ZAIRA POV
Halos mag iisang lingo ng din akong nagpapabalik balik sa bahay nila Amara. Naubos na ang perang binigay sa akin ng matandang nasakyan ko dahil sa pagbayad ko sa aking tinutuluyan at pagkain sa pang araw araw. halos hindi na ako nakakakain ng maayos simula ng tumakas ako, tipid na tipid ang bawat pagkain ko. Nag-isip na ako ng kung ano-anong paraan para lang maka survive ako habang hindi pa rin bumabalik sila Amara. Hinang hina na ako sa haba ng aking nilakad para lang makarating sa bahay nila Amara. Nawala na kasi sa isip ko ang petsa. Nang tanungin ko ang guard sa date ay naalala kong dapat nakabalik na nga pala kami sa Faroe. Inabot na ako ng gabi sa kakahintay sa bahay nila Amara. Naalala kong binilinan ako ni Amara na kung sakaling umuwi ako ng wala pa sila ay tinatago nila ang kanilang spare key sa may paso sa gilid ng kanilang main door. Kaya ang una kong inisip ay kung pano ko maakyat ang bakod sa kanilang bahay. Lagpas tao ito kaya may kahirapan iGEORGE PROLONGUE Makalipas ang ilang oras nagbalik na ako sa bahay ni Amara. Hindi din ako nagtagal sa mall. Kumain lang ako sa restaurant at bumili ng ilang damit para gamitin ko sa ilang araw kong pananatili dito sa Pinas. Nang makarating ako sa tapat ng bahay nila Amara ay nagtaka ako. Napakamot ako sa aking ulo. Hindi ko maalala kung bakit nakabukas ang ilaw sa kabilang guest room gayung wala namang ibang tao sa bahay na iyon kundi ako lamang. Kaya malabong binuksan ko iyon dahil wala naman akong gagawin sa silid na iyon. Gayun pa man ay nagpatuloy ako sa aking pagpaparada ng aking sasakyan sa garahe nila Amara. Lalo akong nagtaka ng maaninag kong nakabukas ang TV sa sala dahil sigurado akong walang tao sa bahay na ito kundi ako lamang dahil na din sa reply sa akin ni Amara na next week pa ang kanilang balik dito sa bansa. Dahan dahan akong naglakad papunta sa likudan ng bahay. Kinuha ko ang susi na nakatago sa may pasimano ng kanilang dirty kitchen. Nang mak
“Please don’t judge me. Isa akong entertainer noon sa Casa. Hindi talaga ako nag-ta-table ng lalaki pero dahil sa mabait noon sa akin si Jarred at tinulungan niya ako sa pinansyal para saportahan ang aking pamilya kaya napapayag niya ako sa kaniyang offer na huminto na ako sa Casa para siya na lang ang serbisyuhan ko. Mabait siya nagbago lang ugali niya ng maingit siya kay Lance dahil sa kakaibang trato ni Founder which is yung lolo nga nila sa kaniya. Hindi din niya matanggap na hindi man lang pinarusahan ni Founder si Lance ng suwayin niya ito dahil sa pagmamahal niya kay Amara. Hindi ko din maintindihan kung bakit galit na galit si Founder kay Amara. (Walang tigil ang pagpatak ng aking mga luha) inalok nila ako nng malaking halaga kapalit ng pagpapatay kay Amara at sa mga anak nito. Inaamin ko nuong una ay nasilaw ako sa pera pero hindi pala kaya ng kunsensya ko na patay*n sila Amara . Nagpanggap akong nagawa ko na ang aking misyon tutal naman hindi gumagamit ng kahit na anong so
AMARA POV Sinalubong ko ng yakap si Zaira ng makarating kami sa bahay. Nag-iyakan na kaming dalawa. Awang-awa ako sa kaniyang itsura halatang stress ito dahil nangangalumata siya at bumagsak ang kaniyang katawan. Para din itong laging takot sa paligid. Kaya naman kinomfort ko siya. Nagpapasalamat ako sa kaniya dahil hindi niya tinuloy ang pinapapagawa sa kaniya ng pamilya ni Lance. Kahit na hindi pa namin napapatunayan kung may katotohanan nga ba ang sinasabi ni Zaira ay napagdesisyunan naming lahat na mag doble ingat kaya naman hindi namin pinaalam kahit kanino ang tungkol sa aming pag uwi. Malaking pasasalamat ko kay Daddy sa pagbibigay niya ng security sa aming bahay. Hindi namin alam ang mga susunod na gagawin ng mga taong may binabalak na hindi maganda laban sa amin ng mga bata. Maayos naming nakakaharap at nakakausap si Jarred pero ngayon ganun ang malalaman namin. Kaya naman hindi na kami maaring magtiwala kanino man. Lalong lalo na sa kung sinumang kamag anak ni Lance.
Kahit anong pagpapahinahon sa akin ni Mommy ay hindi ako mapakali. Gustong gusto kong makita si Jarred at masapak ito. Hindi ko ito palalampasin ng ganun ganun lang. Mabilis akong umalis ng bahay nila Mommy ng walang paa-paalam. Pinaharurot ko ang sasakyan at nagtungko ako sa mansyon. makalipas ang ilang taon ngayon na lamang ulit ako nagbalik sa mansyon. "Hi SIr Lance nagbalik ka! matutuwa si Founder" anas ni Manang. Habang tuwang tuwa ito sa pagkakakita kay Founder. Ay sumigaw naman ako na umalingawngaw sa buong mansyon. Lingid sa aking kaalaman ng mga sandaling iyon ay may salo salo ang pamilya sa mansyon. "Lance bakit ka ba sumisigaw?! why is that attitude!" galit na sabi sakin ni Uncle Simon. "Isa pa yang anak mong si Jarred! Tawagin mo si Jarred ngayon din Uncle!." nanlilisik ang aking mga matang sabi kay Uncle Simon "Ano bang ngyayari Lance!" tanong naman ni Aunt Nancy
LUKE POV Ang katotohanan sa pagkatao ni Lance. "Lance pakinggan mo ang sasabihin ko, gusto kitang makausap. Importante ang aking sasabihin pero huwag dito. Ayokong may ibang member ng Eduardo Clan ang makakita o makarinig sa pag uusapan natin." pakiusap ko kay Lance. "Sige Uncle pagbibigyan kita. Sakay na!" pag aya ni Lance sa akin. Kahit alam kong galit na galit si Lance sa aming angkan , alam niyang ako lang ang tanging tao na mapagkakatiwalaan niya, alam niyang kakampi niya ako sa lahat ng bagay. Suportadong suportado ko ang kanilang pagmamahalan nila ni Amara. Ilang minuto ding nagtagal ang aming byahe papalayo sa Mansion ng Eduardo. Alam kong galit pa rin ito dahil sa mga ngyari. Hindi ko naman siya masisisi dahil walang ideya ang young generation ng Eduardo kung gano ka halang ang kaluluwa nitong si Founder. Nang huminto ito sa isang coffee shop ay pumweto kami sa labas at dulong bahagi ng coffee shop para makapag usap kami ng masinsinan. Pagbali
“Lance madaming kahayupang ginawa si Founder at kaming mga anak niya ay nalaman namin lahat ng iyon ng mamatay ang Mama. Dahil noong nabubuhay pa si Mama hinding hindi ito papayag sa mga ginagawa ni Founder. Aaminin ko, nakikita ko din ang iba sa pag torture na ginagawa ni Founder sa mga suwail niyang runner. May mga babae din siyang kinukulong sa kaniyang secret place at isa nga dito ang ina ni Amara na si Charlotte. Hindi naman kasi magagalit si Founder kay Amara kundi niya nalamang anak ka ni Charlotte at inampon ka ni Kate. May isang lugar siyang pinagdadalhan sa kaniyang mga biktima. Iyon ang kaniyang rest house sa liblib na lugar sa Cebu.” Sabi ko pa kay Lance. Titig na titig lang ito sa aking mga sinasabi , marahil ay hindi nito ma sink ink sa kaniyang utak lahat ng sinasabi ko sa kaniya. “At alam mo ba ang tunay na dahilan kung bakit biglang namatay si Mama 5 years ago?! (Umiling si Lancesa akin) ito ay dahil sa matinding sama ng loob kay Founder. Nalaman n
LANCE Naiwan akong tulala ni Uncle Luke sa harapan ng coffee shop na aming hinintuan. Alam kong lahat ng sinabi nito sa akin ay totoo pero pilit ko itong winawaksi sa aking utak. Hindi ko kayang sikmurain na ang tunay na dugong nananalaytay sa akin ay ang dugo ni Founder. Ang taong mahigpit kong kinamumuhian. Nasusuklam ako sa kaniya. Hindi ako makaramdam ng kahit na kaunting awa sa kaniya. Tumayo ako sa aking pagkakaupo at nag drive ako pabalik sa bahay nila Mommy Rochelle. Nang makarating ako sa bahay ay agad akong sinalubong ng mga ito sa pintuan pa lang halata ang pag iyak sa mga mata ni Mommy. "Anong ngyari sayo Lance?! okay ka lang ba?!" tanong sakin ni Daddy "Daddy totoo ba?! totoo bang hindi niyo ako tunay na anak? totoo bang si Founder ang totoo kong ama?!" nanghihina kong tanong. Napasandal si Daddy sa haligi ng kanilang bahay. Hindi siya kaagad nakasagot sa akin. Nakita kong napapisil si Mommy sa braso ni Daddy at oarang matutumba siya
AMARA PROLONGUE Narinig ko na ang pagparada ng sasakyan ni Lance. Nagmadali na akong lumabas para salubong ito. Kasama ko ang mga batang sumalubong sa kanilang Daddy Lance dahil hinihintay nila ito para sa pasalubong na dala ni Lance para sa kanila. Pare-parehas kaming excited sa pagdating nito. "DADDY!!!! YEHEY nandito na si Daddy." napapatalong sabi ni Anthony. Sabay na humihiyaw at nagtatatalon si Kayline at Anthony. Nang makababa na si Lance ay nakita ko sa mukha niyang hindi okay ang mood ng aking asawa. "Mommy bakit po parang walang dala si Daddy para samin?!" nakasimangot na tanong naman ni Kayline. Nang makalapit sa amin si Lance ay humalik siya sa akin ng may malungkot na mga mata, Pilit siyang ngumiti sa aming mga anak ng kargahin niya ang kambal. "Ay Daddy! bakit po wala yung Jollibee namin ni Kayline?!" nagmamaktol na sabi ni Anthony. Napakagat labi si Lance saka siya bumulong sa hangin sa akin. "Sh*cks nakalimutan ko Love" anas
ETHAN POV Dumating na ang mga bisita isa-isa, at ang saya sa paligid ay hindi maipaliwanag. Ang mga halakhakan at kwentuhan ng mga tao ay nagbigay saya sa buong lugar. Nagsimula na rin ang program, at hindi ko akalain kung gaano ka-organized at ka-saya lahat ng mga planong ito. Lahat ng tao ay abala sa mga palaro at mga jokes ng host na nagpapatawa sa lahat. Tuwang-tuwa sila, at kahit kami din ni Kayline, masaya kaming nakikisali sa kakulitan ng aming host. Habang abala ang mga bisita, sinubukan kong mag-relax at tingnan ang lahat ng nangyayari, ngunit hindi ko maiwasang mapansin si Kayline. Ang saya sa mga mata niya, nakikita ko ang genuine na ngiti mula sa kaniyang mga labi. Nang dumating ang isang intermission number, nagulat ako sa nangyari. “Huh? Si Kayline, anong ginagawa nila?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin sa stage. Halos mapapalakpak ako sa tuwa. Sina Tristan, Lander at ang ilang mga kaibigan ni Kayline ay nagsimulang sumayaw, at biglang nagulat ako nang maki
Pagkatapos ng misa ay oras naman para sa pagkuha ng mga pictures. “Ethan, ito na talaga ‘yon. Magkasama na tayo… habang buhay.” habang nakatingin ako kay Ethan ang puso ko ay punong-puno ng saya. Ngumingiti naman si Ethan habang hawak ang mga kamay ko “Oo, Kayline. Sayo lang umiikot ang buhay ko.” Nagkaroon ng sandaling katahimikan habang nagkatinginan kaming dalawa. Napalapit ako kay Ethan, at sabay namin naramdaman ang hindi maipaliwanag na damdamin. Lumapit si Kayline sa akin at naglapat ang aming mga labi. Pagkatapos ng halik bilang mag-asawa “Parang ang tagal nating inantay ‘to, Ethan. I mean ang buhay na kakaharapin natin bilang mag-asawa” Tumango siya sa akin at punong-puno ng emosyon “Sobra, Kayline. Pero sulit ang lahat. Ngayon, ikaw at ako na talaga. Akalain mong matapos ang pinagdaanan natin sa huli ay humantong din tayo sa kasalan.” Naputol ang paglalambingan namin nang biglang nagsigawan ang mga bisita. “Wooo! Sana all!” “Mabuhay ang bagong kasal!” "congratula
Ngumiti siya sa akin, at naramdaman ko ang init sa puso ko. Kinuha ko ang singsing mula sa pari at marahang sinuot ito sa daliri niya. Habang ginagawa ko ito, tinignan ko siya at ngumiti. “Mahal kita, Ethan,” bulong ko Hinawakan ko ang singsing sa kamay ko, ramdam ang kabigatan ng bawat pangakong nakapaloob dito. Tumingin ako kay Ethan, at sa mga mata niya nakita ko ang pagmamahal na walang pag-aalinlangan. Huminga ako nang malalim at ngumiti. “ Ethan Anderson,” sabi ko, malumanay ngunit puno ng emosyon. “Kaya naman, Please wear this ring as a sign of my love and loyalty to you. For richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. I, Kayline Eduardo are asking you to accept me as your lawfully wife?! Sa mata ng Diyos at sa nata ng tao?” Tumango siya, at biglang nagsalita ng malakas at malinaw. “I do!” sagot ni Ethan, punong-puno ng sigla at pagmamahal. Isinuot ko ang singsing sa daliri niya nang marahan, ramdam ang init ng kamay niya habang hinahawakan n
Ngunit paano? Paano ako kakalma kung narito sa harap ko ang babae ng buhay ko, papunta sa akin? Napailing ako, pilit pinipigilan ang namumuong luha, pero huli na. Pumatak ito, at hindi ko na nagawang itago pa. “Ang ganda niya,” bulong ko ulit, halos hindi ko marinig ang sarili ko. Ngumiti si Mommy, halatang naiiyak din. “Oo, anak. Ang ganda niya. At ikaw ang maswerteng lalaki na hinihintay niya sa altar. Masaya akong nakikita kang masaya” Nang magsimulang maglakad si Kayline, tumunog ang unang nota ng piano, at ramdam kong mas bumagal pa ang oras. Ang bawat hakbang niya ay parang sinadya para itatak sa isip ko ang araw na ito. Nakatingin siya sa akin, at sa mga mata niya, alam kong naroon ang parehong pagmamahal na nararamdaman ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kanya. Sa bawat hakbang niya papalapit sa akin, parang tumitigil ang oras. Ngumiti siya, at sa sandaling iyon, alam kong siya ang tamang desisyon. Hindi ko napigilang mapaluha ulit. Ito na iyon, sabi ko sa sarili ko. Walang
KAYLINE POV Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang kahapon lang, napakaraming pagsubok ang pinagdaanan namin ni Ethan. Pero ngayon, ito na—ang araw na pinapangarap ko. Araw ng kasal namin. Habang nasa loob ng sasakyan, naririnig ko ang tibok ng puso ko, parang kasing lakas ng tunog ng makina. Hinawakan ni Mommy ang kamay ko at nginitian ako. “Congratulations, anak,” sabi niya, puno ng pagmamahal ang boses. “Finally, ito na iyon. Napakaganda mo, at sigurado akong magiging napakaganda rin ng araw na ito para sa inyo ni Ethan. Wag kang kabahan, mag-relax ka lang.” Napangiti ako kay Mommy, kahit nararamdaman kong nangingilid ang luha ko. “Salamat, Mommy. Kung hindi dahil sa inyo, hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito.” Pinisil niya ang kamay ko nang mahigpit. “Kayline, karapat-dapat kang maging masaya. Ngayon, huwag mo nang isipin ang iba. Enjoyin mo ang araw na ito.” Tumingin ako sa salamin at inayos ang belo ko. Pinipigilan kong maiyak dahil ayokong masira a
ETHAN POV Ito ang pinakahihintay na araw sa buhay ko, pero sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ko maalis ang kabang nararamdaman ko. Rinig na rinig ko ang pintig ng puso ko. Kaninang umaga pa lang paulit-ulit kong tinitingnan ang cellphone ko. Tinawagan ko si Mommy ng maraming beses, pero palagi niyang binababa ang tawag ko. Hindi niya sinasagot kahit ang mga text ko. Huminga ako nang malalim at tumitig sa screen ng phone ko. Nabasa ko ang seen sa huling message ko: “Mommy, 4 PM sa St. Michael’s Church. Hihintayin kita, sana dumating ka.” Parang kinurot ang puso ko. Alam kong nasaktan siya sa mga nakaraang pangyayari, pero hindi ko maitatanggi na umaasa pa rin akong dadalo siya sa pinakamahalagang araw ng buhay ko. Pagdating ko sa simbahan, nauna akong bumaba ng kotse. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang pinagmamasdan ang tahimik na paligid. Madami na ding bisita ang nasa loob ng simbahan. "sir within 10 minutes magsisimula na po tayo" sabi sa akin ng
Kailangan kong protektahan si Kayline, lalo na sa mga banta ni Sofia. Pero alam ko rin na kailangan ko munang harapin ang mommy ko. Alam kong hindi magiging madali ang pag-uusap namin, pero hindi ko na rin kayang tiisin ang pananahimik niya tungkol sa mga ginagawa ni Sofia. Kinabukasan, sa bahay ng mommy ko Pagdating ko sa bahay, tahimik akong sinalubong ng kasambahay. “Sir Ethan, nasa veranda po si ma’am.” “Salamat,” sagot ko, saka ako dumiretso. Sa totoo lang, ayoko na talagang makipag-usap kay mommy tungkol sa gulong ito, pero kailangan kong malaman kung bakit tila siya kampi kay Sofia sa kabila ng lahat. Pagdating ko sa veranda, nakita ko siyang nakaupo habang iniinom ang paborito niyang tea. Napansin niya agad ang presensya ko, pero hindi siya nagsalita. “Mommy,” panimula ko, habang naupo sa harap niya. “Kailangan nating mag-usap.” Hindi siya tumingin sa akin. Patuloy lang siyang umiinom ng tea niya, pero halatang naghihintay siya sa susunod kong sasabihin. “Bakit
ETHAN POV Sigurado ako sa sarili ko. Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Sofia. Wala akong ginawa sa kanya noong gabing sinasabi niya. Pero syempre, mahirap ipilit ang katotohanan kung puro kasinungalingan ang binibigay niya. Kaya heto ako, dinala siya sa kaibigan kong doktor para matapos na ang lahat ng drama niya. Pagpasok pa lang namin sa clinic, halatang aligaga si Sofia. Panay ang hawak niya sa tiyan niya na parang gusto niyang magpaniwala agad na totoo ang sinasabi niya. Pati ang mommy ko, nasa tabi niya at mukhang nagdududa rin. “Ethan, ano ba to? Bakit mo pa kailangang dalhin dito? Hindi mo ba ako pinapaniwalaan?” ani Sofia, halatang naiinis. “Sinong maniniwala sayo , alam ko at sigurado akong walang ngyayari satin,” sagot ko nang diretso. “Isa pa gusto ko ng kasiguraduhan. Ayokong basta basta magpadaan sa kalokohan niyo.” Nagulat ako sa biglang pagdating ni Mommy “At ano naman ang gusto mong patunayan?” singit ni mommy, halatang kampi na kay Sofia. “Simple lang,
Hindi pa lumilipas ang ilang minuto nang makita ko siyang dumating sa opisina. Agad niyang napansin si Sofia na nakatayo roon. Tuwang tuwa ang mukha ni Sofia ng makita niya si Ethan, ang ngiti niyang nagpapakita ng kayabangan, na parang may laban siyang napanalunan na ako lang ang hindi nakakaalam. “Hi, Ethan,” bati ni Sofia sa kanya, matamis ang tono ng boses niya. Lumapit siya kay Ethan, pero nakikita kong mayroon siyang intensyon sa bawat galaw niya. Akmang yayakapin niya ito, ngunit agad kong nakita ang pagkakaiba sa reaksyon ni Ethan. Para siyang biglang naging yelo, malamig at puno ng galit. "baby anong ngyayari dito?" tanong ni Ethan sa akin na punong puno ng pagtataka. Tinitignan kong mabuti si Ethan pero nakita kong kahit siya ay naguguluhan sa maaring ginagawa ni Sofia sa loob ng opisina ko. Lumapit si Sofia kay Ethan na ngayon nakatayo sa gilid ko. Nilingkis ni Sofia ang balikat ni Ethan "ano ka ba naman, Ethan hindi mo ako dapat ini-stress. Buntis ako. Nung gabing ma