"Zoe, sinabi mo na inagaw ko si Cole sa'yo. Nakita mo ba akong kasama siya?" tumayo si Avery sa gilid ng sasakyan at tinanong si Zoe, "Tawagan mo si Cole ngayon! Tanungin natin siya!""Hindi! Kapag nalaman niyang pumunta ako para hanapin ka, makikipaghiwalay siya sa akin!" nasasaktang sabi ni Zoe, "Nakita ko ang litrato niyong dalawa sa nightclub! Inamin na niya, pero ikaw ang lakas ng loob mong itanggi 'to!""Night club? Hindi pa ako nakakapunta sa ganyang lugar! Baka nagsisinungaling siya, o napagkamalan niya ako sa ibang tao!" bigkas ni Avery, "Merong babaeng kamukha ko at Nora ang pangalan niya. I-check mong mabuti at tingnan kung yung babaeng nasa litrato ay si Nora!""Pero sabi ni Cole ikaw 'yon!" hindi pinaniwalaan ni Zoe ang mga salita ni Avery, tsaka, may sama ng loob sila sa isa't isa matagal na. "Kung ganoon, pwede namang ipagpatuloy mo ang pagkamuhi mo sa akin!" kalmadong sagot ni Avery, "Huwag ka nang pumunta para hanapin ako ulit para sa walang kwenta niyong problema
Masaya pa ring nakikipag usap si Avery kay Tammy. Hindi niya napansin na naglalakad papunta sa kanya si Elliot. "Avery, kinakabahan ka ba? Malapit ka nang manganak." Hinalo ni Tammy ang straw sa isang baso ng juice sa kanyang kamay. "Hindi ako kinakabahan, pero gusto ko na talagang lumabas 'to. Lumalaki na yung tiyan ko, nakakapagod din 'to." Kumain ng ilang panghimagas si Avery. Tanong niya, "Ikaw?""Sa susunod na taon pa ang sagot na binigay ko sa mga manugang ko. Dadalhin ko 'to hanggang sa susunod na taon. Hindi pa ako nagiging masaya!""Ang pagkakaroon ng anak ay hindi ka pipigilang maging masaya.""Sigurado akong nakaka apekto rin sa'yo 'to kahit papaano. Gusto ko pa rin ng mga bata. Kapag nagkaroon na ako ng sarili, hindi na ako magiging mahigpit masyado para disiplinahin sila.""Pwede mong ilibot ang mga anak mo at makipaglaro sa kanila! Nagiging interesado ang mga bagay bagay kapag nagkaroon ng anak. Hindi mo na kailangang mag-alala masyado.""Hmm! Masyado mo naman ak
Pilit na inipit ni Avery ang bag niya sa mga kamay ni Elliot. "Elliot, gumalaw ang bata sa tiyan ko. Maririnig niya ang bawat salita na sasabihin mo sa kanya ngayon."Tulalang nakatingin si Elliot sa kanya na parang kinuryente siya. "Pwede ko bang hawakan ang tiyan mo?" Namamaos niyang tanong. "Hindi na 'to gumagalaw ngayon. Medyo maliit pa rin siya ngayon, at hindi masyadong gumagalaw."Ito ang pangalawang pagbubuntis niya. Kakaiba ito mula sa una niya. Sa unang pagkakataon, natatakot siyang malaman ito ni Elliot, kaya ang bawat reaksyon noong nagbubuntis siya, sikreto niyang kinimkim ito sa sarili niya. Mas nangingibabaw ang takot kaysa sa saya ng pagiging ina. Gayunpaman, sa oras ng pagbubuntis niya ngayon. Ang init ng kamay niya ay kumalat sa buong katawan ni Avery. Tumaas ang tensyon ng katawan niya. Baka nararamdaman ng bata na kinakabahan siya, kaya sinipa niya ang tiyan ni Avery!"Gumalaw ulit siya!" hindi na niyang mapigilang bumulalas. "Naramdaman ko!" naapektuha
Ang masamang babaeng 'yon! Ang lakas ng loob niyang dukutin ang mga mata ko!Biglang dumilim ang mundo ni Zoe. Nabulag siya! Hindi na siya makakalabas at makakapag trabaho. Ganap na nasira ang buhay niya!Bigo siya at gusto na lang mamatay. Gayunpaman, sa pagkakataong iyon, wala siyang makita na kahit ano! Kahit ang kamatayan ay naging alahas na!Ang problemang ito ay nakaabot kay Elliot sa gabing 'yon. Tinawagan siya ni Henry at masigasig na pinaliwanag sa kanya ang insidente. Kailangan niyang sabihin kay Elliot dahil may kinalaman dito si Avery. "Sobrang unstable ng sitwasyon ni Zoe. 'Nong natutulog siya, ayos pa naman siya pero nang nagising siya, nagsimula na siyang sumigaw. Lagi niyang sinasabi na si Avery ang dumukot sa mga mata niya..."Matatag na sabi ni Elliot. "Naaawa ako sa sitwasyon niya, pero hindi gagawa ng ganoong bagay si Avery.""Oo, sa tingin ko hindi rin gagawa ng ganoon si Avery, pero nag-aalala ako kay Zoe. Buntis pa rin siya sa anak ni Cole. Kahit hindi n
Umiling si Zoe. "Hindi ko nakita, dahil sa oras na bumalik ang ulirat ko, wala na ang mga mata ko! Sobrang sakit nito na gusto kong mamatay! Narinig ko si Avery na sinasabing ito ang dapat sa akin. Malinaw kong narinig 'yon! Elliot, hindi ako nagsisinungaling sa'yo. Walang wala na ako ngayon! Hindi na ako makakapagsinungaling sa'yo!""Boses niya?" napatigil si Elliot. "Sigurado ka ba na hindi mali ang dinig mo?""Imposible! Hindi ako nagkakamali, dahil sobra ko siyang kinamumuhian!" humigpit ang hawak ni Zoe sa mga kamay ni Elliot na parang lifeboat ang hinahawakan niya. "Elliot, hindi ko susubuking magsinungaling sa'yo, malalaman mo rin naman kaagad kalaunan! Nagmamakaawa ako sa'yo, nagmamakaawa ako. Minsan na rin tayong nagkarelasyon, pakiusap maawa ka sa akin..."Tumingin si Elliot sa nanginginig na mga labi at maputlang mukha ni Zoe. Sobrang bigat ng puso niya. Sinasabi ng sarili niya na hindi nagsisinungaling si Zoe, pero isang boses pa sa isipan niya na nagpapaalala sa kanya
Hindi namamalayang napaatras si Avery. Agad natulala ang mga mata niya. Hindi siya makapaniwala na mangyayari ang ganitong bagay! Siya ay, mas lalo pang, hindi makapaniwala na isisisi ito sa kanya! Dahil lang nagkaroon ng problema sa kanilang dalawa ni Zoe bago ang araw na 'yon, kaya siya na ang may gawa nito? Kalokohan!"Avery!" tiningnan ni Elliot ang pag-atras niya. Nanikip nang sobra ang puso niya. "Sagutin mo ang tanong ko!""Elliot, ayoko sa'yo! Ayoko na naman sa'yo!" mas malakas na sigaw ni Avery kaysa sa kanya, "Sa tuwing nakakaramdam ako ng maayos sa'yo, ipapakita mo sa akin kung gaano ka kasuklam!"Nakatingin si Elliot sa nagliliyab na si Avery. Tumayo siya sa parehong lugar, tulala. Patuloy na tinatamaan ng patak ng ulan ang likod niya. Tumama ang lamig sa kanya. Gayunpaman, ang titig niya kay Avery ay mainit at nagliliyab. Ang halo ng yelo at apoy ang naging dahilan kung bakit nawala na niya ito. Lumapit sa papunta kay Avery. "Hindi mo ginawa 'to, 'di ba?" naglak
Natulala si Elliot habang nakatingin sa paglabas ni Avery. Bago pa siya makapag isip, kumuha na ng hakbang ang katawan niya patungo kay Avery. Binuhat niya si Avery sa mga bisig niya at bumalik sa loob ng bahay. Kahit na ilang segundo lang nanatili si Avery sa ilalim ng ulan, basa na ang mukha niya mula sa ulan... o baka dahil sa luha!"Avery, hindi kita pinagdududahan. Sinabi mo na hindi mo ginawa 'yon, ibig sabihin hindi mo ginawa 'yon." Nilapag ni Elliot si Avery sa sofa. Lumuhod siya at pinaliwanag sa kanya nang mahinahon, "Sigurado si Zoe na ikaw ang nanakit sa kanya. Kapag sinabi niya ito sa mga pulis, siguradong pupunta ang mga pulis para hanapin ka. Hindi ko gustong matanong ka na parang kriminal. Kapag nakahanap tayo ng alibi bago pa lang, hindi na kakailanganin ng mga pulis na hanapin ka."Tumingin si Avery sa basa at habag na itsura ni Elliot. Hindi niya magawang magalit. "Lumabas ako para puntahan si Wesley ngayon," walang emosyon ang boses ni Avery. "Buong araw ako
Ang isang lalaki at babae na nananatili sa bahay buong araw. Sinabi ng babae na pribadong bagay ito, kaya hindi niya masabi kahit kanino ang tungkol dito. Ano kayang relasyon nila?Inisip ni Elliot na hindi simple ang relasyon nila, nasa hangganang pantasya ito. "Alam ko." Narinig ni Elliot ang sariling boses niya. Walang emosyon dito. May pakialam ba siya? Wala. Wala lang siyang magawa. Gustong manatili ni Avery sa bahay ng ibang lalaki buong araw at huwag sabihin sa kanya ang rason, pero anong magagawa niya? Ibuka ang bibig niya? Kahit ipabuka niya ang bibig ni Avery, hindi pa rin niya sasabihin ito kay Elliot. Sa ospital. Sinabi ng police kay Zoe ang tungkol sa alibi ni Avery. Hindi naniwala si Zoe sa kanila pagkatapos marinig ito. "Bulag na ako ngayon. Wala akong makitang kahit ano. Walang kabuluhan yang sinasabi niyo! Hindi ako naniniwala!" balisang sabi ni Zoe. "Miss Sandford, pwede mong tawagan ang pamilya mo para tingnan ang ebidensya." Sabi ng pulis at tumingin ka
Pagkalipas ng tatlong taon…Habang nakatayo si Ivy at Robert sa airport ng Aryadelle, kinakabahan silang nagghihintay,"Tapos na ang tatlong taon! Sa wakas, nandito na yung boyfriend mo para bisitahin ka!" Masayang sabi ni Robert bago baguhin ang topic. "Hindi naman siya nagbakasyon dito para hiwalayan ka, 'di ba? Naisip ko lang naman yun kasi tatalong taon din kayong hindi nagkita, alam mo na…. maraming pwedeng nagbago."Nagbuntong hininga si Ivy, "Robert, pwede bang wag mong imanifest? Kahit hindi kami nagkikita sa loob ng tatlong taon, araw-araw kaming nag-uusap sa phone at video call!"Sumagot si Robert, “Ohhh Digital Romance.”“Ipinangako niya sa akin na darating ang araw at magmimigrate na siya dito sa Aryadelle at hindi na kami magkakalayo ulit.” Sagot ni Ivy. Pang asar na ngumiti si Robert. “Aba, parang ang yabang ng boyfriend mo na yan ha! Tignan lang natin kapag nagkakilala sila ni Dad, baka mapabalik siya kaagad sa pinanggalingan niya!”Hindi na sumagot si Ivy. HI
Hindi inaasahan ni Mr. Woods na magiging ganun ka-direkto si Hayden, at nadama niyang na-off balance pansamantala.Pumunta siya upang humingi ng pera kay Hayden, ngunit hindi niya pinag-isipan ang eksaktong halaga na gusto niya. Sa wakas, sobrang yaman ng pamilya ni Hayden, at ayaw niyang humingi ng kaunti at maramdaman na kulang, o ayaw niyang sumubok humingi ng sobra at tanggihan siya ni Hayden. Mahirap itong desisyunan.Matapos ang maikling pakikipaglaban sa kanyang sarili, tumingin si Mr. Woods kay Hayden at sinabi, "Alam ko na ang pamilya mo ay isa sa pinakamayaman sa Aryadelle, kaya't bakit hindi mo tukuyin ang presyo? Tiwala ako na hindi mo aabusuhin ang aking anak at ang aming pamilya."Bahagyang kunot-noo si Hayden.Napansin ito ni Shelly at agad siyang nagsalita, "Tito, bakit hindi ka na lang magbigay ng alok? Hindi kami gaanong pamilyar sa prosesong ito. Kung ipipilit mo sa amin na magtukoy ng presyo, baka kailanganin naming konsultahin ang aking biyenan.""Si Elliot Fo
"Sige. Hanap tayo ng malapit na lugar para umupo at mag-usap."Huminga ng malalim si Mr. Woods sa ginhawa. "Mabuti! Malapit lang ang aming bahay. Gusto mo bang bumisita? Si Ivy ay kasama namin sa loob ng maraming taon, at malapit ang relasyon ng aming mga staff sa kanya."Tumingin si Hayden kay Shelly at tinanong, "Pupunta ba tayo?""Sige!" sabi ni Shelly.Agad na inimbita ni Mr. Woods sina Hayden at Shelly sa kanyang kotse at dinala sila sa mansyon ng mga Woods.Pagdating, inutos ni Mr. Woods sa mga alila na maghanda ng tsaa at mga pampalamig.Itinuro niya ang kanilang butler at sinabi kay Hayden, "Ito ang aming butler. Siya ang nag-hire sa lola ni Ivy."Tumango si Hayden.Pagkatapos ay ipinakilala ni Mr. Woods si Hayden: "Ito si kuya ni Irene, ang kilalang negosyante na si Mr. Hayden Tate.""Magandang araw, Mr. Tate. Si Irene ay isang magandang binibini," sabi ng butler. "Lahat kami dito ay sobrang gusto siya. Nang malaman namin ang kanyang pagkamatay, kami ay tunay na nalun
Ang mga mata ni Ivy ay pula habang sinasabi niya, "Hayden, namatay ang ina ni Lucas, kaya hindi ko kayo masasamahan ng ilang araw.""Okay lang. Sa nangyari, kami rin ay hindi sa mood para mag-saya. Matapos namin dumalo sa libing ng kanyang ina, babalik kami ni Shelly," sabi ni Hayden.Tumango si Ivy."Paano ba ang mga libing dito?" tanong ni Hayden. Dahil sa relasyon ni Lucas kay Ivy, ang kanyang nakababatang kapatid, nararamdaman niya ang responsibilidad na tulungan si Lucas sa mga paghahanda para sa libing."Katulad lang sa ginagawa sa atin. Ang mayayaman ay maaaring magkaroon ng bonggang libing, at yung mga may kaunting pera ay pwede pumili ng mas simpleng seremonya. Yung mga hindi makaka-afford ng marami ay pwede mag-opt out sa seremonya at pumili ng simpleng paglibing," sabi ni Ivy."Eh paano kung may gusto ng mas bonggang libing?""Hayden, gusto mo bang tumulong sa libing ng ina niya? Wala siyang malalapit na kamag-anak dito, kaya walang kailangan ng bonggang seremonya," pa
Binaba ni Lucas ang tawag, at lumuha ang kanyang mga mata.Nakatayo si Ivy sa kanyang tabi at tanong, "Ano'ng nangyari, Lucas?""Pumanaw na ang aking ina. Samahan mo muna ang iyong kapatid! Kailangan kong bumalik sa ospital.""Sasama ako! Mukhang maayos naman si Tita kanina, bakit bigla siyang pumanaw?"Mabilis na tumakbo papunta sa kotse ang dalawa, nakalimutang si Hayden at Shelly ay naiwan.Nanood si Hayden at Shelly habang umaalis ang dalawa ng medyo nakakatawa, at sabi ni Shelly, "Honey, tara na sa ospital. Mukhang pumanaw na ang ina ni Lucas.""Sige."Sumakay ang dalawa sa isang taksi at minadaling sumunod kay Lucas.Samantala, sa ospital, unang nakatagpo ni Lucas ang doktor at pagkatapos ay ang kanyang ama.Sinubukang sumipsip si Mr. Woods sa kanyang anak, sabi, "Lucas, pumunta ako sa ospital para bisitahin ang iyong ina, pero noong dumating ako, pumanaw na siya. Nakakalungkot!""Sigurado ka bang pumanaw na siya bago ka dumating? Nandito ako kanina, at noong nakita ko
Naiinis na sabini Mr. Woods, "Ano ang ibig mong sabihin? Iniinsulto mo ba ako? Bagamat naghirap na ang pamilya Woods, kami pa rin ay kilala sa Taronia! Baka tanga si Lucas, pero mas matalino ka ba? Kung hindi dahil sa akin na sumusuporta kay Lucas, papansinin pa kaya siya ng mga Foster?""Tumahimik ka! Hindi kasing-kitid ng utak ng pamilya Foster ang pamilya mo! Hindi kinamumuhian ng pamilya ni Ivy si Lucas, kaya huwag kang maghanap ng gulo! Ayaw ka nilang makita!" Sagot ng ina ni Lucas.Umismid si Mr. Woods. "Ganun ba? Sa tingin mo ba talaga, hindi siya minamaliit? Bakit hindi? Plano ba nilang pasalihin si Lucas sa pamilya nila imbes na kabaligtaran?""Wala kang pakialam! Hindi mo naman inintindi si Lucas, at ngayon na siya'y independiyente, hindi na niya kailangan pa ang tulong mo! Hindi ka ba paulit-ulit na lumapit sa akin kung hindi lang anak ni Elliot Foster si Ivy at kung hindi siya interesado kay Lucas. Sa tingin mo ba hindi ko alam ang balak mo?"Sagot ni Mr. Woods, "Anong
Hindi nag-atubiling umiling si Ivy. "Hindi ako aalis. Huwag mo akong alalahanin; mag-concentrate ka lang sa sarili mo.""Sayang lang ang oras dito.""Matagal na akong nag-aaral at nag-iintern. Ano bang masama kung magpapahinga ako ngayon?" sagot ni Ivy.Bago magtagal, natapos na mag-shopping sina Hayden at Shelly, at agad silang sinalihan ni Ivy at Lucas papunta sa ospital.Wala sa kaalaman ni Ina ni Lucas na pupunta sina Kuya at Hipag ni Ivy para bisitahin siya, kaya medyo naiilang siya nang dumating sila.Tinangka niyang umupo, ngunit hindi makayang gawin ng kanyang katawan.Itinaas ni Ivy ang ulunan ng hospital bed. "Tita, dinalaw ka ng aking kuya at hipag. Gusto ka nilang makita pati na rin si Lucas.""Naku, nakakahiya naman. Swerte na nga ng anak ko kay Ivy..." bulong ni Ina ni Lucas ng may kahihiyan.Pina-kalma siya ni Shelly, "Tita, wag po kayong magsalita ng ganyan. Napakagaling po ni Lucas. Kung hindi, hindi po siya magugustuhan ni Ivy."Patuloy si Ina ni Lucas, "Nari
Sa buong kainan, nahirapan si Ivy na masiyahan sa kanyang pagkain.Pinagusapan ni Lucas at Hayden ang mga bagay-bagay, at hindi kagaya ng inaasahan ng marami, naging maayos sng takbo ng usapan ng dalawa. Hindi nagalit si Hayden, gayundin si Lucas.Mas maganda ito kumpara sa inaasahan ni Ivy, ngunit pakiramdam pa rin niya ay malungkot siya."Lucas, nais ng aking asawa at ako na bisitahin ang iyong ina. Ayos lang ba?" tanong ni Shelly matapos kumain."Sige," sagot ni Lucas."Kailangan ba nating itanong muna sa iyong ina?" tanong ni Ivy."Ayos lang. Pwedeng diretso na tayong pumunta doon at ipakilala sila pagdating natin."Araw-araw, hina ng hina si Ina ni Lucas at itinigil na niya ang paggamit ng kanyang telepono, kaya ang kanyang nurse, na na-hire ni Lucas, ang nag-uulat ng kalagayan ng kanyang ina araw-araw."Muling binuksan mo ang iyong negosyo at kailangan mong alagaan ang iyong ina sabay; napakalakas mo. Baka bumigay na ang karamihan sa presyon," komento ni Shelly."Mas m
Matapos sabihin iyon ni Ivy, dagdag pa ni Lucas, "Gusto kong mag-focus muna sa aking career. Pangalawa lang ang kasal hanggang sa mas maging matagumpay ako."Inirapan siya ni Hayden. "Hindi ganoon kasimple ang pagpapatakbo ng isang negosyo. Paano kung mabigo ka o hindi makamit ang kahit na ano na kakaiba?""Kung mangyayari iyon, hindi ko hahatak pababa si Ivy," sagot ni Lucas."Kahit papaano, alam mo ang iyong lugar."Ramdam ni Ivy na para bang nag-aapoy ang kanyang mga pisngi. "Hayden, kahit mabigo si Lucas, hindi ko siya susukuan. Hindi ko siya bibitawan dahil lamang sa kanyang kalagayang pinansyal."Muli na namang hinawakan ni Shelly ang kamay ni Hayden, isinasenyas na kontrolin ang kanyang galit; pwede siyang maging masungit sa iba, pero hindi niya pwedeng hingan ng sobra si Ivy.Naramdaman ni Ivy na medyo lumabis siya, at lumambot ang tono niya. "Hayden, hindi natin dapat husgahan ang mga tao batay sa kanilang kayamanan. Mayaman na tayo, at talagang wala masyadong tao diyan