Mali ito. Alam kong mali.Pero bakit hindi ko magawang umatras? Bakit hinahayaan ko siya? Bakit nagugustuhan ko ang ginagawa niya?Ramdam ko ang init ng kanyang hininga sa aking leeg, kasabay ng bawat haplos niyang tila nagsasabing wala akong kawala. Pero ang mas masaklap? Tumutugon ang katawan ko rito.Mabigat ang tingin niya sa akinβpunong-puno ng pagnanasa, pag-aangkin, at isang damdaming hindi ko maipaliwanag. Ang matatalim niyang mga mata ay hindi lumalayo, parang alam niyang hindi ako tatakbo. Parang sigurado siyang hindi ko kayang lumaban.He kissed meβfierce, rough, and consuming. It was painful, suffocating, yet I couldnβt understand why I couldnβt say no. Why was my body responding to him?βHuwag mong sabihin na hindi mo rin nagugustuhan,β he murmured, his husky voice sending shivers down my spine.His hands traveled lower, slipping beneath my crisp attorney uniform as I leaned back against his office couch.I tried to stop him, pero masyado siyang malakasβat ako, unti-untin
[Castheophy POV] Mahigpit kong hinawakan ang strap ng luma kong bag habang nakatayo sa arrival area ng Ninoy Aquino International Airport. Habang iniikot ko ang paningin ko, bumalik sa alaala ko ang huling pagkakataong kumpleto kaming bumaba sa lugar na ito. Pero ngayon, mag-isa na lang ako, hinihintay ang matalik kong kaibigang si Maxine. Nauna siyang bumiyahe noong nakaraang linggo matapos siyang matanggap bilang manager sa isang hotel. Sheβs the perfect person kung ituring ng lahatβmaganda, matalino, at may karismang hindi mapapantayan. βBebessy!β Napalingon ako sa likod nang marinig ang isang pamilyar na tinig. Hindi nga ako nagkamaliβsi Maxine De Vera, isang business personality at ang tanging kaibigang nanatili sa akin sa kabila ng lahat. Niyapos niya ako nang mahigpit, para bang ilang taon kaming hindi nagkita. βAno ba, Maxine? Hindi ako makahinga!β reklamo ko, pero natawa na lang din ako. βAy, sorry na, bebessy! Namiss lang kita, super!β sabay beso niya sa akin. β
(Castheophyβs POV) Unang araw ko pa lang sa Wench Corporation, at pinapalpak ko na agad. Mabilis kong pinulot ang nagkalat na mga papel, pero hindi ko naiwasang mapatitig sa taong nabangga ko. He looked expensiveβmatangkad, malakas ang presensya, at mukhang hindi sanay sa mga abala. Inayos niya ang kanyang mamahaling coat at walang sabi-sabing tinalikuran ako. Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong lamig ang dumaloy sa katawan ko. Dahil ba sa tingin niyang kaya niyang lamunin ang kahit sino? O dahil sa katangahan kong hindi siya napansin? βWatch where you're going.β Malamig at matalim ang kanyang boses, halatang hindi sanay na may nakakaharang sa kanya. Napataas ang kilay ko. Sino siya para pagsabihan ako nang ganito? βI could say the same thing,β sagot ko nang may diin. Bahagya siyang napalingon, kita sa mukha niya ang bahagyang pagtaas ng kilayβparang hindi siya sanay na may sumasagot sa kanya ng ganito. βDo you even know who you're talking to?β tanong niya, puno ng k
(Castheophyβs POV)Sh*t.Parang nanigas ang katawan ko. Hindi ko alam kung dahil sa gulat o kaba, pero isang bagay ang siguradoβhindi ko inaasahan ang taong nasa harap ko.Si Jaiden Wench.At hindi lang siya mag-isa. May kasama siyang dalawang lalaking nakaitim, parehong matitikas ang pangangatawan at matitigas ang ekspresyon. Hindi ko alam kung bodyguards o gangstersβpero isang bagay ang sigurado, may dala silang envelope.Anoβng ginagawa ng lalaking βto dito?Magsasalita na sana ako nang iniabot niya sa akin ang isang gray envelope.Pati ba naman envelope, expensive?"Mind if we talk?" tanong niya, pero hindi naman siya naghintay ng sagotβtuloy-tuloy lang siyang pumasok sa loob.Hoy, anong klaseng tao βto?"Lumabas ka! Magagalit βyung landlord namin kapag may lalaking pumupunta rito!" inis kong sabi, pero kalmado pa rin siyang humarap sa akin, na parang wala lang siyang narinig.Tangina, ginawa pang sala ang apartment namin.Umupo siya sa maliit na couch na parang sanay siyang nasa
(Jaidenβs POV) I adjusted my cuffs as I stepped into the car, the door clicking shut behind me. Silence filled the space, but I didnβt need words to understand what had happened. βShe refused,β one of them finally said. A smirk tugged at my lips. βOf course, she did.β βShe seemed firm about it,β Jude added cautiously. βSheβll take it,β I cut him off. Nagtinginan lang sila, waiting for an explanation. βSigurado ka?β Irhon asked, a hint of doubt in his voice. I leaned back against the seat, gaze fixed outside the tinted window. I donβt play games I canβt winβespecially when it involves something my half-brother wants. Iβll give her the illusion of control for a while, sabihin nating three months of approval. Thatβs all. And if she fails? My gaze flicked to the two men in front while the car moved steadily forward. Another vehicle followed at a close distanceβsecurity detail, though unnecessary. If I fail, then we go with the risky plan. β Three Days Ago β And three days i
(Castheophyβs POV)Tatlong oras. Thatβs all I had to build a solid strategy para sa case na hawak ko ngayon patungkol sa Valderama case. Itβs not perfect, but itβs detailed and clear. I need to be strong enough to make LRX uneasy.The office was alive with movement, lahat busy sa mga kanya-kanya nilang ginagawa, so I decided to focus on the stack of documents na nasa harapan koβfinancial records from the past three years at ang listahan ng mga nag-resign na employees nito.Masyadong maayos ang pagkakagawa ng reports. Too clean. But not to me. Kahit anong linis, kung may nakatago, mauungkat pa rin βyon.I flipped the page of the resignation list and immediately spotted a patternβmost of them came from the finance department.Coincidence? I donβt think so.I needed to talk to the only person na alam kong makokontak ko.Ernesto Vargas. A senior auditor who resigned a month ago, kahit na mahigit isang dekada siyang nagtrabaho sa LRX.I dialed the number. It rang a few times before he pick
(Castheophyβs POV) βLet me get this straightβ¦β Attorney Ferrerβs voice was low yet firm, her fingers steepled as she studied me. βYou're saying na Ernesto Vargas is in danger now?β βIβm not just saying it β I know it,β sagot ko nang diretso sa kanya, pilit pinipigil ang inis sa halatang pag-aalinlangan niya. βBased on what?β βA phone call,β I answered. βHe was terrified β at sinabi niyang may nagbabanta sa kanya. Also, I heard another voice when I talked to him before the call was cut.β Saglit siyang natigilan na tila nag-iisip, bago marahang tumango. Ganoβn din ang mga kasama namin. βIf that's true, this case isn't about corporate sabotage anymoreβ¦β βItβs about silencing witnesses,β dagdag niya habang nakatingin sa akin. βKaya mag-ingat ka, Castheophy β lalo na ngayon na alam nilang may gumagalaw sa kasong ito.β Umupo siya, nagpakawala ng mabigat na buntong-hininga. βI think thereβs someone behind this na sumasabay lang sa galaw,β she added, then looked at me. βTheyβre usi
(Castheophyβs POV) Tinitigan ko ang code na nakasulat sa sobre. The numbers didnβt make sense at first, but I knew it had to mean something. Hindi ito basta randomβthis was a message, hidden in plain sight. I took a deep breath and pulled out my phone, quickly typing the sequence into my notes app. A reverse cipher... maybe a simple letter shift? Habang binabaybay ko ang madilim na daan papunta sa sakayan ng jeep, tahimik ang paligid maliban sa mga patay-sinding ilaw ng mga streetlamp. Karamihan sa mga tindahan ay sarado na, at tanging ilang tao na lang ang naglalakad sa gilid ng kalsada. If Jaiden was behind this warningβ¦ bakit niya kailangang gawin βto? Or maybeβ¦ someone is trying to frame him? Napahigpit ang hawak ko sa sobre. I was so deep in thought that I almost didnβt notice itβang malamig na pakiramdam ng mata na nakabantay sa akin. Mabilis kong sinipat ang reflection ko sa salamin ng isang nakasarang tindahan. May sumusunod sa akin. Hindi lang isa. Lima sila. Pβt*
(Castheophy's POV) Napatulala ako at nagpapaubaya na lang sa paghila sa akin ng dalawang pulis. I can't process the scene Iβm facing right now. My best friend. My trust. My position. Andβ¦ myself. Pagdating ko sa presinto, agad nila akong pinasok sa isang kwarto. And I knowβitβs an interrogation room. And then, the door creaked open. I froze. It was him. Jaiden. He was sitting on the sofa beside the vending machine, looking at me without any expression. Parang ibang tao. The dark aura around him made me wonder what he was even doing here. Pinaupo ako sa gitna ng mesa na may iisang ilaw. At kung iisipin mo, para na siyang parusaβna kapag hindi ka nagsalita, may masakit na bagay agad na dadapo sa katawan mo. βW-why?β βYun na lang ang nasambit ko sa kanya, habang nanginginig ang labi ko sa lahat ng nangyayari. βAno pakiramdam na ikaw na ang next chess piece na kinikilos nila?β diretso niyang tanong sa akin. βAlam mo bang hindi ka talaga ang target?β Napakunot ang noo ko. β
(Castheophy's POV) The last thing I remembered was the cold end of the barrel, where Jaiden and I were staring. After that, a powerful image of a blow to the nape knocked me over. Pagdilat ng mga mata ko, alam kong hindi na ako nasa kalye. It was dark, but it didnβt smell like a street. Cleaner, more organized. Sinubukan kong gumalaw, pero agad kong naramdaman ang bigat ng posas sa magkabilang kamay ko. βT*ngina,β I murmured softly as I tried to make out the surroundings. It was a warehouse. Malamig. It smelled of cigarettes and a gun. At sa harapan koβsi Jaiden. He was sitting on a broken chair, his head resting on the back of it while an ice-cold can was pressed against his bruising lips. He wasnβt cuffed, but... βBuhay ka pa pala, akala ko ililibing ka na lang namin e,β irap niya nang makita niyang gising ako. I felt a sharp pain throbbing at the back of my head. Damn it. My whole body felt sore, as if I had been thrown like a ragdoll. βH*yop ka, pakawalan mo ako dito!β s
(Castheophyβs POV) T*ngina. Si Jaidenβnakaluhod, duguan, at may baril na nakatutok sa ulo niya. Walang oras para mag-isip. Walang oras para matakot. Pilit kong pinakalma ang paghinga ko habang dahan-dahan akong sumandal sa pader. Kailangan kong gumawa ng paraan bago mahuli ang lahat. βNagkamali ka ng kalaban, Wench,β malamig ang boses ng lalaki, walang bahid ng pagmamadali. Para bang sigurado siyang tapos na ang laban. Jaiden, sa kabila ng sugat sa labi, ay nakangisi pa rin. βMatagal na akong may atraso saβyo, hindi ba?β Nag-crack ang buko ng daliri ng lalaki bago niya iniangat ang baril. βNgayong nahuli na kita, wala nang atrasan.β Tsk. I needed to move. Fast. Sinipat ko ang paligid. Isang sirang bote sa tabi ng paa ko. Dalawang hakbang ang layo ko sa lalaki. Walang puwang para sa sablay. Mabilis akong kumilos. Inapakan ko ang bote at itinulak ito gamit ang paaβdinistract sila ng tunog ng basag na salamin. Sa isang iglap, kinuha ko ang pagkakataon. Mabilis akong sumugod
(Castheophyβs POV) Bago ko pa maunawaan ang nangyayari, hinila na ako ni Jaiden sa likod ng isang lumang pader. His grip on my waist was firmβtoo firm. "Jaiden, let goβ" mariin kong bulong habang pilit siyang tinutulak, pero mas lalo lang humigpit ang hawak niya sa akin. Then, footsteps. Papalapit. Napakapit ako nang mahigpit kay Jaiden, forcing myself to regulate my breathing and not to panic. Then, voices. βSigurado ka bang dito siya pumasok?β βOo! Nandito lang βyan!β Narinig ko ang papalayo nilang yabag, kasabay ng pagmumura nila. They were closeβso close that I could almost feel their presence. A moment later, may dumaan ulit na mga lalaki. This time, mas agresibo. βMalalagot tayo kay boss if hindi natin siya nakita.β Then it happened. Jaidenβs lips crashed onto mine. Nanlaki ang mga mata ko. His lips were soft yet demandingβpressed firmly against mine. His grip on my waist tightened, holding me in place as he angled his head slightly. Anong ginaga
(Castheophyβs POV) Tinitigan ko ang code na nakasulat sa sobre. The numbers didnβt make sense at first, but I knew it had to mean something. Hindi ito basta randomβthis was a message, hidden in plain sight. I took a deep breath and pulled out my phone, quickly typing the sequence into my notes app. A reverse cipher... maybe a simple letter shift? Habang binabaybay ko ang madilim na daan papunta sa sakayan ng jeep, tahimik ang paligid maliban sa mga patay-sinding ilaw ng mga streetlamp. Karamihan sa mga tindahan ay sarado na, at tanging ilang tao na lang ang naglalakad sa gilid ng kalsada. If Jaiden was behind this warningβ¦ bakit niya kailangang gawin βto? Or maybeβ¦ someone is trying to frame him? Napahigpit ang hawak ko sa sobre. I was so deep in thought that I almost didnβt notice itβang malamig na pakiramdam ng mata na nakabantay sa akin. Mabilis kong sinipat ang reflection ko sa salamin ng isang nakasarang tindahan. May sumusunod sa akin. Hindi lang isa. Lima sila. Pβt*
(Castheophyβs POV) βLet me get this straightβ¦β Attorney Ferrerβs voice was low yet firm, her fingers steepled as she studied me. βYou're saying na Ernesto Vargas is in danger now?β βIβm not just saying it β I know it,β sagot ko nang diretso sa kanya, pilit pinipigil ang inis sa halatang pag-aalinlangan niya. βBased on what?β βA phone call,β I answered. βHe was terrified β at sinabi niyang may nagbabanta sa kanya. Also, I heard another voice when I talked to him before the call was cut.β Saglit siyang natigilan na tila nag-iisip, bago marahang tumango. Ganoβn din ang mga kasama namin. βIf that's true, this case isn't about corporate sabotage anymoreβ¦β βItβs about silencing witnesses,β dagdag niya habang nakatingin sa akin. βKaya mag-ingat ka, Castheophy β lalo na ngayon na alam nilang may gumagalaw sa kasong ito.β Umupo siya, nagpakawala ng mabigat na buntong-hininga. βI think thereβs someone behind this na sumasabay lang sa galaw,β she added, then looked at me. βTheyβre usi
(Castheophyβs POV)Tatlong oras. Thatβs all I had to build a solid strategy para sa case na hawak ko ngayon patungkol sa Valderama case. Itβs not perfect, but itβs detailed and clear. I need to be strong enough to make LRX uneasy.The office was alive with movement, lahat busy sa mga kanya-kanya nilang ginagawa, so I decided to focus on the stack of documents na nasa harapan koβfinancial records from the past three years at ang listahan ng mga nag-resign na employees nito.Masyadong maayos ang pagkakagawa ng reports. Too clean. But not to me. Kahit anong linis, kung may nakatago, mauungkat pa rin βyon.I flipped the page of the resignation list and immediately spotted a patternβmost of them came from the finance department.Coincidence? I donβt think so.I needed to talk to the only person na alam kong makokontak ko.Ernesto Vargas. A senior auditor who resigned a month ago, kahit na mahigit isang dekada siyang nagtrabaho sa LRX.I dialed the number. It rang a few times before he pick
(Jaidenβs POV) I adjusted my cuffs as I stepped into the car, the door clicking shut behind me. Silence filled the space, but I didnβt need words to understand what had happened. βShe refused,β one of them finally said. A smirk tugged at my lips. βOf course, she did.β βShe seemed firm about it,β Jude added cautiously. βSheβll take it,β I cut him off. Nagtinginan lang sila, waiting for an explanation. βSigurado ka?β Irhon asked, a hint of doubt in his voice. I leaned back against the seat, gaze fixed outside the tinted window. I donβt play games I canβt winβespecially when it involves something my half-brother wants. Iβll give her the illusion of control for a while, sabihin nating three months of approval. Thatβs all. And if she fails? My gaze flicked to the two men in front while the car moved steadily forward. Another vehicle followed at a close distanceβsecurity detail, though unnecessary. If I fail, then we go with the risky plan. β Three Days Ago β And three days i
(Castheophyβs POV)Sh*t.Parang nanigas ang katawan ko. Hindi ko alam kung dahil sa gulat o kaba, pero isang bagay ang siguradoβhindi ko inaasahan ang taong nasa harap ko.Si Jaiden Wench.At hindi lang siya mag-isa. May kasama siyang dalawang lalaking nakaitim, parehong matitikas ang pangangatawan at matitigas ang ekspresyon. Hindi ko alam kung bodyguards o gangstersβpero isang bagay ang sigurado, may dala silang envelope.Anoβng ginagawa ng lalaking βto dito?Magsasalita na sana ako nang iniabot niya sa akin ang isang gray envelope.Pati ba naman envelope, expensive?"Mind if we talk?" tanong niya, pero hindi naman siya naghintay ng sagotβtuloy-tuloy lang siyang pumasok sa loob.Hoy, anong klaseng tao βto?"Lumabas ka! Magagalit βyung landlord namin kapag may lalaking pumupunta rito!" inis kong sabi, pero kalmado pa rin siyang humarap sa akin, na parang wala lang siyang narinig.Tangina, ginawa pang sala ang apartment namin.Umupo siya sa maliit na couch na parang sanay siyang nasa