บทที่ 46 พี่จะโดนตีแทนเจ้าเอง

ทันทีที่เสียงประตูปิดลง หญิงสาวที่นั่งอยู่ที่เตียงนอนใหญ่ด้วยชุดนอนที่เป็นเพียงเสื้อยืดตัวเดียวของเจ้าของห้อง รีบลุกขึ้นโผเข้ามากอดเอวชายหนุ่มเอาไว้แน่น ร่างบางซบลงที่อกแกร่งพร้อมกับลูบหลังปลอบใจเบา ๆ ทุกคำพูดที่โรมและสรัญคุยกัน เธอได้ยินชัดเจนไม่มีตกหล่น ถึงเธอจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พอจะจับข้อความได้ว่าสรัญนำเอกสารบางอย่างมาให้โรมเซ็น แต่โรมไม่ยอมเซ็นและยังสั่งห้ามให้สรัญและครอบครัวของเขามาวุ่นวายกับคนในห้องซึ่งก็คือเธอ และจากสิ่งที่เธอได้ยินเธอก็พอรู้ว่าโรมถูกครอบครัวและพี่ชายเอาเปรียบมามากและไม่รู้ว่าเกิดขึ้นนานแค่ไหนแล้ว ซึ่งคนที่มีจิตใจอ่อนไหวอย่างเจ้าขารู้สึกสงสารชายหนุ่มจับใจ จนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ และเธอก็เพิ่งเข้าใจว่าทำไมพ่อบุญธรรมของเธอถึงยอมที่จะซื้อคอนโดให้ออกมาอยู่เองทั้งที่แต่แรกอยากให้ไปพักอยู่กับน้องสาวของท่านเพื่อความปลอดภัย 

"พี่ไม่เป็นไร พี่โอเค" เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับยกมือขึ้นลูบผมหญิงสาวเบา ๆ 

"ทำไมพี่ถึงไม่เซ็นเอกสารที่พี่รันเอามาให้คะ" เจ้าขาเอ่ยถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตาเป็นคำถาม

"มันเป็นสัญญาทาสน่ะ ถ้าพี่เซ็นพี่ต้