Chapter 55Ang katamtamang liwanag ng bedside lamp ay nagbigay ng gintong liwanag sa silid habang si Daviah ay nakatayo sa harap ng salamin, tinitignan ang sarili sa bagong bili niyang damit. Bahagya siyang umiikot, sinusubukang suriin kung tama lang ba ang fit ng damit sa kanyang katawan at nababagay ba iyon sa kurba ng kanyang katawan o ano.Ang kanyang mahabang wavy na buhok ay bumagsak sa pababa sa kanyang mga balikat, ngunit kahit na sa ilang beses siyan umikot sa salamin para tignan kung maganda ba ang suot niya ay hindi pa rin siya nakuntento, rason kaya agad siyang lumabas.“Mommy, you think this is fine?” tanong niya, habang dumudungaw sa pinto ng kwarto ng kanyang mga magulang.Napatingin si Belinda mula sa mga gamit na inaayos niya sa closet. Napangiti ito nang makita ang anak. Sa kabila ng kanyang mga agam-agam, parang bata si Daviah na humihingi ng kumpirmasyon.It’s already 6 pm at nag text na si Azi sa kanya na papunta na ito. And now, she can’t decide what to wear for
“Your family will be home by the last week of the month, so I think by next month we can already schedule the engagement party.”Natigilan si Daviah at halos hindi makalunok ng kinakain nang marinig ang sinabi ng kanyang ama. She looked at Azi. Walang nabanggit si Azi na uuwi na ang pamilya niya pagkatapos ng mahabang bakasyon mula sa ibang bansa, so she couldn't help but look at Azi. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang kinabahan.“Yes, Tito. I already informed them about Daviah, so it’s gonna be all good,” Azi said and looked at Daviah dahil sa naramdaman nito ang tingin niya.Pero kahit sa sinabi ni Azi na it's gonna be allgood, ay hindi mapigilan ni Daviah ang mabahala sa magiging reaksyon ng pamilya ni Azi kapag nakita siya ng mga ito. Makikita na niya ang pamilya ni Azi at ipapakilala na siya nito. She suudenly think what's posible would be happened.Mabilis lumipas ang mga araw, and Daviah couldn't help but feel nervous more tuwing iniisip na makikilala na niya ang mga pamil
Chapter 56 - Tagaytay“Bakit tayo nandito?” Daviah asked and looked around.Tahimik siya mula pa kanina, pero dahil sa pagtigil nila sa hindi pamilyar na lugar ay hindi na niya mapigilan ang magtanong.“Because you are not saying what’s wrong to you,” Azi said simply at agad na lumabas sa kotse.Daviah sighed. Hindi niya sinasabi dahil alam naman niya na hindi dapat siya nag-iisip ng mga ganoong bagay. She just really couldn't help it. Tinignan ni Daviah si Azi na ngayon ay nasa labas na ng kotse bago niya, binuksan din naman niya ang pinto ng kotse para lumabas. Yumakap sa kanya ang malamig na hangin, pero umawang ang labi nang makita ang napakagandang tanawin.Kitang kita mula sa kinatatayuan nila ang maraming mga ilaw na nagmumula sa mga bahay at bulding na nasa malayo. Subrang taas ng lugar nila na talaga namang kitang kita ang lahat.“Ang ganda,” Daviah said and then looked at Azi.“Mas maganda ka,” Azi said at agad na niyakap si Daviah sa likod.“Stop it. Palagi mo na lang akong
Chapter 57“Pasok,” mahinang bulong ni Azi kay Daviah pagkatapos ng mahabang halikan habang parehas silang hinahabol ang kanilang paghinga. Daviah did what Azi said. Pumasok siya sa loob at lasing na natumingin kay Azi na ngayon ay niluluwagan na ang butones sa dress shirt na suot, and while he is doing that, naglalakad na ito paikot para pumunta sa driver seat“Where are we going? Malayo ang condo mo—” Akala niya ay magmamaneho na si Azi papunta sa condo nito, pero naputol ang sinasabi niya nang bigla siyang halikan ni Azi pagpasok nito sa kotse. Agresibo ang mga kamay ni Azi na agad naglakbay sa hita ni Daviah na animo’y wala siyang oras para magaksaya ng oras. Napasinghap si Daviah nang paghiwalayin ni Azi ang kanyang mga hita at agad na hinanap ang gitna niya.“A-Azillo,” halinghing ni Daviah nang haplusin siya ni Azi sa pagitan ng kanyang mga hita. Kahit may manipis pang tela na namamagitan, sobra na ang sensasyon na nararamdaman niya, dahilan para lalong humigpit ang hawak niy
“Relax, love. Come on,” hinalikan ni Azi ang likod ng palad ni Daviah upang pakalmahin siya.Ngayon ang araw na darating ang mga magulang ni Azi, and they are going to the airport to welcome and pick them up, which is why Daviah was so nervous.Kanina pa siya subrang pinagpapawisan kahit na subrang lakas naman ng aircon sa loob ng kotse ni Azi. Is just that, Daviah couldn’t help but think what's going to happens today.Huminga siya ng malalim, pero napapikit siya dahil talagang subrang bigat ng dibdib niya.“Love, your hand is sweating. Relax, please,” muling mahinahong ani ni Azi at sinulyapan ito habang abala ang isang kamay sa pagmamaneho. Daviah bit her lips at sinubukang gawin ang nais ni Azi. God knows how Daviah want to stay relax, pero...“Hindi mo ako masisisi, this is my first time na mamemeet ko ang pamilya mo. I can't relax. I'm trying, but I can't. It's your family, Azi."Hindi mapigilan ni Azi na sabihin iyon.Azi sighed deeply, but then hinalikan ulit ang likod ng pala
Nawala ang ngiti sa labi ni Daviah nang marinig iyon mula sa mama ni Azi, ngunit mabilis lang iyon at ginawa ang lahat para mabalik ang ngiti. Pero sa loob loob niya ay bumigat na ang dibdib sa narinig.She shouldn't felt this, but she couldn’t help it. Bigla siyang nakaramdam ng selos lalo at parang close na close nga ng subra si Zara sa mga magulang at pamilya ni Azi.“You’ll see her soon, so don’t ask why she’s not here now, Ma.” Mariing ani ni Azi, at naramdaman ni Daviah ang pagsulyap ni Azi sa kanya.Pinilit ni Daviah ang malagyan ng matamis na ngiti ang labi, para ipakita kay Azi na ayos lang siya. Dahil sa nakatingin si Azi kay Daviah, nalipat ang tingin ng lahat kay Daviah, na animo'y ngayon lang napansin. Bigla tuloy naging hilaw ang pagngiti ni Daviah dahil sa titig ng pamilya ni Azi. “Good evening po,” said Daviah to them all, nanginig pa ang boses ni Daviah, pero mahinahon at punong puno naman iyon ng paggalang.“I’m sorry, you must be Daviah? Daughter of Mr. Villariva?”
Chapter 60Pagod na inihulog ni Daviah ang buong katawan sa kama at saka tinaas ang kamay para tignan ang engagement ring na bigay ni Azi sa kanya. Pinagmamasdan niya iyon, ang makintab na maliit na bato roon, na hindi niya akalaing magiging isa sa pinakaimportanteng bagay sa kanya.She is not a materialistic, pero pagdating sa singsing na iyon ay talagang nagiging materialistic siya.Ramdan niya mula sa daliri niya kung gaano kabigat ang singsing kahit na maliit, but it also felt heavy in her heart thinking about what happened a while ago.She was sure that Azi's mother didn't like her. Sa tingin nito kanina at kung paano tumaas baba ang tingin para pag-aralan siya—Daviah knows it. Wala siyang magawa kundi itago ang bigat ng nararamdaman niya kanina gamit ang ngiti.Nitong mga nakaraang araw, she was thinking that she might be just paranoid, but right now, after that short interaction she had with Azi's mother, napanghihinaan at nalalaglag na lang ang balikat niya. Mas dumami ang neg
Chapter 61“What are you doing here?” Gulat na tanong ni Daviah nang kinabukasan ay nakita niya si Azi na nasa dining area at nakaupo kasama na ang mga Magulang ni Daviah.“Good morning.” Imbes na sagutin ni Azi ang tanong ni Daviah, isang seryosonh pagbati ang ipinukol nito.“Azi—”“Maaga siya rito. Nag-aalala raw kasi pinatayan mo raw ng tawag at hindi mo sinasagot ang tawag niya.” Biglang sabat ng kung sino sa likod ni Daviah.Napatingin si Daviah sa nagsalita at napanguso nang makita ang Tita Valerie niya.“Tita, you're here?” Maliit na boses na ani ni Daviah rito.Lumapit naman si Valerie sa pamangkin at niyakap ito.“I miss you. Everyone has been busy these past few months, hmm.” Niyakap ni Daviah pabalik si Valerie, pero hindi mapigilang balingan ni Daviah si Azi na tahimik lang na nakatingin sa kanya habang nakaupo sa lamesa.“I miss you too, Tita.” All Daviah could say to her Tita Valerie, pero ang attention ay nakay Azi.Seryoso at walang ka-express expression si Azi na naka
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag