Tane part
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง 4 สาวที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับพนักงาน รู้สึกคุ้นหน้าสาวสวยที่เดินกอดคอเพื่อนเข้ามา และไปสะดุดตากับสาวสวยที่เพื่อนลากมาทางด้านหลัง เธอมีหน้ารูปไข่ แก้มป่องนิด ๆ ตาคมสวย โครงหน้าคล้ายกับอาสาวข้างบ้านที่เสียชีวิตไปหลายปี ผิวขาวอมชมพูแม้จะอยู่ในที่ไฟไม่สว่างนัก รูปร่างเพรียวบางตัวเล็กน่ารักน่ามองมาก
"อะไร สนใจหรือครับพี่เทน" โรมถามเพื่อนรักยิ้ม ๆ แล้วสบตากับพนักงานในร้าน
"กูรู้สึกคุ้นหน้าว่ะ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน" ชายหนุ่มตอบเพื่อน ตามองไปที่สาวร่างบางเกาะอกสีแดงไม่วางตาพรางขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด *มากับวิเวียน หน้าคล้ายอารุ้ง แต่จะใช่ลูกพีชหรือเปล่าวะ ตามหาตั้งนานอยู่ใกล้แค่นี้หรือไง...* ชายหนุ่มคิดในใจ
"ร่วมโลกหรือร่วมเตียงครับ" โรมถามยิ้ม ๆ
"ร่วมโลกสิวะ ร่วมเตียงกูไม่จำหน้าให้เสียเวลาหรอก" เทน ตอบเพื่อนแต่ตายังมองสาวตัวเล็กที่กำลังงอแงกับเพื่อนเธออยู่
"มึงก็รู้นี่หว่า ว่าไอ้นี่ถ้าไม่เมาเอาไม่ได้ แล้วเมาก็จำเชี้ยอะไรไม่ได้" มาร์คที่นั่งหันหลังให้กลุ่มสาว ๆ ว่าพรางยกแก้วขึ้นจิบ
"ก็ไม่ใช่มึงไงครับ จะได้แดกเรียบ" เทนสวนเพื่อนขึ้นทันที
"จะเลิกแล้วมั้ยวะ เมื่อก่อนได้กิน ได้เงิน ทุกวันนี้หิวก็ซื้อแดก ไม่คุ้มสัส" มาร์คว่าพรางหัวเราะ ปรายตามองสาวสวยที่เดินผ่านมาเข้าห้องน้ำพอดี
"แล้วมึงนึกออกยังว่าคุ้นหน้าคนไหนที่ไหนไอ้เทน"
"ไม่ออกว่ะ แต่คุ้น" / "แต่มันน่ากลัวจริง ๆ นะ ย้ายเถอะ" เสียงหวาน ๆ ดังมาจากคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว หันมองอีกครั้ง *เชี้ย! เสียงยังคุ้น...* เทนอุทานใจ
"เฮ้อ...ชั้นละเบื่อคุณลูกพีชจริง ๆ พี่คะมีโต๊ะว่างอีกมั้ยคะ แบบสว่าง ๆ สปอร์ตไลท์ส่องถึงเลย เพื่อนหนูกลัวความมืด" เสียงของเพื่อนเธอลอยมาอีกประโยค โรมที่เห็นเพื่อนตั้งใจมอง 4 สาวโต๊ะข้าง ๆ และเข้าใจว่าเทนสนใจ 1 ใน 4 จึงส่ายหน้าให้พนักงานเป็นเชิงห้าม
"ลูกพีชจริงเหรอ..." เทนครางในลำคอเหมือนคนละเมอแล้วมองคนตัวเล็กที่ไม่ได้เจอถึง 6 ปีอึ้ง ๆ *ยังคบกับเวียนอยู่ แล้วทำไมเวียนมันไม่เคยพูดถึงเลยวะ* ชายหนุ่มคิดในใจ
"เฮ้ย! เป็นห่าอะไรเนี่ย กูเรียกตั้งนานแล้วนะ หลับหรือครับมึง" โรมตบบ่าเพื่อนแรง ๆ พร้อมกับถามเมื่อเขาเรียกเพื่อนหลายครั้งแต่เพื่อนไม่ขานรับ
"เปล่า กูกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ"
"สนคนไหนวะ น้องเกาะอกแดง แม่งน่ารักว่ะ ดูเรียบร้อยดี" โรมว่ากับเพื่อนยิ้ม ๆ
"คนเรียบร้อยห่าอะไรจะมาร้านเหล้าวะ คนดีของมึงนี่เกลื่อนจริง ๆ นะไอ้โรม" เทนว่าพรางส่ายหน้าให้เพื่อนแล้วยกแก้วขึ้นจิบเหมือนไม่ได้สนใจอะไรโต๊ะข้าง ๆ มากนัก
"พี่คะ เอา ข้าวคะน้าหมูกรอบไม่ใส่พริก ไข่ดาวสุก เออ...ข้าวไม่ต้องเยอะนะคะครึ่งเดียวจากที่เคยขายก็พอ แล้วก็น้ำเปล่าไม่เย็น 1 ขวดค่ะ" เสียงหวานดังเข้าหูมาอีกรอบ แล้วตามด้วยเสียงโวยวายของเพื่อนสาวของเธอที่นั่งติดกัน
"เฮ้ย! ยายต๊อง มาร้านเหล้าสั่งข้าวนี่นะ!" "อ้าว ก็ร้านอาหารกึ่งผับ ก็ต้องมีขายแหละ รบกวนหน่อยนะคะหนูหิว เร็วสิจะกินอะไรกันก็สั่ง" ร่างบางหันไปเถียงเพื่อนอย่างน่าเอ็นดูก่อนจะได้ยินเสียงบรรดาเพื่อน ๆ ของเธอสั่งข้าวและกับกันเหมือนอยู่ในร้านอาหาร
"เออ...มาร้านเหล้าแต่สั่งคะน้าหมูกรอบ กูล่ะยอมใจ" มาร์คที่นั่งหันหลังให้ว่าขึ้นขำ ๆ แล้วทำท่าจะหันกลับไปมอง
"เชี้ย มาร์คมึงจะหันเพื่อ เดี๋ยวเหยื่อไอ้เทนก็ตื่นหมด กูว่าคืนนี้กูต้องไปนอนบ้านตาน้อยกับมึงแล้วล่ะไอ้เทนคงไม่ว่างแล้วว่ะ" โรมว่าพรางมองหน้าเพื่อนยิ้ม ๆ
"กูไม่ใช่พวกมึงนะ กูก็แค่คุ้นหน้าเค้า แต่ยังนึกไม่ออกแค่นั้นเลยคิดอยู่" เทนว่าพร้อมกับยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม
"งั้นมึงคิดไปครับ กูว่ามึงคงคิดไม่ได้เหมือนโต๊ะนั้นที่คิดไม่ได้ว่ามาร้านเหล้าต้องสั่งอะไรนั่นแหละ" โรมว่าพร้อมกับพยักหน้าให้พนักงานเสิร์ฟที่รับออเดอร์ของ 4 สาว
หลังจากที่ 4 สาวนั่งทานข้าวด้วยกันจนอิ่ม ลูกพีชจึงชวนอันดาไปห้องน้ำ วิเวียนทำท่าจะลุกขึ้นตาม แต่โดนลูกพีชปรามไว้ทันที
"เฮ้ย...ยัยเวียนเทียนเดี๋ยวเลย ไปทีละ 2 คนเดี๋ยวปลาไม่มีเพื่อน" ว่าพร้อมกับกดบ่าเพื่อนให้นั่งลงที่เดิม
"เค งั้นเดี๋ยวสั่งเหล้าต่อเลยนะ พี่คะ" พยักหน้าบอกเพื่อนพร้อมกับกวักมือเรียกพนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก 2 สาวเดินไปห้องน้ำด้านหลัง โดยมีสายตา 3 คู่มองตามไปจนเธอเข้าไปในห้องน้ำ
"ตัวเล็กน่ารักดีว่ะ มึงไม่เอากูเอานะ ดีเหมือนกันกูขาดของไทยมานานละ" มาร์คพูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนยิ้ม ๆ ดูจากสายตาที่เทนมอง เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเทนรู้จักกับผู้หญิงคนนี้แน่ ๆ
"มึงก็ลองดูครับพี่มาร์ค กูจะขอตารับอุปการะน้ำหวาน อย่าลืมนะครับว่ากูทำได้" เทนรีบหันมาว่ากับเพื่อนอย่างเหนือกว่า
"เชี้ยเทน น้องยังเด็กมั้ยวะ" เสียงห้วนของคนหวงน้องว่าพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนทันที
"วันนี้เด็ก พรุ่งนี้ก็ต้องโตมั้ยวะ"
"สัส! อย่าพูดแบบนี้อีกนะมึง" มาร์คว่าอย่างไม่พอใจพร้อมกับกระดกทีเดียวหมดแก้ว
"เฮ้ย กูแค่แซวเล่นไอ้บ้า จริงจังไปได้ กูไม่สะดวกนอนคุกขนาดนั้นหรอกน่า แต่ถ้า 20 ขึ้นแล้วก็ว่าไปอย่าง" เทนว่าพร้อมกับยกมือขึ้นตบบ่าเพื่อนเป็นการขอโทษที่หยอกเพื่อนแรงไปเพราะรู้ว่าเพื่อนห่วงน้องสาวร่วมโลกของเขามาก แล้วเหลือบมองตาม 2 สาวที่กลับมาจากห้องน้ำและเพื่อนที่เหลืออีก 2 ของเธอลุกขึ้นยืนทันที
"เฮียเทน!" วิเวียนที่หันไปสบตากับชายหนุ่มที่กำลังมองพวกเธออยู่พอดี แล้วอุทานเสียงดังอย่างดีใจเมื่อเจอกับน้องชายน้าสะใภ้ที่เธอเพิ่งให้พรเพื่อนก่อนเข้าร้านว่าขอให้เจอวันนี้
"อ้าว! เวียน เฮียก็ว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ" ชายหนุ่มทำทีทัก
ยิ้ม ๆ เหมือนเพิ่งเห็น พร้อมกับปรายตามองเพื่อนของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะยิ้มมุมปากน้อย ๆ แล้วถอดแว่นออกวางบนโต๊ะ (เริ่มอ่อยแล้ว 1)"แล้วพักอยู่แถวนี้หรือถึงได้มานี่?"
"ไม่หรอกค่ะเฮีย พอดีวันนี้เรามีเวลาว่างตรงกันน่ะเราเลยมาไกลกันนิดหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แถวมหาลัยเราเที่ยวกันพรุนหมดแล้วค่ะ" หญิงสาวว่าพร้อมกับมอง 3 หนุ่มยิ้ม ๆ
"เออ...เวียน นี่เพื่อนเฮีย พี่มาร์ค กับพี่โรม พวกมึงนี่วิเวียน หลานพี่เขยกู เออ...มีผัวแล้ว อย่ามองเยอะ" เทนแนะนำเพื่อน ๆ และหลานสาวพี่เขยให้รู้จักกัน ตบท้ายด้วยการสกัดดาวยั่วแห่งปีที่แฟนเผลอจนหัวทิ่ม
"จบละ ไม่น่าทักเลย สวัสดีค่ะ พี่ ๆ หนูวิเวียนนะคะ แล้วนี่ปลาดาวเพื่อนหนูค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้พร้อมกับแนะนำเพื่อนยิ้ม ๆ
"แล้วนี่มากันแค่นี้เหรอ?" เอ่ยถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบ
"มากัน 4 คนค่ะ นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ นี่เอง" ปลาดาวตอบพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะของตัวเองที่ตอนนี้ลูกพีชกับอันดากำลังถ่ายรูปเล่นกันอยู่
"เอ่อ...เราขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะเฮีย เดี๋ยวพวกยัยพีชจะรอนาน" วิเวียนเอ่ยขอตัวพร้อมกับจงใจพูดชื่อเพื่อนสาวที่แอบปลื้มชายหนุ่มมาตั้งแต่เด็กให้เข้าหู โดยหวังว่าชายหนุ่มจะนึกได้
"อืม...เดี๋ยวพี่คุยธุระเสร็จจะไปนั่งด้วยแล้วกัน" เทนว่าเปิดทางตัวเองพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก มองสาวตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังหัวเราะต่อกระซิกกับเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ อย่างสนุกสนาน
"ยังไง ไหนเล่าครับเฮี่ยเทน" โรมว่าขึ้นพร้อมกับเรียกเพื่อนเสียงสูง
"สัตว์โรม เฮียครับเฮีย ไม่ใช่เฮี่ย....
เรื่องของพี่มาร์ค กับน้องสาวร่วมโลก ตามอ่านได้ใน < My honey น้องพี่ ที่รัก > นะคะ ^_^
"สัตว์ โรม เฮียครับเฮีย ไม่ใช่เฮี่ย นั่นหลานสาวพี่เขยกูชื่อ วิเวียนเป็นรุ่นน้องเรา 2 ปี น้องมันเรียนแพทย์ ปี 4 ม.เอส" ชายหนุ่มตอบเพื่อนขณะที่ตายังมองสาวร่างเล็กแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน *งั้นลูกพีชก็เรียนแพทย์หรือวะ? *"งั้นแสดงว่าที่มาด้วยกันนี่ ว่าที่หมอกันหมดเลยสิวะ" โรมว่าพร้อมกับมองหน้ามาร์คยิ้ม ๆ "พี่มาร์ค สนใจหมอเอ็กซ์ ๆ ซักคนมั้ยครับพี่""ตามสบายมึงครับ กูไม่ได้ป่วย" คนอย่างมาร์ครู้ทันเพื่อนเสมอ"แต่กูว่าจากสายตามึงไม่ได้มองญาติมึงนะไอ้เทน" โรมว่าพรางมองตามสายตาเพื่อน"หึ!" เทนยกยิ้มที่มุมปากพร้อมกับความคิดบางอย่างในหัว ก่อนจะนั่งดื่มกับเพื่อนเหมือนไม่ได้สนใจโต๊ะข้าง ๆ แต่ก็แอบปรายตามองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ลุกขึ้นเต้นกับเพื่อนเป็นระยะ จนกระทั่ง..."อะไรยัยพีช จะรีบกลับทำไมก่อน ขนาดพรุ่งนี้อันมีขึ้นวอร์ด 8 โมงยังไม่รีบเลย" ปลาดาวว่าพร้อมกับรั้งแขนเพื่อนให้อยู่ต่อ"ใช่ ๆๆ กำลังสนุกเลย จะรีบทำไม พรุ่งนี้พีชออฟนี่ นอนยาวไม่ต้องรีบ..." อันดาที่มีอาการมากกว่าเพื่อนว่าขึ้น เธอเป็นคนสนุกสนานและเมื่อติดลมเธอก็ยังไม่อยากกลับ ถึงพรุ่งนี้จะมีเวรก็เถอะ"ก็ได้ งั้นให้อีก ครึ่งชั่วโมงนะ" คนสวยว่าอย
"ไม่กลับไปสวดมนต์ต่อ?" อันดาว่ายิ้ม ๆ"บ้า มาร้านเหล้าขนาดนี้จะสวดต่อทำไม พระหน้าก็มี" หญิงสาวตอบพร้อมกับยกแก้วขึ้นจิบเบา ๆ แล้วเบือนหน้าหนี"ดูเหมือนน้องลูกพีชจะกลัวเพื่อนพี่นะ เทนมันมีอะไรน่ากลัวหรือครับบอกพี่ได้นะ" โรมว่าพรางมองหน้าหญิงสาวสลับกับหน้าเพื่อน ที่คนหนึ่งก็จ้องตาแทบไม่กระพริบ อีกคนก็หลบชนิดที่ว่าถ้าหายตัวได้เธอคงหายตัวไปแล้ว"มะ ไม่มีอะไรค่ะ""น้องรู้จักไอ้เทนมาก่อนหรือครับ" โรมจี้อีกคำถาม"ไม่รู้จักค่ะ" หญิงสาวตอบกลับมาทันที ซึ่งคำตอบของเธอทำเอาคนที่จ้องอยู่ถึงกับกัดกรามแน่น ส่วนวิเวียนนั้นมองหน้าเพื่อนสาวกับญาติหนุ่มสลับกันไปมางง ๆ เธอรู้จักกับลูกพีชมาตั้งแต่ ม.1 และรู้มาตลอดว่าลูกพีชปลื้มพี่ชายข้างบ้านคนนี้มากแค่ไหน ทุกวันนี้ก็ยังแอบตามไอจีเทนอยู่ แต่พอได้เจอหน้าจริง ๆ กลับบอกว่าไม่รู้จักทั้งยังไม่มองหน้าชายหนุ่มอีกด้วย"ลูกพีช แกเมาเปล่าเนี่ย นี่เฮียเทนไงจำไม่ได้เหรอ" วิเวียนถามเพื่อนงง ๆ"ไม่ได้ว่ะ ไม่คุ้น เดี๋ยวพีชขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" หญิงสาวส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะทันที วิเวียนมองตามเพื่อนอ้าปากค้างก่อนจะหันมาคาดคั้นเอากับญาติหนุ่มที่กำลังมองตามคนไปเข้
"ตอบมาก่อนแล้วจะเปิดให้" เทนว่าพรางใส่เกียร์ถอยหลังออกจากที่จอดหันหน้าออกถนนใหญ่"เปิดประตูให้พีชเดี๋ยวนี้นะ" *ต้องเจอพีรดาการแสดงแล้วเฮียเทนนี่...หญิงสาวคิดในใจ* ออกคำสั่งเสียงสั่น ๆ พร้อมกับหยดน้ำตาไหลลงร่องแก้ม ทำเอาชายหนุ่มตกใจจอดรถทันที"พีช...เฮีย" "ปล่อยพีชไปหาเพื่อนนะคะ พีชสัญญาพีชจะไม่มาที่นี่อีก นะคะ" เสียงปนสะอื้นของเธอน่าสงสารจับใจ จนคนได้ยินทำอะไรแทบไม่ถูก เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้กลัวขนาดนั้น แค่อยากรู้เหตุผลว่าทำไมถึงบอกเพื่อนว่าไม่รู้จักกัน ทั้ง ๆ ที่ดูออกว่าเธอจำเขาได้"ฟังนะ (ว่าพรางประคองแก้มคนตรงหน้าสบตาสีหน้าจริงจัง) เฮียแค่ถาม ว่าทำไมหนูถึงบอกเพื่อนว่าเราไม่รู้จักกันทั้ง ๆ ที่เรารู้จักกัน แล้วเฮียก็รู้ว่าหนูจำเฮียได้""ค่ะ พีชรู้จัก พีชแค่เคยรู้จักค่ะ แต่ตอนนี้พีชไม่ได้อยากรู้จักแล้ว พีชกำลังพยายามผู้ชายใจร้ายคนนั้นอยู่ เข้าใจมั้ย" หญิงสาวว่าเสียงดังพร้อมกับจ้องหน้าทั้งน้ำตาความรู้สึกของเธอตอนนี้คือแทนที่จะดีใจที่ได้เจอหน้าเขาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่อยากเจอ แต่อีกความรู้สึกคือน้อยใจที่วันที่เธอเสียใจที่สุดเมื่อ 6 ปีก่อนกลับเป็นวันที่เขามีควา
"หนูโตแล้วนะ อีกหน่อยก็จะเป็นคุณหมอ ถ้าเงียบอยู่แบบนี้จะคุยกับคนไข้ได้ยังไง""พีชจะกลับหอ" ประโยคแรกดังขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน"แต่เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ" เทนบอกพร้อมกับมองหน้ายิ้ม ๆ *เออ...พูดมาหน่อยก็ยังดี*"พีชจะกลับหอค่ะ" ประโยคเดิมที่แสนเอาแต่ใจดังมาอีกครั้ง"ลูกพีช..." "พีชอยากจะกลับหอค่ะ" คนตัวเล็กย้ำประโยคเดิมอีกรอบ"เอาแต่ใจไม่เปลี่ยนนะเรานี่ ไหนว่าโตจนเป็นว่าที่คุณหมอแล้วไง หื้ม?" คนใจร้อนอย่างเทนพยายามพูดยาวและใจเย็นมากที่สุดพร้อมกับกดหอมแก้มป่อง ๆ อย่างมันเขี้ยว"พีช...อื้อ" ประโยคต่อมาของร่างบางถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อปากหนาประกบจูบเก็บเสียงหวาน ๆ ห้วน ๆ นั้นแบบไม่บอกไม่กล่าว"อื้อ..." กำปั้นน้อยทุบบ่าแกร่งหลายครั้ง ทั้งพยายามเบือนหน้าหนีแต่โดนมือใหญ่ประคองแก้มล็อคไว้ทั้ง 2 ข้าง แล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเมื่อเจ้าของตักถอนริมฝีปากออกพร้อมกับจ้องหน้าอย่างเอาเรื่องทันที "เฮือก!""เป็นยังไง วิญญาณกลับเข้าร่างหรือยัง ถ้ายังเฮียมีสเต็ป ต่อไปอีกนะ" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก"นี่! ..." "หืม?" เทนครางในลำคอพ
"ปล่อยพีชนะ คนบ้า คนลามก เอามือออกจากเอวพีชเดี๋ยวนี้นะ" เสียงหวาน ๆ คิดว่าตัวเองดุที่สุด น่ากลัวที่สุดออกคำสั่งเสียงดัง (ดังในความคิดตัวเอง แต่มันก็ไม่ได้ดังหรือน่ากลัวสำหรับคนได้ยินเลยซักนิด)"ถ้าหนูไม่หยุดดิ้นตอนนี้ เฮียไม่ทนหนูนะพิกกี้" ชายหนุ่มว่าพรางจ้องหน้าสวยอย่างอดกลั้น ตอนนี้สิ่งที่พยายามระงับไว้ถูกปลุกจากบั้นท้ายกลมกลึงของร่างบางบนตัก เริ่มขยับขยายพร้อมใช้งานจนรู้สึกปวดหนึบที่หน้าขา"ไม่ปล่อยใช่มั้ย?" ว่าพรางทำท่าจะก้มลงกัด แต่..."ถ้าหนูกัดเฮียเป็นรอยนิดเดียว เฮียจะกัดคืนให้ทั่วตัวเลย รับรองว่ามีรอยไปฝากเพื่อนเยอะแยะแน่ ๆ" คนขี้โกงว่าเสียงนิ่งเหมือนไร้ความรู้สึก แต่ก็หยุดคนที่กำลังจะฝังเขี้ยวลงที่ไหล่ได้ชะงัดนัก"เฮียเทน คนใจร้าย" หญิงสาวโวยวายพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ ชายหนุ่มรีบรั้งหัวเธอมาซบไหล่ลูบหลังปลอบเบา ๆ"ไม่ร้อง คืนนี้หนูนอนห้องเฮียนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมกับผลักร่างบางมองสบตา *ขี้แยเอ๊ย...มันกี่ขวบกันแน่วะเนี่ยกู ร้องง่ายกว่าเจ้า 2 ดื้อซะอีก* ชายหนุ่มคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ"พีชไม่นอน พีชจะกลับหอ""ถ้าเฮียไม่ไปส่งล่ะ" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามยิ้
ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกแล้วมองหน้าสวยที่ตอนนี้บิดเบี้ยวเหยเก แล้วก้มลงจูบซับน้ำตาที่หางตาออกเบา ๆ เลื่อนมือขึ้นมาลูบผมชื้นเหงื่อของหญิงสาวออกจากหน้าผากนูนสวยแล้วกดจมูกฝังลงหน้าผากแรง ๆ"ฮือ เฮียเทนใจร้าย พีชโกรธจริง ๆ แล้วนะ" หญิงสาวว่าปนเสียงสะอื้นแล้วเบือนหน้าหนีสายตาหยาดเยิ้มของชายหนุ่ม"จะโกรธ พรุ่งนี้ค่อยโกรธ คืนนี้ครางชื่อเฮียก่อนแล้วกัน" ว่าพรางก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวเนียนอย่างหลงใหล เอวหนาเริ่มขยับเนิบนาบช้า ๆ แล้วยันแขนขึ้นก้มลงมองจุดเชื่อมต่อของแก่นกายตัวเองกับหญิงสาว ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นรอยเลือดจาง ๆ ติดมากับแก่นกายตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าสวยอย่างหลงไหล "เฮียเป็นคนแรกหนู ต่อไปนี้หนูคือเมียของเฮีย" ชายหนุ่มบอกพร้อมกับก้มลงประกบจูบอย่างดูดดื่ม เพลงสวาทที่ชายหนุ่มบรรจงแต่งขึ้นเพื่อหญิงสาวเริ่มบรรเลง เอวหนาทำงานอย่างแข็งขันตามความต้องการของชายหนุ่ม เสียงครางหวาน ๆ ของหญิงสาวที่ได้รับตำแหน่งใหม่จากผู้ชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันมากกว่า 6 ปีดังนั้นเป็นระยะ สลับกับเสียงครางกระเส่าของชายหนุ่มดังปนเปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อลั่นห้อง เนิ่นนาน เสร็จสมจนชุ่มฉ่ำสมใจกว่าเพลงรักของทั้งคู
"บ้า มันเล็กที่ไหน" หญิงสาวว่าอาย ๆ "พอแล้วค่ะ แค่นี้พีชก็จะตายแล้ว ระบมไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย""หึ! ทำตัวน่ากินตลอดเวลานะเราเนี่ย""พีชไม่ใช่ร้านข้างทางที่คิดจะกินก็กินค่ะ ปล่อยมือพีชนะเฮีย" หญิงสาวว่าพรางดึงข้อมือของตัวเองออกจากมือใหญ่แรง ๆ แล้วหันหลังให้ทัน *บ้าฉิบ ... หื่นมาก ระบมไปหมดจะกลับหอยังไงวะเนี่ยพีชเอ๊ย...หญิงสาวคิดในใจ* พร้อมกับถอนหายใจแรง ๆ"เฮียไม่เคยคิดว่าหนูเป็นร้านข้างทางเลยนะ" ชายหนุ่มสวมกอดมาจากทางด้านหลังพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ *เฮ้อ...เอาไงดีวะกู อิทรงนี้จะถามเพื่อนก็ไม่ได้ ไม่มีใครมีแฟนจริง ๆ ซักคน ชีวิต แล้วกูเคยมีแฟนต้องจีบเองตอนไหนกันวะ...ชายหนุ่มคิดในใจ* มือหนาเลื่อนขึ้นนวดคลึงเต้าสวยเล่นพรางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"สบายมือมั้ยคะ" เสียงหวานแกมประชดว่าขึ้น"สบายดีครับ" เผียะ! สิ้นเสียงตอบผ่ามือบางก็ฟาดเข้าที่มือใหญ่เต็มแรงจนชายหนุ่มสะดุ้ง "อุ่ย!""ทะลึ่ง! ปล่อยมือนะคะเฮีย เฮียจำไม่ได้หรือไงว่าพีชมีแฟนแล้ว แล้วเฮียทำกับพีชขนาดนี้พีชจะมองหน้าแฟนพีชได้ยังไง" เสียงหวานแกล้งดุขึ้นแล้วอ่อนลงประโยคท้าย เหมือนรู้สึกผิดซะเต็มประดา *มุสาอีกแล้วพีชเอ๊ยแก...หญิงสาวคิดในใจ*"หึ
เทนเดินลงมาที่รถของตัวเองพร้อมกับทำมือขยายเข้าออกนึกถึงขนาดหน้าอกของลูกพีชที่ตัวเองได้สัมผัสอยู่หลายครั้ง แล้วหยุดมองงง ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิด "ถ้าโทรถามไอ้เวียนจะรู้มั้ยวะ? ...ไม่ได้สิเดี๋ยวเรื่องใหญ่" ชายหนุ่มพำพึม ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถแล้วมองมืออยู่แบบนั้นซักพัก"เฮ้อ...แล้วจะถามใครได้วะเนี่ยกู แล้วคิดยังไงออกจากบ้านไม่ใส่เสื้อในวะ" ว่าพรางสตาร์ทรถขับออกไปร้านขายยาก่อนเป็นที่แรกก่อนจะขับรถไปที่ห้างเพื่อซื้อชุดชั้นในให้หญิงสาว"คุณครับ ผมต้องการ..." ชายหนุ่มรีบขอความช่วยเหลือทันทีที่เข้าไปในร้านพร้อมกับยกมือขึ้นทำขนาดหน้าอกให้พนักงานสาวดู"ผมอยากได้เสื้อชั้นในประมาณนี้ครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกสีหน้าเป็นปกติแต่คนฟังกลับอายม้วนจนหน้าแดง เมื่อหนุ่มหล่อหน้าคมเดินมาบอกขนาดเสื้อชั้นในด้วยการทำมือให้ดู"เอ่อ...มีหลายขนาดมากค่ะคุณลูกค้า แล้วไม่ถามไซร์หรือดูตัวเดิมมาด้วยคะ" พนักงานสาวถามอย่างเอ็นดู"เมื่อคืนเธอก็ไม่ได้ใส่มาน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบตามองบรรดาชั้นในไซร์ต่าง ๆ ที่แขวนโชว์พร้อมกับจินตนาการขนาดของหญิงสาวไปด้วย"งั้นซื้อแบบสปอร์ตบราหรือที่แปะดีมั้ยคะไม่ต้องกะขนาด แล้วว
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป
ไร่อุ่นรัก เชียงใหม่หนุ่มหล่อ ร่างสูงโปร่ง สวมกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีดำพอดีตัว เดินเข้ามานั่งในห้องทำงานพร้อมกับพยักหน้าให้ผู้ติดตามคนสนิทรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เขาให้จัดการไปก่อนหน้า"เอ่อ...เอาเรื่องไหนก่อนครับ" องอาจยืนกุมเป้าถามผู้เป็นนายพร้อมกับเม้มปากมองหน้ากระพริบตาปริบ ๆ"มึงหางานใหม่ได้หรือยัง" เทนถามพลางถอนหายใจกับความกวนประสาทไม่ดูสถานการณ์ของลูกน้อง"เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับนาย ผมประวัติดีที่ไหนก็รับครับ ขอแค่นายไล่ออกเท่านั้น""ไอ้อาจ ไอ้ห่า กูให้มึงไปจัดการเรื่องนางสิตาเมียอาพันมันไปถึงไหนแล้ว กวนตีนไม่ดูเวลาเลยนะมึงเนี่ย" ชายหนุ่มว่าขึ้นเสียงดังพรางตบโต๊ะมองหน้าลูกน้อง องอาจจะมีนิสัยกวนประสาทแบบนี้เสมอแต่เขาก็ทำงานได้ดี และทุกงานที่สั่งเขาจะไม่เคยพลาดและเรื่องแม่เลี้ยงของลูกพีชก็เป็นเขาที่เข้าไปดำเนินการแทนเทนเพราะเทนไม่อยากออกหน้า และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าองอาจคือลูกน้องคนสนิทของเทน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาองอาจเป็นแค่นักเลงหัวไม้ ไม่เป็นโล้เป็นพายรับจ้างรายวันอยู่ไร่อุ่นรักกับรีสอร์ตไปวัน ๆ เท่านั้นตามความคิดคนภายนอก ยิ่งช่วงนี้เขาก็ชอบเข้าบ่อนและจ
"อ้าว? ก็มารับหนูกลับบ้านน่ะสิครับ พรุ่งนี้หนูออฟนี่" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับจับกระเป๋าของเธอขึ้นสะพาย"แต่พีชคุยกับยายอยู่เลยนะคะ""ก็คุยครับ หนูไม่ได้ขับรถนี่ คุณยายครับคืนนี้ผมขออนุญาตพาน้องกลับไปนอนที่คอนโดนะครับ" ชายหนุ่มตอบพร้อมกับโน้มหน้าไปพูดใส่มือถือของหญิงสาวเป็นการขออนุญาตคุณยายของเธอยิ้ม ๆ"เอ้อ...แล้วใครบอกว่าพีชจะไปกับเฮียคะ งานพีชยังไม่เสร็จเลย""พรุ่งนี้เที่ยง ๆ เฮียมาส่งครับ เฮียต้องกลับไปเคลียร์งานที่เชียงใหม่ซักอาทิตย์ถึง 2 อาทิตย์" ชายหนุ่มว่าพลางรั้งแขนคนตัวเล็กลุกขึ้นยืน"ยายขาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพีชโทรหาใหม่นะ" หญิงสาวหันไปคุยมือถือกับยายตัวเอง'อืม แค่นี้ล่ะลูก ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ หมั่นสวดมนต์ อย่าเครียดนะลูกเดี๋ยวอาการเดิมมันจะกลับมาอีก'"ค่ะยาย รักยายกับตานะคะ สวัสดีค่ะ" กล่าวลาพร้อมกับกดวางสาย แล้วเดินคู่กับชายหนุ่มไปที่รถกลับคอนโดไปด้วยกัน..........//.........คอนโดของเทนชายหนุ่มเดินจูงมือภรรยาสาวเข้ามาในห้อง ทันทีที่ประตูห้องปิด เทนรีบสวมกอดภรรยาสาวหอมแก้มฟอดใหญ่ทั้งซ้ายและขวาอย่างคิดถึง เกือบ 2 สัปดาห์ที่คนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะเจอหน้ากัน
รุ่งเช้าเทนขับรถไปส่งลูกพีชที่โรงพยาบาลตามปกติ ชายหนุ่มเดินถือกระเป๋าไปส่งเธอถึงห้องพร้อมกับขนมหลายถุงในมือโดยบอกว่าแม่ฝากมาให้วิเวียนซึ่งถือว่าเป็นหลานสาวคนหนึ่งของบ้าน และกล่าวทักทายอาจารย์หมอเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้า ก่อนกลับชายหนุ่มไม่ลืมที่จะเน้นย้ำให้หญิงสาวกินยาหลังอาหาร ซึ่งเป็นยาที่เธอต้องกินทุกครั้งที่มีประจำเดือนตามที่หมอสั่ง และ 3 วันต่อจากนี้ลูกพีชได้ขอนอนที่หอพัก เพราะลงเวรดึกตามที่เธอขออาจารย์หมอและขอเปลี่ยนกับเพื่อน เพราะต้องการหลีกหนีปัญหาที่บ้านของชายหนุ่ม ซึ่งทั้งเพื่อนและอาจารย์ต่างก็เข้าใจและเห็นใจ เทนให้คำสัญญากับภรรยาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของ 2 ป้าหลานเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และจะไปนอนกับโรมจนกว่าป้าหลานและอากงอาม่าจะกลับบ้านเกิดไป..."อารมณ์ดีหรือยังจ๊ะ พีรดา วันนี้เห็นนะ สปอร์ตคันใหม่หรือจ๊ะ" อันดาถามพร้อมกับกระแซะเพื่อนยิ้ม ๆ "อารมณ์ดีขึ้น แต่ขอมานอนที่หอยาว ๆ ไม่อยากวุ่นวาย ขอเปลี่ยนเวรกับใบข้าว อาจารย์หมออนุญาตแล้วด้วย แต่รถน่ะของพี่โรม รถเฮียเอาเข้าโรงซ่อมอีกนานกว่าจะเสร็จ" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับยื่นถุงขนมให้ "แม่เฮียให้เอามาแบ่งเพื่อน ของคุณหลา