Nang makumpirma ng doktor na ligtas na sa peligro si Madie. "Maiwan muna namin kayong mag-asawa. Anak, masaya kami sa pagbalik mo. Babalik na lang ulit kami bukas para bisitahin ka. Magpalakas ka" sabi ni Mommy Kate kay Madie na punong puno ng ngiti. "Sige na kung may kailangan kayo Daniel tawagan mo lang ako anytime okay" sabi ni Mommy sabay halik kay Madeline. Nagpaalam ang lahat ng bisita para bigyan kami ng oras bilang isang buong pamilya sa loob ng silid. Pagkalabas nina Mommy Kate, Ate Amara, Tita Zaira, at Abuelo, naramdaman ko ang katahimikan ng silid, ngunit puno ito ng init at pagmamahal. Ang bigat ng limang taong paghihintay, pag-aalala, at dasal ay tila naglaho sa isang iglap ang puso ko ay napuno ng kaligayahan. Nakaupo ako sa tabi ni Madie, hawak ang kanyang kamay, habang si Madeline naman ay masayang nakaupo sa tabi ng mommy niya, may kislap sa mga mata na parang alam niyang sa wakas ay nagising na ang kaniyang Mommy, nakakatuwang pagmasdan si Madeline dahil panay
Matapos ang ilang araw ay pinayagan na din ng doktor na makauwi si Madie sa bahay. Ramdam ko ang kakaibang liwanag sa aming buhay parang bawat umaga ay isang bagong simula. Ang simpleng mga bagay na dati ay halos hindi ko napapansin pero ngayon ay sobrang halaga na. Pagmulat pa lang ng mata ko sa umaga, at nakikita ko si Madie sa aking tabi at sa bawat ngiti niya, parang inaalis ang lahat ng sakit na naranasan namin. Si Madeline naman ay pinapakita sa kaniyang Mommy ang kaniyang pagiging mabibo, palaging may bagong tanong, laging gustong kasama ang mommy at daddy niya sa kahit anong ginagawa. Isang araw, habang nagpapahinga si Madie sa kama at si Madeline naman ay abala sa mga laruan niya sa sahig, bigla siyang nagtanong, “Mommy, Daddy, bakit po kayo masaya?” Napatingin kami ni Madie sa isa’t isa, natatawa sa simpleng tanong na iyon, pero alam kong malalim ang ibig sabihin para sa amin. Bumaba ako at umupo sa tabi ni Madeline, hinahawakan ang kanyang maliit na kamay. “Alam mo, Made
PROLONGUE:Mas naging matatag ang pagsasama nina Daniel at Madie. Puno ng sigla si Madie at mas aktibo na siyang nakikisama sa bawat galaw ng kanilang maliit na pamilya. Kahit ang kanilang anak na si Madeline ay napapansin ang kakaibang kasiyahan sa kanilang bahay isang kagalakan na dala ng pagmamahalan at tagumpay laban sa mga pagsubok.Isang umaga, habang naghahanda si Madie ng almusal sa kusina, biglang pumasok si Daniel, may dala-dalang bulaklak at nakangiting parang bata.“Wow, ang aga mo yatang nagising, mister!” sabi ni Madie, habang natatawa at tinanggap ang mga bulaklak.Ngumiti si Daniel at yumakap kay Madie. “Gusto ko lang ipakita sa’yo kung gaano kita kamahal. Alam kong sinasabi ko ito araw-araw, pero hindi ko kayang hindi iparamdam sa’yo.”Bago pa man makasagot si Madie, biglang sumulpot si Madeline, suot ang isang maliit na apron at may dala-dalang kahoy na kutsara. “Mommy, Daddy! Tutulungan ko kayo magluto! Gusto ko rin ng pancakes!” Ang kanyang mga mata ay kumikislap s
KAYLINE POV AFTER 7 YEARS Dahil sa isang kasunduan mula sa kahilingan ng isang lalaki na mamamatay ay napasok ako sa isang kasal na ni minsan ay hindi ko man lang nakita o nakilala ang aking asawa na siyang anak nito. Walang ni sino man ang nakakaalam ng totoong estado ko sa buhay. Ito ang pakiusap ko kila Mommy Amara ang magkaruon ng tahimik na buhay. Gusto kong lumikha ng pangalan ko sa sarili kong kakayahan at hindi dahil sa kung anong meron ang pamilya namin. Makalipas ang tatlong taong pagkakakasal , sa wakas, heto kami ngayon ni Ethan sa isang restoran ang unang pagkakataon naming magkita bilang mag-asawa. Hindi ito ang tipikal na pagkikita ng isang mag-asawa; ni hindi ko nga alam kung alam niyang ako ang asawa niya. Hindi ko alam kung dahil sa tama ng alak o dahil sa pagod at pananabik, pero nauwi ang gabi sa isang hindi inaasahang init. Isang matinding gabi ng pagnanasa ang naging resulta ng aming unang pagkikita. Kinabukasan, nagising akong katabi siya. Nakita
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. “Nababaliw ka na ba? For God’s sake, I’m your w—” Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang bigla niyang tinakpan ang bibig ko. “Huwag na,” bulong niya, malamig, halos tila utos. Ramdam ko ang panlalamig ng kanyang kamay, ngunit mas ramdam ko ang apoy ng poot sa loob ko, na pilit kong pinipigil. Alam kong hindi dito matatapos ang usapan namin, kahit pa pilit niya akong pinapatahimik. Hinawi ko ang kamay niya mula sa bibig ko at diretso siyang tinitigan. Nakita ko ang pagkagulat sa kanyang mga mata, pero bakas din ang kanyang pangungutya, na para bang wala akong halaga. Sa bawat titig niya, mas lalong tumitindi ang poot sa dibdib ko. Para bang hindi niya man lang nakikita ang tunay kong pagkatao, ang posisyon ko sa buhay niya. Ako na asawa niya, at wala siyang kamalay-malay. Ngunit ako? Wala na akong balak magpaliwanag. Hindi ko na kailangang ipaliwanag ang sarili ko sa isang taong walang pakialam, sa isang taong walang respeto. Sa halip, tu
Ethan’s POVPagharap ko, napansin kong wala na siya. Yung babae, basta na lang nawala, at ang card na iniwan ko para sa kanya… hindi man lang niya kinuha. Nakakunot ang noo ko. Sino siya para tanggihan iyon? Pero imbes na mag-alala, inisip ko na lang na baka mas mabuti ngang natapos na agad ang gabi namin.Pagdating ko sa bahay, sinalubong ako ni Mom. Hawak niya ang annulment papers na hinihintay ko nang matagal na. Hinagkan niya ako sa pisngi at nagsimulang mag-usap.“Kung hindi lang dahil namayapa mong ama, hindi ko talaga papayagan na makasal ka kay Kayline,” sabi niya nang walang bahid ng emosyon. “Masyadong malayo ang agwat ng pagkatao ninyo ng anak ko.”“Akala ko ba Mommy napirmahan na ng asawa ko ang annulment e wala pa dito aah?” Nagtataka kong tanong“ay oo anak. Natapunan kasi ng kape yung unang dokumento pero okay na yan, pinatawag ko na siya.” Bulong pa niya sa akin.Tumango ako, kahit wala akong masyadong pakialam sa mga detalye. Basta matapos na ang lahat ng ito.Ilang m
KAYLINE POV Pagkasakay ko sa sasakyan, naramdaman ko ang mga matang nakatitig sa akin mula sa veranda, pero hindi ko na kayang lingunin pa si Ethan. Pagod na akong magpaliwanag, maghintay, at makaramdam ng sakit dahil sa mga salitang binitiwan niya. Narito na si Anthony, ang kakambal ko, na alam kong handang buhatin ang bawat sugat na iniwan ni Ethan sa akin. “Okay ka lang ba?” tanong ni Anthony habang tahimik akong nakatingin sa labas ng bintana. Ramdam ko ang pag-aalala sa boses niya, ang bawat bigat ng salitang gusto niyang sabihin, pero pinipigilan niya para hindi na ako masaktan pa. Napalingon ako sa kanya. “Sinabi ko naman kasi sayong hindi nararapat para sa’yo ’yung lalaking ’yan,” dagdag niya, may halong galit sa kanyang boses. “Tignan mo ang ginawa niya sa’yo, matapos mong talikuran ang lahat para sa kaniya ganito lang ang gagawin sa’yo.” Kumirot ang puso ko, pero pinilit kong ngumiti. “Thank you, Anthony,” sabi ko, nakatingin ulit sa labas ng bintana, hindi ko lan
ETHAN POV Matapos na ma grant ang annulment ng kasal namin ni Kayline ay binuhos ko na ang oras ko sa pagtatrabaho. Mapa opisina man o sa bahay . Hindi ko na nilaanan ng pansin ang ibang bagay sa paligid ko. Pati ang mga kaibigan ko ay naninibago na sa akin dahil sa mga pagtanggi ko sa kanilang pag- aaya. Napasandal ako sa aking upuan. “Sh*t bakit parang sobrang apektado ako sa ginawa kong annulment. Ilang taon kong tinakasan ang asawa ko at sa una’t huling beses na nakita ko siya. Kakaibgang pagkalumbay ang naramdaman ko. Stop your illusion Ethan, wag mo ng balikan ang gabing may nangyari sa inyo dahil hindi mo man lang binigyan ng pagkakataon ang asawa mong magpaliwanag.” Sabi ko sa aking sarili. Naglalakad si Mom papasok sa opisina, kaya ibinalik ko ang aking paningin sa computer. May dalang mapanuksong ngiti sa labi at tila ba tagumpay na tagumpay ang pakiramdam. Hindi pa man siya nakakalapit ay parang ramdam ko na ang mga susunod niyang sasabihin. Pagkakita niya sa akin, agad
"Hon, patawarin mo ako. Matinding galit ang naramdaman ko noon kaya nagpadala ako sa mga taong gusto lang sirain tayo, imbes na magtiwala sa’yo bilang asawa ko. Mali ako. Hindi ko ginusto ang mga nangyari. Habang nasa mansion pa ako, ang dami nang nangyari. Ang mommy mo at si Annie, laging kinakampihan si Pearl. Nang masampal ko siya, hindi ko iyon sinadya. Nabigla lang ako. Sinabi nilang umamin ka raw kay Pearl na mas mahal mo siya kaya nananatili siya sa mansion kahit hiwalay na sila ni Jeff.“Dahil sobrang nasasaktan na ako, napagdesisyunan kong pumunta sa US para sundan ka. Miss na miss na kasi kita, kaya binalewala ko ang pride ko. Pero pagdating ko, nakita kita sa kama na may ibang babae. Napakasakit nun, Hon! Pero imbes na kausapin ka, umalis ako at dumiretso kina Mommy. Hindi ko inaasahan na sa pagbisita ko, mas malaking kawalang-hiyaan pa pala ang gagawin nila Jasmin sa akin."Malungkot ang naging reaksyon ni Haime. "Hon, sorry. Hindi ko rin alam kung paano napunta ang babaeng
“Okay. Tungkol ito kay Pearl at Jessie, ‘yung babaeng kasama niya sa restaurant na nakuhaan mo ng picture. Si Jessie ay nakababatang kapatid ni Pearl na lumaki sa Amerika. Isang kaibigan niya ang nagkumpirma na lahat ng nangyari kay Haime at Jessie ay pinagplanuhan. Sinundan ni Jessie ang bawat galaw ni Haime, mula sa disco bar hanggang sa makuha niya ang tiwala nito. Sinadya niya itong akitin dahil sa utos ni Pearl. Pati ang pagkuha ng litrato sa kwarto kasama si Haime ay plano nila para tuluyan mo siyang hiwalayan,” paliwanag ni Detective.“Sabi ko na nga ba, Natalie. Kilala ko si Haime. Hindi niya kayang gumawa ng ganitong kasamang bagay,” sabi ni Nicholai.“Kaya pala may pagkakahawig ang dalawang bruha! Sarap sabunutan,” inis na sabi ni Ryan.Ramdam ko ang galit na unti-unting lumalabas. Puno na ako ng inis at pagkadismaya sa nalaman ko. Ngunit iyon pa lang ang magandang balita. Kailangang maghanda ako sa masamang balita.“Ano naman ang masamang balita, Detective?” tanong ko, kina
Napasulyap ako kay Annie, na tila naintindihan ang tingin ko.“Kuya, wala kaming pinalayas. Kusa siyang umalis! Sinampal pa niya si Pearl bago siya umalis. Narinig ko rin sa mga kaibigan ko na nakatira na raw siya sa condo ni Mark,” sabi ni Annie habang si Pearl ay tahimik na nakatayo sa likod niya.“Annie, tigilan niyo na ang kakagawa ng kwento tungkol kay Natalie,” mariin kong sabi, napapadiin ang mga bagang ko.“Hindi kami gumagawa ng kwento. Tawagan mo si Mark para malaman mo,” sagot niya nang matapang. Hindi siya natatakot kahit galit na galit na ako.“Sige, tawagan mo, Haime. I-loud speaker mo para marinig ng lahat ang katotohanan,” dagdag pa ni Mommy, tila naghahamon.Kahit galit na galit ako, kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Mark. Sinunod ko ang gusto nila at niloud speaker ito.“Hello, Haime? Napatawag ka?” tanong ni Mark sa kabilang linya.“Mark, may gusto akong malaman. Sabihin mo sa akin ang totoo. Nakatira ba sa condo mo ang asawa ko?” tanong ko, puno ng tensyon
HAIME POVSa wakas, natapos din ang back-to-back meetings at branch visits namin dito sa US. Finally, makakauwi na rin ako. Makikita ko na si Natalie. Magkakausap na rin kami tungkol sa mga isyung nagdulot ng gulo sa amin, pati na rin kung bakit halos isang buwan na niyang hindi sinasagot ang mga tawag at mensahe ko.Habang naglalakad ako papunta sa lobby para isauli ang keycard ng hotel, naramdaman ko ang mga tingin at bulungan ng mga receptionist na kapwa Pilipino. Parang may gustong sabihin, pero hindi ko na sila pinansin. Gusto ko na lang talaga makauwi. Nang papaalis na ako, isa sa kanila ang mahina akong tinawag.“Sir, may gusto lang po sana kaming sabihin,” alanganing sabi ng receptionist. Nagtinginan pa sila at nagtuturuan kung sino ang magsasalita.Dahil sa pagkamausisa ko, napahinto ako. Lagi ko silang nakikitang nagbubulungan tuwing dumadaan ako, kaya hindi ko napigilang bumalik sa harapan nila.“Yes? Ano ’yun, Miss?” tanong ko sa babaeng receptionist.“Sir, kasi po, last m
malakas na tumawa si Jeff. "Kapatid ko si Haime, I'm his older brother," sagot niya, sabay tawa. "So you mean yung boss na sinasabi mong naiinis ka ay si Natalie?" tanong pa niya."MY GAWD! I think I'm in trouble!" sabi ko, napayuko sa gulat.Itinaas ni Jeff ang mukha ko para mawala ang pagkahiya ko. "It's ok. Hindi naman ako close sa hipag ko, at yung kapatid ko, dating live-in partner yun ng asawa ko. Ngayon finally na annuled na ako dahil kay Haime. Ayun, nagpapakasaya na naman ang malanding babaeng yun sa mansion." Mahabang paliwanag niya, hindi ko alam kung lasing ba siya o nagsasabi ng totoo.Napatingin ako sa kanya, hindi ko alam kung anong mangyayari. Sa tagal ng pagkakaibigan namin ni Natalie, hindi niya naikwento sa akin ang mga bagay na ito. Kaya siguro siya umalis sa bahay ng mga Rodriguez."Wohhhh! Cheers natin yan! Parehas pala tayong bwisit sa buhay!" nag-toast kami. Tapos may inilabas si Jeff na parang sigarilyo."Ok lang bang mag-smoke ako dito sa loob ng cubicle?" ta
JASMIN POVNakakainis talaga si Natalie, ang yabang, akala mo kung sino na. Akala niya kasi dahil nakapang-asawa ng mayaman, may karapatan na siyang magmataas. Kung hindi lang dahil kay Haime, hindi siya makikilala ng mga malalaking tao. Hindi siya dapat nandiyan, lumalago lang ang negosyo dahil sa tulong ng asawa niya. Tapos ngayon, ganyan ang mga ugali. “Bakit, nagagalit siya kasi hindi ko siya pinatira sa bahay nung tumawag siya? Aba, kasalanan ko ba na ang buong pamilya ko nakatira sa amin? Akala ko hindi na siya magche-check ng mga finances, kaya nga nila ako kinuha. Naiirita na talaga ako. Isa pa tong si Brett, puro abala na lang sa buhay ko. Bwisit na buhay!” naiinis kong bulong habang papasok sa office.Pinatawag ko ang isa sa mga tauhan ko at nagpaalam na uuwi muna ako, sila na lang ang bahala sa office. Ayokong dagdagan pa ang stress ko. Pero naiisip ko lang, bakit sila Natalie naging maayos ang buhay? Tapos ako, eto, ang daming problema. Naisipan kong dumiretso sa paborit
POV NATALIEIlang minuto lang ang nakalipas at dumating na ang doktor at ibinigay sa akin ang discharge papers. Mali ang pagkakakilala ko kay Mr. Tan—akala ng lahat, isa siyang babaero. Pero nagulat ako sa naging kilos niya nang maaksidente ako. Mabait pala siya at marunong rumespeto sa isang relasyon. Alam niya kung saan siya lulugar. Simula nang pumayag akong mangupahan sa isa niyang condo unit, ni minsan ay hindi siya pumunta rito. Malaya akong nakakagalaw at walang nararamdamang pressure mula sa kanya.Iniwasan ko ang pamilya ni Haime, pati na rin siya mismo. Kahit si Mayet na paulit-ulit na nangangamusta, hindi ko pa rin sinasagot ang mga tawag at emails ni Haime. Tuwing binabasa ko ang mga mensahe niya, wala man lang akong nakikitang paghingi niya ng tawad. Siguro, hindi niya alam na nahuli ko siya noong araw na iyon—o baka naman, nalason na ng pamilya niya ang isip niya.Ayos lang naman ako, lalo na ngayon na nalaman kong magkaka-baby na ako. Kaya ko namang buhayin mag-isa ang
Pagdating namin sa ospital, agad na sinuri ng doktor si Natalie."Doc, kumusta na siya?" tanong ko habang pinupunasan ang sarili kong basang damit dahil sa ulan. Ramdam ko ang pag init ng katawan ko, tila sinamaan ako dahil naulanan ako pero hinayaan ko na lang."Mabuti naman siya, Mr. Tan," sagot ng doktor. "Buti na lang at nakasuot siya ng seatbelt nang mangyari ang aksidente. Bibigyan na rin kita ng gamot para sa sipon mo, baka lumala pa."Habang nag-uusap kami ng doktor, unti-unting dumilat si Natalie. Napatingin siya sa suwero na nakakabit sa kanya, tapos nilinga-linga ang paligid na tila naguguluhan. Halata sa mukha niya ang pagkalito kaya nilapitan ko siya para pakalmahin."Natalie, nasa ospital ka. Nakita ka namin sa kalsada kanina at naaksidente ka," mahinahon kong paliwanag."Ahhh... salamat," sagot niya nang may halong pagkalito.Nagpatuloy naman ang doktor sa pagsasalita. "At isa pa, Mr. Tan, mabuti na lang at hindi naapektuhan ang sanggol sa sinapupunan niya. Malakas ang
Kaagad kong ini-start ang makina ng kotse at pinaharurot ito sa kalsada. Sa totoo lang, wala akong ideya kung saan ako pupunta. Naibenta ko na ang townhouse ko, at ang condo ni Haime na dati naming tinirhan ay okupado na ng mga estudyante. Wala akong ibang matakbuhan kaya naisipan kong tawagan si Jasmin."Jasmin, pwede ba akong humingi ng pabor?" Pilit kong pinipigilan ang aking luha, ayokong malaman niya agad ang pinagdadaanan ko."Ano yun, Natalie?" tanong niya, may bahid ng pag-aalala sa boses niya."Pwede bang makituloy muna ako sa inyo?" mahina kong tanong."Bakit? May problema ba? Okay lang naman, kaya lang nandito rin ang pamilya ni Ate ngayon. Di ba nasunugan sila? Siksikan kami dito sa bahay. Okay lang ba sa'yo?" paliwanag niya."Aah, ganun ba? Sige, wag na lang, magho-hotel na lang ako para hindi ako makadagdag sa abala, nakakahiya din sa Ate mo. Nandiyan pala sila ngayon." sagot ko, pilit na pinapatawa ang sarili."Sigurado ka, sis? Ayos ka lang ba?" tanong niyang muli, ram