Kabanata 5 Nagtatago

Pagbalik sa parking lot, napakagat labi si Scarlett nang makita ang napakagandang sasakyan. Kinagat niya ang kanyang mga labi at naisip, 'Pwedeng ito na lang... ang tanging pagkakataon kong makuhanan ng litrato ang baby na 'to.'

Bumaling siya kay Kaleb at Liam, tinanong niya, "Pwede ba akong magpa-picture kasama ang kotse?" nagdahilan siya, “Sobrang gusto ko kasi tong sasakyan. Hindi mo alam kung ilang beses ko na itong pinagpantasyahan noong nakaraan.”

Napangisi si Kaleb. Sagot niya, “Ah gusto mo yung sasakyan? Paano kung...” Umubo siya, tinakpan ang kanyang bibig, at mahinang nagpatuloy, “yung ang may-ari?”

"Ano?" Dahil sa pananabik, hindi narinig ni Scarlett ang kanyang huling salita.

Gayunpaman, narinig ito ni Liam. Sinabi niya kay Scarlett, "My beauty, sino ang mas mahal mo, ang kotse o ako?"

Hindi lang napigilan ni Scarlett na matuwa sa binata. Ngumuso siya habang natatawa sa kanyang cute na prangka. Ibinaba niya ang tingin at kinurot ang adorable niyang pisngi, "Siyempre, ikaw ang cute. Mas pipiliin kita kaysa sa kotse anumang araw!”

Naaninag ni Liam ang isang matagumpay na ngiti na parang nanalo sa laban, ang kanyang mga mata ay dumapo sa kanyang ama. Kung kaya niyang magtago ng scorecard, sigurado siyang nanalo na siya sa laban sa daddy niya.

Habang kinukunan ni Scarlett ang kanyang sarili kasama ang kotse, gayunpaman, nakaisip si Kaleb ng isang maliwanag na ideya, na nagbigay sa kanya ng mas malaking panalo. Alok niya, “Alam mo Scarlett, may 4K camera phone ako. Ako na lang ang kukuha ng picture at ipapasa ko na lang sa iyo.”

"Naku, hindi, Mister Wright. Hindi mo kailangan. Sobrang nakakahiya,” mabilis na sagot ni Scarlett na parang nahihiya sa pagpapakuha ni Kaleb Wright sa kanya.

Pinandilatan ni Liam ang kanyang daddy, pero sa kabila ng nagbabantang mga tingin ng kanyang anak, iginiit ni Kaleb, “Ipapasa ko sila sa iyo. Magaling ako sa photography.”

Ito ay totoo. Nagpo-pose si Kaleb bilang model noong bata pa siya, at ganoon din siya natuto ng photography. Kahit kailan ay hindi niya sineseryoso ang karera. Nang magkaroon siya ng Liam, mas napagtanto niya, na ang pagpapatakbo ng kumpanya kasama ang kanyang kapatid ay ang mas mahusay na pagpipilian.

Nagbigay ito sa kanya ng higit na kalayaan na makasama ang kanyang anak at kontrolin ang kanyang oras. Kung hectic ang trabaho, dadalhin niya si Liam sa kanyang opisina. Ganun din ang kuya niya na si Kyle. Iyon ay kung paano binuksan ng Wright Diamond corporation ang isang maliit na kid's club sa mismong gusali ng opisina.

Nakatayo sa harap ng kanyang Knight XV, kumakabog sa pagmamalaki ang dibdib ni Kaleb nang kumuha siya ng hindi lang isa, kundi sampung perpektong larawan ni Scarlett. Dalawa sa kanila, sinadya niyang i-save lang para sa sarili niya.

***

Makalipas ang tatlong oras sa grand dinner buffet ng Third Diamond Hotel.

“Wow! Ito ang literal na pinakamasarap na pagkain na nakain ko.” Huminto si Scarlett, inisip kung gaano ito katagal. Ngumiti siya, tumingin sa ibaba bago nagpatuloy, "Sa... napakatagal na panahon."

"Gusto mo ba ang pagkain, My Beauty?" tanong ni Liam na nakangisi. “Marami sa kanila ang signature dish ng lola ko.”

“Talaga?” Tanong ni Scarlett na nakasandal ang katawan, humanga sa narinig. Sumilip siya sa direksyon ni Kaleb at pinuri, "Ang iyong ina ay kamangha-mangha."

"Oo. Maganda din siya. Si mommy may maganda din siyang blue eyes,” sabi ni Kaleb na may taimtim na ngiti. Pagkatapos ay idinagdag niya, "Magkapareho kami ng mata."

"Oh." Nahuli si Scarlett, na inilagay ang isang kamay sa kanyang bibig, pinipigilan ang mga hagikgik na nagbabantang umalis sa kanyang mga labi. “Talagang natutuwa ako na nakasama ko kayo nitong hapunan, Liam, Mister Wright-”

"Please, Kaleb na lang, Scarlett. Kalimutan na natin ang formalities by now. Ibinalik mo ang anak ko, safe and sound. Lubos akong nagpapasalamat sa iyo at hindi mo na ako kailangang tawagin na parang boss mo ako," siya. mungkahi. "Tawagin mo akong Kaleb."

Naningkit ang mga mata ni Kaleb, na nakatuon sa kung paano sinabi ng buong labi ni Scarlett ang pangalan niya. Natuwa talaga siya.

"Kaleb," sabi niya bago kuminang ang kanyang mga mata kasabay ng isang taimtim na ngiti na madaling napinta sa kanyang maselang mukha. "Salamat, Kaleb."

"My beauty?" Nagpuppy eyes naman si Liam na nakaupo sa tabi ni Scarlett. "Pwede mo bang sabihin ang pangalan ko ng maraming beses?"

"Liam. Liam. Liam. Liam. Liam. Liam! Cute na cute na Liam!" Dagdag ni Scarlette at abot tenga ang ngiti ni Liam.

Umirap si Kaleb, pero mabilis na nakabawi at umiling.

Nasiyahan ang tatlo sa ilang pagpipilian ng masasarap na dessert bago sila sinalubong ni Boris para sunduin si Liam. Sinadya ni Kaleb na ihatid si Scarlett pauwi. Habang pinipilit ni Liam na sumama siya, si Kaleb ay matatag na magpahinga siya ng maaga, lalo na't may pasok siya kinabukasan.

Sa ibang mga bagay, kukunsintihin ni Kaleb ang katigasan ng ulo ni Liam, pero sa paaralan, kailangang sundin ang mga alituntunin, kabilang ang pagsunod sa isang mahigpit na oras ng pagtulog.

Sa elevator ay hinalikan ni Scarlett ang pisngi ni Liam ng goodnight, at pagkatapos noon ay bumalik si Kaleb kasama si Scarlett sa mga pasilyo patungo sa lobby ng hotel.

Si Scarlett ay nasa dreamland pa rin, iniisip kung paano naging maganda ang kanyang araw. Pinahahalagahan niya ang oras na kasama si Liam at hindi niya maiwasang makaramdam ng mga paru-paro sa kanyang tiyan habang kasama si Kaleb.

Kailangan niyang umamin. Ang gwapo talaga ni Kaleb. Dagdag pa, sa kanyang pananaw, siya ay tila isang caring na tatay kay Liam.

Habang naglalakad sila sa mahaba at malawak na corridor, hindi maiwasan ng mga mata nito na sumilip sa kanyang matangkad na katawan, sa kanyang mga pait na panga, sa paraan ng pag-bob ng kanyang adam's apple habang siya ay lumunok, at sa paraan ng kanyang paglalakad na may awtoridad at poise.

Namangha siya kung gaano siya kaswerte na nakilala niya sina Liam at Kaleb.

Habang iniisip ito, nasulyapan ng kanyang mga mata ang dalawang papalapit na pigura, isa na sinubukan niyang iwasan noong isang araw.

Naglalakad sina Luca at Courtney patungo sa kanila, mga sampung metro ang layo.

Agad na nagpanic si Scarlett. Para sa isang segundo, ang kanyang mga paa ay naging napaka-ugat sa sahig habang ang kanyang mga mata ay ini-scan ang paligid para sa isang magandang taguan. Oo, iyon na ang buhay niya lately. Nagtatago kay Luca.

Nakita niya kung paano nasa unahan ng limang metro ang mga comfort room, pero ang pagpunta doon ay nangangahulugan din ng paglapit kina Luca at Courtney. Hindi siya magkakaroon ng ganoong chance. Hindi pwede!

Sa halip, humawak siya sa pinakamahusay na tao na posibleng magsasanggalang sa kanya para hindi siya makita.

Kaleb.

Nakahawak sa braso ni Kaleb, hinila niya ito palapit sa kanya, habang nakasandal sa dingding. Hindi nagtagal ay kumuyom ang magkabilang kamay niya sa lapels ng suit nito at humiling siya ng, "Please... i-itago mo ako."

Nagulat si Kaleb, pero sa parehong oras, ang kanilang pagiging malapit ay parehong ikinatuwa niya. Natuwa siya sa sinabi nito noong una na nilinaw niya, "Itago?"

Habang ang kanyang bisig ay nakapatong sa dingding, malapit sa kanyang mukha, ang kanyang katawan ay palapit sa kanya, ang kanyang ulo ay nakatingin sa kanyang takot na ekspresyon. Narinig ni Kaleb ang pag-ulit niya, “Oo please, itago mo ako.”

Nang mapansin ni Kaleb kung paano lumipat ang mga mata ni Scarlett sa isang papalapit na couple, sumimangot siya, pero kasabay nito, nakakita siya ng isang pagkakataon na hindi dapat palampasin! Tumango siya at inacnowledge, “Huwag kang mag-alala. Itatago kita ng mabuti.”

Itinulak niya palapit, mahalagang isara ang pagitan ng kanilang mga dibdib. Habang may maraming patong ng damit sa pagitan nila, napalunok siya, naramdaman ang pagdiin ng dibdib ni Scarlett sa kanyang solidong frame.

Ibinaba niya ang ulo niya para matakpan ng mukha niya si Scarlett. Kasama ang kanyang bisig na nananatili sa dingding, wala sa kanyang mga natatanging katangian ang nakikita kina Luca at Courtney. Malumanay na iniulat ni Kaleb, "Magaling akong magtago ng mga tao."

Oo naman. Nakahinga ng maluwag si Scarlett na naka-camouflag siya. Napahawak siya sa mga bisig ng isang napakagandang lalaki. Halos pulgada na lang ang layo ng mukha niya sa mukha niya, dumampi ang labi nito sa buhok niya, humahampas ang mainit nitong hininga sa noo niya.

Agad siyang nakaramdam ng goosebumps sa buong katawan, lalo na nang patuloy na dumidiin ang katawan nito sa maliit niyang frame. Siya ay gumagawa ng napakahusay na trabaho sa pagtatakip sa kanya, na kailangan niyang itulak siya nang bahagya, na nagsasabing, "Teka- kailangan ko ng kaunting space para... huminga."

"Ay, sorry," sabi ni Kaleb, ang kanyang bibig ay humihinga pa rin sa tuktok ng kanyang ulo. “Teka, nakatingin yata sila sayo. Bakit hindi mo ako yakapin?”

Scarlett, 'Yakap?'

Sa kabila ng pagprotesta ng kanyang utak, ginawa niya ang iminungkahi ng lalaki at tuluyang tinago ang kanyang katawan nang lubusan sa kanya. Walang anuman, ganap na walang puwang sa pagitan nila. Isinandal niya ang kanyang mukha sa leeg nito at yumuko siya para maitago ang kanyang anyo, mas humigpit ang pagkakahawak ng kanyang mga kamay sa coat ni Kaleb.

"Nandiyan pa ba sila?" Maamo niyang tanong. Ito ay halos isang minuto, at umaasa siyang wala na sila sa paningin.

“Nandiyan pa rin sila. Ang bagal...sobrang bagal nilang maglakad - parang mga pagong,” sabi ni Kaleb, nakapulupot ang kamay nito sa baywang niya, ang mga mata nito na nagkukunwaring nagmamasid sa hallway. "Tago ka lang diyan akong bahala sa'yo."

Paano siya magrereklamo? Hindi alam ni Scarlett kung ano ang nangyayari sa kanya pero tahimik niyang naisip, 'Ako ba? O umiinit na dito?'