Kabanata 2 Mister Pooh and Miss Beauty

Kanina sa Herbal Twist Restaurant.

Nakasuot ng sombrero sa kanyang ulo at maitim na salaming pang-araw na nakatakip sa kanyang mga mata, napangiti si Kaleb Wright nang makita ang babaeng, para sa kanya, ang may pinakamagandang kulay na espresso na mga mata. Ang kanyang tuwid at mahabang maitim na kayumangging buhok ay bumababa sa kanyang likuran, at ang kanyang ngiti ay madaling nagpapaliwanag sa kanyang araw.

"Hello, Mister Pooh, nakikita kong suot mo nanaman ang paborito kong character. Ano ang ordern niyo?" Sabi ni Miss Beauty.

"I'll have the usual hibiscus tea, please. Thank you,” sagot ni Kaleb, at sa likod ng dark-shaded na salamin niya, kinindatan siya nito. Sayang at hindi niya ito nakita.

Iyon lang ang alam niya tungkol sa kanya... na siya ay maganda.

Ilang linggo na ang nakalipas nang matuklasan niya ang restaurant at bar na ito, isang nakatagong hiyas sa puso ng Braeton City. Inihain nila ang pinakamagagandang uri ng floral tea, na inaasahan niyang maipasok sa Diamond Hotels, ang hotel chain na pagmamay-ari ng kanilang kumpanya.

Noon, Noong unang nakita ni Kaleb ang establisyimento, naka-polo shirt lang siya, at umuulan sa kanyang pagdating. Natagpuan niya ang paboritong Pooh Bear na sweatshirt ng kanyang bodyguard sa loob ng kanyang Maybach at ginamit ito nang husto. Who knew... ito rin ang magiging bago niyang paborito?

Iyon ang kwento kung paano siya nakilala ni Miss Beauty bilang Mister Pooh. Hindi sila nagpalitan ng pangalan. Professional at civil lang ang turingan nila, ginagawa ang magiliw na pag-uusap bilang isang customer at isang server. At saka, hindi interesado si Kaleb na maghanap ng karelasyon, hindi pa. Lalo dahil may anak siya na dapat isaalang-alang.

Sa buong mga linggo, gayunpaman, namangha si Kaleb sa kabaitan ni Miss Beauty. Sa katunayan, sa kanyang ikalawang araw ng pagbisita, nakalimutan niya ang kanyang wallet sa kotse at habang nangako siyang babalik na may bayad, sinabi sa kanya ni Miss Beauty, "Huwag kang mag-alala tungkol dito, Mister Pooh, on the house na yan."

Pero hindi lang siya. Napansin niya kung gaano kabait si Miss Beauty sa mga bata. Sa isang pagkakataon, dinala ng isang ina ang kanyang isang taong gulang na baby sa restaurant, at nasuka siya sa uniporme ni Miss Beauty, pero hindi ito nakaapekto sa kanya nang negatibo. Sa halip, nag-alok siyang tumulong sa paglilinis ng baby.

Si Miss Beauty ay hindi lamang kagandahan sa labas, kundi pati na rin sa loob.

Alas-kuwatro na ng hapon at nagpapahinga si Kaleb, isang oras ang layo mula sa kumpanya, para lang humigop ng matamis na hibiscus tea. Gaya ng dati, hinahangaan niya ang gawa ni Miss Beauty nang biglang may tumawag sa kanyang pangalan, "Mister Wright! Mister Wright!"

Agad siyang kumunot ang noo, nang makitang si Boris iyon, ang bodyguard ng kanyang anak. Sinama niya rin si Liam. Mabilis siyang bumangon, naiwan ang kanyang tsaa na hindi natapos. Nag-iwan siya ng limang dolyar sa mesa at nagmamadaling pumunta sa kinatatayuan nila.

Ayaw ni Kaleb na may makakilala sa kanya, lalo na't nakasuot siya ng Boris' Pooh Bear sweatshirt para sa malakas na pag-iyak. Ito rin ang dahilan kung bakit siya nagsuot ng cap sa kanyang ulo at madilim na salaming pang-araw.

"Anong ginagawa mo dito? Alam mo na kailangan kong bumalik sa kumpanya. Tatawagan ako ni Kyle nonstop pagkatapos nito," sabi ni Kaleb, na tinutukoy ang kanyang kuya.

"Ayaw pumunta ng anak mo sa doktor. Late na kami," sabi ni Boris. "Alam mong ikaw lang ang pinakikinggan niya."

Lumipat ang mga mata ni Boris sa likod ni Kaleb at sinabi niya, “Alam mo, Mister Wright. Kung sobrang gusto mo si Miss Beauty, tanungin mo lang ang pangalan niya... Gusto ko pa man din ang sweatshirt na iyan -”

"Unsolicited advice... at bibilhan kita ng isa pang Pooh Bear sweatshirt. Actually, bibilhan kita ng mga sweatshirt ng lahat ng character ng Winnie the Pooh Bear!" kontra ni Kaleb.

"Ah, talaga, Mister Wright? Gusto rin ng asawa ko si Piglet at Eeyore," sabi ni Boris, isang matangkad at muscled na lalaki, na bakas sa mga mata nito ang pananabik sa ideya.

Talagang nakakalito kay Kaleb kung paano ang kanyang bodyguard ay mahilig sa Disney Show. Sinabi ni Boris na paborito ito ng kanyang asawa, pero pinagdudahan iyon ni Kaleb. Gayunpaman, magaling siya sa kanyang trabaho. Pwedeng malambot siya sa loob, pero puro muscles at black belter siya sa martial arts. Siya ang pinakamahusay na bodyguard para sa kanya at para sa kanyang anak na si Liam.

Bumuntong-hininga siya, umiling, at nag-utos, "Kunin mo na ang kotse."

"Yes, sir. Right away, sir," sabi ni Boris, nagmamadaling lumabas ng restaurant.

Nang makitang tumakas si Boris, tumingin si Kaleb kay Liam. Ginalugad niya ang lobby ng restaurant, pinag-aaralan ang mga teapot at iba't ibang vase na nakadisplay. Tawag niya, "Liam?"

"Daddy? Ayokong pumunta sa doktor," sabi ng kanyang anak bago siya tumayo at pinagkrus ang kanyang maliit na braso sa kanyang dibdib.

Napabuntong-hininga si Kaleb. Hinubad niya ang kanyang salaming pang-araw at sinabing, "Liam, alam mo bang ito ang makakabuti para sa iyo? Hindi na ito katulad noong nasa ospital ka. Promise."

Sa kabila ng paniniguro ng kanyang ama, napaungol na lamang si Liam at tumutol sa dingding.

Alam niya ang dahilan kung bakit takot si Liam sa karayom. Anim na buwan na ang nakalipas nang magkasakit siya ng pulmonya, na nagresulta sa pananatili ng batang lalaki sa ospital sa loob ng dalawang buong linggo. Simula noon, kinasusuklaman ni Liam ang mga karayom.

Iisa-isahin na sana ni Kaleb ang mga benepisyo ng pagkuha ng kanyang bakuna nang, mula sa gilid ng kanyang mata, nakita niyang lumabas sa kusina si Miss Beauty. Saglit siyang sumumpa, napatingin siya sa kung saan siya kanina pa tinitirhan.

Isang ngiti ang nabuo sa kanyang mukha, iniisip kung sabik na ba siyang mahanap si Miss Beauty. Bahagya siyang bumulong, “Siguro oras na para magpakilala. Baka magustuhan din niya si Liam."

"Ah, Mister Wright? Raedy na kayong umalis?" Inilipat niya ang tingin sa pinto at nakita niya si Boris.

"Oo, tara. Kasama mo si Liam?" Tanong ni Kaleb, kalmadong nakatingin kay Boris.

"Ah." Kumunot ang noo ni Boris at sumagot, “Kakarating ko lang, Mister Wright, hindi ba kasama mo siya?”

Ang mga salitang lumabas sa bibig ni Boris ay umalingawngaw sa ulo ni Kaleb at napalingon siya sa lahat ng direksyon. Mabilis na inilibot ng kanyang mga mata ang loob ng restaurant at nang hindi niya mahanap si Liam, lumapit siya sa receptionist at nagtanong, "Excuse me, may nakita ka bang batang lalaki na ganito kataas? Kanina lang kasama ko siya."

"Um." Hindi sigurado ang receptionist, pinaglalaruan siya ng isip niya, kung ilan sa mga batang lalaki ang nakita niya noong hapong iyon, "Sa tingin ko... lumabas siya. Oo, tama iyan. Pumunta siya sa labas."

Nang hindi nag-iisip, parehong lumabas sina Boris at Kaleb sa labas ng mga lansangan para hanapin si Liam. Pinuntahan nila ang mga kalapit na gusali, hinati nila ang paghahanap. Tumawag din si Kaleb sa ibang security mula sa Wright Diamond Corporation para tumulong sa paghahanap sa kanyang anak.

Pagkatapos ng mahabang pagsisikap, umuwi si Kaleb, umaasa, umaasa lang, nahanap na ni Liam ang daan patungo sa penthouse.

****

"Boris! Nahanap mo na ba siya? Paano mo siya mawawala sa paningin mo? Alam mo naman kung gaano kakulit yun minsan!" Mula sa loob ng penthouse ng Third Diamond Hotel, galit na galit na sinisisi ni Kaleb ang bodyguard ng kanyang anak, si Boris.

"Ako?" Nagtataka si Boris, na tinuro ang sarili niya "Hindi ba't patuloy kang nakatitig kay Miss Beauty?"

"Argghh!" Napaungol si Kaleb, kasunod ng panunuya na lumabas sa dila ni Boris Alam niya sa loob, siya ang may kasalanan.

"Tawagan na natin ang pulis. Dalawang oras na oh! Nakakatakot na para sa akin ang sitwasyong ito." mungkahi ni Kaleb na lumalakas ang boses.

"Sir! May isang babae sa ibaba kasama si Liam. Nahanap na siya, at gusto niyang iakyat siya nang personal," sabi ng isa pa sa kanyang security, na ang mga tainga ay nasa telepono nang malinaw dahil sa inalertuhan ng staff ng hotel.

Bumagsak sa kanila ang patay na hangin, na ang lahat sa penthouse ay sumisipsip ng mabuting balita.

Naninikip na kanina sa pag-aalala ang dibdib ni Kaleb, pero nang marinig ang ulat, napabuga siya ng hangin sa kanyang mga baga, pumikit ang mga mata bago siya nakahinga ng maluwag. "Hay salamat! Sige hayaan mo na silang umakyat."

Maya-maya pa ay tumitibok ang puso, ang taas ng katawan ni Kaleb ay pabalik-balik, sa harap mismo ng pinto. Humarap siya sa direksyon ng isa pang miyembro ng kanyang aide at nagtanong, "Sigurado ka bang papunta na sila?"

"Oo, Mister Wright. Pinapasok sila ng head of security ng hotel," si Boris ang nagsabi bilang tugon.

Maya-maya, tumunog ang doorbell, at umikot si Kaleb, excited na binuksan ang pinto. Laking gulat niya nang may isang pamilyar na babae ang nakatayo sa kanyang harapan, hawak ang kanyang anak. Nakatingin ito sa kanya, mas partikular ang sweatshirt nito, dahil wala na itong cap at shades.

"Mister Pooh?" Tanong ni Beauty, at sa itsura ng mukha nito, halata niyang naguguluhan siya.

"Miss Beauty?" Sinagot niya ito ng hindi sinasadya.

Binalot sila ng katahimikan ng ilang segundo bago nilinaw ng babae, " Miss Beauty ang tawag mo sa'kin?"

Hindi napigilan ni Kaleb na mapasigaw na nalaman ito. Paano niya ito ipapaliwanag sa kanya ngayon? "Ah, oo, may narinig akong customer na tinawag kang Beauty. I assume that's your name. Ikaw nga ba si... Miss Beauty?"