Para akong nauupos na kandila dahil hindi ko parin nakakausap si Isabel for almost twp days now. I even tried calling her pero out of reach ang cellphone nya, pumunta narin ako sa NBI pero wala kahit na anino nya.
Wala akong ideya kung ano ang nangyaring sa pagsugod nila kay Red Sparrow but im praying so hard that she is okay. Sya nalang ang meron ako ngayon and it will hurt me kung mawawala rin si Isabel sa buhay ko. Yes i know na lately lang kami nagkakilala but i could not deny the fact that i have a strong attraction towards her.
Nagmamadali akong humakbang, more like tumatakbo sa hallway ng hospital kasama si Ashley. I have connection too kaya nakasagap ako ng balita kung nasan si Isabel. So
Nagising si Laura ng alanganing oras dahil sa pagkauhaw kaya pumunta sya ng kusina para kumuha ng maiinom. Ilang araw ng nanatili si Laura sa condo unit ni Isabel pero hindi parin nyang maiwasang mamahay pero alam nya na para sa seguridad nya ang lahat ng ito. Kaya hanggat maari ay trabaho at bahay lang pupuntahan ni Laura to avoid more conflict.Pabalik na sana si Laura sa kwarto ng mapansin nyang na nakaawang ang pintuan ni Isabel. At dahil gusto nyang makasigurado na okay lang ang body guard ay walang ingay syang sumilip. Isabel is not in her bedroom. It's late at night and Laura didn't know kung saan posibleng pumunta ito. Pumasok ang abogada sa loob ng kwarto ng walang paalam. This is actually the first time na makikita nya kung ano ang itsura ng kwarto ni Isabel. Typical room of a woman, light pink ang paint ng pader even the pillow case and bed cover. Laura just smiled that Isabel is such a girly.Laura saw Isabel's phone in t
Inayos ni Isabel ang suot nyang dress, push ng bra sa kaliwa, push ng bra sa kanan just to make sure na pantay ang kanyang dibdib bago lumabas ng sasakyan at magpunta sa club na pagmamay-ari ng kanang kamay ni Red Sparrow. Naghihintay nalang sila ng go signal mula sa mga secret agents na kasalakuyang nakikihalubilo sa club.Tahimik lang nagmamashid si Laura, nakikiramdam sa bawat galaw ni Isabel. Hindi sya mapakali dahil sa takot, ngayon lang sya nakaexperience ng ganito, usually kasi ay nasa court room sya at hindi sa actual na misyon na sa tv at pelikula nya lang napapanuod. Hindi rin maiwasan ni Laura na mag-alala para kay Isabel na hindi nya man lang kinakikitaan ng takot.Binuksan ni Isabel ang pintuan ng kotse pero agad ding napatigil ng hawakan ni Laura ang kanyang kamay. "Teka Isabel.." Napatingin si Isabel sa abogada na nakaupo sa passenger seat. Kahit hindi nya tanungin si Laura ay alam ni Isabel na lubos ang pag-aalala nit
Pumunta si Isabel sa headquarters para kuhain ang mga importanteng papeles about Red Sparrow. Gusto nyang pag-aralan at pagtagpitagpiin ang mga nangyari nitong nakaraang linggo. She just couldn't wait anymore, kung ayaw magpakita ni Red Sparrow ay sya na mismo ang maghahanap sa mortal nyang kalaban.Habang tumatagal ay lalong gumugulo ang lahat kaya hanggat maari ay gusto na ni Isabel na matapos ang lahat para wala ng madamay na mga inosenteng tao.Puro pagbati ang natatanggap ni Isabel mula sa mga kapwa nya agent habang naglalakad papunta sa opisina ng General. Kahit na nahuli si Craig Chua ay hindi parin masaya ang dalaga dahil wala parin itong nabibigay na kahit anong impormasyon tungkol kay Red Sparrow.Kumatok sya sa pintuan ng General bago pumasok and to her surprise, Mark is there. Agad na nagtama ang kanilang paningin. Mark suddenly felt uneasy."General." Pagbati ni Isabel sa matandang lalak
The thought of meeting Isabel's parents kind of making me nervous. Hindi naman kami maggirlfriend or what pero pakiramdam ko may hindi magandang mangyayari. I always have this gut feeling and i hate it when im right. That's why im silently praying na kung ano man ang bumabagabag sakin sa mga oras na ito ay sana maglaho nalang na parang bula.Isabel assured me na mabait ang parents nya at makakasundo ko. Gosh. I felt like pumapanik ng ligaw pero girls edition. I shook my head trying to get rid of this weird feeling.Dumaan muna kami ni Isabel sa isang flower shop. Iba talaga ang bango na nanggagaling sa mga fresh flowers. Nag-ikot ikot ako sa shop habang abala si Isabel sa pagpili ng flowers."Good evening." Bati ng staff ng flower shop sakin with a smile on her face. "May napili ka na ba?""Ohh not me." Magalang ko na sagot habang pareho kaming nakatingin sa mga nagkalat na iba't ibang kulay ng roses
The thought of meeting Isabel's parents kind of making me nervous. Hindi naman kami maggirlfriend or what pero pakiramdam ko may hindi magandang mangyayari. I always have this gut feeling and i hate it when im right. That's why im silently praying na kung ano man ang bumabagabag sakin sa mga oras na ito ay sana maglaho nalang na parang bula.Isabel assured me na mabait ang parents nya at makakasundo ko. Gosh. I felt like pumapanik ng ligaw pero girls edition. I shook my head trying to get rid of this weird feeling.Dumaan muna kami ni Isabel sa isang flower shop. Iba talaga ang bango na nanggagaling sa mga fresh flowers. Nag-ikot ikot ako sa shop habang abala si Isabel sa pagpili ng flowers."Good evening." Bati ng staff ng flower shop sakin with a smile on her face. "May napili ka na ba?""Ohh not me." Magalang ko na sagot habang pareho kaming nakatingin sa mga nagkalat na iba't ibang kulay ng roses
I woke up early in the morning. Well, hindi naman talaga ako nakatulog ng maayos dahil sa kakaisip sa sitwasyon ko ngayon regarding Jean. Until now kasi hindi parin ako makapaniwala na she cheated on me with Grace. All i thought break na talaga sila and Jean totally forgotten her ex-girlfriend na best friend ko pa.Grace and I were best friend since High School. Marami kaming napagdaanan na dalawa. I was there when her parents died. She was there when my sister died pero lahat ng yon nasira dahil parehas kaming nainlove sa iisang tao.And since i moved sa ibang lugar ay hindi narin kami nakapag-usap ni Grace. Nalaman ko nalang na sya ang napangasawa ni Samantha Imperial na pinagtatrabahuhan ko as a company lawyer but we never had a chance magkausap.Hindi ko namalayan na nakagawa pala ako ng pagkakamali, na nakasakit ako ng hindi ko alam. Worst is, best friend ko pa. Naiwasan sana to
Chapter 25 will set on private, mas okay na nagiingat kaysa mawarningan ng watty.Magpapananghalian na ng matapos kami ni Isabel maglibot sa napakalaki nilang lupain. Sobrang hitik sa bunga ang iba't ibang uri ng mga puno, may mga nagkalat na kambing, kalabaw, at kabayo na malayang naglalakad sa farm. Mababait din ang mga tao kaya naenjoy ko talaga ang araw na to especially Isabel by my side kahit na naiinis ako kay Jean.Ang lakas naman ng loob nya para sabihin na mahal ko parin sya. Saan nya kaya nakuha ang ideya na yon? Dahil kahit pagbaliktarin pa ang mundo, maging puti man ang uwak ay wala na talaga akong nararamdaman ni katiting for Jean.Yes I'm mad with her dahil sa ginawa nyang panloloko sakin pero sa totoo lang nakakapagod din magalit. Lalo ngayong nalaman ko kung ano ang nangyari sa kanya sa US. Hindi biro ang depression, marami na itong napatay na tao. Mga taong
Madilim pa ng umalis kami paluwas ng Maynila para hindi abutan ng rush hours. Hindi narin kami kumain ng breakfast at bumili nalang sa drive thru ng isang sikat na fast food chain. Habang nakaupo sa backseat ay hindi ko mapigilang makaramdam ng antok at pagkabagot pero yung isip ko naglalaro parin about what had happened last night between Isabel and I.I won't lie that it upset me lalo na kay Mark. Ang haba haba ng araw na pwede syang tumawag at tinaon pa nya talaga don sa pinakaimportanteng oras. Naisip ko tuloy kung alam ba ni Mark yung ginagawa namin at si kontra sya."Are you okay Laura?" Tanong ni Isabel sakin mula sa passenger seat. Si Jean ang driver ngayong araw. "Bakit nakasambakol yang mukha mo?""Mm yes okay lang ako." Matipid kong sagot pero hindi ko sya tinitignan."Are you sure?" Pangungulit ni Isabel."Maybe she is hungr
Sa bawat segundo na lumilipas habang pinagmamasdan ko si Isabel ay unti unti syang naglalaho sa aking paningin na parang usok at nagiging si Jean. My heart hurts because i thought it was really Isabel, i thought she came back for me and Liah. But no, she was purely my imagination that made my world stop for awhile because sometimes we only see what we want to see until reality hit us.Though tanggap ko na wala na talaga si Isabel but i can't deny na meron parin kahit maliit na pursyento sa puso at isip ko na umaasa na buhay pa sya. But whatever it is, kailangan paring magpatuloy ng buhay ko para sa dalawa kong anak.Siguro nga napadaan lang sya para makita si Liah kahit saglit before she finally headed to the place kung saan sya nakaassign for a mission."Is this yours?" Nakangiti na tanong ni Jean kay Liah.Ngumiti si Liah kay Jean. "Yes. It's mine.""Then you can have this." Kinuha ni Je
Hindi ko alam kung anong humihila sa akin na sumaglit sa condo unit ni Isabel bago ako tuluyang umalis at manirahan pasamantala sa Amerika. Wala namang nagbago sa lugar, tahimik parin pero yung puso at isip ko parehong umiiyak, nagluluksa. It hurts, it hurts so much to see every details and corner of the condo because it reminds me everything about Isabel.Dahan dahan akong naupo sa couch, dinama ng palad ko ang init nito habang inaalala ang mga nangyari sa pagitan namin ni Isabel. I felt my tears streaming down my face no matter how much I tried to stop them.Napailing ako before i buried my face in my hands. I silently pray na sana panaginip lang ang lahat, na binabangungot lang ako na kapag nagising ay sasalabungin ako ng ngiti at halik ni Isabel. But sadly, everything is real. Kung nakakamatay lang siguro ang pagkabroken hearted baka pinaglalamayan na ako. Pero siguro nga, mas okay yun. Kasi makakasama at maririnig ko na ulit
Hindi ko alam kung anong nangyari, kung gaano ako katagal nawalan ng malay pero nang magising ako ay napapalibutan ako ng puti. Lahat puti, puti na pintura ng pader, puti na kisame, puti na kurtina sa bintana, puti na bed sheets, puti na unan at puting patient gown. I'm sure namam na hindi ako patay dahil naaamoy ko ang gamot, kaya sigurado akong nasa hospital lang ako.Mag-isa lang ako sa kwarto pero bukas ang TV. Siguro lumabas lang saglit ang nagbabantay sakin. Kaya I just close my eyes and my hand went to my stomach, nakapa ko ang gasa na nakatakip sa kumikirot kong sugat-bigla akong napadilat ng maalala ko si Isabel at ang lahat ng nangyari."Oh gosh." I whispered to myself. "Si Isabel-"I started to panic but then I saw Isabel sleeping next to me with a cute snore. I checked her body pero wala syang sugat, ni hindi sya mukhang galing sa isang matinding labanan pero gayunpaman masaya ako dahil kasama ko sya. Tha
"Bakit Ashley.." Bunong paghihinagpis na tanong ni Laura sa taong itinuring nyang matalik na kaibigan at kapatid. Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip nya na si Ashley ang taong magtatraydor sa kanya pagkatapos ng pinagsamahan nilang dalawa. "Ano to?" Pero tila walang nararamdaman si Ashley na kahit anong emosyon, para syang yelo na nababalot ng nyebe. "How could you do this to me, to us—"Ashley took a quick glance over at her best friend. "Laura.." Ngumiti si Ashley, the kind of smile that will scare someone to the bones. "Of course you didn't know—""Then you tell me!" Sigaw ni Laura na hindi mapagilan ang lalong pag-agos ng kanyang luha. "Para maintindihan ko kung bakit mo kami gustong patayin!"Red Sparrow dropped her mask on the floor as she took a deep. "Dahil makasarili ka!" She said between her clenched teeth.Napahinto si Laura at pinakatitigang maigi si Ashley. "Anong pinagsasabi mo
Hindi alam ni Laura kung gaano sya katagal nakatulog pagkatapos takpan ng panyo na may gamot ang kanyang ilong ng mga taong dumukot sakanya. Wala ideya ang abogada kung saan sya dinala ng mga ito at kahit pagod ang katawan dahil sa mga nangyari ay pinilit parin ni Laura gumising mula sa malalim na pagkakahimbing. Kumurap kurap ang mata nya para alisin ang panlalabo ng kanyang paningin at makaadjust sa kadiliman ng paligid.It was cold, it makes Laura shakes. Gustuhin man nyang tumayo pero hindi nya magawa dahil nakatali ang kamay at paa nya. Napaangat ang mata ni Laura ng biglang bumukas ang bokilya na nagbigay liwanag sa kalahatian ng kwarto na kanyang kinaroroonan.Bumungad sa kanya ang mukha ng isang lalaki na nakangisi sa kanya. "Napahaba ata ang tulog mo attorney."It took Laura to speak dahil sa pagkadry ng kanyang lalamunan. "Si-sino ka? Na-nasaan ako—"
Isabel"I'm sorry pero hindi ko po nailigtas si Laura." Emosyonal na paghingi ko ng tawad sa pamilya ni Laura especially to her mother.It took me all my strength to face and talk to them para ideliver yung hindi magandang balita about Laura's abduction. Ginawa ko naman ang lahat e pero hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Kung saan ako nagkamali kaya nabigo akong protektahan si Laura.Instead of answering me, Mr and Mrs. Samonte just cried and hugged each other. I was expecting them to lash out at me, even curse me dahil isa akong malaking pagkabigo sa kanila. But to my pure surprise, Mrs. Samonte stood and gave me a comforting hug that I needed the most."It is not your fault okay." Bulong sa akin ng matandang babae as if she reads what's on my mind right now. "Walang may gusto nito Isabel."I just squeezed her so tight. "I'm still sorry." Nilunok ko ang sakit at disappointmen
Kanina pa panay ikot at hanap ni Isabel kay Ashley sa loob ng club ngunit hindi nya parin ito makita at hindi sinasadyang nagkahiwalay sila ni Laura dahil sa lalong pagdagsa ng tao. Kaya nagmamadali syang bumalik sa table nila at nagbakasakali na nandoon na ang abogada.Ayaw na ayaw ni Isabel na nawawala si Laura sa kanyang paningin lalo na kapag nasa public places sila. Sa totoo lang ayaw nya talagang pumayag na mag clubbing sila tonight pero dahil alam nyang gusto rin ni Laura lumabas ay wala na syang nagawa. Kaya sinikap nalang ni Isabel na gawing triple ang pagbabantay kahit na ano pa man ang mangyari."Jean!" Tawag ni Isabel sa nakakatanda nyang kapatid. Gumala gala ang paningin nya pero wala talaga si Laura at mag isa lang si Jean sa table nila. "Nasaan si Laura?"Kumunot ang noo ni Jean habang pinagmamasdan si Isabel. "Diba kasama mo?""Nagkahiwalay kami."
Excited kaming lumabas ni Isabel mula sa kwarto ko para puntahan sina Jean at Ashley pero bigla akong napahinto ng makita ko si Ishi na tumatakbo papunta sakin. Diyos ko, nananaginip ba ako? Naghahaluccinate dahil sa sobrang pagkamiss sa anak ko at sa aking pamilya?But I know I wasn't dreaming when my mother and father also came into my view, smiling at me. Nanlambot ang tuhod ko sabay yakap kay Ishi. Hindi ko mapigilang mapaiyak ng sobra sobra dahil sa saya."Mom.." Umiiyak na tawag ni Ishi sa pangalan ko. Sobrang higpit ng kanyang pagkakayakap sakin. Parang ayaw nya na akong pakawalan at muli kaming maghiwalay. "Sobrang namiss kita."Hinawakan ko ang mukha ni Ishi at hinalik halikan ang kanyang pisngi, ilong at noo. "You have no idea kung gaano kita, kayo namiss anak." Niyakap ko ulit si Ishi. "Sobrang saya ko na nandito kayo ngayon.""Ayaw ko po na magkahiwalay tayo ulit." Pakiusap ni Ishi na may kasamang pagsinok.I squ
Kanina pa ako hindi mapakali sa kinauupuan ko habang naghihintay dito sa coffee shop na madalas kong pinupuntahan since College. Malaki ang pinagbago ng lugar pero yung kape at ang paborito kong pianono ganon parin ang lasa, sobrang sarap.Pero syempre hindi naman ako nagpunta dito na mag-isa. Isabel is with me pero pinili nyang bigyan ako ng privacy kaya naghintay nalang sya sa labas. Actually, I can't explain what I'm feeling right now. I'm excited dahil hindi ko kailanman inisip na tatawag sya sakin after all this time at kaba sapagkat hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.The sight of Isabel sitting in the car makes my heart swelled but the guilt is eating me alive. I'm so fuck up para magpadala sa kung ano man and completely stupid para gantihan ng halik si Jean. Gusto ko mang pagsisihan ang lahat pero nangyari na, nagawa ko na. I will just make sure na hindi ulit ito mangyayari, beside Jean already accepted her defe