhay, magmula nuon ay nangako akong hindi na muling kakapit ng surf board. Lahat ng iyon ay tinapon ko. Ang galit ko sa dagat ay walang paglagyan. Sa tuwing uuwi ako ay palagi kong sinisisi ang dagat kung bakit nagkaganito ang asawa ko. Gayunpaman sa araw-araw na nananatili si Madie sa kanyang mahimbing na pagkakatulog ay maaninag pa rin ang angking kagandahan niya. At sa bawat araw na nagdaan, matiyaga ko siyang inaalagaan, sinusuklian ang kanyang katahimikan ng bawat pag-aalaga na kaya kong ibigay. Nililinis ko ang kanyang katawan, pinapalitan ang kanyang damit, sinisiguradong kahit na hindi siya gising ay nandito lang ako at nagmamahal sa kaniya. Isang umaga, habang abala ako sa pag-aasikaso sa kanya, narinig kong pumasok si Mommy Kate sa kwarto. Hinawakan niya ang balikat ko, isang mahinang tapik na puno ng pagmamahal at pag-aalala. “Dani
Pagkatapos ng ultrasound, halos hindi ko maipaliwanag ang sayang naramdaman ko nang sabihin ng doktor na magiging ama ako ng isang baby girl. "Oh Daniel, wag ka ng mag-alala dahil napaka healthy ng baby mo. Hindi naka apekto sa developement niya ang kondisyon ni Madie, kahit papano ngayon ay malaki na ang aimprovement ni Madie, may response na kaming nakita sa kaniya. Malaking bagay na nag-re-response ang kaniyang daliri sa tuwing kakausapn siya. Alam kong mahaba na ang naging battle natin pero malapit na din itong matapos. Konting tiis lang." nakangiting sabi ng doktor. Para namang nanalo sa lotto ang mga kasama ko sa loob ng silid sa sobrang tuwa. "wow! congratulations bro!" pagbati sa akin ni Maverick. "Congratulations Daniel, magkakaruon na tayo ng little Madie” sabi ni Mommy Kate "Aba nga naman Daniel , congratulations. Kailangan kong bumili ng mga ireregalo ko sa apo ko sa tuhod. “ excited namang sabi ni Abuelo. “Oo nga sobrang nakakatuwa naman ipapaayos ko na ang magiging
AFTER 5 YEARS Sa loob ng silid ni Madie, masaya kaming nagkukuwentuhan at nagtatawanan. Kasama namin ang anak namin na si Madeline. Magmula ng isilang ang anak namin ni Madie walang araw na hindi ko dinadala si Madeline sa kaniyang Mommy kahit pa ng baby ito. Hindi na ako muna kumuha ng tagapag alaga ni Madeline dahil gusto kong maging hands on Dad. Kagaya ng ordinaryong araw namin wala na namang tigil sa kaniyang kadaldalan itong si Madeline, kahit na bulol ay madami siyang kinukwento, may paminsan pang sinusumbong niya ako sa kaniyang mga grand parents kaya naman aliw na aliw sa kanyang mga lolo, lola, at mga tita niya. Si Mommy Kate, Ate Amara, at Tita Zaira ay hindi magkamayaw sa kakulitan ni Madeline. Nagkakagulo pa nga sa pag-aabot ng laruan sa kanya, habang si Abuelo ay natatawang nanonood. Napakasaya ng aming pamilya, at hindi ko mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan silang lahat. Kahit papano ay nabawasan ang bigat ng pasanin ng aking puso. “Aba, Madeline, hawig na ha
Nang makumpirma ng doktor na ligtas na sa peligro si Madie. "Maiwan muna namin kayong mag-asawa. Anak, masaya kami sa pagbalik mo. Babalik na lang ulit kami bukas para bisitahin ka. Magpalakas ka" sabi ni Mommy Kate kay Madie na punong puno ng ngiti. "Sige na kung may kailangan kayo Daniel tawagan mo lang ako anytime okay" sabi ni Mommy sabay halik kay Madeline. Nagpaalam ang lahat ng bisita para bigyan kami ng oras bilang isang buong pamilya sa loob ng silid. Pagkalabas nina Mommy Kate, Ate Amara, Tita Zaira, at Abuelo, naramdaman ko ang katahimikan ng silid, ngunit puno ito ng init at pagmamahal. Ang bigat ng limang taong paghihintay, pag-aalala, at dasal ay tila naglaho sa isang iglap ang puso ko ay napuno ng kaligayahan. Nakaupo ako sa tabi ni Madie, hawak ang kanyang kamay, habang si Madeline naman ay masayang nakaupo sa tabi ng mommy niya, may kislap sa mga mata na parang alam niyang sa wakas ay nagising na ang kaniyang Mommy, nakakatuwang pagmasdan si Madeline dahil panay
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma