Simula ng mangyari ang ambush ay napakaraming bagay ang nagbago sa buhay ko. It has a good and bad effect. Good, dahil lalo kaming pinaglapit ng pamilya ko sa isa't isa. Bad, dahil nagkaroon ako ng takot at pangamba kahit nandyan si Isabel. I'm not sure kung kaya nya ba akong protektahan at ipagtanggol dahil mas babae pa sya kumilos kaysa sakin.
Bigla akong napasulyap sa salamin ng sasakyan at pinagmasdan si Napo- I mean Isabel. After what she did earlier ay hindi na sya nagsalita pa at nagfocus nalang sa pagdidrive pauwi sa bahay. Siguro sa loob loob nito ay pinagtatawanan nya ako dahil mukha akong tanga sa ginawa nya kanina.
Kung may choice lang talaga ako na tumanggi sa serbisyo ni Isabelay ginawa ko na pero hindi pwede dahil kailangan ko sya para sa seguridad ko. But wait, paano kaya kung magaral ako ng self defense at matuto gumamit ng baril? In that way hindi ko na kailangan ng antipatikang body guard na bubuntot buntot kahit saan ako magpunta.
"Miss Laura."
Pagkarinig ko sa boses ni Isabel parang bumalik ako sa aking tamang ulirat. "Y-yes?"
"We are here." Sa pagkakataon na ito ay tumingin sya sa salamin and i can't even explain the feeling she gives me when our eyes met. "Are you okay?"
"I'm okay." Mahina kong sagot bago lumabas ng sasakyan. Ilang araw din akong naconfined sa hospital kaya namiss ko ang bahay namin. "Ishi!" Tili ko ng makita ang humahangos na batang lalaki papunta sa direksyon sakin. "Baby!"
"Mommy!" Sigaw ni Ishi saba yakap ng mahigpit. "You are back!" Of course i know how much he missed me dahil hindi ko sya pinayagan bumisita sa hospital and see me at my wrost moment.
Umupo ako sa harap ni Ishi para magkaeye to eye level kami. "I'm sorry if i took awhile bago makauwi." I gently caressed his face and mirrored my beloved sister through his face. "But I'm here now."
Tears started to pool in Ishi's eyes but i know he was trying to held it back. "Are you not going anywhere anymore?"
Umiling ako at marahang pinahid ang luha ni Ishi. "I'm not but here with you." I saw Isabel silently watching in the corner, akala nya siguro na anak ko nga si Ishi. Well, Kahit sino naman siguro ang makakakta sakin ay ganon din ang iisipin. "Let's go inside the house."
Nagpahanda sina Mama at Papa ng maliit na salo salo and i even invited Ashley na nagmamadali pumunta after her trials sa Supreme Court.
"Pagdating sa pagkain Ash hindi ka talaga papahuli." Biro ko habang naghihintay kami na maserve lahat ng pagkain.
"Oo naman, miss ko na ang luto ni Tita." Nakangiting sagot ni Ashley habang nakatingin kay Mama. They both love to cook and eat kaya magkasundo sila. "But of course, i really came here to see you."
"Aw. How sweet of you." Niyakap ko si Ashley at inihilig ang aking ulo sa kanyang balikat. We are very clingy to each other, pero magbago kaya ang lahat ng sa oras na malaman nya na lesbian ako?
"Anyway Laura, you still have one week vacation. Gusto mo bang sumama sakin sa Hong Kong?"
Noong College pa kami ni Ashley ay lagi naming pinapangarap makapag out of the country. Kaya nagaral kaming mabuti, naging successful bilang mga lawyers at kapag nakakapanalo ang isa samin ng malaking kaso ay pumupunta kami sa ibang bansa as a reward.
"Actually may iba akong planong gawin." Sagot ko, napatingin sina Mama at Papa sakin. "Gusto ko sana matuto ng self defense at bumaril."
Maingat na ibinaba ni Papa ang hawak nyang baso. "Are you sure about that Iha?"
"Yes Pa." Buo ang loob ko na sagot.
"Pero delikado yang gusto mo." May kunot sa noo ni Papa. I know he is very protective of me but i want him to realize na kailangan ko itong gawin para sa sarili ko.
"But-"
"I think that is a good idea." Sang ayon ni Mama. "Laura needs to learn how to protect herself and fight." Lahat kami ay nakikinig kapag si Mama ang nagsasalita. "Iba parin ang may alam dahil hindi naman laging nandyan si Izabelle."
"Okay.." Buntong hininga ni Papa. "Kung yan ang makakabuti para kay Laura, sige. I will find someone na magtuturo sayo.
"Thanks Pa." Pasasalamat ko at nagpatuloy na kaming lahat sa pagkain. Kwentuhan dito, kwentuhan don at may kasama pang asaran with Ashley. There were times na hinahanap ko si Isabel but that sassy girl is nowhere to be seen. Maybe she is outside and talking to god knows who.
"So, kamusta naman si Napoleon Rose?" Nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan ng maramdaman ang mainit na hininga ni Ashley sa tenga ko.
Pilit kong inalis ang aking paningin kay Ishi na nakatulog na sa sofa dahil sa sobrang pagod sa paglalaro. "She is.." Paano ko nga ba sasabihin kay Ashley ang ginawang pangaasar sakin ni Isabel? "Okay."
Natawa si Ashley. "Napoleon Rose is hot but Isabel Cervantes is hotter." I could not agree more pero hindi ko ito masabi dahil baka bigyan nya ito ng meaning. "So which do you prepare? Napoleon or Bella?"
I crossed my legs and sigh. Ano bang klaseng tanong yon? Kahit sino naman ang piliin ko between Napoleon at Isabel ay iisang tao parin sila. As if on cue, sabay kaming napatingin ni Ashley sa taong pumasok kasama ang buong liwanag ng kalangitan.
"Hi Isabel." Bati ni Ashley. I don't know if it was only me pero parang may kasamang flirting ang boses nya.
Ngunit isang tipid na ngiti ang gumuhit sa labi ni Isabel bago sumagot. "Hello Ashley."
"I'm glad that you still remember my name." Ngumiti si Ashley bago tumayo at naglakad paikot kay Isabel habang pinagmamasdan nya ito mula ulo hanggang paa. "Anyway, can i ask you something?" Hindi nagsalita si Isabel and Ashley took it as a permission. Ano naman kaya ang iniisip ng babae na ito at pati si Isabel ay napagdiskitahan nya. "Joy Parfum?"
Ngumiti si Isabel at tumango. "Yeah, by Jean Patou." Isang inis na butong hininga ang kumuwala sa bibig ko. Akala ko ba naman kung anong itatanong nitong si Ashley, perfume lang pala. Walang kibo ako na tumayo at naglakad papunta kay Ishi. Bubuhatin ko na sana sya ng biglang sumulpot si Isabel sa tabi ko at binuhat ang natutulog na bata. "Where is his room?"
"Second floor, third room." Sagot ko. Wala na akong nagawa kundi panoorin si Isabel habang bitbit si Ishi.
"Close your mouth." Hinawakan ni Ashley ang baba ko at isinarado ang aking bibig. "Dear you might catch flies."
"Shut up." Inis kong hinawi ang kamay ni Ashley paalis sa aking mukha. "Umuwi ka na, gabi na." Pero puro tawa lang ang sinagot nya na lalong nakapagpainis sakin. "Drive safe okay, wag kaskasera."
Maaga akong nagising dahil ngayon ang umpisa ng training ko para sa self defense at firing. Isabel called and told me na she is going to be late dahil may importante syang gagawin kaya si Papa ang naghatid sakin sa rest house namin. I'm excited and nervous at the same time dahil hindi ko alam kung anong mangyayari mamaya.
Ayos na ang lahat ng dumating kami sa rest house, nakaset up na ang mga floor mat at mga iba pang gagamitin sa training. This is it, wala ng atrasan.
"Who is going to teach me?" Tanong ko kay Papa na abala sa pagkalikot sa cellphone nya.
Umangat ang paningin ni Papa. "Isabelle sent her partner here para turuan ka ng lahat ng dapat mong malaman to defend yourself."
"Nasan na sya?"
"He is here."
May narinig kaming kumatok sa pintuan bago ito bumukas at pumasok ang isang gwapong lalaki. If I'm not mistaken he is the investigator ng kaso ko, sumasideline din pala sya as a trainer. "I'm sorry traffic." Nilapag nya ang sport bag na kanyang dala. "I'm Mark Aces." Nagwarm up muna kami ni Mark para hindi mabigla ang katawan ko. We started sa basic self defense techniques, like eye gouging, low blow, ear slap, kick to the groin at marami pang iba. "Okay Laura maglelevel up tayo." May kinuha si Mark na laruang kutsilyo. "You know, just incase." Tumango ako. "I will attack you with a knife."
Pinunasan ko muna ang aking pawis at humanda sa pagatake ni Mark. Tumayo sya sa likuran ko at iniikot ang kanyang braso sa palibot ng aking leeg at itinutok ang kutsilyo. Tinandaan ko ang lahat ng itinuro sakin ni Mark kanina. Agad na napabitaw si Mark sakin ng sikuhin ko sya sa tagiliran, umikot ako at tinuhod ang pagitan ng hita nito. Namimilipit na bumagsak si Mark sa sahig at di malaman kung ano ang gagawin sa sakit na kanyang nararamdaman.
"Oh gosh, napalakas ba?"
"No.." Daing ni Mark. "Okay lang ako." Tagaktak ang pawis nya habang tumatayo.
"I'm sorry." Paumanhin ko.
"Don't be." Pilit ngumiti si Mark. "That was great though. Mabilis kang matuto."
After few more execution and drills natapos narin kami ni Mark. Kumain kami ng lunch at nagkwento sya ng kung ano ano about his career and missions with Isabel. He told me na sila ang magkapartner sa karamihan sa mission at kung gaano ito kagaling sa lahat ng klase ng labanan.
"Oh really?" Naintriga tuloy ako, to see is to believe nga di ba?
Tinapos ni Mark ang paginom ng tubig bago sumagot. "She is the Napoleon of Crime." Tumayo sya at ngumiti. "Let's go, it's time to play with guns."
Nagpunta kami sa malawak na bakuran ng bahay. May dalawang lamesa na nakaset up sa gitna, two caliber 45, ammunition and glasses to protect the eyes. Hindi ko mapigilan makaramdam ng excitement at kaba lalo pa at hindi biro ang paggamit ng baril.
"Relax.."
Napalingon ako at nakita si Isabel na nakatayo sa aking tabi. Bakit hindi ko man lang sya naramdaman? By the sight of her make all the inhibitation flew away in the air. She looks exquisite with her tight black skinny jeans, an oversized white shirt and shinny ankle boots. Jesus, how could be someone so beautiful like Isabel?
"Owing a gun is a huge responsibility." Wika ni Isabel at dinampot ang caliber 45, nilagyan ng magazine at kinasa. "But only two reason to have this.." At inabot nya sakin ang baril. "To kill or defend yourself." Medyo nangatog ang kamay ko dahil sa baril dahil ngayon lang ako nakahawak nito. Si Isabel na mismo ang nagsuot ng eye protector sakin. "Do it."
Huminga muna ako ng malalim bago humarap ako sa target at itinutok ang baril. I have 20/20 eye vision bakit parang nanlalabo ang paningin ko. "Damn it."
Nagpunta si Isabel sa likuran ko at hinawakan ang aking kamay para suportahan ang baril. "Focus.." Tumayo lahat ng balahibo ko sa katawan ng maramdaman ang kanyang hininga ng sobrang lapit sa pisngi ko kasabay ng mabilis na pagkabog ng aking dibdib. Paano ba ako makakapag concentrate nito kung nakayap sya sakin- "Bang!"
"Ahhhh!" Napatili ako sa sobrang gulat nang pumutok ang baril kahit hindi ko naman ito kinakalabit. "Why did you do that!"
Inilagay ni Isabel ang aking daliri sa gatilyo at ang isa nyang kamay sa bewang ko. "Because you are more focusing on me than the gun."
We have been really busy the whole day and all i could do is watch Isabel moved splendidly. Mark Aces is right, sadyang napakagaling ng partner nya sa paghawak sa baril. Lahat ng target ay sapol sa ulo at walang mintis, i could not deny na nakampante ako dahil hindi naman pala lalamya lamya itong si Isabel kahit na mas babae pa syang kumilos kaysa sakin.Napaisip tuloy ako, siguro marami na syang napatay lalo na at isa sya sa pinakamagagaling na agent ng NBI. Hindi naman siguro sya magkakaroon ng ranking na Detective Sargeant kung hindi sya magaling.Walang kurap ang mga mata ko habang pinanunuod si Isabel na hindi alintana ang init ng araw because she was too busy playing with her gun. I just noticed something about her, she is actually familiar to me like i have seen her before and i just could not remember when."Ang galing nya ano?" Napasulyap ako sa pinanggalingan ng boses. It was Mark na hindi ko namalayang nakaupo n
"Mom!" Excited na sigaw ni Ishi ng makita nito si Laura na biglang pumasok sa classroom. Tumakbo ang bata at mahigpit na yumakap sa dalaga na inaakala nyang ina. "You're here!"Malungkot na ngumiti si Laura sa kanyang anak anakan. She felt guilty dahil nawawalan na sya ng oras para kay Ishi. "Ako pa ba?" Hinaplos ng dalaga ang pisngi ng bata with so much love and longing. "Syempre naman hindi ko palalampasin ang Mother and Son bonding event ng school nyo."Isang ubod ng tamis na ngiti ang isinukli ni Ishi kay Laura. Walang katumbas ang kasiyahan nito dahil sa wakas ay makakasama nya ang kanyang ina. "I'm really happy Mommy,""I know.." Hinawi ni Laura ang buhok ng anak."I'm glad you make it today Ms. Samonte." Bati ng teacher na biglang sumulpot."Ishi was really sad dahil akala nya hindi ka makakarating."Tumayo ng matuwid si Lau
Ilang dahon pa ba ang bibilangin ko na malaglag mula sa puno dito sa garden sa bawat pag ihip ng hangin habang naghihintay ako kay Isabel. Kanina ko parin sya tinatawagan pero hindi nya sinasagot kaya lalo akong naiinis at nag aalala. I just want to make sure that she is okay, na wala syang tinamo na kahit anong injury dahil kargo de konsenya ko pa sya.Dumaretcho si Isabel sa police station after ng insidente sa school. I still clearly remember how Isabel fough para mahuli ang lalaki na magtatangka sana sa aking buhay. The look of her face is terrifying, wala itong kabakas bakas ng takot o kaba, tila napakaordinaryo na ang paghabol nya sa mga masasamamang loob at criminal sa araw araw na ginawa ng diyos."Laura," Kumabog ang dibdib ko ng marinig ang boses ni Isabel sa hindi malamang dahilan. Paranoid lang siguro ako. "Sorry ngayon lang ako nakapunta,"Paano ko ba sya haharapin? Baka kasi sa inis ko ay masungitan at singhalan ko lang sya.
"Hindi mo pwedeng sabihin na hinuli ka ng mga police ng walang dahilan, na bigla ka nalang pinasok sa loob ng bahay mo at dinampot Mr. Santos." Naiiling ko na sabi sa kliyente ko. "Give me a valid reason to believe everything you are saying and fight for your case."Napakamot ang matandang lalaki sa ulo nya at nag-iisip ng tamang salita na isasagot sakin. I'm curretly here in PAO, offering my service for free every friday dahil gusto ko maggive back sa mga taong pinagkaitan ng hustisya o ginawa ng mali ng mga alagad ng batas."Sa totoo lang po Ms. Samonte." Umpisa ng matandang lalaki at tumitig sakin. "Marami po akong pautang sa lugar namin, may pagkakataon na napapa-away ako dahil hindi sila nagbabayad sakin at umaabot pa sa baranggayan."Inalis ko ang aking suot na salamin sa mata at sinuri ng mabuti ang tao na kaharap ko. Binabasa kong mabuti kung nagsasabi ba sya ng totoo sakin o hindi. "So, you are saying na may
"Aray..." Daing ni Isabel habang nililinis ko ng bulak na may alcohol ang sugat nya sa kilay. "Dahan dahananin mo naman Laura."Pero hindi ako nakikinig dahil naiisip ko parin yung nangyaring aksidente, oo aksidente dahil nawalan ng preno yung kotse na muntik ng makasagasa samin. At least, not intentional."Sa bala hindi ka takot pero sa alcohol umaaray ka." Pinagsamang inis at pag-alala na sabi ko kay Isabel.Biglang hinawakan ni Isabel ang kamay ko para pigilan ako sa pagdutdot sa sugat nya sa kilay. "Stop.""Bakit ba kasi ayaw mong magpadala sa hospital?" Kwestyon ko sa kanya. "Pag yan nainspection kargo de konsensya ko pa yan."Binitawan nya ang kamay ko at binuksan ang first aid kit para kumuha ng band aid. "Malayo sa bituka to Laura."Napaikot mata ko. "Malayo sa bituka, malapit sa utak." Biglang napatawa si Isabel at umiling iling. "What's funny?""Oh nothing.""Ano nga?" I
Kahit nandito ako sa bulacan para sana magbakasyon ay trabaho parin ang inaatupag ko samatalang si Isabel at Ishi ay abala sa paglalaro sa labas ng bahay. Isabel was trying to teach Ishi how to play basketball at syempre paano ko makakalimutan na pati pambababae ay gusto nya ring ituro sa anak ko."Sino ba yang magandang dalaga na yan Laura?" Tanong ni Aling Minda sakin."Body Guard ko po." Sagot ko na hindi inaalis ang mata sa laptop dahil ang dami kong nirereview na case."Body guard?" Nabigla na tanong ni Aling Minda. "Parang hindi naman ah."Ganyan din ang first impression ko kay Isabel. Parang hindi makabasag pinggan dahil babaeng babae sya kumilos pero ng mawitness ko mismo kung paano sya lumaban at humawak ng baril. Damn, iba sya."Wag po kayo magpapadala sa itsura nya." Nakangiti kong sabi kay Aling Minda. "Oo nga pla, kamusta n
Maaga akong nagising dahil sa malulutong na tawanan na nagmumula sa labas ng bahay. Kahit ayaw ko pa mang bumangon ay napilitan na ako para tignan kung ano ang nangyayari. Kahit antok na antok ay binuksan ko ang bintana at pilit tinatanaw ang mga tao sa labas. Sina Aling Minda at Isabel tinuturuan magbike si Ishi.Isinandal ko ang aking ulo sa gilid ng bintana habang pinagmamasdan ang anak ko magpaandar ng bike. I know he is eager to learn how to ride a bike pero hindi ko sya maturuan dahil lagi akong busy sa trabaho. Yes, i know marami akong pagkukulang sa kanya but im doing my best para makabawi."Gising ka na pala Laura!" Masiglang bati sakin ni Aling Minda. "Marunong ng magbike si Ishi."Ngumiti ako ng tumingin sakin si Ishi. "Nakailang semplang ba sya?" Biro ko. "Baka puro sugat na ang tuhod ng anak ko ha.""No mom!" Sagot sakin ni Ishi na may kasama pang-iling. "Wala akong sugat pero nakadalawang semplang palang ako."
Umulan ng magdamag kaya wala kaming nagawa ni Isabel kundi ang manatili sa loob ng kubo at maghintay mag umaga na parehong bra at panty lang suot. Of course, hindi ko ito binibigyan ng kahit anong malisya dahil alam ko na she was only providing comfort and security to me especially mataas ang lagnat ko at nanginig sa ginaw.I won't even lie that i felt really safe kapag kasama ko si Isabel. Siguro dahil alam ko na hindi nya ako pababayaan at kayang kaya nya akong ipaglaban sa kahit sino pa man. For me kasi, she is a hero.Well you know not all heroes wear cape, minsan sila yung may simpleng taong nagpapasaya satin sa mga simple ding paraan. Gaya nalang ng taong nagpapasaya sayo kapag nalulungkot ka, o hindi kaya naman yung hindi mo kakilala pero dahil walang tissue sa restroom ay aabutan ka nya, pwede ring delivery ng pagkain na inorder mo dahil tamad kang magluto. Pero si Isabel para syang kabuti na biglang susulpo
Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je
Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit
Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha
"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo
Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"
Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen
Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari."Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?""Nagkahiwalay kami."
Excited kaming lumabas ni Isabel mula sa kwarto ko para puntahan sina Jean at Ashley pero bigla akong napahinto ng makita ko si Ishi na tumatakbo papunta sakin. Diyos ko, nananaginip ba ako? Naghahaluccinate dahil sa sobrang pagkamiss sa anak ko at sa aking pamilya?But I know I wasn't dreaming when my mother and father also came into my view, smiling at me. Nanlambot ang tuhod ko sabay yakap kay Ishi. Hindi ko mapigilang mapaiyak ng sobra sobra dahil sa saya."Mom.." Umiiyak na tawag ni Ishi sa pangalan ko. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap sakin. Parang ayaw nya na akong pakawalan at muli kaming maghiwalay. "Sobrang namiss kita."Hinawakan ko ang mukha ni Ishi at hinalik halikan ang kanyang pisngi, ilong at noo. "You have no idea kung gaano kita, kayo namiss anak." Niyakap ko ulit si Ishi. "Sobrang saya ko na nandito kayo ngayon.""Ayaw ko po na magkahiwalay tayo ulit." Pakiusap ni Ishi na may kasamang pagsinok.I squ
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe