LOGINShare
บทที่5
Last Updated:
2025-03-02 13:09:05วันถัดมา
เปียโนตัดสินใจแล้วว่าข้อเสนอของออสตินนั้นน่าจะเป็นทางเลือกที่พอจะช่วยพ่อของเธอได้รับการผ่าตัด ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ที่เขาเสนอมาแบบนั้นต้องการอะไรถึงแม้ว่าเธอจะถูกเลี้ยงมาราวกับคุณหนูสุขสบายก็ใช่ว่าจะไม่รู้ถึงจุดประสงค์ของคนรวย ๆ เสียเมื่อไหร่ ร่างเล็กนั่งชั่งใจอยู่สักพักก่อนที่เธอจะยกมือถือขึ้นมาแนบที่ใบหู เบอร์โทรที่ต่อสายออกไปนั้น แน่นอนว่าเป็นเบอร์ของหนุ่มหล่อร่างสูง ตืด ตืด รอสัญญาณอยู่สักพักทันทีที่ปลายสายกดรับพร้อมเสียงเข้มก็ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้น "สวัสดีครับ" "......" "ฮัลโหล" ดูเหมือนความกลัวจะวิ่งแทรกเข้ามาทำให้เปียโนแทบจะเปล่งเสียงไม่ออก ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดคำไหนก่อนดีทว่าระหว่างนั้นปลายสายเองก็ทำท่าเหมือนจะว่างเสียด้วยซ้ำ "สะ สวัสดีค่ะ" "ครับ" "เอ่อ คือจำหนูได้ไหมคนที่คุณช่วยในเลานจ์วันนั้น" ปลายสายเงียบไปสักพักเหมือนเป็นช่วงต่อลมหายใจให้เธอ เปียโนเองก็เริ่มผ่อนลมออกจากปากช้า ๆ "อ้อ....." "คือหนูอยากจะฟังข้อเสนออีกครั้งค่ะ" "ข้อเสนองั้นเหรอ ฉันคิดว่าเธอจะไม่สนใจมันเสียอีก" "คือ......" "เอาเถอะ หากเธอสนใจละก็เย็นนี้มาเจอฉันที่เลานจ์" "คะค่ะ" ปลายสายว่างกะทันหัน ทำให้เปียโนไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นักเดาทางไม่ออกเลยว่าเขาสนใจเธอในรูปแบบไหนกันแน่ หรือแค่อยากเล่นสนุกกับพนักงาน หลังจากที่วางสายเปียโนก็เดินออกมาจากห้องส่วนตัว เพียงแค่ประตูห้องเปิดนิลภพที่นอนพักอยู่ก็รีบถามด้วยความสงสัย "วันนี้ไม่มีเรียนเหรอลูก ทำไมถึงไม่แต่งตัวเสียละ" "อ้อ คือ....ที่คณะเขาจัดกิจกรรมน่ะค่ะพ่อก็เลยไม่มีเรียน" "แล้วหนูไม่ไปร่วมกับเขาหรือไง" "หนูลารุ่นพี่ไว้แล้วค่ะ อีกอย่างพ่อพึ่งออกจากโรงพยาบาลจะให้หนูทิ้งพ่อได้อย่างไรกัน" "แต่พ่อก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนะ" เปียโนทำท่าทางอึดอัดเลิ่กลั่กเล็กน้อย เธอจะบอกพ่ออย่างไรว่า เธอทำเรื่องดรอปการเรียนไว้เพื่อมาหาเงินค่าผ่าตัด ขืนพ่อรู้พ่อของเธอก็คงไม่ยอมแน่ "พ่อค่ะ หนูลืมบอกพ่อไปว่าหนูย้ายงานใหม่ อาจจะกลับดึกหน่อยนะ" "ย้ายงานแล้วย้ายไปที่ไหน" "เป็นร้านอาหารค่ะ แต่พ่อไม่ต้องห่วงนะหนูไม่ทิ้งการเรียนหรอก" ใบหน้าของนิลภพดูเศร้าหมองลงเล็กน้อย เขาคงไม่คิดหรอกว่าชีวิตจะเดินมาถึงจุดนี้ยอมกัดฟันสู้งานให้ลูกสาวได้สุขสบายจนคิดว่าสร้างฐานะได้มั่นคงแล้ว แต่ความไว้ใจมันดันทำให้ตนกับลูกลำบาก "พ่อขอโทษนะเปีย พ่อไม่น่าทำให้ลูกลำบากขนาดนี้เลย" "อย่าโทษตัวเองสิคะ พ่อเลี้ยงหนูมาจนโตขนาดนี้แล้วจะช้าหรือเร็วหนูก็ต้องดูแลพ่ออยู่แล้ว" "แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นแบบนี้" "ทุกอย่างคงลิขิตมาแล้ว พ่ออย่าคิดมากสิพักผ่อนเยอะ ๆ ดีเสียอีกหนูจะได้มีประสบการณ์" ใบหน้าสวยพูดไปยิ้มไป เปียโนเธอคงไม่อยากให้พ่อต้องคิดมาก ไม่อยากให้พ่อต้องเป็นทุกข์แม้เธอเองจะรู้ว่ามันลำบากจริงแต่จะทำอย่างไรได้คงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น เย็นของวันนั้น (เลานจ์) ใบหน้าของเปียโนเครียดเกร็งด้วยความกดดัน มันก็แน่นอนว่าเธอกำลังจะเดินหน้าเสนอตัวให้ผู้ชาย ณ เวลานี่ร่างเล็กนั่งไม่ติดโต๊ะด้วยซ้ำแม้ว่าตอนนี้เพื่อน ๆ ร่วมงานคนอื่นจะง่วนอยู่กับการแต่งตัวก็ตามที "เปียทำไมวันนี้มาเร็วนักละ" เสียงที่คุ้นเคยเอ่ยถาม เมื่อร่างสูงผิวขาวของแมงเม่ากระชับเท้าเข้ามาที่ห้องแต่งตัวก่อนที่จะปฏิบัติงานเหมือนอย่างเคย "คือ ฉันมีธุระนิดหน่อยว่าแต่ที่มหาลัยมีอะไรหรือเปล่า" "ก็ไม่มีหรอก เสียดายที่แกตัดสินใจดรอปการเรียนไว้นะสิ รู้ไหมพี่โอโซนมาถามหาแกด้วยบอกว่าโทรหาแกไม่รับ" คนที่แมงเม่าพูดถึงเป็นรุ่นพี่ที่คณะแถมยังตามจีบเปียโนมาเกือบปี แต่ดูเหมือนเปียโนเองจะยังไม่ตกลงปลงใจด้วย "ฉันไม่พร้อมจะคุยอะไรตอนนี้ จริงสิคุณออสตินมาหรือยัง" "เหมือนจะเห็นรถจอดอยู่นะ ว่าแต่แกถามหาเขาทำไม" "อ้อ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวฉันไปแต่งตัวก่อนแล้วกัน" เปียโนตัดบท ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งที่โต๊ะแต่งหน้า กระจกที่สะท้อนเงาตัวเองในนั้นมันมีคำถามมากมายที่เธอกำลังตั้งคำถามตัวเอง ไม่คิดเลยว่าเธอจะยอมทำอะไรบ้า ๆ แม้กระทั่งเดินเข้าหาผู้ชายเพื่อเงิน ผ่านไปสักพักเธอก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว มุ่งหน้ามาที่ห้องส่วนตัวที่มีชายหนุ่มร่างสูงนั่งอยู่ในนั้น คงไม่ต้องเดายากเท่าไร่เพราะห้องนั้นเป็นห้องระดับวีไอพีแถมคนที่ใช้เป็นประจำก็มีแค่ออสตินกับเควินที่เป็นเจ้าของหรือบางครั้งใช้เป็นที่สังสรรค์ของลูกค้าเขาด้วย ก๊อก ก๊อก เปียโนเคาะประตูอยู่สองครั้งพร้อมกับพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ก่อนที่เธอจะดันประตูบานใหญ่แทรกร่างเข้าไปในห้อง เมื่อเข้าไปแล้วก็เห็นว่าเขานั่งไถไอแพดเครื่องใหญ่พร้อมกับเครื่องดื่มที่ตั้งอยู่ด้านหน้า หนุ่มหล่อใบหน้าออกลูกครึ่งผิวขาวสะอาดใบหน้าเกลี้ยงเกลาเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเห็นเปียโนยืนนิ่งก็เอ่ยถามเสียงเรียบ "ฉันนึกว่าเธอเปลี่ยนใจไปแล้วเสียอีก" หากจะถามว่ามันน่าอายไหม สำหรับเปียโนมันจะน่าอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนีแต่เธอไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ "คือหนูอยากรู้ข้อเสนอที่คุณเสนอมาคืนก่อน" "ข้อเสนอ...อ้อ" เขากระดิกนิ้วเรียกเธอเข้ามาใกล้ เปียโนเองก็ทำท่าทางเหมือนไม่มั่นใจนัก ทว่าก็สาวเท้าไปข้างหน้าจนกระทั่ง พรึ่บ! "อ้ายยย" เขาโอบกอดเธอแน่นทำเอาเปียโนตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันนี่ แต่ก็ต้องนิ่งเรียวปากอิ่มเม้มหากันแน่น "ข้อเสนอที่ฉันพูดถึงนะเหรอ ทานข้าว ดูหนัง นั่งรถเล่น อะไรอีกนะ มันถึงจะคุ้มกับเงินห้าหมื่น" เขาพูดจายียวนพร้อมโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ในขณะที่คนตัวเล็กเริ่มหวาดกลัวแต่ก็ใจสู้เพื่อเงินคำเดียว "อะไรอีกค่ะ" "แล้วเธออยากให้ทำอะไรดีละ" "......."
Related chapters
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่6
เสียงที่ถามมันแผ่วเบาอยู่ข้างหูลมหายใจผ่าวร้อนที่รดต้นคอเธออยู่เธอสัมผัสมันได้ดี ทำเอาขนอ่อน ๆ ตามร่างกายลุกซู่"คุณออสตินค่ะ""เรียกฉันคุณตินก็พอ""คะ คือ หนูมีข้อตกลงที่มากกว่านั้น"คราวนี้ชายหนุ่มต้องผละร่างกายที่เคยชิดใกล้ให้ถอยห่างออกไปเล็กน้อย ดวงตาคมของเขาจ้องมองใบหน้าเนียนด้วยความสงสัยข้อตกลงที่มากกว่านั้น"ว่ามาสิ""คือ หนูพูดอย่างไม่อายก็ได้ หนูต้องการเงิน!""ต้องการเงินงั้นเหรอ?""หนูจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก""เท่าไร่?"เขาไม่ถามถึงเหตุผลที่เปียโนต้องใช้ด้วยซ้ำ ทำเอาหญิงสาวใบหน้าสวยต้องสบตาคู่คมของเขาพร้อมความคิดในใจเหมือนมันจะง่ายหรือว่านี่เป็นการลองใจเธอ"หนูไม่รู้ว่ามันจะมากไปไหม หากคุณตินต้องการ เอ่อ.....""ฉันอยากรู้แค่จำนวนเงินไม่ต้องพล่ามอะไรมากมาย""อ้อ ค่ะ....." คำพูดที่แสนเยือกเย็นนั้นทำเอาเปียโนชะงักไปสักพักแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะตอบเขา "ห้าแสนค่ะ"ริมฝีปากของเขาเหยียดเป็นเส้นตรงสีหน้าไม่แสดงอาการใด ๆ ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ ทุกการกระทำนั้นมันอยู่ในสายตาของเปียโนเป็นอย่างดี ร่างเล็กเดาไม่ออกเลยว่าตอนนี้หนุ่มหล่อตรงหน้าเธอคิดอะไรอยู่ หรือเขาอาจจ
Last Updated : 2025-03-02My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่7
บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรักของสองพ่อลูก นานมากแล้วที่ไม่ได้ออกมาทานข้าวนอกบ้านนับตั้งแต่ที่เกิดเรื่องขึ้นกับครอบครัวของเธอ"อร่อยไหมคะพ่อ" เปียโนเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มสดใสของเธอ ส่วนนิลภพเขาก็พยักหน้าตอบรับลูกสาว หากจะถามว่าอร่อยไหมในเวลานี้มันไม่มีรสชาติเสียมากกว่าแต่ที่ต้องยอมมาทานเพราะไม่อยากทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวต้องเสียความรู้สึก ในเวลานี้ใครจะกินข้าวได้คล่องคอทั้งหนี้สินรัดตัวไหนจะมีเรื่องสุขภาพเข้ามาเกี่ยวข้อง หากไม่ยอมรับการผ่าตัดเปียโนก็ไม่สบายใจกลัวว่าจะเป็นอันตรายมากไปกว่านี้ครืด ครืด ในขณะที่ความสุขกำลังวิ่งวนอยู่ในหัวใจของคนตัวเล็ก เสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้นทำเอารอยยิ้มที่มีก่อนหน้าต้องหุบลงก็เบอร์ที่เธอบันทึกไว้ในนามบัตรมันขึ้นชื่ออย่างชัดเจน ออสติน"พ่อค่ะ หนูขอไปรับสายก่อนนะ สงสัยเพื่อนที่มหาลัยโทรมา""จ้ะ"หลังจากที่ลุกออกจากโต๊ะอาหาร เปียโนก็หลบมาคุยโทรศัพท์ด้านนอก"สวัสดีค่ะ"(เห็นเธอเงียบไปหลายวัน ไม่เห็นจะโทรหาฉันเลย หรือว่าเงินที่ได้ไปมันคุ้มแล้ว)"คือหนูติดธุระ ว่าแต่คุณตินมีอะไรหรือเปล่าคะ"(วันนี้ฉันอยากจะเจอเธอหน่อย)"วันนี้หรือคะ"(ทำไม เธอติดปัญหาอะไร)"คือ.
Last Updated : 2025-03-02My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่8
ร่างเล็กสวมชุดคลุมสีขาวสะอาดตา ยืนส่องตัวเองในกระจกเงาภายในห้องน้ำ พลางถอนหายใจดังเฮือก ๆ อยู่หลายครั้ง "เธอไม่มีทางเลือกนี่ อย่าคิดมากสิ เปียโน" คนตัวเล็กยังคงปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้นก๊อก ก๊อก"เธอถ่วงเวลาอยู่หรือเปล่า"เปียโนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เสียงเข้มที่ดังอยู่หน้าห้องน้ำมันบ่งบอกอารมณ์ที่มีอยู่ตอนนี้ น้ำเสียงของเขาค่อนข้างจะหงุดหงิด เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหมุนตัวออกจากหน้ากระจกแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกกว้าง พรึ่บทันทีที่ร่างเล็กปรากฏตัว เขาก็ดันเธอจนติดผนังลมหายใจผ่าวร้อนระยะประชิดจนเธอได้กลิ่นเหล้าจาง ๆ ออกมา ดวงตาของเขาที่มองต่ำมาที่ริมฝีปากมันทำเอาเปียโนหายใจแทบลำบากอย่าว่าแต่จ้องมองเขาคงอดไม่ได้ที่จะแนบริมฝีปากหยักลงมาที่เรียวปากเธอจนเปียโนต้องผลักเขาถอยออกไปด้วยความเผลอตัวผลัก !"เออ คุณตินไปที่เตียงก่อนไม่ได้หรือคะ""ทำไม จะที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละที่นี่ห้องของฉัน ฉันอยากทำตรงไหนมันก็ยอมได้""แต่.....""ฉันรู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะเรื่องมาก... ก็ได้!"สิ้นสุดคำพูดห้วน ๆ แบบนั้นร่างของเปียโนก็ถูกช้อนขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาว
Last Updated : 2025-03-17My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่9
สีหน้าของเปียโนบ่งบอกอารมณ์ของความเจ็บปวด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายจะฉีกออกเป็นเสี่ยง ๆ ทุกครั้งที่ออสตินพยายามดันท่อนเอ็นที่แข็งขืนเข้ามาด้านในตัวเธอ"หนูเจ็บ พอเถอะค่ะ ไม่เอาแล้ว""ก็บอกว่าอย่าเกร็งไง" เขาใช้น้ำเสียงเข้มเปล่งออกมาเป็นคำสั่ง จนเปียโนต้องเงียบปาก เธอหวาดกลัวพร้อมเนื้อตัวสั่นเทาไปหมดชายหนุ่มกัดฟันจนสันกรามนูนเด่น สายตาคมจ้องส่วนนั้นอย่างโมโห "แม่ง!"เขาสบถถ้อยคำหยาบคายออกมา ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทีหัวเสีย เท้าหนักเดินไปที่หัวเตียงอีกครั้งก่อนจะหยิบเจลชนิดหล่อลื่นขึ้นมาชโลมไปที่ถุงยางอนามัย คราวนี้มั่นใจแล้วว่ายังไงต้องดันมันเข้าไปให้ได้เปียโนยังนอนอยู่ท่าเดิมสองขาของเธอสั่นเทาไปหมดเพราะเกร็งกับความเจ็บเมื่อครู่ ยังไม่ทันได้ผ่อนคลายด้วยซ้ำ ร่างสูงก็เข้าประชิดตัวเธออีกครั้ง"หนูไม่ไหวแล้ว พอเถอะค่ะ" เพราะรู้สึกเหมือนทางเข้ามันจะฉีกขาดเธอเจ็บจนแทบทนไม่ไหวแต่นั่นมันไม่ใช่เหตุผลที่ออสตินจะหยุด เขาจ่อแท่งร้อนเข้าไปอีกครั้งพร้อมกับดันขาเรียวของเปียโนแยกออก"อ้ายย อื้อ เจ็บบ""หุบปากสักทีได้ไหม เธอจะงอแงอะไรตอนนี้" ที่งอแงเพราะความเป็นชายของเขามันใหญ่มโหฬารต่างหา
Last Updated : 2025-03-17My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่10
23.20 โดยประมาณเปียโนเดินทางกลับมาที่ห้องพัก เวลาในตอนนี้ค่อนข้างดึกพอสมควรเธอคิดว่าพ่อน่าจะหลับไปแล้ว เมื่อมาถึงหน้าห้องสิ่งที่เธอแปลกใจคือ ประตูห้องไม่ได้ปิดสนิทแถมด้านในห้องยังคงมีดวงไฟสว่างอยู่"อย่าบอกนะว่าพ่อยังไม่หลับ"เธอค่อย ๆ ย่างเท้าน้อย ๆ เข้าไปมืออีกข้างก็ใช้ดันประตู ทว่า สิ่งที่เห็นตรงหน้า"พ่อค่ะ!!!"ร่างของนิลภพล้มคว่ำหน้าอยู่ที่พื้น เธอรีบโผตัวเข้าไปพยุงร่างพ่อให้หงายขึ้นมา ร่างนั้นนอนนิ่งสนิทแต่ก็ยังมีลมหายใจอยู่"พ่อ พ่อเป็นอะไรไปค่ะ" เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเธอ สิ่งที่พอตั้งสติได้ก็คือการโทรเรียกรถโรงพยาบาลโรงพยาบาลเปียโนยังคงอยู่ในอาการที่เรียกว่าตื่นตระหนกสุดขีดเธอกลัวว่าพ่อของเธอจะเป็นอะไรที่ร้ายแรงมากกว่านั้น ทันทีที่รถจอดเปลพยาบาลก็วิ่งมารับร่างที่ไม่มีสติเข็นส่งห้องฉุกเฉินเมื่อร่างของนิลภพถูกเข็นเข้าไปแล้ว เปียโนก็ยื่นตัวสั่นพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอาบที่แก้มขาว ๆ ของเธอ สองมือบีมกันแน่นเธอคิดอะไรไม่ออก ญาติสักคนก็ไม่มีไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้ในตอนนี้ร่างเล็กยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินสักพักใหญ่ คุณหมอที่อยู่เวรในห้องก็ออกมาแจ้งให้เธอได้ทราบถึง
Last Updated : 2025-03-17My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่11
ความสงสัยของเปียโนพลันเกิดขึ้นในตอนนั้น ทำไมรุ่นพี่ถึงอยากให้เธอไปทำงานที่บริษัทของเขา ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็ยังไม่จบหลักสูตรด้วยซ้ำ"งานที่บริษัทพี่เหรอคะ เปียเรียนไม่จบใบประกาศก็ไม่มีใครจะรับเข้าทำงาน""ก็พี่นี่ไง พี่รู้ว่ามันอาจจะไม่เหมาะสมหากจะฝากเปียเข้าไปทำงาน แต่อนาคตข้างหน้าพี่ต้องเข้าไปบริหารส่วนเรื่องการเรียนก็ย้ายมาเรียนเป็นภาคสมทบแบบนี้พี่ว่ามันน่าจะดีกว่า"อย่าว่าแต่เปียโนที่คิดตามคนที่นั่งข้างเธออย่างแมงเม่าก็แอบแปลกใจมาก จริงอยู่ว่าเธอรู้ โอโซนชอบเพื่อนของเธอแต่ไม่คิดว่าเขาจะจริงจังจนอยากให้เปียโนเข้าไปทำงานที่บริษัท"ว่าไง อยากไปไหม""เปียขอคิดดูก่อนแล้วกันค่ะ" ที่ต้องบอกว่าขอคิดเพราะเธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปแล้วเขาจะให้เธอทำแผนกอะไร เงินเดือนเท่าไร เธอเรียนยังไม่จบ วุฒิการศึกษาก็ไม่มีแม้ว่ารุ่นพี่จะยืนกรานช่วยให้เธอเข้าทำงานได้แต่คนที่บริษัทอาจจะมองเธอไม่ดีอยู่ "เอาละ ๆ เปียที่แกเรียกฉันมาวันนี้มีอะไรหรือเปล่า"เปียโนนึกขึ้นได้ว่าอยากจะคุยเรื่องงานกับเพื่อน แต่ดูเหมือนมันจะยากไปเสียแล้วก็รุ่นพี่ที่เธอไม่อยากให้เขารู้ดันอยู่ด้วย เปียโนทำหน้าตาเลิ่กลั่กมองโอโซนแว็บแรก เพียง
Last Updated : 2025-03-31My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่12
สองวันถัดมาจากเหตุการณ์ที่ทำให้นิลภพได้เข้าโรงพยาบาลเมื่อสองวันก่อน ทำให้หมอเจ้าของไข้เร่งคิวให้เข้ารับการผ่าตัดโดยด่วน แม้ว่าการผ่าตัดจะเป็นไปค่อนข้างลำบากเนื่องจากเนื้องอกเริ่มรุกล้ำเข้ามาเกือบถึงก้านสมองแต่อย่างนั้นก็ทำให้การผ่าตัดในเช้าของวันนี้เป็นไปได้อย่างเสร็จสมบูรณ์ส่วนเปียโนเธอง่วนอยู่กับเรื่องการผ่าตัดเอกสารที่ต้องยื่นกับทางโรงพยาบาลและค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ทำให้เธอไม่มีเวลาแม้จะรับสายใครทั้งนั้น แม้กระทั่งสายของออสตินเจ้าของโครงการพันล้านบาท"อย่าให้ฉันได้เจอตัวเธอนะ ยัยสิบแปดมงกุฎ"คิ้วหนาย่นลงจนเป็นปมพร้อมทั้งสันกรามที่นูนเด่นขึ้นเมื่อคมเขี้ยวขบแน่นเข้าหากัน สิ่งที่ออสตินคิดคือเปียโนหลอกเอาเงินเขาใช้ตัวเข้าแลกเพียงหนึ่งครั้งแต่ได้ไปห้าแสนมันคุ้มยิ่งกว่าคุ้มเสียอีกภายในอกเริ่มร้อนระอุโทสะที่มีมันฝั่งแน่น ขณะนั้นเองเลขาคนสนิทของเขาก็เดินเข้ามาภายในห้องทำงานหรู"นายครับ มิสเตอร์จอร์นมาถึงแล้วครับ" ธนาเอ่ยบอกเสียงเรียบพร้อมทั้งกุมมือตัวเองก้มหน้านิ่ง "เอ่อ ไปเชิญเขาเข้ามาได้""ครับนาย"มิสเตอร์จอห์นที่ว่าเป็นชาวต่างชาติที่สนใจร่วมลงทุนกับโครงการใหม่ที่จะถึงภายในไม่กี่เดือนข้า
Last Updated : 2025-03-31My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่13
วันเวลาผ่านไปจากสองวันก็เป็นหนึ่งอาทิตย์การตอบสนองด้านการผ่าตัดของนิลภพดีขึ้นตามลำดับจนได้ออกจากห้องไอซียูมาพักฟื้นที่ห้องธรรมดาได้ปกติ ส่วนเปียโนก็มีหน้าที่เฝ้าไข้พ่อไม่ห่างกาย และยังคงเดินทางกลับไปที่ห้องเพื่อให้อาหารสำลีทุกวัน ห้องพัก(อพาร์ตเมนต์) "สำลีช่วงนี้แกต้องอยู่คนเดียวก่อนรู้ไหม พ่อยังต้องนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล แกอาจจะเหงาหน่อยนะแต่ไม่ต้องห่วงฉันไม่ทิ้งแกแน่นอน" เหมียว พูดจบก็ยิ้มให้แมวสีขาวขนฟูเธอมองมันด้วยความรักเจ้าสำลีกำลังก้มหน้ากินอาหารจากในถาด ส่วนเปียโนเธอก็มองอยู่อย่างนั้นรู้สึกว่าการเกิดเป็นสัตว์ก็น่าจะดีเหมือนกันไม่ต้องรับรู้อะไรมาก ไม่ต้องแบกรับสภาพหนี้สินที่มากมายระหว่างที่ใช้ความคิดเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ร่างเล็กหันไปมองตามเสียงเธอย่นคิ้วเรียวลงเล็กน้อยไม่รู้ว่าใครที่มาเคาะเรียกตอนนี้ ถึงอย่างนั้นก็ต้องลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูห้อง แอ๊ดด "มาหาใครคะ" เมื่อเห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ที่หน้าห้องเธอก็รีบเอ่ยถามตามมารยาทกลัวว่าจะมีคนเคาะห้องผิด "เธอใช่ไหมลูกสาว นิลภพ" "ใช่ค่ะ" "เราสองคนมาตามสัญญาที่เขียนไว้ในใบเงินกู้ ครบสัญญาที่ต
Last Updated : 2025-03-31
Latest chapter
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่40 ตอนจบ
หลังจากที่ออกจากบ้านอนันต์ธวัชแล้ว ระหว่างทางเปียโนก็เอาแต่สนใจแมวตัวสีขาวเธอทั้งกอดทั้งหอมมันต่อหน้าออสติน"ท่าทางจะรักมันมากสินะ""ใช่ค่ะ แมวตัวนี้หนูเก็บมันมาเลี้ยงมันถูกทิ้งไว้กลางถนน น่าสงสารจะตาย""ทำไมต้องเอามาฝากบ้านนั้นเลี้ยง""ก็พี่โอโซนเป็นคนเดียวที่จะเลี้ยงมันได้ ช่วงนั้นพ่อหนูก็ยังไม่ค่อยแข็งแรง จะให้หนูฝากใคร""ฝากกันไว้ยังกับคนเป็นแฟนกัน""ที่จริงพี่เขาก็จีบหนูนั่นแหละ" ประโยคของเธอทำเอาออสตินต้องเลี้ยวลงข้างไหล่ทางพร้อมทั้งเหยียบเบรกอย่างแรง"อุ้ยย คุณติน""เธอบอกว่าเขาจีบแล้วเธอชอบเขาหรือเปล่า""เขาก็เป็นคนดีนะ""นิลวรรณ!!!" "หนูกำลังดูพฤติกรรมคุณอยู่นะ" พอเธอพูดแบบนั้นออสตินก็หันกลับมานั่งตัวตรงข่มความรู้สึกทั้งหมดที่มีกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ตั้งสติสงบอารมณ์หึงหวง"เอาเถอะยังไงก็แค่อดีตดูท่าเจ้าหมอนั้นก็คงไม่มายุ่งกับเธอ""ค่ะ"เหมียว"สำลีแกไม่ต้องตกใจ ที่แกเจอเนี่ยยังน้อยนะ ฉันเจอเยอะกว่าแกเสียอีก"คำพูดแซะของเธอทำเอาออสตินถึงขั้นหน้าซีดเผือดก็มันจริงเขาเองก็ทำกับเปียโนไว้เยอะ รู้สึกว่าทุกอย่างมันอึมครึมไปหมดออสตินเลยตัดบทเรื่องอื่น"จริงสิ อาทิตย์หน้าฉันอยากไปเยี่ยม
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่39
เปียโนเดินทางกลับมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่ตามเดิม เมื่อมาถึงสิ่งที่เธออยากทำที่สุดก็คือคุยกับเจ้าของบ้าน"พี่ธนาค่ะ เจ้านายพี่อยู่ที่ไหนคะ""คุณตินพึ่งขึ้นข้างบนเมื่อกี้ครับ"เปียโนมองไปที่ชั้นบนของบ้านก่อนที่เท้าน้อย ๆ ของเธอก็ย่างขึ้นบันไดฉับ ๆ เมื่อมาถึงห้องเขาเธอก็จัดการเคาะเรียกสองครั้ง ก่อนที่เสียงคนข้างในจะอนุญาตให้เข้าไปแอ๊ดดดเปียโนแทรกร่างเข้าไปภายในห้อง เห็นว่าชายหนุ่มดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกำลังนอนเหยียดตัวยาวบนที่นอน พร้อมกับหลับตานิ่ง"คุณติน คุณทำแบบนั้นต้องการอะไรกันแน่""เธอพูดอะไรฉันไม่ได้ยิน" เสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักทำให้เปียโนรู้สึกหงุดหงิด ก่อนที่เธอจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ขอบเตียงแล้วโพล่งเสียงดังฟังชัด"หนูถามคุณว่าคุณเล่นอะไรอยู่"พรึ่บ"อร๊ายยย" ร่างของเปียโนถูกดึงลงมาแล้วออสตินก็เหวี่ยงเธอลงนอนราบเป็นเขาที่ขึ้นไปทับร่าง"หูไม่ได้หนวกสักหน่อยพูดเสียงดังทำไมกัน""ก็คุณบอกว่าไม่ได้ยิน""เอ้...เราไม่ได้ทำกิจกรรมบนเตียงมานานเท่าไรแล้วนะ ว่าแต่ครั้งก่อนที่อยู่คอนโดฉันก็ไม่ได้ป้องกันผ่านมาเป็นเดือนแล้ว ทำไมเธอไม่ท้องแอบซื้อยามากินหรือเปล่า""ห๊ะ คุณพูดอะไรเนี่ย" สิ่งที่เป
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่38
เวลาเดินทางไม่เคยหยุดนิ่ง จากอาทิตย์ก็ผันเปลี่ยนเป็นเดือน เปียโนเองก็เริ่มคิดอยากจะกลับมาเรียนใหม่อีกครั้ง รู้สึกว่าทุกอย่างตอนนี้จะดีขึ้นเจ้าหนี้ที่เคยโทรมาทวงก็ดันเงียบหาย แม้จะแอบแปลกใจแต่เธอก็ไม่ได้ถามนิลภพ รู้แค่ว่าพ่อดูมีความสุขมากขึ้นสุขภาพร่างกายก็ค่อนข้างแข็งแรงกว่าเมื่อก่อน ระหว่างที่เปียโนนั่งเช็ดถูถ้วยชามอยู่ในครัว มือถือของเธอก็ดังขึ้นครืด ครืดมือเรียวเล็กล้วงลงไปหยิบมือถือในกระเป๋าผ้ากันเปื้อน เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์พ่อของเธอเปียโนก็รีบกดรับ"ค่ะพ่อ"(ยุ่งอยู่หรือเปล่าลูก)"พ่อมีอะไรหรือคะ"(พ่ออยากให้หนูมาหาพ่อหน่อย พ่อมีอะไรจะให้ดู เดี๋ยวพ่อส่งพิกัดไปให้)"ได้สิคะ" หลังจากที่วางสายพ่อ แม้ว่าจะเกิดความสงสัยในคำพูดของพ่อแต่เปียโนก็ต้องเก็บเอาไว้ รอให้ถึงเวลาก็น่าจะเห็นเอง#คอนโดมิเนียมหรู"ทำไมพ่อถึงให้มาที่นี่นะ" คำถามที่เกิดกับตัวเองพร้อมดวงตาที่แหงนขึ้นไปมองตึกสูงตระหง่านตรงหน้า ก่อนที่เท้า น้อย ๆ ของเธอจะย่างเข้าไปในตัวตึกเมื่อรู้ตำแหน่งแล้วเปียโนก็มุ่งหน้าไปที่ชั้นห้าของอาคารแห่งนี้เบอร์ห้องที่พ่อบอกไว้เธอเดินมาถึงก่อนที่เท้าจะหยุดนิ่ง แล้วจัดการเคาะประตูเรียกก๊อ
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่37
เย็นของวันนั้นออสตินกลับบ้านเร็วกว่าปกติ และสิ่งที่เขาอยากเห็นมากที่สุดน่าจะเป็นใบหน้าหวาน ๆ ของสาวใช้ที่บ้านเปียโนยกเมนูอาหารเย็นขึ้นมาตั้งที่โต๊ะ เมนูอาหารล้วนแต่น่าทานทั้งนั้น"นั่งทานด้วยกันสิ""ไม่เป็นไรค่ะ""ฉันบอกให้นั่งก็นั่งเถอะน่า"เมื่อได้ยินน้ำเสียงของเขาเข้มขึ้นเล็กน้อย เปียโนก็ต้องยอมเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง ส่วนออสตินดูเหมือนเขาจะพอใจมากที่คนตัวเล็กยอมที่จะนั่งทานเป็นเพื่อนเขา"ไหนลองเสนอเมนูที่เธอทำสิ""ก็มีแค่ผัดผักใส่หมู ส่วนแกงส้ม กับพะโล้ ป้าแม่บ้านเป็นคนทำ" เพียงแค่เสนอเมนูอาหารออสตินก็ไม่รอช้าที่จะตักผัดผักใส่ในจานตัวเอง แค่อาหารเข้าไปในปากก็เคี้ยวอย่างอร่อยทำเหมือนว่าไม่เคยทานมันมาก่อน และเขายังเอ่ยปากชมฝีมือเธอ"อร่อยดีนี่" แต่สิ่งที่มันทำให้เปียโนย่นคิ้วเรียวก็คือ เขาไม่แตะจานอื่นเลย ยิ่งทำให้เปียโนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าอาการผีเข้าผีออกเมื่อก่อนมันหายไปไหนแล้ว คนที่นั่งทานอาหารตรงหน้าเธอตอนนี้เหมือนเป็นคนละคนเปียโนตักต้มพะโล้ใส่ในจาน พร้อมกับเหลือบสายตามองเขาบ่อยครั้ง ส่วนเขานะเหรอไม่สนใจเมนูอื่นตรงหน้าระหว่างที่ทานอาหาร เสียงรถอีกคันก็วิ่งเข้ามาในบ้าน ไม่กี่อ
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่36
หลายวันผ่านพ้นทุกอย่างภายในบ้านเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด สำหรับเปียโนแล้วเธอรู้สึกว่าออสตินอ่อนโยนขึ้นไม่กระโชกโฮกฮากปากร้ายเหมือนเมื่อก่อน ดูจะสงบลงเสียด้วยซ้ำไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรหรือเขากินยาผิดซองกันแน่แต่หลายวันมานี้สิ่งที่เธอเองก็เริ่มแปลกอีกอย่างคือเพื่อนสาวที่ติดต่อกันประจำ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยจะติดต่อมาหาเธอเท่าไรนัก ไม่รู้ว่าแมงเม่าเป็นอย่างไร เมื่อนึกถึงเพื่อนก็อยากจะโทรหา เปียโนไม่รอช้าหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหาเพื่อนทันทีครืด ครืด (เสียงรอสาย)(ว่าไงเปีย)"ก็แค่คิดถึงยุ่งเหรอช่วงนี้ไม่เห็นโทรหาฉันบ้าง"(เออ คือ ใช่ ๆ ฉันยุ่งก็เลยไม่ได้โทรหาแกเลย)"จริงสิ แกเจอพี่โอโซนบ้างหรือเปล่าเขาบอกไหมว่าฉันออกจากงานแล้ว"(บะ บอกเหรอ อ้อ ฉันจะไปเจอเขาได้อย่างไรละ ว่าแต่แก่ได้งานแถวไหนเห็นว่ากลับมาอยู่กับคุณลุง)"ทำไมแกรู้ว่าฉันจะกลับไปอยู่กับพ่อ"(นั่นสินะ ฮ่า ฮ่า ฉันเดา)"ยัยเม่าเธอมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า ดูแกเปลี่ยนไปนะ"(ไม่มีสักหน่อย)"จริงนะ" (ที่รัก)"เอ้นั้นเสียงใคร แกอยู่กับผู้ชายเหรอ"(ไม่มี ๆ แค่นี้นะแกฉันยุ่งอยู่)แมงเม่ารีบตัดสายทำให้เรียวคิ้วของเปียโนย่นลงเล็กน้อย เก
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่35
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา หลังจากที่แคธี่มาเที่ยวเมืองไทยได้ร่วมอาทิตย์ เธอก็ต้องกลับไปที่เยอรมันตามเดิม ส่วนคนที่มาส่งก็คงเป็นออสตินกับเควิน"ฉันขอบใจเธอมากนะที่ช่วยดูแลพวกเรา""ยินดี"แคธี่ยิ้มหวานก่อนจะสวมกอดหนุ่มหล่อตรงหน้า จากนั้นทั้งคู่ก็โบกมือลากัน ส่วนเควินดูเหมือนจะติดใจสาวผมทองเพื่อนของแคธี่ ดูเหมือนว่าเขาเองจะยิ้มไม่หุบเช่นกันสองหนุ่มแยกย้ายและเดินทางกลับเพราะการไปส่งในครั้งนี้ใช้รถคนละคันกันออสตินไม่ได้เข้าไปที่บริษัท แต่เขามีนัดกับนิลภพที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ส่วนเรื่องที่นัดในวันนี้น่าจะเป็นเรื่องหนี้สินและการตัดสินใจของนิลภพด้วยณ ร้านคาเฟ่"ขอโทษนะครับที่ให้รอนาน""ไม่นานหรอกครับ ผมเองก็พึ่งมาถึง" นิลภพพูดจาอย่างสุภาพอ่อนโยนแม้ว่าออสตินจะเป็นรุ่นลูกของเขา แต่หน้าที่การงานอิทธิพลต่าง ๆ ของ T.GROP เขาเองก็พอรู้จักอยู่บ้างออสตินหย่อนสะโพกลงนั่งด้านหน้าของเขาคือกาแฟร้อนที่นิลภพพึ่งสั่งไว้รอเป็นจังหวะที่ออสตินมาถึงพอดี ออสตินยกกาแฟขึ้นมาจิบ เมื่อวางแก้วลงก็ยกขาขึ้นไขว่ห้างเคาะนิ้วบนโต๊ะอย่างไม่มีจังหวะ พร้อมเอ่ยถามด้วยท่าทางมาดเข้ม"หวังว่าคูณจะได้คำตอบให้ผมแล้วนะครับ""ผมถ
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่34
เวลาเดินทางมาเร็วกว่าที่คิด เปียโนเธอยังคงทำหน้าที่แม่บ้านที่บ้านหลังใหญ่ ส่วนออสตินก็กลับมาอยู่ที่บ้านได้หลายวันไม่ได้ไปนอนค้างที่คอนโด และที่น่าแปลกมากที่สุดคือ เขาดูอ่อนโยนขึ้นมากแม้จะกลับมาอยู่ที่บ้านแต่ก็ไม่ได้เข้าไปรบกวนใจเปียโนอย่างที่เคยทำ แถมปากยังไม่เหวี่ยงไปแซะเธอเหมือนเมื่อก่อนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่"นายครับวันพรุ่งนี้แล้วนะครับที่ต้องไปรับคุณแคธี่กับเพื่อนเธอ""อืมกูรู้แล้ว"อยากจะปฏิเสธแม่เรื่องดูแลแคธี่แต่ก็ต้องห้ามใจไว้ เพราะตัวเองต้องพึ่งพาแม่เรื่องนำเข้าสินค้าแปรรูปที่พึ่งลงทุนเป็นหุ้นส่วนกับครอบครัวอนันต์ธวัช ออสตินได้แต่ทำใจที่จะบริการสาว ๆ ที่กำลังจะมาถึงในเร็ววัน สนามบินออสตินยืนล้วงกระเป๋า ท่าทางสง่ามาดนักธุรกิจทำให้คนแถวนั้นหันมามองอยู่บอยครั้ง เมื่อเห็นสาวผมทองพร้อมเพื่อนอีกสองคนเดินลากกระเป๋ามา ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นให้สัญญาณ"Hi ออสติน""Hi แคธี่" ทั้งสองทักทายกันเหมือนชาวตะวันตก การกอดกันแปะแก้มกันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเขา แคธี่ไม่ลืมที่จะแนะนำเพื่อนทั้งสองที่มาด้วย ส่วนออสตินก็จัดการพาสาว ๆ ไปที่โรงแรมที่เขาจองไว้วันนั้นแทบจะทั้งวันที่ออสตินไม่ได
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่33
หลังจากถูกส่งตัวกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ตามเดิมก็เอาแต่คิดเรื่องข้อเสนอของเจ้าของบริษัทใหญ่ ข้อเสนอเหมือนจะมัดมือชกก็จริงแต่ที่เขาพูดมามันก็ถูกไม่รู้ว่าวันไหนเจ้าหนี้จะตามมาทวง หากเป็นแบบนั้นลูกสาวอาจจะได้รับอันตรายได้ "พ่อขอโทษนะเปีย ที่พ่อทำเพราะอยากให้หนูสบายกว่านี้"บ้านหลังใหญ่ตอนนี้เปียโนได้ลาออกจากบริษัทของโอโซน เธอกลับมาที่บ้านเพื่อทำงานตามที่ออสตินสั่งกับกลุ่มแม่บ้านพวกนั้นเธอจำสิ่งที่ออสตินพูดได้ดีว่า หากต้องการเงินก็เป็นแม่บ้านเหมือนคนอื่น อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ต้องตกงาน"คุณคะ มันจะดีเหรอคะที่มาช่วยทำงานบ้านแบบนี้""ดีสิ หนูทำไหวค่ะ อีกอย่างหนูไม่ได้มีตำแหน่งอะไรในบ้านหลังนี้ก็แค่คนอาศัย" เธอพูดพร้อมรอยยิ้มก็จริงแต่ในใจเธอมันเศร้าจนแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว"งั้น ฝากคุณขึ้นไปเก็บห้องนายท่านด้วยนะคะ วันนี้คุณตินจะกลับมาพักที่บ้าน""อ๋อ ค่ะ"เปียโนเอื้อมมือรับอุปกรณ์ทำความสะอาดก่อนที่จะสาวเท้าไปยังห้องออสติน เมื่อแทรกร่างเข้ามาแล้วก็กวาดสายตามอง"ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่เราจะหลุดพ้นจากเขา"เปียโนพูดออกมาเบา ๆ จากนั้นก็เดินไปที่เตียงนอนกว้างจัดการทำความสะอาดรื้อผ้าปูที่นอนเพื่อเปลี่ยนอันใ
My heart for you มาเฟียร้ายพ่ายรัก บทที่32
เปียโนรอโอโซนอยู่ที่ร้านคาเฟ่แห่งเดิม เธอสั่งเครื่องดื่มเย็นมานั่งดื่มรอเพื่อฆ่าเวลาอยู่นานพอสมควร จนกระทั่งเห็นร่างสูงใบหน้าขาวหล่อเดินมา ทว่า เขายังอยู่ในชุดเดิม"ขอโทษนะที่ให้รอ พอดีพี่ติดธุระนิดหน่อย"คำพูดของโอโซนดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย โดยปกติแล้วหากเจอหน้าเปียโนก็ต้องดูกระตือรือร้นมากกว่านี้ แต่ท่าทีแบบนี้มันดูเฉย ๆ ทำเอาเปียโนเองก็พลอยแปลกใจไปด้วย"พี่ยังไม่ได้เข้าบ้านหรือคะ ชุดนี้น่าจะตั้งแต่เมื่อวาน""อ๋อ คือ พี่นอนค้างบ้านเพื่อนไง อีกอย่างมันคนละทางกับบ้านพี่ ว่าแต่เปียโนมีอะไรหรือเปล่า""คือ พี่โซนคะ คือเปีย เปียขอลาออกค่ะ คือเปียขอโทษที่ทำให้พี่ต้องเสียเวลา""ทำไมละ เกิดอะไรขึ้น หรือว่ามีงานที่อื่น หรือเพราะเจ้าหนี้มาทวงหรือเปล่า ให้พี่โอนเงินให้ตอนนี้ไหม""ไม่เป็นไรค่ะ เปียคุยกับเจ้าหนี้แล้ว อีกอย่างเปียอยากกลับไปดูแลพ่อ บริษัทที่นี่ไกล เปียอาจจะกลับไปหางานทำใกล้ ๆ ""อ้อ อย่างนี้นี่เอง"โอโซนพยายามเข้าใจได้ว่าปริมณฑลกับเขตที่เปียเช่าอยู่มันไกลกันจริง เมื่อคนตัวเล็กให้เหตุผลแบบนั้น โอโซนเองก็ไม่รู้ว่าจะขัดขวางอย่างไร"งั้นให้พี่ช่วยหางานให้ไหม""ไม่เป็นไรค่ะ เปียหาไว้แล้ว""
