Chapter 4

“Gusto kitang maging asawa. At maging akin habang buhay.” Kinikilabutan padin ako sa tuwing naaalala ko ang hinihinging kapalit ni Mr. Teng para sa operasyon ng mga magulang ko.

Hindi lamang iyon, ang tuloy tuloy na gamutan ng mga magulang ko hanggang sa tuluyang maka recover ay sagot na din niya bilang siya daw ay aking magiging asawa.

Maaari daw akong magbigay ng mga kondisyon kung sakaling tatanggapin ko ang alok niya. Ngunit mabilis ang desisyon kong tumanggi. Hindi ko kaya ang makasal sa kagaya niyang halimaw. Ang isiping siya ang aking mapapangasawa at aangkin sa aking katawan gabi-gabi ay nagdudulot na sa akin ng kakaibang kilabot.

Tahimik lang akong nakamasid sa mga magulang ko sa loob ng ICU ng bigla na lang silang parehong nag seizure.

“N-nurse!” Sigaw ko sa pagaalala na baka kung anong mangyare sa kanila. “Nurse!” Sigaw ko ulit ng wala pang dumadating na tulong.

Maya-maya ay nagtatakbuhan na ang mga nurse at doctor sa loob ng ICU upang tignan ang mga magulang ko. Sinaraduhan nila ng kurtina ang bintana kung kaya’t hindi ko na makita kung ano nangyayare sa loob.

Balisa akong naghintay sa doctor at umaasa ng magandang balita kahit pa alam ko sa sarili ko na malabo iyon sa ngayon. Ilang sandali pa ay lumabas na ang doctor.

“D-doc. K-kamusta po?”

“Ms. Pascual, kailangang kailangan na po silang maoperahan sa lalong madaling panahon. Sa susunod po na mag cardiac sila ay hindi na po namin maipapangako kung maililigtas pa namin sila” parang gumuho ang mundo ko sa narinig. Hinayaan kong pumatak ang mga luha ko at kasabay noon ay ang isang desisyong nabuo sa aking isipan.

END OF FLASHBACK !!

Naputol ang pag-alala ko sa nakaraan ng tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko ay si Ramil ito.

“Hello” sagot ko.

“Pumunta ka ngayon din dito. Kailangan kita” pagkasabi ay mabilis niyang ibinaba ang kabilang linya.

Napabuntong hininga ako. Heto nanaman ang panibagong bangungot sa buhay ko. Mabilis akong nagpunta sa condo unit ni Mr. Teng. Pagpasok ko sa kwarto ay amoy na amoy ko na ang alak at sigarilyo sa loob. Makikita mo pa ang mga usok sa ere at mga upos ng sigarilyo sa lamesita. Marami ring mga bote ang walang laman na nakakalat sa loob.

“Sabrina, mabuti at dumating ka na. Akala ko’y pag hihintayin mo nanaman ako ng matagal” nakangisi nitong wika sa akin.

“Sabi ko naman sa’yo hindi na mauulit iyon” walang emosyon kong sagot.

“Mabuti at natuto ka na” tanging sagot niya. Nang huli kase niya akong ipatawag ay sinadya kong magpatagal dahil napapagod at nagsasawa na ako sa kababuyan niya. Ngunit sa ginawa ko ay ang mga magulang ko ang pinarusahan niya. Hindi niya binayaran ang ospital dahilan upang ipatigil ng ospital ang pagbibigay ng gamot sa mga ito na naging dahilan upang muntikan ng malagay ang buhay nila sa panganib.

Kaya sinabi ko sa sarili kong hindi na ako magmamatigas at susunod na lang sa kasunduan namin ni Mr. Teng. Kahit pa nasusuklam at nandidiri na ako sa aking sarili sa ginagawa niya. Para sa mga magulang ko ay magtitis ako.

“Maghubad ka na pakiusap” nagmamadaling utos nito. Sinimulan ko ng hubarin ang mga damit ko. At ng naubos ng lahat ang saplot sa aking katawan ay humiga na ako sa kama.

“Oohhh!” puro ungol ni Mr. Teng ang maririnig sa buong kwarto. Ipinikit ko na lang ang aking mga mata at nagtakip ng aking tainga. “Ang ganda talaga ng katawan mo Sabrina” usap niya sa kabila ng mga pag ungol niya.

Ng sawakas ay nakaraos na siya, sinilip niya ag aking mukha at inutusang tingnan siya. Dahil ayaw kong magalit siya ay sinunod ko siya. Ngumisi siya ng nakakaloko. “Tandaan mo Sabrina, akin ka lang” nangilabot nanaman ako sa mga binitiwan niyang salita.

Palagi ko naman iyong naririnig, ngunit talagang kilabot ang idinudulot noon sa akin.

Mabilis akong bumangon at nagbihis. Nang masiguro kong maayos na ang aking itsura ay dali-dali na akong lumabas ng condo niya. Nang makarating ako sa labas ng gusali ay tskaa lamang ako nakahinga ng maluwag. Habol hininga akong umiiyak sa awa sa aking sarili. Ngunit wala naman akong magagawa sa ngayon. Hindi ko kayang tugunan ang pangangailangan ng mga magulang ko sa ospital. Kung sana ay may iba pang paraan.

—

Xavier’s

Hindi ako makapag focus sa meeting ko dito sa University dahil sa babaeng nakabanggaan ko kanina.

Napakaganda at maamo ang mukha niya. Mukhang inosente kaso masyadong maingay ang bunganga. Hindi ko maiwasang mapangiti sa isiping iyon. Dalaga na siya pero parang bata kung umasta.

Napapailing na lang ako dahil hindi ko maintindihan bakit ba ako interesado sa kaniya. Siguro ay dahil parang pamilyar ang boses at tindig niya. Parang nakaharap ko na siya noon. Hindi ko lang malaman kung saan.

“Mr. Franco?” Tawag sa akin ni Mr. Martinez. Ang director ng University na ito.

“S-sorry. May naalala lamang ako” mabilis na sagot ko sa kaniya. Mabilis na kaming nagpirmahan ng kontrata at iniabot na sa akin ang mga application forms ng mga estudyante na interesado magtrabaho sa kompanya ko. Ito ay magtatrabaho sa akin para siyang magaasikaso ng project namin dito sa University.

Isa-isa kong sinilip ang mga form hanggang sa napatigil ako sa isang application.

“Sabrina” basa ko sa kanyang pangalan.

“Oh! Kilala ko siya, matalino at masipag iyang batang yan. Siya ang nagpapa-aral sa kaniyang sarili” paliwanag ni Mr. Martinez.

“Sige. Siya na lang” tipid kong sagot.

Nang matapos kami sa meeting ay dali dali na kaming bumalik sa opisina. Masyadong maraming dokumento ang kailangang ihanda para sa pagsisimula ng mga bagong projects. Kailangan ding ipahanda ang magiging working station ni Sabrina.

Mabilis lumipas ang maghapon sa sobrang pagiging abala sa opisina. Pauwi na kami sa Antipolo ng maalala kong makibalita kay Jason.

“Kamusta pala Jason yung babae kanina?”

“Ay si Sab po, sir? Okay naman po. Nakabili po kami kanina ng kapalit ng cellphone niya.”

“Jason, cellphone ba talaga yon?”

Natawa si Jason sa tanong ko. “Opo sir. Magagamit lang po siya sa texts and calls.”

“Ahh” palibhasa ay ipinanganak na akong mayaman kung kaya’t hindi ko alam na may ganoon palang cellphone.

“Ah sir, tungkol po doon sa babae sa club”

“Oo nga pala, may balita na ba?” Interesadong tanong ko.

“Tuwing friday at saturday lang daw po iyon napasok sa club Sir. Exclusive lang din daw po siya sa may-ari. Bawal po siya ipa table sa iba” napakunot ang noo ko sa sinabi ni Jason.

“Bawal? E paanong nai table ko siya noong gabing iyon.”

“Hindi ko po alam sir. Baka lang daw po nagkakamali kayo dahil bawal daw po talaga ang babae na yon.”

“Nakuha mo ba ang totoong pangalan?”

“Hindi po e. Ayaw pong sabihin nung nakausap ko”

Napa tiim bagang ako sa mga sinabi ni Jason. Sino ba ang babaeng iyon at bakit parang napaka special niya.