Hirap na hirap ng magsalita si Ling Yiran. “Oo.” Sagot ni Yi Jinli. Nangako siya at gusto niyang tuparin ito lalo na at tumupad si Ling Yiran sa usapan nila. Kinuha niya ang hawak na baso ni Ling Yiran at inubos ang laman nito. 'Siguro nga lasing na lasing na siya kasi kung hindi, hindi niya naman siguro ako tatawaging Jin. ' Hindi rin alam ni Yi Jinli kung bakit pero sobrang saya niya nung tinawag siya nitong 'Jin' lalo na at sobrang lambing pa ng tono ng boses nito. Hindi siya sigurado pero mukhang nangulilala siya sa boses ni Ling Yiran at sa tawag nitong 'Jin' sakanya. Muling ngumiti si Ling Yiran kay Yi Jinli at maya-maya pa ay.... bigla itong yumakap sakany. "Jin... Inaantok na ako. Sobraaaa... Tutumba na ata ako..." At noong oras din na yun, tuluyan ng natumba si Ling Yiran sa braso ni Yi Jinli. Masayang pinagmasdan ni Yi Jinli ang natutulog na mukha ni Ling Yiran. 'Kung nasa katinuan ka, sigurado akong hindi mo to gagawin kasi alam kong takot na takot ka sakin.
“Alam mo minsan mas okay ng wala ka masyadong pakielam sa paligid mo.” Tumingin sa kalsada si Gu Lichen at nagdrive. “Okay. Naiintindihan ko.” Sagot ni Ling Luoyin, na mukhang masunuring bata. Sa gusto niyang makilala talaga si Gu Lichen, sobrang dami niyang pinagtanungan sa kung anmo ba ang mga gusto at ayaw nito at napag alamanan niya ay gusto raw nito sa mga maamong babae at ayaw naman nito sa mga babaeng makulit at parang may laging pinapatunayan. Pero kahit na gusto niyang siya na talaga ang makatuluyan nito, ayaw niyang madaliin ang mga bagay-bagay at ang gusto niya lang sa ngayon ay ang makuha talaga ang loob ni Gu Lichen. “Lichen, maraming salamat pala sa kwintas na binigay mo sakin kanina. Sobrang nagustuhan ko. Pero sa tingin ko hindi ko rin naman masyadong magagamit ang ganung kamahal na kwintas...” Nalangiting sabi ni Ling Luoyin. Ang akala ni Ling Luoyin, siya ang kumukontrol sa relasyon nila, pero ang hindi niya alam ay para kay Gu Lichen, laro lang ang lahat.
"Sige na, makakauwi ka na." Utos ni Yi Jinli kay Gao Congmin, na nakabuntot sakanya. Gulat na gulat si Gao Congming pero kahit na gusto niya pa mang magtanong kung bakit, alam niya sa sarili niya na may mga bagay na hindi niya na dapat tinatanong. "Opo." Sagot ni Gao Congming at tahimik itong lumabas ng bahay. 'Dahil sinabi ni Young Master Yi na umuwi na ako, ibig sabihin..... dito siya matutulog? Noong sandaling yun, si Yi Jinli at Ling Yiran lang ang naiwan sa loob ng maliit na apatment. Tinanggal ni Yi Jinli ang mga sapatos ni Ling Yiran at kinumutan ito. Pagkatapos, kumuha siya ng upuan, at umupo sa tabi ng kama nito. Habang pinagmamasdan niya ang paligid ng apartment, narealize niya na wala na siyang makitang kahit anong bakas na naiwan niya. 'Tinapon niya na ba ang mga gamit ko?' Nang sumagi yun sa isip ni yun ni Yi Jinli, biglang kumirot ang puso niya. Pero sa kalagitnaan ng pagmumuni niya, si Ling Yiran na dapat ay mahimbing ng natutulog ay biglang dumilat at
"Sige na, makakauwi ka na." Utos ni Yi Jinli kay Gao Congmin, na nakabuntot sakanya. Gulat na gulat si Gao Congming pero kahit na gusto niya pa mang magtanong kung bakit, alam niya sa sarili niya na may mga bagay na hindi niya na dapat tinatanong. "Opo." Sagot ni Gao Congming at tahimik itong lumabas ng bahay. 'Dahil sinabi ni Young Master Yi na umuwi na ako, ibig sabihin..... dito siya matutulog? Noong sandaling yun, si Yi Jinli at Ling Yiran lang ang naiwan sa loob ng maliit na apatment. Tinanggal ni Yi Jinli ang mga sapatos ni Ling Yiran at kinumutan ito. Pagkatapos, kumuha siya ng upuan, at umupo sa tabi ng kama nito. Habang pinagmamasdan niya ang paligid ng apartment, narealize niya na wala na siyang makitang kahit anong bakas na naiwan niya. 'Tinapon niya na ba ang mga gamit ko?' Nang sumagi yun sa isip ni yun ni Yi Jinli, biglang kumirot ang puso niya. Pero sa kalagitnaan ng pagmumuni niya, si Ling Yiran na dapat ay mahimbing ng natutulog ay biglang dumilat at
Sa pagkakataong ito, hindi na napigilan ni Yi Jinli kaya bigla siyang bumaliktad at si Ling Yiran naman ang nasa ilalim niya. "Bakit ka tumigil? Bakit ka tumigil?" Bulong ni Yi Jinli habang hinihimas ang mukha ni Ling Yiran. Hindi niya maipaliwanag ang saya habang tinitigan siya nito ng diretso sa mga mata. Ang ngiti nito... Ang lambing ng boses nito kapag tinatawag siyang Jin... Ang pag yakap nito... Ang amoy nito.. At ang halik nito.... Sobrang namiss niya ang mga ito... "Binabawi ko na ang sinabi kong hindi ako nananamantala ng lasing na babae." Ito ang unang pagkakataon na naisip niyang bumawi ng sinabi niya. Yumuko siya at hinalikan ito ng madiin na madiin. Ramdam na ramdam niya na nagiinit ang buong katawan niya at kay Ling Yiran niya lang to naramdaman.... Na para bang naka disensyo lang ang katawan niya para rito... Hindi niya na namalayan kung gaano na sila katagal na naghalikan pero nang matapos sila, nakita niya nalang na natutulog na ito ng mahimbing... "Ano
"Hindi ka ba natatakot na baka gantihan ka nila kapag pinakawalan mo sila?" Hindi sumagot si Ling Yiran dahil naisip niya na rin ang sinabi ni Yi Jinli at hindi ito nagkakamali, lalo na at ugali talaga ng mga tito niya na imbes na magpasalamat ay manunumbat pa. "Wala akong pakielam sakanila. kaya kong matulog ng mahimbing kahit pa maraming galit sa akin." Kalmadong sagot ni Ling Yiran. Pero hindi nagustuhan ni Yi Jinli ang naging sagot ni Ling Yiran. "Eh paano naman ako?" Bigla niyang tanong. "Ano?" Sagot ni Ling Yiran na ilang segundo pa ang lumipas dahil wala siya sa sarili. Nilapit ni Yi Jinli ang mukha niya kay Ling Yiran at inulit ang tanong niya, "Ang sabi ko, paano naman ako? Hindi mo ba ako iniisip? Hindi ka ba nag-alala kung anong tingin ko sayo?" Hindi alam ni Ling Yiran kung paano siya sasagot. 'Kung ikiaw siguro si 'Jin', walang pagdadalawang isip kong sasabihing nag-aalala ako sayo, pero ikaw si Yi Jinli....' "Sa tingin ko wala ka talagang pakielam kung ini
Dali daling umalis si Ling Yiran sa kama niya. "Ma...maliligo ako." Hindi mapakaling sabi ni Ling Yiran, sabay takbo papunta sa CR. Samantalang si Yi Jinli ay tinignan sinundan lang ito ng tingin. - Sa loob ng CR, tinitigan ni Ling Yiran ang sarili niya sa salamin at napabuntong hininga nalang siya. Hindi talaga siya makapaniwala sa sinabi sakanya ni Yi Jinli. 'Ako? pumatong sakanya at hinalikan siya? 'Paano naman mangyayari yun!' 'Pero... imposible ba talaga? Wala rin kasi akong maalala.... 'Paano kung totoo pala ang sinabi niya?' Hindi alam ni Ling Yiran kung paano papaniwalain ang sarili niya na hindi totoo ang sinabi ni Yi Jinli kung siya mismo ay walang maalala! Dali-dali siyang naligo at paglabas niya, nagulat siya na nasa apartment niya pa rin si Yi Jinli. Kasalukuyan itong nakaupo sa may dining table niya at umiinom ng tubig. Naka de-otso ang mga binti nito at sa sobrang gwapo ng mukha at ganda ng katawan nito, lahat ata ng makakakita dito ay mapapatulal
Para sa isang Yi Jinli, wala ng ibang gloves pang babagay kundi yung mga custom-made ng mga sikat na designer! "Isipin mo nalang na thank you gift mo yun sakin sa pagpapalaya ko sa nga kamag-anak mo." Hirit ni Yi Jinli. "Pero nawala o na yung sukat." Hiyang hiyang sabi ni Ling Yiran. Naalala niya na gumamit siya noon ng medida para makuha ang sukat nito, pero ngayon, nawala niya na ito. Lalo na at wala na rin naman talaga siyang planong tapusin ang gloves kaya tinapon niya na ang papel na pinagsulatan niya. "Kung nawala mo na yung sinukat mo noon, eh di sukatan mo nalang ako ulit." Malamang yun nga ang kailangan niyang gawin.... Kinuha ni Ling Yiran ang medida niya at umupo sa tabi ni Yi Jinli para kunin ang sukat ng kamay nito. At siyempre, hindi maiiwasang mahawakan niya ang mga kamay nito. Sa tuwing dadampi ang mga daliri niya sa palad nito, agad niyang iniiwas pero hanggat maari, ayaw niyang magpahalatang naiilang niya. Pero napansin pa rin ito ni Yi Jinli kaya nata
Nangako si Ye Wenming sa buong Zhuo family na hinding hindi niya sasaktan si Zhuo Qianyun, pero sobrang nainsulto siya sa mga sinabi nito! "Malalaman natin yan sa DNA test." Pinilit ni Ye Wenming na pigilan ang galit niya na para bang wala siyang kahit anong nararamdaman. "Hindi, Hindi mo siya anak!" Walang pag-aalinlangang sagot ni Zhuo Qianyun. "Hindi ikaw ang makakapagsabi kung anak ko siya o hindi. Kung mapapatunayan kong anak ko siya, dapat lang na malaman niya kung sino ang tunay niyang ama at bumalik siya sa Ye Family!" Walang emosyong sgaot ni ye Wenming. Biglang namutla si Zhuo Qianyun, "Hindi!" Pasigaw niya itong nasabi kaya medyo nagulat si Ye Wenming. "Diba siya yung anak na hindi mo matanggap? Bakit gusto mo siyang kunin? Wala ni isa sa pamilya mo ang may gusto sakanya!" Galit na galit na sabi ni Zhuo Qianyun. Hindi siya papayag na kunin sakanya si Lil Yan dahil ito nalang ang tanging mayroon siya. "Dumadaloy ang dugo ko sakanya at hindi ko hahayaang maging p
May naramdaman siya sakanyang tyan na hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag! Pagkatapos noon, tumigil ang kotse sa harap ng hotel. Lumabas si Ye Wenming at sinundan siya ni Zhuo Qianyun habang hawak niya ang kamay ni Lil Yan. Ang lugar kung saan nananatili si Ye Wenming ay ang presidential suite. Unang beses palang ni Lil Yan makapasok sa isang presidential suite. Ang lahat sa loob nito ay bago sakanyang paningin. Kahit na tingnan niya lang ang 70 inch na LCD TV Screen, ang mga mata niya ay punong puno ng curiosity. Gayunpaman, matapos niyang maramdaman ang pagiging mayaman, ang maliit na bata ay bigla nalang inantok. Dapat ay iidlip siya pagkatapos nang tanghalian pero naexcite siya kanina noong sumakay sila sa tren at hindi na siya nakatulog. Ngayon naman na nasa loob na sila ng hotel ay agad siyang nakatulog na parang mantika. Tiningnan ni Zhuo Qianyun ang kanyang anak na natutulog sakanyang mga braso at sinabi kay Ye Wenming, “Pwede bang dito nalang siya matulog
Huminga ng malalim si Zhuo Qianyun bago siya sumakay sa sasakyan kasama si Ye Wenming. Hindi pa man din nagtatagal, biglang nag ring ang phome ni Zhuo Qianyun at nang tignan niya kung sino ito, nakita niya ang pangalan ng nanay niya. Kaya agad-agad niya itong sinagot at sinalubong siya ng may sobrang pag-aalalang boses, "Yun, nasaan na kayo? Mawawala na yung check-in natin. "Hindi po muna kami makakapunta ni Lil Yan. Bakit po kaya hindi muna kayo humanap ng maliit na hotel na matutuluyan niyo?" "Anong nangyari?" Tinignan ni Zhuo Qianyun at nagsalubong sila ng tingin ni Ye Wenming. Halatang gusto nitong marinig ang sagot niya. Walang emosyon ang itsura nito, Maging si Lil Yan na nakaupo sa pagitan nila ay tumingin din sakanya. Hindi maikakaila na magkaparehong-magkapareho talaga ang mga mata ng mag-ama, pero ngayon na magkatabi ito, lalo niyang nakikita ang pagiging magkamukha ng mga ito. "Kasama namin ni Lil Yan si Ye Wenming," Kalmadong sagot ni Zhuo Qi
Kahit na may mga pinadala na siyang tauhan, gusto pa ring makita ng dalawang mata ni Ye Wenming ang bata at tanuningin ng diretsahan si Zhuo Yan kung anong totoo! Pero nang sandaling makita niya ang bata, sobrang nagulat siya. Hindi siya makapaniwala na minsan niya ng nakita ang batang 'yun. At noong unang beses palang ay may lukso na siya ng dugo sa bata kaya nga gusto niya itong sponsoran. 'Hindi ko naisip.... na anak niya pala ang batang yan!' Lumuhod si Ye Wenming at tinignan ng diretso sa mga mata ang bata at habang pinagmamasdan niya ito ay lalo niyang nakikita ang pagkakahawig nito sakanyang mga mata. "A...anong pangalan mo?" Pautal-utal niyang tanong. "Lil Yan, pero palayaw ko lang po yun. Ang buo ko pong pangalan ay Zhuo Yan." Nakangiting sagot ng bata. Nang makita ni Ye Wenming ang ngiti ng bata, lalong lumakas ang lukso ng dugong nararamdaman niya. Ito ay dahil.... parehong pareho ng ngiti nito ang ngiti ni Zhuo Qianyun! 'Zhuo Yan?' "Na..nasaan ang t
Si Mrs Zhuo ay nakaramdam ng pait nang minsang pag-usapan niya ito.Kung ikukumpara kay Kong Ziyin, masyadong malungkot ang nangyari sa kanyang anak na babae."Ma, tigilan mo na!" Mabilis na sinabi ni Zhuo Qianyun. Pagkatapos ng lahat, ang kanyang anak na lalaki ay nasa tabi mismo nila at hindi niya nais na marinig niya ang tungkol sa mga sama ng loob ng mga matatanda.Si Mrs Zhuo ay tila bumalik sakanyang sarili at itinikom ang kanyang bibig.Sa kabutihang palad, nakatuon si Lil Yan sa kanyang paligid.Sa bawat araw na lumilipas, naramdaman ni Zhuo Qianyun ang kanyang pagkabalisa na lumalakas at lumalakas. Hindi na niya hinintay na makapasok silang tatlo sa high-speed train.Sa wakas, isang anunsyo na kailangan nilang mag-check-in ay nagsimulang tumunog sa pamamagitan ng broadcast.Gayunpaman, nais ni Lil Yan na pumunta sa banyo, kaya't lumingon si Zhuo Qianyun kay Mrs. Zhuo at sinabi, "Inay, pakitingnan ang aming gamit. Dadalhin ko si Lil Yan sa banyo.""Kailangan mong magmad
"Hindi ... hindi ko alam," alanganing sinabi ni Kong Ziyin. 'Sino sa mundong ito ang tumawag sa telepono na iyon? Sino ang nakapagpigil kay Wenming?'Sino ... ang tinutukoy niya?'"Ano ang gagawin natin? Ayaw ba ni… Wenming na pakasalan si Ziyin? Kaya ba umalis siya?" Nag-aalalang sinabi ni Mrs. Kong.Dahil, ang pamilya Kong ay orihinal na may-ari lamang ng isang third-rate na maliit na kumpanya, ngunit napunta ito sa mataas na lipunan dahil sa tulong ng pamilya Ye sa lahat ng mga taon na nakalipas.Sino ang hindi nakakaalam na ang pamilya Kong ay nakasalalay sa pamilyang Ye?Maraming mga tao ang palihim na inihambing ang pamilya Kong sa isang palamunin na nagpakain sa pamilyang Ye.Kung ang pamilya Ye at ang pamilya Kong ay nabigo na maiugnay ang kanilang sarili sa pamamagitan ng kasal na ito, kung gayon ang pamilyang Kong ay babalik sa dati."Paano nangyari iyon? Tanggap na ng pamilya Ye ang petsa ng kasal. Anong mangyayaring problema?" Tinapik ni Mrs. Kong ang kanyang asawa a
"Hiniling sa iyo ng aking ama na ipahayag ang petsa ng kasal. Sa ganitong paraan, makikita nito na taos-puso ka," sabi ni Kong Ziyin."O sige," sagot ni Ye Wenming.Gagawin niya ang anumang nais niyang ipagawa.“Tapos tayo ang mangunguna sa first dance kapag oras na nito,” dagdag ni Kong Ziyin."Okay," sagot ni Ye Wenming. Biglang tumunog ang kanyang telepono. Kinuha niya ang telepono, sumimangot sa caller ID, at sinabi kay Kong Ziyin, "Kunin ko ang tawag na ito. Babalik ako agad."Sa pamamagitan nito, lumakad siya sa isang liblib na sulok ng banquet hall at sinagot ang telepono.Ito ang contact number ng lalaking ipinadala niya sa Shen City upang mabantayan si Zhuo Qianyun.Marahil ay tumawag siya sa oras na ito dahil may nangyayari sa Zhuo Qianyun.Ngunit, sa sandaling nasagot niya ang telepono, biglang nagbago ang kanyang ekspresyon.Narinig lamang siya ni Ye Wenming na sinabing, "President Ye, si Zhuo Qianyun ay aalis sa Shen City. Bumili siya ng ticket ng tren ng 3.45 PM
Ang pulang marka sa pulso niya ay napakainit na tila masusunog anumang oras.Sa sandaling nakapikit siya, hindi niya maalis ang imahe ng paghalik niya sa mga pulang marka!…Pagkalipas ng tatlong araw, si Zhuo Qianyun ay bumango ng maagaat tiningnan ang kanyang anak na natutulog pa rin. Hindi mapigilan ng kanyang mga mata na maging banayad sa nakikita niya.'Mabuti na napapanood ko siyang lumaki sa aking tabi!'Natutuwa siya na hindi niya pinalaglag ang bata ngunit nagpursige at nanganak siya. Ito ang pinakamahirap at masakit na oras para sa kanya, ngunit… marapat lang ito!Nakita ni Mrs. Zhuo ang banayad na titig ng kanyang anak sa kanyang apo nang pumasok siya sa silid at bumulong, "Yun, naka-impake na tayo ng lahat. Sasaka tayo sa high-speed train ngayong hapon. Bakit hindi ka pa natutulog? ""Hindi ako makatulog." Umiling si Zhuo Qianyun. "Paparating na ang moving company para sa ating gamit. Kailangan kong maghanda."“Nagaalala ako tungkol sa pagbukas muli ng negosyo natin p
Ang kanyang mga labi ay nakapatong sakanyang mga kamay na onti onting umiinit habang siya ay nagsasalita. “Ayaw mo bang maging kapatid ko? Gusto mo kaya noong ikaw ay lasing. Kung gusto mo, pwede naman tayong bumalik gaya ng dati, o di kaya bumalik ka sa Yi Residence, pwede akong mamuhay na kasama ka dito sa rental house gaya ng dati.”Natigilan siya, agad na itinaas ni Ling Yiran ang kanyang ulo at nagulat siyang nitong tiningnan.Ang manipis at nakakaakit niyang labi ay nakalapat sakanyang mga palad habang ang kanyang magaan, at mainit na paghinga ay napupunta sakanyang kamayAng kanyang mukha ay guwapong tingnan sa kanyang mga banayad na katangian, atang kanyang mata ay napakaganda. Parang pinagsama niya ang dalawang magkasalungat —dalisay at pagmamahal — sa sobra na ito na hindi mo maalis ang iyong mga mata sa mukha niya.‘Gusto ko bang maging kapatid niya uli? Gusto ko bang bumalik tulad ng dati?’ tinanong ni Ling Yiran sakanyang sarili. ‘Marahil ... iyon ang pinakamainit at