Napakamot ang matandang lalaki sa ulo nya at nag-iisip ng tamang salita na isasagot sakin. I'm curretly here in PAO, offering my service for free every friday dahil gusto ko maggive back sa mga taong pinagkaitan ng hustisya o ginawa ng mali ng mga alagad ng batas.
"Sa totoo lang po Ms. Samonte." Umpisa ng matandang lalaki at tumitig sakin. "Marami po akong pautang sa lugar namin, may pagkakataon na napapa-away ako dahil hindi sila nagbabayad sakin at umaabot pa sa baranggayan."
Inalis ko ang aking suot na salamin sa mata at sinuri ng mabuti ang tao na kaharap ko. Binabasa kong mabuti kung nagsasabi ba sya ng totoo sakin o hindi. "So, you are saying na may
"Aray..." Daing ni Isabel habang nililinis ko ng bulak na may alcohol ang sugat nya sa kilay. "Dahan dahananin mo naman Laura."Pero hindi ako nakikinig dahil naiisip ko parin yung nangyaring aksidente, oo aksidente dahil nawalan ng preno yung kotse na muntik ng makasagasa samin. At least, not intentional."Sa bala hindi ka takot pero sa alcohol umaaray ka." Pinagsamang inis at pag-alala na sabi ko kay Isabel.Biglang hinawakan ni Isabel ang kamay ko para pigilan ako sa pagdutdot sa sugat nya sa kilay. "Stop.""Bakit ba kasi ayaw mong magpadala sa hospital?" Kwestyon ko sa kanya. "Pag yan nainspection kargo de konsensya ko pa yan."Binitawan nya ang kamay ko at binuksan ang first aid kit para kumuha ng band aid. "Malayo sa bituka to Laura."Napaikot mata ko. "Malayo sa bituka, malapit sa utak." Biglang napatawa si Isabel at umiling iling. "What's funny?""Oh nothing.""Ano nga?" I
Kahit nandito ako sa bulacan para sana magbakasyon ay trabaho parin ang inaatupag ko samatalang si Isabel at Ishi ay abala sa paglalaro sa labas ng bahay. Isabel was trying to teach Ishi how to play basketball at syempre paano ko makakalimutan na pati pambababae ay gusto nya ring ituro sa anak ko."Sino ba yang magandang dalaga na yan Laura?" Tanong ni Aling Minda sakin."Body Guard ko po." Sagot ko na hindi inaalis ang mata sa laptop dahil ang dami kong nirereview na case."Body guard?" Nabigla na tanong ni Aling Minda. "Parang hindi naman ah."Ganyan din ang first impression ko kay Isabel. Parang hindi makabasag pinggan dahil babaeng babae sya kumilos pero ng mawitness ko mismo kung paano sya lumaban at humawak ng baril. Damn, iba sya."Wag po kayo magpapadala sa itsura nya." Nakangiti kong sabi kay Aling Minda. "Oo nga pla, kamusta n
Maaga akong nagising dahil sa malulutong na tawanan na nagmumula sa labas ng bahay. Kahit ayaw ko pa mang bumangon ay napilitan na ako para tignan kung ano ang nangyayari. Kahit antok na antok ay binuksan ko ang bintana at pilit tinatanaw ang mga tao sa labas. Sina Aling Minda at Isabel tinuturuan magbike si Ishi.Isinandal ko ang aking ulo sa gilid ng bintana habang pinagmamasdan ang anak ko magpaandar ng bike. I know he is eager to learn how to ride a bike pero hindi ko sya maturuan dahil lagi akong busy sa trabaho. Yes, i know marami akong pagkukulang sa kanya but im doing my best para makabawi."Gising ka na pala Laura!" Masiglang bati sakin ni Aling Minda. "Marunong ng magbike si Ishi."Ngumiti ako ng tumingin sakin si Ishi. "Nakailang semplang ba sya?" Biro ko. "Baka puro sugat na ang tuhod ng anak ko ha.""No mom!" Sagot sakin ni Ishi na may kasama pang-iling. "Wala akong sugat pero nakadalawang semplang palang ako."
Umulan ng magdamag kaya wala kaming nagawa ni Isabel kundi ang manatili sa loob ng kubo at maghintay mag umaga na parehong bra at panty lang suot. Of course, hindi ko ito binibigyan ng kahit anong malisya dahil alam ko na she was only providing comfort and security to me especially mataas ang lagnat ko at nanginig sa ginaw.I won't even lie that i felt really safe kapag kasama ko si Isabel. Siguro dahil alam ko na hindi nya ako pababayaan at kayang kaya nya akong ipaglaban sa kahit sino pa man. For me kasi, she is a hero.Well you know not all heroes wear cape, minsan sila yung may simpleng taong nagpapasaya satin sa mga simple ding paraan. Gaya nalang ng taong nagpapasaya sayo kapag nalulungkot ka, o hindi kaya naman yung hindi mo kakilala pero dahil walang tissue sa restroom ay aabutan ka nya, pwede ring delivery ng pagkain na inorder mo dahil tamad kang magluto. Pero si Isabel para syang kabuti na biglang susulpo
"Umalis ka na." Utos ko kay Isabel habang inaayos ang sarili ko. Hindi ko alam kung ano bang nagyari at bigla akong nagblack out at kamuntikan ng mangyari ang hindi dapat mangyari. "Makikita ka ni Ishi.""E ano naman?" Tanong ni Isabel na parang baliwala lang sa kanya ang lahat. "Wala naman tayong ginagawang masa—"Natigilan si Isabel ng bigla ko syang batuhin ng unan sa mukha para matigil lang sya sa pagsasalita. How dare she to say that on my face na wala kaming ginagawang masama? So baliwala lang sa kanya ang lahat? Ganon?Tumayo ako at naglakad papunta sa pintuan but i stopped bago buksan ito. "Umalis ka na pagkalabas ko Isabel." Paalala ko sa kanya. "Maaga tayong aalis bukas dahil may trabaho ako." After that lumabas na ako at sinalubong ni Ishi. "Akala ko tulog ka na?"Umiling iling si Ishi at sumisilip sa loob ng kwarto ko bago itong tuluyang isara. "Sino kausap mo Mommy?"
"Bela!" Sigaw ko sa pangalan ni Isabel habang tumatakbo akong pumunta sa kanya at halos mabuwal sya ng mahigpit ko syang yakapin just few minutes after ng barilan. "Oh gosh, are you okay?"She gently stroking my back in a very soothing way. "Oo, okay lang ako." May ngiti sa boses nya na nagpakalma sakin. Pero ayaw ko paring bumitaw sa hindi malamang dahilan. Siguro dahil natakot lang talaga ako. "Kayo ba okay lang?" This time bumitaw ako kay Isabel. "Nasaktan ka ba?"My chest clenched the way she looked at me. I took few step back from her bago sumagot. "We are good. Hindi naman kami nasaktan." Bigla kong hinawakan ang kamay ni Ishi. Ayaw kong mawala sya sa tabi ko just in case na may hindi inaasahang mangyari. Muntik lang naman syang mawala sakin dahil sa masasamang tao na yon but thanks God at kasama namin si Isabel. "I honestly don't know kung paano kita pasasalamatan sa pagligtas mo kay Ishi."Ngumiti si Isabel. "I told you Laura, I w
"Here is your ice cream." Salita ni Isabel ng bumalik sya mula sa tindahan para bumili ng ice cream. Ito lang kasi ang natatangging paraan nya para kahit paano maibsan ang lungkot na nadarama ni Laura sa pag alis ng kanyang pamilya."Thanks." Sagot ni Laura at kinuha ang ice cream. "Paborito mo ba ang ice cream?"Naupo si Isabel sa tabi ni Laura. "Not really." Tumingin sya sa malayo. "But this is the only way para kahit paano ay maging masaya tayo."Sumulyap ang abogada sa kanyang katabi. "Ano namang koneksyon ng ice cream sa pagiging masaya?""Well my sister used to give me ice cream when i was sad." May ngiti sa boses ni Isabel habang inaalala ang kanyang nakakatandang kapatid. "Sabi nya na it helps our mind to relax and think straight same thing with chocolate.""Oh now it make sense." Sumubo si Laura ng ice cream bago ulit magsalita. Sa ngayon kasi si Isabel nalang ang meron sya pati si Ashley. "So ganito ang ginag
Sobrang laki ng pagtataka ko ng magpadala sakin ang NBI ng dalawang body guard para pasamantalang pamalit kay Isabel. Pilitin ko mang tanungin ang mga ito kung ano ang nangyari kay Isabel ay wala silang maibigay na kahit anong sagot.Para akong nauupos na kandila dahil hindi ko parin nakakausap si Isabel for almost twp days now. I even tried calling her pero out of reach ang cellphone nya, pumunta narin ako sa NBI pero wala kahit na anino nya.Wala akong ideya kung ano ang nangyaring sa pagsugod nila kay Red Sparrow but im praying so hard that she is okay. Sya nalang ang meron ako ngayon and it will hurt me kung mawawala rin si Isabel sa buhay ko. Yes i know na lately lang kami nagkakilala but i could not deny the fact that i have a strong attraction towards her.Nagmamadali akong humakbang, more like tumatakbo sa hallway ng hospital kasama si Ashley. I have connection too kaya nakasagap ako ng balita kung nasan si Isabel. So
Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je
Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit
Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha
"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo
Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"
Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen
Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari."Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?""Nagkahiwalay kami."
Excited kaming lumabas ni Isabel mula sa kwarto ko para puntahan sina Jean at Ashley pero bigla akong napahinto ng makita ko si Ishi na tumatakbo papunta sakin. Diyos ko, nananaginip ba ako? Naghahaluccinate dahil sa sobrang pagkamiss sa anak ko at sa aking pamilya?But I know I wasn't dreaming when my mother and father also came into my view, smiling at me. Nanlambot ang tuhod ko sabay yakap kay Ishi. Hindi ko mapigilang mapaiyak ng sobra sobra dahil sa saya."Mom.." Umiiyak na tawag ni Ishi sa pangalan ko. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap sakin. Parang ayaw nya na akong pakawalan at muli kaming maghiwalay. "Sobrang namiss kita."Hinawakan ko ang mukha ni Ishi at hinalik halikan ang kanyang pisngi, ilong at noo. "You have no idea kung gaano kita, kayo namiss anak." Niyakap ko ulit si Ishi. "Sobrang saya ko na nandito kayo ngayon.""Ayaw ko po na magkahiwalay tayo ulit." Pakiusap ni Ishi na may kasamang pagsinok.I squ
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe