“Anong sinasabi mo, inay? Dinala ni Iyan ang kanyang boyfriend rito. Bakit naman namin siya pagkakaisahan? Mister pa ng ang tawag namin sa boyfriend niya,” sabi ng kanyang pangatlong tita nang nagtiyempo itong makapagsalita.Nagulat ang lola. “boyfriend? May boyfriend ka na Yiran? Dalian mo, ipakilala mo siya sa akin!” “Dadalhin ko siya rito,” sabi ni Ling Yiran habang patayo at umaalis ng kwarto.Ang pangatlong tita ay nagsalita ng tila hindi masaya, “Bakit ka masaya, inay? Mukhang toy boy ang boyfriend ni Ling Yiran. Maaring nagpapanggap lang ito!”Samakatuwid, ayaw niyang makahanap ng maayos na boyfriend ang kanyang pamangkin at maungusan ang kanyang sariling anak. “Tama na. Maingat na bata si Yiran. Hindi siya tulad ng iba na nahuhumaling sa mga salita lamang. Ako ang makakahusga kung talagang siya ay nagpapanggap lamang!” sabi ng lola ni Ling Yiran.Tinikom ng pangatlong tita ang kanyang bibig, Tiningnan ng lola si Yi Jinli habang sinusundan nito si Ling Yiran papunta ng k
Yumuko ng kaunti si Yi Jinli at ibinulong sa tenga ni Ling Yiran, “Hindi?”"..." nahihiya si Ling Yiran. Paano naman niya sasagutin ang ganong tanong?Nagbuntong-hininga ang kanyang lola, kinuha ang kanyang kamay at sinabing, “Kailangan mo nang dalian at baka hindi na ako makapunta sa inyong wedding reception.”Nagulat si Ling Yiran nang hawakan ng kanyang lola ang kanyang kamay at nalaman na tila mas manipis na ito kaysa noon. Nararamdan niya ang mga buti sa kamay ng kanyang lola sa pamamamagitan ng pagpulupot nito sa kanyang kamay.Manipis na balat lamang ang takip ng kanyang mga buto, at ang kanyang kamay at walang laman.Ang kanyang lola… ay mas matanda na kaysa sa kanyang inaakala.Nakaramdam ng puot sa puso si Ling Yiran, at nakita sa kanyang mukha ang kanyang lungkot.“Bakit ka malungkot ulit?” Patapik na sabi ng lola ni Ling Yiran sa likod ng kanyang kamay, “Magaan ang aking loob at nakikita ko na mabuti ang iyong ginagawa at may nag-aalaga sa iyo. Sa wakas, mapayapa ako
“Maganda. Ngunit ngayon ay magkaiba na kayo,” sabi ni Yi Jinli. Ayaw niyang makita ang mukha ni Ling Yiran sa mukha ng pinsan nito.Ngunit, maganda na magkamukha sila noong mga… bata pa.Pumikit ng kaunti ang pilikmata ni Yi Jinli, at ibinaba ang kanyang mga mata. Pinagtakpan ng mahabang pilikmata ang kanyang mga iniisip at kalkulasyon na nangyayari sa kanyang mga mata sa puntong iyon……Nanatili si Yi Jinli at Ling Yiran upang maghapunan. At nang dumilim dahil pagabi na, ang Lolo ni Ling Yiran na si Old Man Lu, ay bumalik na. Siya ay hindi interesado kay Ling Yiran at higit na walang pakialam kay Yi Jinli.Hindi na bago kay Ling Yiran ang ganitong ugali ni kanyang Lolo. Ngunit nang makita niya ang pag-uugali nito kay Yi Jinli, hindi niya mapigilang mag-alala rito.Matapos ang lahat ay dahil sa kanyang estado, ilang tao ang tinatrato siya ng ganito.Ngunit ngumiti lamang si Yi Jinli kay Ling Yiran na parang naramdaman ang alala nito. Binigyan niya ito ng tingin na huwag mag-alal
“Sige. Sige. Si Yiran ang pinakamakapamilya,” sabi ng Lola habang nakangiti.Makapamilya? Kita sa mukha ni Ling Yiran ang pagkalungkot. Kung siya ay makapamilya, sasamahan niya ang kanyang lola at aalagaan ito.Ngunit siya ngayon ay nakatira na kasama si Jin. Kung gusto niyang makasama ang kanyang lola at alagaan ito ay kailangan niyang kausapin ng maaga si Jin at humingi ng permiso.“Kung hindi mo mamasamain, maaari mong ayain si Yiran upang dalhin ka sa Shen City. Maaari ka niyang alagaan, Lola,” biglang sabi ni Yi Jinli.Nagulat si Ling Yiran at tiningnan si Yi Jinli ng may pagkagulat; hindi niya akalain na magsasabi ito ng ganitong bagay.Nagulat rin ang lola. Ngunit sabi niya, “Ang bait mo naman iho, ngunit sanay na akong manirahan dito. Saka nandito ang aking mga anak. Kung hahayaan kong mag-alaga sakin si Yirang ay maaaring gumawa ng kwento ang mga tao. Bibisita na lang ako sa Shen City kapag bumuti na ang kalagayan ko.”Tumingin ulit ang Lola kay Ling Yiran at sinabing, “
Nakaramdam siya ng pagkakalma kahit na nakaupo lang si Ling Yiran sa tabi niya.Sa isang sulyap lang sa kanya, nararamdaman ni Yi Jinli ang paggaan ng kanyang pakiramdam dulot ng mga tensyon na nangyayari sa kanyang buhay.Ang nakikita lamang ng iba ay kung gaano siya kataas, ngunit nakikita niya na habang tumataas ang kanyang karangalan at dumarami ang kanyang kayamanan at kapangyarihan, mas lalong dumarami rin ang mga taong sinusubukang manipulahin siya.Mukha siyang marangya, ngunit sa totoo ay mapanganib ito. Anumang pagpapabaya ay maaaring ikabagsak ng kaharian ng pamilya Yi.Kung kaya kailangan niyang mag-ingat sa kada hakbang na gagawin niya. Kailangang magplano ng sampung hakbang bago tumapak ng isang hakbang ang kanyang nakasanayan. Sa sobrang okupado niya sa pagbibilang ng lahat ng posibilidad ay nakakalimutan na niyang magpahinga.Baka si Ling Yiran lamang ang nakakapagpagaan ng kanyang pakiramdam.Nong tumigil ang sasakyan sa service station at bumili si Yi Jinli ng t
Ibibigay na sana ni Yi Jinli ang tubig na binili niya para kay Ling Yiran ngunit nakita niyang namumutla at nanghihina ito. Taimtim niyang tianong, “Anong problema? May nararamdaman ka bang masama?”Umiling siya sabay sabi. “Ako.. napaisip lang ako…” Ngunit hindi na siya makapagsalita pa.Kumunot ang kilay ni Yi Jinli. Halos wala nang dumadaloy na dugo sa mukha ni Ling Yiran. Ang kanyang noo ay balot na balot ng pawis. Ang isa niyang kamay ay nakahawak pa rin sa manibela habang siya ay nanginginig. May takot na nakikita sa kanyang mga mata…Parang siya ay natatakot.“Ano?” tanong niya habang nilalagay ang tubig sa gilid at hinahaplos ang kanyang kamay na nasa manibela. Paunti-unti niyang inalis ang kamay ni Ling Yiran sa manibela. “Huwag kang matakot. Nandito ako. Kahit anong mangyari, ay hindi kita papabayaan.”Ang kanyang boses ay malakas at matikas sa bumulong sa kanyang tenga.Biglang pumikit si Ling Yiran at huminga ng malalim ng ilang beses at unti-unting kumalma ang kanyan
At syempre, ano pa nga ba ang kasama ng tradisyonal na gamot kung hindi kendi at tsokolate.Uminom si Ling Yiran ng mapait na tradisyonal na gamot, ngunit hindi niya nalasahan ang pait nito. Ang tradisyonal na gamot ay nagmistulang pag-asa para sa kanya.Siguro kung siya ay swerte, maaari siyang magkaroon ng sariling mga anak. Binuksan ni Yi Jinli ang isang piraso ng tsokolate at isinubo ito kay Ling Yiran. Binuksan naman ni Ling Yiran ang kanyang bibig upang kainin ang tsokolate na nasa gitna ng daliri ni Yi Jinli.Ngunit aksidente niyang nakain ang daliri ni Yi Jinli.Biglang umurong si Ling Yiran upang alisin ang daliri ni Yi Jinli sa kanyang bibig.Ngunit hinablot ni Yi Jinli ang batok ni Ling Yiran habang isinuksok ng malalim ang kanyang daliri sa bibig ni Ling Yiran.Namula si si Ling Yiran, ngayon ay hindi na niya mabuka o masara ang kanyang bibig. Mayroon pa ring tsokolate sa kanyang bibig, na unti-unting natutunaw sa kanyang mainit na bibig.“Hindi ba matamis ang tsok
Hinawakan ni Yi Jinli ang pisingi ni Ling Yiran ng buong pag-aalaga. Pagkatapos ay binuka ang kanyang bibig at kanyang sinabi gamit ang kanyang matipunong boses, “Kaya mo ba akong mahalin?”Para siyang nagmamakaawa. Mistulang matagal na niya itong hinihintay.Walang malay niyang binasa ang kanyang labi gamit ang kanyang dila, at lalo itong nagmukhang masarap at kaaya-aya. Hindi niya alam kung paano siya sasagutin, at hindi na siya makapag-isip. Ang kanyang buong pagkatao ay tila nababalot sa kanyang amoy.Ang kanyang magandang mukha, itim na mga mata, maliit na ilong, kasama pa ang kanyang bibig na gumagalaw at basang mga labi na para bang inaakit siya, ay lalong nagpahirap para kay Yi Jinli upang pigilan ang kanyang gustong gawin kay Ling Yiran.Gusto niya si Ling Yiran, gustung-gusto niya ito!Ang pag-iisip na ito lumakas ng lumakas sa kanyang isip. Noong nakita niya ang mukha ni Ling Yiran, ang kanyang pagnanasa ay parang halimaw na gusto biyakin ang mga pintuan.Ang labi ni Y
Nangako si Ye Wenming sa buong Zhuo family na hinding hindi niya sasaktan si Zhuo Qianyun, pero sobrang nainsulto siya sa mga sinabi nito! "Malalaman natin yan sa DNA test." Pinilit ni Ye Wenming na pigilan ang galit niya na para bang wala siyang kahit anong nararamdaman. "Hindi, Hindi mo siya anak!" Walang pag-aalinlangang sagot ni Zhuo Qianyun. "Hindi ikaw ang makakapagsabi kung anak ko siya o hindi. Kung mapapatunayan kong anak ko siya, dapat lang na malaman niya kung sino ang tunay niyang ama at bumalik siya sa Ye Family!" Walang emosyong sgaot ni ye Wenming. Biglang namutla si Zhuo Qianyun, "Hindi!" Pasigaw niya itong nasabi kaya medyo nagulat si Ye Wenming. "Diba siya yung anak na hindi mo matanggap? Bakit gusto mo siyang kunin? Wala ni isa sa pamilya mo ang may gusto sakanya!" Galit na galit na sabi ni Zhuo Qianyun. Hindi siya papayag na kunin sakanya si Lil Yan dahil ito nalang ang tanging mayroon siya. "Dumadaloy ang dugo ko sakanya at hindi ko hahayaang maging p
May naramdaman siya sakanyang tyan na hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag! Pagkatapos noon, tumigil ang kotse sa harap ng hotel. Lumabas si Ye Wenming at sinundan siya ni Zhuo Qianyun habang hawak niya ang kamay ni Lil Yan. Ang lugar kung saan nananatili si Ye Wenming ay ang presidential suite. Unang beses palang ni Lil Yan makapasok sa isang presidential suite. Ang lahat sa loob nito ay bago sakanyang paningin. Kahit na tingnan niya lang ang 70 inch na LCD TV Screen, ang mga mata niya ay punong puno ng curiosity. Gayunpaman, matapos niyang maramdaman ang pagiging mayaman, ang maliit na bata ay bigla nalang inantok. Dapat ay iidlip siya pagkatapos nang tanghalian pero naexcite siya kanina noong sumakay sila sa tren at hindi na siya nakatulog. Ngayon naman na nasa loob na sila ng hotel ay agad siyang nakatulog na parang mantika. Tiningnan ni Zhuo Qianyun ang kanyang anak na natutulog sakanyang mga braso at sinabi kay Ye Wenming, “Pwede bang dito nalang siya matulog
Huminga ng malalim si Zhuo Qianyun bago siya sumakay sa sasakyan kasama si Ye Wenming. Hindi pa man din nagtatagal, biglang nag ring ang phome ni Zhuo Qianyun at nang tignan niya kung sino ito, nakita niya ang pangalan ng nanay niya. Kaya agad-agad niya itong sinagot at sinalubong siya ng may sobrang pag-aalalang boses, "Yun, nasaan na kayo? Mawawala na yung check-in natin. "Hindi po muna kami makakapunta ni Lil Yan. Bakit po kaya hindi muna kayo humanap ng maliit na hotel na matutuluyan niyo?" "Anong nangyari?" Tinignan ni Zhuo Qianyun at nagsalubong sila ng tingin ni Ye Wenming. Halatang gusto nitong marinig ang sagot niya. Walang emosyon ang itsura nito, Maging si Lil Yan na nakaupo sa pagitan nila ay tumingin din sakanya. Hindi maikakaila na magkaparehong-magkapareho talaga ang mga mata ng mag-ama, pero ngayon na magkatabi ito, lalo niyang nakikita ang pagiging magkamukha ng mga ito. "Kasama namin ni Lil Yan si Ye Wenming," Kalmadong sagot ni Zhuo Qi
Kahit na may mga pinadala na siyang tauhan, gusto pa ring makita ng dalawang mata ni Ye Wenming ang bata at tanuningin ng diretsahan si Zhuo Yan kung anong totoo! Pero nang sandaling makita niya ang bata, sobrang nagulat siya. Hindi siya makapaniwala na minsan niya ng nakita ang batang 'yun. At noong unang beses palang ay may lukso na siya ng dugo sa bata kaya nga gusto niya itong sponsoran. 'Hindi ko naisip.... na anak niya pala ang batang yan!' Lumuhod si Ye Wenming at tinignan ng diretso sa mga mata ang bata at habang pinagmamasdan niya ito ay lalo niyang nakikita ang pagkakahawig nito sakanyang mga mata. "A...anong pangalan mo?" Pautal-utal niyang tanong. "Lil Yan, pero palayaw ko lang po yun. Ang buo ko pong pangalan ay Zhuo Yan." Nakangiting sagot ng bata. Nang makita ni Ye Wenming ang ngiti ng bata, lalong lumakas ang lukso ng dugong nararamdaman niya. Ito ay dahil.... parehong pareho ng ngiti nito ang ngiti ni Zhuo Qianyun! 'Zhuo Yan?' "Na..nasaan ang t
Si Mrs Zhuo ay nakaramdam ng pait nang minsang pag-usapan niya ito.Kung ikukumpara kay Kong Ziyin, masyadong malungkot ang nangyari sa kanyang anak na babae."Ma, tigilan mo na!" Mabilis na sinabi ni Zhuo Qianyun. Pagkatapos ng lahat, ang kanyang anak na lalaki ay nasa tabi mismo nila at hindi niya nais na marinig niya ang tungkol sa mga sama ng loob ng mga matatanda.Si Mrs Zhuo ay tila bumalik sakanyang sarili at itinikom ang kanyang bibig.Sa kabutihang palad, nakatuon si Lil Yan sa kanyang paligid.Sa bawat araw na lumilipas, naramdaman ni Zhuo Qianyun ang kanyang pagkabalisa na lumalakas at lumalakas. Hindi na niya hinintay na makapasok silang tatlo sa high-speed train.Sa wakas, isang anunsyo na kailangan nilang mag-check-in ay nagsimulang tumunog sa pamamagitan ng broadcast.Gayunpaman, nais ni Lil Yan na pumunta sa banyo, kaya't lumingon si Zhuo Qianyun kay Mrs. Zhuo at sinabi, "Inay, pakitingnan ang aming gamit. Dadalhin ko si Lil Yan sa banyo.""Kailangan mong magmad
"Hindi ... hindi ko alam," alanganing sinabi ni Kong Ziyin. 'Sino sa mundong ito ang tumawag sa telepono na iyon? Sino ang nakapagpigil kay Wenming?'Sino ... ang tinutukoy niya?'"Ano ang gagawin natin? Ayaw ba ni… Wenming na pakasalan si Ziyin? Kaya ba umalis siya?" Nag-aalalang sinabi ni Mrs. Kong.Dahil, ang pamilya Kong ay orihinal na may-ari lamang ng isang third-rate na maliit na kumpanya, ngunit napunta ito sa mataas na lipunan dahil sa tulong ng pamilya Ye sa lahat ng mga taon na nakalipas.Sino ang hindi nakakaalam na ang pamilya Kong ay nakasalalay sa pamilyang Ye?Maraming mga tao ang palihim na inihambing ang pamilya Kong sa isang palamunin na nagpakain sa pamilyang Ye.Kung ang pamilya Ye at ang pamilya Kong ay nabigo na maiugnay ang kanilang sarili sa pamamagitan ng kasal na ito, kung gayon ang pamilyang Kong ay babalik sa dati."Paano nangyari iyon? Tanggap na ng pamilya Ye ang petsa ng kasal. Anong mangyayaring problema?" Tinapik ni Mrs. Kong ang kanyang asawa a
"Hiniling sa iyo ng aking ama na ipahayag ang petsa ng kasal. Sa ganitong paraan, makikita nito na taos-puso ka," sabi ni Kong Ziyin."O sige," sagot ni Ye Wenming.Gagawin niya ang anumang nais niyang ipagawa.“Tapos tayo ang mangunguna sa first dance kapag oras na nito,” dagdag ni Kong Ziyin."Okay," sagot ni Ye Wenming. Biglang tumunog ang kanyang telepono. Kinuha niya ang telepono, sumimangot sa caller ID, at sinabi kay Kong Ziyin, "Kunin ko ang tawag na ito. Babalik ako agad."Sa pamamagitan nito, lumakad siya sa isang liblib na sulok ng banquet hall at sinagot ang telepono.Ito ang contact number ng lalaking ipinadala niya sa Shen City upang mabantayan si Zhuo Qianyun.Marahil ay tumawag siya sa oras na ito dahil may nangyayari sa Zhuo Qianyun.Ngunit, sa sandaling nasagot niya ang telepono, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon.Narinig lamang siya ni Ye Wenming na sinabing, "President Ye, si Zhuo Qianyun ay aalis sa Shen City. Bumili siya ng ticket ng tren ng 3.45 PM
Ang pulang marka sa pulso niya ay napakainit na tila masusunog anumang oras.Sa sandaling nakapikit siya, hindi niya maalis ang imahe ng paghalik niya sa mga pulang marka!…Pagkalipas ng tatlong araw, si Zhuo Qianyun ay bumango ng maagaat tiningnan ang kanyang anak na natutulog pa rin. Hindi mapigilan ng kanyang mga mata na maging banayad sa nakikita niya.'Mabuti na napapanood ko siyang lumaki sa aking tabi!'Natutuwa siya na hindi niya pinalaglag ang bata ngunit nagpursige at nanganak siya. Ito ang pinakamahirap at masakit na oras para sa kanya, ngunit… marapat lang ito!Nakita ni Mrs. Zhuo ang banayad na titig ng kanyang anak sa kanyang apo nang pumasok siya sa silid at bumulong, "Yun, naka-impake na tayo ng lahat. Sasaka tayo sa high-speed train ngayong hapon. Bakit hindi ka pa natutulog? ""Hindi ako makatulog." Umiling si Zhuo Qianyun. "Paparating na ang moving company para sa ating gamit. Kailangan kong maghanda."“Nagaalala ako tungkol sa pagbukas muli ng negosyo natin p
Ang kanyang mga labi ay nakapatong sakanyang mga kamay na onti onting umiinit habang siya ay nagsasalita. “Ayaw mo bang maging kapatid ko? Gusto mo kaya noong ikaw ay lasing. Kung gusto mo, pwede naman tayong bumalik gaya ng dati, o di kaya bumalik ka sa Yi Residence, pwede akong mamuhay na kasama ka dito sa rental house gaya ng dati.”Natigilan siya, agad na itinaas ni Ling Yiran ang kanyang ulo at nagulat siyang nitong tiningnan.Ang manipis at nakakaakit niyang labi ay nakalapat sakanyang mga palad habang ang kanyang magaan, at mainit na paghinga ay napupunta sakanyang kamayAng kanyang mukha ay guwapong tingnan sa kanyang mga banayad na katangian, atang kanyang mata ay napakaganda. Parang pinagsama niya ang dalawang magkasalungat —dalisay at pagmamahal — sa sobra na ito na hindi mo maalis ang iyong mga mata sa mukha niya.‘Gusto ko bang maging kapatid niya uli? Gusto ko bang bumalik tulad ng dati?’ tinanong ni Ling Yiran sakanyang sarili. ‘Marahil ... iyon ang pinakamainit at