Nobela ni writemyheartforyou

Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je

Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit

Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha

"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo

Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"

Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen

"A-aubree.." Kinakapos ang hininga na sambit ko kay Aubree na tulala habang titig na titig sakin but I noticed those tears is about to swell from her eyes in so many emotions. Kaya lalo akong natakot na baka.. "Huli na ba ako?"Sa totoo lang, muntik ko nang isuko si Aubree dahil akala ko wala ng pag-asa. But I was wrong, completely wrong. Dahil pagkatapos ng nangyari sa amin kagabi ay napatunayan ko, na sobrang naramdaman ko na mahal nya parin ako kagaya ng pagmamahal ko sa kanya.Biglang tumulo ang luha ni Aubree sabay pikit ng kanyang mga mata. "Cassandra.."I felt my heartache in anticipation. Her voice makes me feel more uneasy and scared. "Huli na ba?"Pero hindi nagsasalita si Aubree, iyak lang sya ng iyak na tila ba ngayon nya lang pinakawalan yung damdamin na sobrang tagal nya nang kinikimkim."Yes.." Parang gumuho ang mundo ko sa sag

"Saan ka galing?" Pagbungad na tanong sakin ni Mom pagkauwi ko ng bahay. Umaga na ako nakauwi from the park. Hinihagis ko ang dala ko na jacket sa sofa na walang kareak reaksyon. "Tawag ako ng tawag sayo..." Dumaretso ako sa kusina para kumuha ng maiinom dahil sobrang nakakapagod ang magdrive. "Aubree kinakausap kita."Nagsalin ako ng malamig na tubig sa baso habang titig na titig si Mom sa mukha ko. She is clearly waiting for my response. "I just needed time to breath Mom."Napahawak sa ulo si Mom. "Sana man lang nag-abiso ka, nagtext o tumawag para hindi kami nag-alala sayo."This time i looked at Mom softly. "I'm sorry kung nag-alala kayo sakin. I couldn't sleep last night kaya nag-ikot ikot lang ako." Well atleast i didn't lie to her face.Mom shrugged her shoulders. "It's fine..." Medyo mabigat parin ang boses nya dahil narin siguro sa puyat. "As long as you are safe." Tahimik akong uminom ng malamig

"Oh my go..." Hindi na natapos ni Ate Alex ang sasabihin nya dahil sa pagkagulat pagkapasok nya sa loob ng kwarto ko. I couldn't even describe the look of her, i can't tell if she is upset or beyond that. "What happened to your room Cassandra Monteralba?" Now i know that my sister is serious by saying my full name. "Bakit.." Luminga linga sya sa paligid. "Nagkalat ang mga beer in can?"Ngunit hindi ako gumagalaw mula sa pagkakaupo at nanatiling nakatingin sa kawalan. Wala ako sa sarili, wala din akong maramdaman at tila namanhid ang buong pagkatao ko. I feel so drained dahil sa magdamag na paghihintay kay Aubree sa labas ng school namin noong College sa kalagitnaan ng napakalakas na ulan kahit na walang kasiguraduhan kung darating ba sya...But still, umaasa parin ako na magliliwanag ang isip ni Aubree for the last damn time at siputin ako. Ngunit lumipas ang isa, dalawa at hindi mabilang na oras na kahit anino nya ay hin

"Aubree.." Malumanay na pagtawag ni Arum sa pangalan ng dalaga. "Do you want to try this dish?" Ngunit hindi kumikibo si Aubree habang nakatingin sa malayo. "Aubree.." They are currently on a dinner date but Arum noticed that his fiance seems really quiet and hasn't said anything since they arrived at the restaurant. "Are you listening?"Slowly, Aubree shifted her undivided attention to Arum and stared hard at him deeply. She feels really guilty dahil naglilihim sya sa nobyo. In their one year relationship, Aubree still doesn't have a heart to tell him everything-as in everything. It's not that she is scared for people to know about her supposedly promising romance with Cassandra ngunit hanggat maari, hanggat kaya ay ayaw nyang masaktan si Arum after all what he did for her.Umayos si Aubree ng upo at pilit na ngumiti. "Mm, what is it again?""If you want to try this certain dish." Dahan dahan ibinaba ni Arum ang menu with

Ang gaang sa pakiramdam habang pinagmamasdan ko ang malawak na kalangitan na punong puno ng mga nagkikislapang bituin. Malamig din ang hangin na sobrang nakakapagparekax sakin, it gives me a sense of security and peace of mind na nakakatulong para makapag-isip ako ng diretso at makapagdesisyon ng maayos.Kaya i felt that this is the perfect place for me and Aubree to talk to. Well yeah, she is here with me right now. Next to me actually. Pero parang kahit ilang hakbang lang ang layo namin sa isa't isa ay nahihirapan parin akong abutin sya.But i can't never blame her or anyone but myself dahil aminin ko man o hindi ay may kasalanan din ako sa nangyari lalo na nang iwanan ko si Aubree sa ere dahil sa bugso ng damdamin. Ngunit magsisi man ako ngayon ay huli narin. It's too late para damayan sya, it's too late to win her back because... She is getting married with a guy and that perfectly breaks me apart.I couldn't hel

Since tapos na ang trabaho ko for today at wala naman akong ibang gagawin o pupuntahan. I decided na magrelax at unwind sa hindi kalayuang bar from my studio. Gusto ko lang uminom, maglasing para makalimrot sa mga nangyari ngayon araw. Actually hindi ko na mabilang kung nakailang baso na ako ng alak at kung ilang upos ng sigarilyo ang naidikdik ko sa ashtray because I was enjoying the night, feel the music from a live band and drown myself in alcohol.Iniiwasan ko ding sumagot ng mga tawag from my clients, endorser, Arum especially my mother dahil siguradong pipilitin nya akong umuwi ng maaga. She becomes more protective of me dahil sa mga pinagdaan ko these past few years at kung hindi dahil kay Mama ay baka matagal na ako sumuko sa laban ng buhay.Ngunit minsan ay gusto ko din mapag-isa para makapag-isip ng maayos, para tahimik kong maiiyak ang sakit at tahimik ko din buuin ang sarili ko..."Ingat po." Nakangiting paalal

Pilit kong nilalabanan ang namimigat kong mata habang nakatingin kay Rose na abala sa pagpapaliwanag ng mga dapat naming gagawin at dadalhin sa nakaschedule naming photoshoot para sa paglalaunch ng bagong clothing brand ng Versa.Well, napuyat lang naman ako sa pagsstalk kay Color Benitez sa lahat ng social media account nya pero wala rin naman akong napala o natuklasan na kahit anong bagay mula kanya because she keeps her status and other personal details very private."Averi."And please don't ask me why i did such stalking thing because i honestly did have any idea. I just wanted to know kung ano ba ang meron sa kanya at bakit paulit ulit kaming pinagtatagpo ng pagkakataon gaya sa Shoe store kanina. For all people naman bakit yung pamangkin nya pa ang nakadisgrasya sa pinakaaasam kong heels na iorder ko pa from Europe."Averi, are you with us?" Napaangat ang mata ko kay Rose na s

Sobrang naging successful ang naging Runway show ng Versa, hindi mapatid ang hiyawan ng mga tao para sa bawat modelo na rumarampa sa stage. Nakakapressure oo, pero sulit lahat ng dampi ng make up, pagbanat ng buhok at sakit ng paa dahil sa iba't ibang uri ng heels na sinusuot namin.Kaliwa at kanan ang naging interview ko sa local at international media. Marami akong natatanggap na mga papuri but there always will be a critics.But you know what really makes me happy? Iyon ay ang nakapanuod ng live sina Mama, Papa at Aubree ng first ever Runway show ko dito sa Pilipinas. Kitang kita ko sa mga mukha nila kung gaano sila napahanga at kaproud sakin. Agad nila akong sinalubong pagkalabas na pagkalabas ng dressing room."I'm really proud of you Iha!" Halos mapunit ang mukha ni Papa sa laki ng pagkakangiti nito. "Marami na akong napanuod at nakitang picture mo sa mga Runway show Averi Anak

Maaga akong gumising para pumunta sa Manila Peninsula kung saan naghihintay ang Manager ko na si Rose na kadarating lang kagabi from France. Ngayong araw ang meeting ko with the Head of Marketing ng Versa. Sikat na sikat ang clothing line na ito sa Europe at ngayon dito sa Asia.Maraming famous at aspiring models ang gustong maging mukha ng Versa pero masyadong mataas ang standard nila kaya iilan ilan palang ang pumapasa but in my case, sila mismo ang kumontak kay Rose at nagpapapictorial sakin. Audition sa term ng mga artista."Bakit parang matamlay ka?" Bungad ng hairstylist at makeup kong pinay na si Sara. "Masama ba pakiramdam mo?"Nagkatinginan kami sa salamin. Medyo may edad na si Sara at ilang taon narin kaming magkatrabaho. Sya iyong itinuturing ko na pinakamalapit kong kaibigan. "Halata ba?" Naconcious tuloy ako sa mukha ko kahit na sobrang ayos ng pagkakamake up para maitago ang eyebags

Ito ang talaga ang matatawag mo na bakasyon, white sand, blue water, coconut trees, shirtless guys and of course pretty ladies. Deserve na deserve ko ang engradeng bakasyon na ito dahil ilang taon din na puro trabaho ang inatupag ko bilang modelo sa France at iba't ibang bahagi ng Europe, America at Asia. Masasabi ko na narating ko na ang pinakamataas na antas ng trabaho ko kaya hindi na ako tinatantanan ng paparazzi pero mas mautak at matalino ako sakanila dahil hindi nila natunugan na umuwi ako ng Pilipinas. "Your lemon water," inabot sakin ng nakakabata kong kapatid na si Aubree ang baso. "Mom called," naupo sya sa tabi ko sa buhanginan. "Pinauuwi nya na tayo at she wanted to see you," Naupo ako ng maayos at kinuha ang baso mula sa kanya. "Don't worry I will call Mom later. Gusto ko lang munang mag unwind, relax at ayaw ko munang mastress," walang emosyon ko na sagot. Natahimik lang si Aubree. T

Kahit madilim ang kapaligiran ay naaaninagan parin ni Grace kung sino ang taong nakatayo sa kanyang harapan. She does not really know if it is only her mind playing tricks on her kaya nakikita nya ngayon si Sam."Sam.." Hindi makapaniwalang tanong ni Grace habang walang tigil sa pagluha. "Are you real?"The moon lights illuminated Samantha's beautiful face as she stared hard at the woman who owns her heart. Gusto umiyak ni Sam dahil sa wakas nakabalik na sya sa kanyang pamilya at kay Grace. "Yes, i am real..."Bumagsak na parang malakas na ulan ang luha ni Grace pagkarinig sa boses ni Sam. It only proves that she wasn't dreaming or hallucinating because Sam is alive. "Then why?"Agad namang naintindihan ni Sam ang gustong ipahiwatig ni Grace sa tanong nito. "I know.." Mabagal na naglakad si Sam palapit sa kinatatayuan ni Grace. "Forgive me love if It took awhile bago ako nakabalik."

GraceFairy tales only exist in movies, books, and dreams, all the happy thoughts and the smile on my face vanished when Sam was being held by Paulo with a gun to her head. My heart was bleeding because we could not do anything to help save the love of my life."Sam!!" Pagtangis ko kasabay ng pagbigay ng aking tuhod dahil sa panghihina ng katawan ko. "No..." I was too heartbroken and miserable to utter any words. "Sam.."I felt a broken soul nang makita ko na malaglag ang kotse ni Paolo sa dagat kasama si Sam. It makes my heart and Sam's parents wretched in worries and great sorrow.This... This can't be happening. Siguro nananaginip lang ako kasi ang saya saya namin ni Sam tapos sa isang kisap mata lang biglang nagkaganito? Sa totoo lang, napakarami kong tanong pero ni isa sakanila walang kasagutan."Grace Iha." Umiiyak na bulong ni Tita Oliva at niyakap nya ako ng

ColorThese past few days has been really difficult for me, pakiramdam ko mababaliw ako kakaisip sa mga nangyari sa party. Akala ko perfect ang lahat at mag eending like a fairytale. I was flying in the cloud until something happened. Hindi ko inexpect na mahuhulog ako sa maitim na balak ni Iris dahil ang buong akala ko sincere sya sa paghingi ng tawad at pangalawang pagkakataon. May mga tao nga siguro na kahit ilang chances pa ang ibigay mo ay tatraydurin ka parin ng paulit ulit dahil sa pagiging makasarili.But my main concern right now is my relationship with Averi dahil nong gabi na umalis sya sa party ay ang huling beses na nakita ko sya. At kahit anong tawag ko, kahit anong text ko sa kanya ni isang sagot wala akong nakukuha. I can't even the explain how painful this to me because I know to myself that I didn't do anything wrong aside from forgiving Iris. Hindi lang naman si Averi ang nasaktan, ako rin. Mas nasaktan ak

AveriSobrang kabado ako tonight dahil sa wakas ay makikilala ko na ang mga kapatid ni Color. Wala kasi akong ideya kung ano bang klaseng ugali meron ang mga ito at kung paano ko sila pakikitunguhan. Hindi rin naman nagkukwento si Color sakin about them kaya para akong nagsosolve ng puzzle o mathematics ng walang formula.And of course, pinaghandaan ko ang party not only physically but more on mentally. I even talked to my parents for some advise para naman hindi ako masyadong kainin ng kaba. They just told me to relax and be who I really am. Which is ginawa ko naman kaya hindi ako nabigo na makuha ang loob at maging close agad kina ate Cerine at Almond after few minutes of talking.With Mr. Benitez naman, gosh that old man is so witty and gullible. Sa kanya nga talaga nagmana ni Color. Walang kaduda duda. At simula ng dumating ako dito sa party ay walang humpay ako sa kakauusap sa kung kani kanino at picture dito

ColorHindi ako mapakali habang naghihintay dito sa labas ng bahaykung saan gaganapin yung family reunion namin. Marami ng tao lalo na imbitado rin ang mga relatives, friends and important business partners ni Papa para hindi naman nila masabi na binabalewala namin sila sa mga ganitong okasyon.Nagumpisa narin ang party, nagkakasikayahan narin ang mga bisita pero until now wala parin si Averi. I asked her kung gusto nya bang sunduin ko sya but she doesn't want me to dahil gusto nya magkaroon ng dramatic entrance. Gusto nya daw akong isuprise which is makes me feel really excited.Agh. That woman loves to tease me.Excited pa naman akong makita sya with the dress I bought for her yesterday from a boutique. Alam ko na babagay kay Averi yung pinili ko kaya hindi na ako nagdalawang isip na bilhin ito at ipadala sa kanya kahit na pinagsabihan nya akong wag ng magabala.But

AveriLately I have been very busy with my commitments kaya hindi rin kami masyado nagkikita at naguusap ni Color but that woman always makes sure na papadalahan nya ako ng flowers, chocolates and food kahit nasaan man ako. Hindi lang puso ko yung gusto nyang patabain pati narin yung katawan ko pero lagi nya nalang sinasabi sakin na gaining weight while in a relationship is actually good, it means na masaya kami.Minsan nagtataka narin ako kung paano nya nalalaman yung set ng locations namin kahit hindi ko naman sinasabi sa kanya. Pakiramdam ko tuloy may CCTV sya sa mga lugar na pinupuntahan ko o di kaya may nakakabit na GPS sa katawan ko. Creepy.But you know what, I really wouldn't mind. Ngayon pa ba ako aarte at magpapabebe kung todo effort na si Kulay sakin? Syempre ieenjoy ko na to. Pawis, dugo at laman ang puhunan ko kay Color."Please look at the camera." Utos sakin ng photographer ha

ColorLove is like a gamble. You only have two choices. Susugal o maduduwag. At sa mga katulad kong kagagaling lang sa hindi magandang karanasan, na nagmahal pero hindi nasuklian ay hindi ko parin maiwasan mangamba.Medyo matagal ko narin pinigilan yung sarili ko na magmahal muli, sobra ata akong natrauma. Alam nyo yung minsan ka nalang nga magseryoso, nalubak ka pa. Kaya these past few years wala akong ginawa kundi magloko. For me girls are just for fun and only good for one night stand. Yes I admit hindi ganon kaganda ang imagine ko pagdating sa pakikipagdate dahil sa mga kalokohan ko in the past but I don't care about what other people going to say or what they are go to think.But everything has changed when Averi came into my life and slowly but surely breaks down my walls. At first, I was in great in denial because of fear but the more I get to know Averi is the more I find myself helplessly in love wit

Averi"Excuse me love." Paalam sakin ni Color ng biglang tumunog ang cellphone nya bago maglakad papunta sa bintana. "Hello."Na sya namang labas ni Iris na umuusok ang tenga, ilong dahil sa galit. But I want to talk to her dahil pakiramdam ko I have to say more para maintindihan nya kung ano ba yung mali at syempre gusto ko rin malaman kung bakit galit sya sakin samantalang wala naman akong ginagawa sa kanya."Iris wait.." Tawag ko sa kanya pero hindi sya humihinto sa paglalakad. Pinagtitinginan rin kami ng mga tao dito sa third floor. Nakikiisyosa kung anong nangyayari samin. "Pwede ba tayong magusap."But this girl is pretending that she didn't hear me until I grabbed her arm and harshly spun her around. She left me no choice. Kaya kailangang umabot pa kami sa ganito. Hindi ako brutal na tao at kung kayang daanin sa maayos na usapan gagawin ko pero iba si Iris, dapat nginungudngod sya sa