MALAKIPAS ANG DALAWANG ORAS Malalakas na pagkatok sa pintuan ng apartment na tinutuluyan ko ang sunod sunod na umalingaw-ngaw. Sa sobrang katahimik sa lugar na iyon ay maririnig ko mula sa loob ang mga pang aasar ng mga kababata ko na ume-echo sa buong pasilyo ng 10 rooms apartment na iyon. "ang mga bruha! hahaha" anas ko. "KATE BUKSAN MO ANG PINTO!" mala Nora Aunor sabi ni Alvin. Tawa ako ng tawa ng mabuksan ko na ang pinto dahil nagda-drama na kagad itong si Alvin , nag-wa-walling pa siya. nakakapit sya patalikod sa pader saka paupong nagpadausdos. "hahaha chos lang!" sabi nito sakin. “Ahhhhhh!!! (malakas na sigaw ni Nikka) Kate, wow naman asensado na talaga ang friend natin ang ganda ganda natin ngayon teh! Sa lahat ng niloko ikaw lang ang blooming na blooming. Kaya ka mapag tsismisan sa Maharlika Compound, ” walang pakielam na sabi ni Nikka sakin. Tawa pa ito ng tawa sa kanyang kalokohan. “Ahh okay bye! (Pang aasar ko dito, asta kong sasaraduhan sila ulit ng pinto) hahhah
“Preeeetttt !!! Piiiit! Piittt! Nikka busi-busina din pag may time oh! Oo si Kate tong kaharap mo. Siya yung ex fiance ni Michael at pamilya niya yung ikinukwento mo!” Pag aawat naman ni Alvin sa pagiging madaldal ni Nikka. “Aba girl mas okay na yan kesa malaman pa ni Kate sa iba na naman niya malaman, atleast tayo na naunang nakapag-chika sa kanya” sabi naman nito “Ok lang Alvin , sus ngayon pa ba ako masasaktan, buti pa nga mga kapitbahay natin alam na nuon pa ang ngyari kay Charlotte at Michael ako na lang pala ang hindi pa nakakaalam. At himala dahil hindi umabot ng Dubai ang tungkol dito samantalang lahat na lang ata ng tsismis lumilipad, at ito pa talaga ang nakalagpas sakin” Sabi ko pa sa kanila “Girl pasensya ka na hindi naman namin masabi sayo, malay ko bang hindi mo pa alam. Busy ka din naman kasi lagi girl, bibihira ka na nga naming makitang magpost“ sabi naman ni Nikka sa amin. “Hayaan niyo na yun , move on na lang talaga pero hindi na ko babalik sa bahay nila Mama han
KATE POV AFTER A WEEK Bumalik na ako ng Dubai. Dito ko na lang naisipang tapusin ang natitirang araw ng aking bakasyon. Mayroon pa din akong 2 weeks bago ako bumalik sa duty ngunit ng malaman ng aming Operation Manager na maaga akong bumalik dito sa Dubai mula sa aking pagbabakasyon sa pinas ay pinatawag ako ng mga ito sa opisina para sa isang mahalagang balita.Pagdating ko sa kwarto ko ay inupdate ko lang sila Mama na nakarating na ako dito sa flat namin, hindi ko na din inaasahang makapag reply kaagad ang mga ito sakin dahil ngayong araw din ang kasal ng aking kapatid kay Michael. Ginawa kong abala ang aking sarili sa paglilinis ng aking kwarto, binago kong muli ang porma ng aking silid para pagpagin ang kamalasan sa buhay ko. Nang makatapos naman ako sa aking ginagawa ay sinimulan ko ng mag-parte parte ng mga pasalubong na dala ko para sa mga kasamahan ko at kaibigan dito sa Dubai. Ang totoo niyan iniiwasan ko talagang makapitan ko ang aking cell phone ngayong araw, ayoko s
Nang dumating ang alas singko ng hapon ay nagdatingan na sa flat ang mga kasama ko sa bahay. Kagaya ng ibang mga OFW na nagtitipid, naisipan kong mangupahan lang ng maliit na kwarto kay Tikya ang aming flat holder, hindi kasi practical dito sa abroad ang kumuha ng sariling bahay, mas okay ang room sharing. Mabuti na nga lang at mura kong nakuha ang kwarto na ito, kasama ko dito ang kaibigan ko sa trabahong si Lou, siya ang nag refer sakin sa flat holder namin, ng malaman niyang nabakante na ang isang partition sa kanilang flat ay agad niya akong inabisuhan at nagustuhan ko naman ito ng makita ko dahil sakto lang ito para sakin ang mahalaga may sarili akong kwarto na matulugan.Dalawa lang kami sa full room na nilagyan ng partition at may maliit na hallway sa gitna namin, may sarili din kaming banyo sa loob kaya hindi na namin kailangan pang makipag unahan kapag kailangan naming gumamit ng banyo. Dito sa Dubai madaling makakuha ng mauupahang kwarto pero mahirap makatapat ng maayos na ma
AT THE HEAD OFFICE DUBAI BRANCH Pagdating ko sa Head Office ay nagtungo na muna ako sa receptionist area. Simpleng jeans at t-shirt lang ang suot ko na tinernuhan ko ng doll shoes at sling bag , tinirintas ko lang din ang buhok ko para bumagay sa awra ng outfit ko. Hindi na ako nag formal attire dahil hindi naman ako sinabihang mag-du-duty ni Madam Isabel nung nag message siya sa akin kahapon. "Hi Zel (bati ko sa receptionist naming Pinay, inabot ko sa kanya ang isang supot na naglalaman ng pasalubong ko sa kanya mula Pinas) Dumating na ba si Madam Isabel?" tanong ko sa kanya Nakangiti naman ito ng buksan ang binigay kong pasalubong "ay dai! nagbakasyon ka pala. salamat dito , Oo nandiyan na siya halos magkasunduan lang din kayo. Kakapasok lang din niya sa loob" sabi naman niya sakin "Sige puntahan ko muna maya na lang tayo mag chikahan aah!" sagot ko naman sa kanya "sige, sige!" sagot naman niya sakin Naglakad na ako papasok. Pinag buksan pa niya ako ng pinto dahil wala akong
KUWAIT Madaling lumipas ang isang buwang taning na ibinigay sakin ng Top Management para mag- turn over ng mga trabaho at mag appoint ng bagong mag ha-handle para sa branch na maiiwan ko sa Dubai. Sumang-ayon naman ang mga matataas na amo sa pagpili ko kay Penny bilang new supervisor in charge, dahil isa siya sa mga dedicated na staff na maaring magpatuloy ng magandang pamamalakad na aking nasimulan. Naturuan ko na din ito ng ilang mahahalagang bagay at techniques na maari niyang i-apply para makatulong sa kanyang trabaho. Hindi ko rin naman siya papabayaan kahit na nasa Kuwait na ako. Maari naman niya akong i message o tawagan kahit na anong oras para magpaturo. Pinabagahe ko naman kila Mama ang iba ko pang gamit na hindi ko na maaring dalhin papuntang Kuwait, kagaya ng sinasabi sa akin ni Madam Isabel, maganda at maayos ang bansang paglilipatan ko. Ito din daw ang may highest currency sa buong mundo , isa pa sa taas ng sasahurin ko dito monthly ay makakaipon na ako ng maayos at
1 YEAR AFTER SA BRANCH SA KUWAIT Lahat kami sa Showroom pati na rin ang mga tauhan ng Head Office ay abalang naghahanda ng pag-pa-planong gagawin namin para sa magiging marketing strategy ngayong darating na Feb. 20 . Nararamdaman ko din ang matinding suporta mula sa Top Management sa pamamagitan ng pakikiisa nila sa pagbibigay ng kanilang mga suhestiyon ng mga promo at raffle na maari naming maging gimik sa unang taong anibersaryo ng aming showroom. Masaya ko ding ibinahagi sa aking mga boss’es ang development na nagawa ng aming team para sa ikauunlad ng Showroom na kinakapitan ko. Iba ang kompitesyon kapag nagtrabaho ka sa Arab Country. Madalas dito ang sulutan ng posisyon. Sa ilang taon ko sa Dubai danas ko na ito at ngayon ay parehas na sitwasyon ang nararanasan ko sa Kuwait. Ang kagandahan lang sa middle east walang diskriminasyon para magkaruon ka ng posisyon kahit gaano kalaki pang establisyimento ang pagtatrabahuhan mo. Kagaya na lamang ng nangyari sa akin ng ako ay nas
JAMES POV Ilang buwan ng walang tigil sa kakakulit sila Mommy sakin para pumayag ako sa sine-set up nilang pagpapakasal ko kay Scarlette. Mariin ko mang tinutulan ang kagustuhan nila ngunit wala din akong magawa sa laki ng naging kasalanan ko sa kanila noon, isa sa dahilan ko ngayon kung bakit ayaw kong pumayag na si Scarlette ang ipakasal sakin ay hindi ko kasi nakikita ang sarili ko na maka s*x ito dahil simula pa man nuon ay nakababatang kapatid na ang turing ko kay Scarlette. Limang taon din ang age gap namin kaya napaka bata nito para sakin , isa pa hindi ko kayang lokohin ito dahil kilala ko ang aking sarili , wala sa bokabularyo ko ang magseryoso sa iisang babae. Ang problema lang matalik na kaibigan nila Daddy ang parents niya. Kaya madalas itong nasa bahay namin dahil sa tuwing may majong nights ang mga magulang namin mula pa nung bata kami ay magkakasama kaming lahat ba malayang nakakapaglaro sa aming garden kaya kasama ang iba pa naming mga kababata.Kaya lang kahit anon
Tumigil ang lahat ng bulungan dahil sa takot nila sa maaring gawin ni Liam. Napatingin naman ako kay Liam dahil sa ginawa niya. Na appreciate ko ito kahit pa kailan lang kami nagkakilala. Sa kabila ng tensyon, ramdam ko ang sinseridad niya sa bawat salitang binibitawan niya na kahit kailan ay hindi ko naramdamang binigay sakin ni Rainiel. Pero hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko—sino ba talaga ako sa buhay ng lalaking ito? At kaya ko bang tanggapin ang galit, inggit, at paghusga ng lahat ng taong ito para lang mapanatili ang kasal namin? Habang bumaba na kami ng stage, naramdaman ko ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon, pero tila hindi nito nabawasan ang init ng mga tingin sa akin. Sinalubong kami ng titig ni Rainiel, matalim at puno ng emosyon. Tumigil siya sa harap namin, hawak pa rin ang kamay ni Emma. “Congrats, Madeline,” sabi niya, pero halatang may halong pandidiri at inis. Ngumiti si Emma, pero ang ngiti niya ay tila may hinagpis at kasiyahan na hindi ko kay
MADELINE POV Parang ang bigat ng katawan ko habang naglalakad ako papunta sa conference hall. Bawat hakbang ko ay parang isang pasanin. Nakasalubong ko si Rainiel at Emma. Magkahawak sila ng kamay at matamis ang mga ngiti sa mukha nila, parang ang saya-saya nila, at ako parang isang tahimik na saksi sa kanilang kaligayahan. Para akong binagsakan ng isang toneladang bato sa dibdib ko. Lahat ng sakit na tinatago ko, bigla na lang sumabog. Habang papalapit ako, pinilit kong itago ang nararamdaman ko. Pinilit kong gawing normal ang lahat, na parang walang nangyaring masama. Pero habang naglalakad sila papunta sa harap, ang mga tingin ng mga tao sa paligid ay ramdam ko. Ang mga mata nila ay puno ng pag-aalala at panghuhusga. Parang ako lang ang may dala ng pinakamabigat na pasanin. Nang dumating kami sa conference hall, ang bigat ng atmospera sa buong paligid. Naalis ang tuon ko ng magsimula na ang conference. Pinakilala na isa isa ang mga may katungkulan sa ospital. “And now, our
LIAM WILSON POV Habang nag-uusap kami, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Si Madeline, ang babaeng walang takot magsalita at tila handang gawin ang kahit ano para sa layunin niya. Nakakaaliw siyang tignan. Napaka cute niya talaga pero halata ko ring may iniinda siyang sakit. Sakit sa puso na hindi niya maitago tago dahil sa mata niyang namamaga. Gayundin ang ilong niyang pulang pula. Napasandal ako sa kinauupuan ko dahil sa tingin ko tadhana na talaga ito dahil sa palagi kaming pinagtatagpo ng panahon at ngayon sa iisang ospital pala kami nagtatrabaho. Sa ospital na pagma-may-ari ko. Hindi ko alam ang ngyari sa kaniya pero ngayon, kasama niya ako sa baliw na plano niyang ito. “Kapag pumayag ka, isang taon kitang patitirahin ng libre sa apartment ko,” pamimilit pa niya, “At bibigyan kita ng $10,000 na monthly allowance. Ayoko ng komplikasyon, ayokong pagdating ng oras ay may iba ka pang hihingin kaya magpipirmahan tayo ng kontrata para less hustle sating dalawa.” Sa tono
MADELINE POV Hawak ko dokumento para sa requirements sakasal namin , tahimik akong clinic office ni Rainiel sa ospital kung saan siya tumatambay tuwing wala na siyang pasyente . Gusto ko siyang sorpresahin. Pero sa halip na ngiti at yakap ay isang eksena ang naabutan ko na dumurog sa akin. Sa loob ng opisina niya, nakita ko si Rainiel, ang lalaking tinuturing kong magiging asawa mahigpit na nakayakap si Emma Lopez sa kaniya halatang mainit ang halikan nila. Parang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung lalapit o lalayo ako, pero ang mga paa ko ay parang may sariling isip at dire-diretso akong pumasok sa loob. “Anong ginagawa niyo?!” sigaw ko, dahilan para mapalingon sila pareho. Halos hindi nagulat si Rainiel. Tumayo siya nang kalmado, habang si Emma ay ngumiti pa nang bahagya. Nakakapanlumo ang mga ekspresyong iyon. “Madeline, hindi ba dapat nasa bakasyon ka pa? Anong ginagawa mo rito? “ tanong ni Rainiel sakin, ang boses niya ay malamig at puno ng yabang. Parang kasalana
Ngumisi siya muli, ngunit ngayon ay parang may halong lungkot. “Baka nga wala,” sagot niya. Tumalikod na siya at bumalik sa taxi, pero bago siya sumakay, humarap ulit siya sa akin.“Madeline, ‘di ba?” tanong niya bigla, ang tono niya ay halos pabulong.Nagulat ako. Paano niya nalaman ang pangalan ko?“Sinabi mo sa airport, habang tinatawag mo ang pangalan ng boyfriend mo,” paliwanag niya bago ko pa man siya mapag-isipan ng masama. “Relax, hindi ko balak manghimasok. Siguro nga lang, may dahilan kung bakit tayo muling nagkita. Ingat ka.”At sa isang iglap, isinara na niya ang pinto ng taxi.Nanatili akong nakatayo sa harap ng apartment, hawak ang mga gamit ko, habang ang taxi na sinasakyan niya ay unti-unting nawawala sa paningin ko.Pagtingin ko sa pinto ng apartment namin, parang may mabigat na pakiramdam ang bumalot sa akin. Ang mga tanong sa isipan ko ay lalong dumami. Nasaan si Rainiel? Bakit hindi niya sinasagot ang mga tawag ko? At bakit parang ang lalaking ito, na dapat hindi k
MADELINE POVPinilit kong magpanggap na natutulog, pero hindi ako mapakali. Ramdam na ramdam ko ang presensya niya sa gilid ko, parang humihila ng atensyon ko palapit sa kanya.Muli kong binuksan ang mga mata ko at sinilip ang paligid. At sa isang iglap, nagtagpo ang mga mata namin.Nakangiti siya. Hindi ko alam kung mayabang ba iyon o sadyang totoo ang sinabi niya kanina, na tadhana nga ang dahilan ng pagkikita namin dito. Pero kung ano man yun , ayoko ng anumang guloBinalik ko ang headphones ko at isinara kong muli ang mga mata ko. Pero kahit gaano ko kagustong takasan ang tensyon, isang tanong ang sumisiksik sa isipan ko, Bakit parang nagiging interesado na ako kagad sa kaniya. Mali itong nararamdaman koPagkalapag ng eroplano, mabilis kong inayos ang sarili ko. Malamig ang hangin sa labas, pero mas nanunuot sa akin ang kaba. Sinabi ko kay Rainiel ang flight details ko. Pilit kong iniiwasang magkrus muli ang landas namin ng lalaking ito dahil baka nandito si Rainiel. Pero nang ti
MADELINE POV Mabilis na lumipas ang mga araw. Parang kailan lang kakadating ko palang at tinatakasan ko ang realidad. Ngayon, pabalik na ulit ako ng London, bitbit ang mga bilin nila Mommy sa akin. “Anak, huwag mong kalimutang tumawag ha? Mag-message ka agad kapag nakarating ka na doon,” sabi ni Mommy habang yakap-yakap ako. “Oo naman, Mommy. Lagi akong mag-a-update sa inyo,” sagot ko, pilit akong ngumingiti sa kanila para hindi nila mahalata ang bigat ng nasa loob ko. Nag videocall na lang din ako kila Ate Kayline para magpaalam kay Natalie. “At anak, si Rainiel bago kayo magpakasal gusto naming makita ng daddy mo, ayoko sa videocall lang gusto ko din siyang makita personal? Promise me.” Napabuntong-hininga ako, pero tumango ako. “Opo, Mommy. Don't worry , uuwi naman po kami.” Binitawan nila ako, at nagpaalam na ako sa kanila. Pagdating ko sa airport, huminga ako nang malalim bago tuluyang pumasok sa gate ko. Pagkapasok ko ng eroplano, pakiramdam ko parang mas bumigat pa an
“Auntie Madeline,” sabi ni Natalie, sabay ngiti. “Ang galing mo talagang mag-surf sabi ni Mommy ganyan din daw si Mommyla Madie dati. Sana maging kasing galing niyo ako balang araw.” Ngumiti ako at hinaplos ang buhok niya. “Kaya mo ‘yan, Natalie. Basta magtiwala ka sa sarili mo.” Sa sandaling iyon, narealize ko na hindi ko kailangang madaliin ang lahat. Ang dagat, ang alon, at ang saya, dito ko nahanap ulit ang sarili ko. Naglakad na muna kami at nagtungo sa bar counter. “Natalie, dito ka lang ha? Babantayan ka muna ng staff,” bilin ko sa kaniya habang tinatapik ang balikat ng pamangkin ko. Napagod na siya sa kakalaro sa alon, pero ako, nasa mood pa para sumabay sa alon. “Kung may gusto ka umorder ka lang sa kanila. “ sabi ko pa sa kaniya. “Sige, Tita. Ikaw lang muna maglaro sa mga waves because i’m tired na po. Mag-enjoy ka lang po?. sagot niya Naglakad ako papunta sa tubig. Hinampas ng alon ang binti ko, malamig pero masarap. Tumalon ako kasabay ng alon, pakiramdam ko pa
MADELINE POV Kagaya ng pinangako ko kay Natalie, sinama ko siya pabalik ng siargao kinuha na din ito nila Ate Kayline ang oportunidad na ito para makapag bakasyon . “Finally anak, nanatili ka din ng mas matagal dito. Aba kundi pa ata nagtampo itong Mommy mo hindi ka pa papayag na mag stay dito sa bahay ng mas matagal” mag pagtatampong sabi ni Daddy “Naka plano na din naman po talaga Daddy. Sorry po medyo nabusy lang talaga ako sa ospital. Pero promise po sa tuwing free ang calendar ko dadalasan ko ang pag uwi ko. Naghahabol lang din po ako para maging PR na ako.” Mahinahon kong sabi kay Daddy. “Okay anak! Basta if you need help nandito lang kami ng Mommy mo.” Sagot pa sakin ni Daddy na nginitian ko naman. “Oo nga pala Madeline, yung engagement mo hindi mo na sinabi samin baka naman sa kasal mo hindi mo pa rin sasabihin samin. At kailan ba namin makikita ang mapapang asawa mo?!” Tanong sakin ni Mommy . Tahimik kong sinubo ang hinanda niyang cassava cake para sa meryenda namin.