Chapter 2

Sab’s

Nagising ako sa malalakas na katok sa pintuan ng kwarto ko. “Sandali” sigaw ko kay Charie. Alam kong siya ang nasa pintuan dahil dalawa lang naman kami dito sa dorm. Inabot ko ang de keypad kong cellphone upang tignan ang oras, 6:30 na pala ng umaga. 8am ang klase ko, hindi ako pwedeng mahuli dahil may exam ngayon.

Bumangon na ako at lumabas ng kwarto. Naamoy ko agad ang bango ng almusal sa mesa. “Wow! Ang sarap naman niyan besh” bati ko kay Charie.

“Syempre!” Mayabang niyang sagot habang inaayos ang mesa. “Kailangan natin kumain ng maayos ngayong umaga para may lakas tayo sa exams mamaya”

Nasa iisang University nga pala kami ni Charie. Same year level. Magkaiba lang kami ng kinukuhang kurso. Education ang kinukuha niya habang ako naman ay nursing.

“Salamat besh. Swerte ko talaga ikaw ang bestfriend ko. Mabait na ang sarap sarap pang magluto” lambing ko sa kanya.

“Teka, parang kulang ata sinabi mo?” Nakairap niyang sagot sa akin.

“Ha? Anong kulang naman” maang maangan ako kahit alam ko naman ang pinapahiwatig niya. Aakto sana siyang ligpitin ang mga niluto niyang pagkain ng piitin ko siya. “Oh teka. Teka! Maganda ka besh. I love you” at nag flying kiss sa kaniya.

“Hay nako. Napilitan ka pa ha? E mas maganda naman ako sa'yo” Nakanguso pa niyang maktol. Natawa na lang ako sa inaasta ng kaibigan ko.

“Pero seryoso, mahal kita Charie” lambing ko sa kaniya.

“Mahal din kita Sab” sabay yakap sa akin. “Tara na kumain na tayo, kasi may exams pa tayo mamaya.” Nagsandok na kami ng pagkain sa kani-kaniyang plato.

Tahimik kaming kumakain ng magsalita siya ulit. “Teka pala Sab” nilunok niya muna ang pagkain sa bibig niya bago siya ulit nagsalita. “Nakaipon ka ba ng pambayad sa tuition? No pay no exam diba?” Seryoso niyang tanong.

“Oo makakapagbigay ako ngayon sa finance” tipid kong sagot. Pero halata sa itsura niya na di siya kuntento sa sagot ko. “Okay fine!” Sabi ko sabay baba ng kubyertos. Tumayo ako para kuhanin ang bag ko. Kinuha ko ang wallet ko at inilabas ko ang 40thousand na bayad sa akin kagabe. Nakita kong nanlaki ang mga mata ni Charie.

“Saan galing yan besh?” Takang takang tanong niya.

“Sa vip kagabe” mahina kong sagot at itinuloy ang pagkain ko.

“Vip??!” Nag-aalala niyang sagot. “Sab. Alam mong exclusive ka. Malalagot ka kay Mr. Teng” kabadong paliwanag ni Charie. Totoo ang sinabi niya. Exclusive ako kay Mr. Teng kaya bawal akong i-table ng kahit na sino. Siya lang daw ang may karapatan sa akin. Haay!

Pinaliwanag ko sa kaniya ang nangyare kagabe. Nagaalala padin siya kahit na si Mamu ang may pakana ng nangyare. “Besh sana walang nakakita sa’yo kagabe. Malalagot ka kay Mr. Teng”

“Kaya nga e. Sasaluhin naman siguro ako ni Mamu kung sakali”

“Huy! Anong laban ni Mamu don? Madali siyang mapapalitan sa posisyon niya pag nalaman na ipinapa table ka niya sa iba.”

“E huwag na natin isipin hangga’t hindi pa nangyayare” nag kibit balikat na lamang siya at tinuloy na ang pagkain namin.

“Pero besh, gwapo ba ang naging client mo?” Parang kinikilig pa nitong sabi.

“Hmm, masyadong madilim sa vip room. Hindi ko maaninag ang mukha niya” uminom ako saglit ng tubig bago nagpatuloy ng pagsasalita. “Pero gwapo yung boses niya. Pati ang bango niya, infairness” pag-amin ko kay Charie.

“Aaaaaaahhh! Gusto ko yan. Mabango at galante. Sa susunod, sana ako naman ang i table niya”

“Mabango at galante nga, bastos naman” simangot kong sabi.

“Bakit binastos ka ba??”

“Hinalikan ako” walang emosyon kong sagot.

“Aaahhh! Diyos ko. Kamusta? Masarap ba? Hahaa”

“Huy sari-sari ka. Puro ka kalokohan. Tama na nga. Magmadali na tayo” pinangunahan ko na ang pagtayo sa mesa ng maputol na ang usapan.

—

Xavier’s

“Aargh!” Napaingit ako ng maramdaman ang bigat at sakit ng ulo ko pagbangon ko. Napadami ang inom ko kagabe sa club na iyon at heto ang parusa. Napakasakit na ulo.

Dire diretso ako sa banyo at itinapat ang katawan ko sa shower. Kailangan kong magmadali dahil may meeting pa ako mamaya sa director ng isang University sa Makati. Sana ay hindi ma traffic dahil dito pa ako sa Antipolo magmumula.

“Sa office muna tayo, Jason” utos ko sa driver / assistant ko.

“Yes sir” magalang na sagot nito.

“Uhm, may update na ba tungkol sa babaeng pinaiimbestigahan ko?”

“Wala pa po sir. Pero mayroon na po akong nakuhang source sa club mismo. Mamaya po ay pupuntahan ko siya”

“Good! Update mo ako kaagad” tumango lang siya at tinuon na ang atensyon sa pagmamaneho.

--- “Wala kang alam sa buhay ko” .. “hindi mo ako kilala” ---

Paulit-ulit kong naririnig sa isip ko ang sinabi ng babae sa club. Unang kita ko pa lang sa kaniya habang sumasayaw ay may naramdaman na akong kakaiba. Lalo ng halikan ko siya ay may kung ano sa pagkatao ko ang ginising ng babaeng ‘yon. Hindi ko man nakita ang mukha niya ay alam kong maganda siya. Nakuha niya ang interes ko, at willing akong ialis siya sa night club na iyon at sa akin na lang siya magtatrabaho.

Nakarating agad kami sa opisina at mabilis kong kinuha ang mga papeles na kailangan ko. Mabuti na lamang at narito lang din sa Makati ang opisina ko kaya mabilis lang din kaming makakapunta sa Univeristy. Kailangan namin magpirmahan ng kontrata dahil kami ang hahawak ng panibagong building na itatayo sa Univeristy.

—-

Sab’s

“Oo besh, papunta na ako sa canteen. Nasaan ka na ba?” Naglalakad ako papuntang canteen habang kausap sa cellphone si Charie.

“Otw na din ako. Basta hintayin mo ako, sabay na tayo maglunch”

“Okay sige. Bilisan mo ha? Gutom na–” diko namalayan na may makakasalubong pala ako at huli na ng mapansin ko dahil bumangga na ako sa kaniya.

Napaupo ako sa semento, kumalabog ang pwet ko. “Araay” sigaw ko.

“Miss okay ka lang ba?” Tanong ng lalaking kasama ng nakabanggaan ko.

“Mukha ba akong okay? Narinig mo naman kumalabog ang pwet ko” singhal ko sa lalaki.

“Wag mong sigawan ang driver ko!” Galit na wika ng lalaking nakabangga ko. Bigla akong kinabahan dahil pamilyar sa akin ang boses niya. Iniabot naman nung lalaki na driver daw nitong isang mokong ang kamay niya upang matulungan ako tumayo.

“Salamat” baling ko sa kanya. Hinanap ko ang cellphone ko at nakita ko ito sa di kalayuan. Humagis siguro ito kanina. Paika-ika akong naglakad papunta sa cellphone ko. “Halaa! Ang cellphone ko” mangiyak-ngiyak kong sabi ng makita ko itong nagkahiwa-hiwalay na sa lakas siguro ng pagkakatilapon. Mabilis kong binuo at ikinabit muli ang battery ngunit ayaw ng magbukas. “Halaaa! Sira na ata” naiiyak na talaga ako dahil ito lamang ang cellphone ko.

“Ano bang iniiyak mo dyan?” Masungit na tanong nung mayabang na lalaki. “Okay ka lang naman hindi ba? Aalis na kami may meeting pa ako”

“Sandali!!!” Sigaw ko na nagpahinto naman sa akma niyang pagalis. “Nasira ang cellphone ko. Anong gagawin ko dito?” Mangiyak ngiyak padin ako. Kinuha naman niya ang cellphone ko at sinipat sipat.

“Besh!” Sigaw ni Charie habang papalapit sa amin. “Anong nangyare sa’yo? Bakit hindi ka na sumagot? Tinawagan kita hindi na ulit kita makontak” dire-diretsong tanong niya. “Bakit ka pati umiiyak? Sino pati sila? Sila ba ang nagpaiyak sa’yo?”

“Magkaibigan kayo ‘no?” Tanong nung mayabang na lalaki.

“Oo bakit?!” Mataray na sagot ni Charie.

“Pareho kase kayong maingay. Sakit ninyo sa tainga” inis na sabi ng lalaki. Bahagya namang nangiti ang drivet nito.

“Anong sinabi mo?!” Susugudin sana siya ni Charie ngunit piniit ko.

“Wag na Charie, ano ka ba?” Sinenyasan ko siyang kumalma bago ulit nagsalita. “Ito kasing lalaking ito e” turo ko sa mayabang “binangga ba naman ako. Napaupo ako sa simento, ang sakit tuloy ng pwet ko. Tapos ayan yung cellphone ko nasira”

“Ano?!” Hinarap niya ulit yung mayabang na lalaki. “Magsorry ka sa bestfriend ko. At dapat bayaran mo iyang nasira mo” turo nito sa cellphone ko.

“What?!” Halata sa lalaki na naiinis na ito. “Kasalan ko bang tatanga tanga iyang kaibigan mo! Hindi tumitingin sa dinadaanan niya” pinukulan niya ako ng masamang tingin. Nakaramdam ako ng kaba na katulad ng naramdaman ko sa lalaki sa club. Hindi kaya–

“At isa pa” sabi niya habang iniaangat ang cellphone ko. “Sure ba kayo na cellphone ito? O laruan?” Naputol ang pagiisip ko dahil sa sinabi niya.

“Iniinsulto mo ba ako?” Matapang na harap ko sa kaniya.

“Ha?! Insulto agad? Nagtatanong lang naman ako”

“Alam mo hindi porke mayaman at marami kang pera ay may karapatan ka ng mang insulto ng ibang tao ha!” Sigaw ko sa kaniya. Sasagot pa sana siya ng nagsalita ang driver niya.

“Sir, totoo pong cellphone iyan.” sabi nito. Saglit na natahimik ang lalaki habang nakatingin padin sa cellphone ko. Hindi yata siya makapaniwala na tunay ‘yon.

“Okay!” Tipid na sagot niya habang nakatingin sa akin. “Pupunta na ako sa meeting ko Jason.i Ikaw na ang bahala sa kanila. Palitan mo yang laruan kung kinakailangan” baling nito sa driver niya.

“Okay po, sir!” Napakamot na lang ito sa ulo habang tinatanaw ang papalayo niyang amo.

“Boss mo ba iyon? Mayabang ha!” Wika ni Charie.

“Opo e. Sorry po ha? Masungit po talaga iyun e.” Nahihiya niyang harap sa amin. “By the way I’m Jason” sabay abot ng kamay niya kay Charie.

“Charie” napansin kong napangiti ang lalaki. Siguro ay type nito ang bestfriend ko. “Siya naman si Sab ang bestfriend ko” kumaway lang ako at ganon din siya tapos ay tumingin ulit kay Charie.

“Magkano po ba itong cellphone? Papalitan ko na lang po para makaalis na din po ako at makasunod na kay Sir. Baka kailanganin niya ako e.

“Hmm, sumama ka na lang sa amin. Bilhan mo na lang siya ng kapalit niyan” pagkawika ni Charie ay dali niyang hinatak si Jason. Napapakamot na lang ang pobre ng ulo. Haha!