“Don't touch me,” nang matauhan ay agad iyong sinabi ni Daviah, and she tried to remove Azi's hand from her waist.Hindi pa rin naalis ang inis at galit ni Daviah at paulit ulit na bumabalik sa kanya ang mga nabasa niya sa phone nito at nakita. Ayaw niyang maging malapit kay Azi, ayaw niya, that's the reason why she wanted to get away.Inis na tiningnan ni Daviah si Azi nang mas hinawakan siya nito nang mariin at talagang walang balak pakawalan. Azi was also looking at her with a dark expression.“I said don't touch me!” bulyaw ni Daviah, hindi natinag kahit na kinakabahan na siya sa paraan ng pagtingin sa kanya ni Azi.May kung ano sa titig ni Azi naa talagang nakakapagpahina ng tuhod ni Daviah and she hates that fact.“Let's go. You're drunk,” mariing sabi ni Azi at hihilahin na sana si Daviah, pero agad na hinila ni Blake si Daviah. Even though Blake pulled Daviah, hindi niya nagawang palayuin ito kay Azi dahil agad namang hinawakan ni Azi si Daviah nang mas mariin.“Teka, dude. H
“Fvcking shit! Umayos ka, Daviah. Para ka namang tanga, eh!” Bulong ni Daviah sa sarili habang mabilis na naglalakad kahit umiikot ang paningin niya at halos hindi na kayang tumayo. Halos ilang beses na siyang nakabangga ng mga tao sa paligid dahil sa sobrang pagmamadali sa paglalakad. Narinig pa niya ang boses ng isang taong tumatawag sa kanya—siguro kakilala niya—pero hindi na niya nagawang pansinin dahil sa subrang pagmamadali.Naiiyak siya. Naiinis siya. Pero mas naiinis siya dahil hindi niya alam kung bakit gusto niyang umiyak. “Daviah!” Narinig niya ang boses ni Azi na tumatawag mula sa hindi kalayuan, kaya mas lalo siyang nagmadali. Pati pagbukas ng pinto ng kotse ay minadali na niya, pero bago pa man niya iyon magawa, naramdaman na niya ang paghawak ni Azi sa kamay niya.Napapikit si Daviah sa frustration. “Can you just leave me alone!” sigaw niya nang malakas, halos umaalingawngaw sa buong parking lot. Huminga si Azi ng malalim bago magsalita.“No, let’s talk first—”
Chapter 37“Now, tell me the messages and pictures that make you upset here.” Sa harap ni Daviah, binuksan ni Azi ang phone niya at nagsimula siyang mag-scroll sa gallery niya.“Gusto ko ng umuwi,” mariing sagot ni Daviah, sinusubukang huwag tumingin sa phone ni Azi, the last thing she don't want to happened is to see those pictures again.Hindi pa man nakikita ay kumukulo nanaman ang dugo niya. Those pictures still clearly in her mind. Pero sa sinabi ni Daviah na gusto na niyang umuwi, hindi gumalaw si Azi sa pwesto niya. Nakatayo pa rin siya sa harapan ni Daviah at nanatili roon habang nakatingin sa phone nito.“What makes you upset here? Delete it,” mahinahong sabi ni Azi saka sinulyapan si Daviah.“Sabing gusto ko ng umuwi, ano bang—” Hindi natapos ang mga salita ni Daviah nang bigla siyang hinalikan ni Azi sa labi, mabilis at hindi inaasahan kaya naitikom lang ni Daviah ang labi.She suddenly don't know what to day after that.“Here, hold my phone. Scroll through it and find tho
Chapter 39Nawalan ng control si Daviah. She didn’t want to be like this, pero sarili niyang katawan ay hindi niya magawang kontrolin. Ang kamay niyang pilit pinipigilan sa paggalaw ay hindi niya magawang pigilan. Kusang gumalaw ang kamay niya para kumapit sa batok ni Azi. She’s already on fire, pinagpapawisan ng malagkit at parang nasusunog ang katawan sa sobrang init.Hanggang sa maramdaman na ni Daviah na nagiging malikot na ang kamay ni Azi at dahil doon, hindi nito mapigilan ang makaramdam ng excitement. Napatingala siya nang maramdaman ang pagbaba ng halik ni Azi sa leeg niya. She let Azi kiss him there. Nakapikit ang mata at dinadama ang bawat lapat ng labi ni Azi sa kanya.“Shit.” Mahinang mura ni Azi.Kung hindi lang dahil sa maliwanag na headlights na tumama sa kanila, makakalimutan na nila kung nasaan sila. Agad itinago ni Daviah ang mukha sa katawan ni Azi, while Azi looked angrily at that car. Iritado dahil sa pag istorbo sa kanila.“Alas 11, Buenavista.” Napakapit si Dav
Chapter 40“Good morning,” nakangiting bati ni Belinda sa kanyang anak na si Daviah pagkapasok na pagkapasok nito sa dining area.“Good morning,” bati rin naman pabalik ni Daviah, pero ang mata ay nilibot na sa buong dining area.Nakagat niya ang labi nang hindi niya makita sa loob ng dining area ang hinahanap niya.“If you are looking for Buenavista, tulog pa siguro iyon. Masyadong mahina sa alak.” Napasulyap si Daviah sa Tito Dave niya nang pumasok ito sa dining area at sinabi iyon.“Why? Uminom pa kayo kagabi?” Kunot noong tanong ni Daviah dito dahil subrang gabi na non at nakainom na si Azi.“Nilasing ng dad mo at ng Tito Dave mo.” Si Belinda.“What? Nakainom at marami na siyang nainom kagabi bago kami umuwi.” Nakasimangot na ani ni Daviah.Kahit na sinusubukan ni Daviah na huwag mapasulyap kay Azi kagabi, alam at napansin ni Daviah na napaparami na ang inom ni Azi kagabi, that's also one of the reason kaya gusto niyang manatili na sa bahay nila.“Nag-aya yang Tito Dave mo, and of
Chapter 41“Oh come on, Daviah. para kang tanga, promise I'm not joking. Stop smiling! Ang creepy mo, alam mo ba iyon?” Tanong ni Daniella kay Daviah, ngunit hindi siya pinansin ng kaibigan.Rinig na rinig niya ang mga sinasabi ng mga kaibigan, pero masyado siyang abala sa pag reply kay Azi.Nagpatuloy lang si Daviah sa pag-reply kay Azi at hindi man lang tinignan ang mga kaibigan.Daviah: I'm eating na po.Pagkasend ni Daviah ng reply niya dito ay wala lang isang minuto, agad ng dumating ang reply ni Azi pabalik sa kanya.Azi: Good. Susunduin kita mamaya. I already told your parents that you will be with me for dinner.Hindi mapigilan ni Daviah ang pagngiti at the same time, hindi mapigilan ni Daviah na ma excite para mamaya. Mag dinner sila, saan? Sa labas? A date? Kinagat niya ang labi at tinignan ang screen ng phone niya habang ramdam ang hindi maipaliwanag na kilig. It's Monday, and it's been three days since that day. Parang nakalutang ang pakiramdam ni Daviah pagkatapos ng
Chapter 42“What?” Napakurap-kurap si Daviah nang tignan siya ni Azi at hindi agad nag-drive. They were already inside the car, pero imbes na mag-drive, tinignan siya ni Azi na para bang may gusto itong sabihin."Azi—"“You called me love,” parang hindi makapaniwalang sambit ni Azi.Napaiwas si Daviah ng tingin dahil hindi nito matagalan ang titig niyo.“B-Bakit? Bawal? Ayaw mong tinatawag kitang ganoon sa harap ni Florie?” Napairap si Daviah pagkasabi niya noon, pero napasulyap sa kamay niyang hawak ni Azi iyon at dinala sa labi niya para halikan.Napanguso nalang si Daviah sa ginawa nito.“That was the first time, Love.” Nakatitig si Azi kay Daviah gamit ang mapungay na mata nang sabihin niya iyon.Masyadong malumanay at nakakapagpalakas ng kabog ng dibdib niya ang paraan ng pagkakasabi nito, and she's so insane for that.“A-And? Come on, let's just go na nga. Gutom na ako, let's just have a early dinner—”“I want to kiss you. Can I?” Naitikom ni Daviah ang labi nang marinig iyon, p
Chapter 43The excitement that Daviah felt was truly overflowing. Ang isipin na gagawin ulit nila ang ginagawa nilang iyon ay talaga namang nakapagbigay ng subrang init sa katawan at kaibuturan ni Daviah. Ang isipin na maraaramdamam niya ulit ang pinaramdam ni Azi sa kanya ay talagang nagpakahirap sa kanya sa paghinga. Hindi lang ang init, kundi pati na rin ang pagnanasa na muling maramdaman habang naiisip ang mga bagay na iyon.The touch. The kisses. Heaven. Lahat ng iyon ay naramdaman ni Daviah noong gabing iyon, at ngayon, miss na miss na niya. She missed it and wabt to feel it. Bng bawat halik, ang bawat haplos, ay hindi pa rin naakakalimutan ni Daviah. It felt like an eternity ago, but the memory of it was still so vivid—each kiss so soft, so deep, each touch like it was meant to awaken something deep inside her. And now, she couldn’t help but crave it again.“A-Azi! AH! A-Azillo!” Halos sabunutan na ni Daviah si Azi habang pinaglalaruan ng dila nito ang pinaka-sensitibong baha
Huminga si Daviah ng malalim. Hindi siya makapaniwala na makakaramdam siya ng ganitong ginhawa. Subrang ginhawa.Parang mas magaan na ang lahat sa pagitan niya at ng pamilya ni Azi. Kanina pa sila nagtatawanan, nagkukulitan, at tila tanggap na tanggap na siya ng mama ni Azi kaya talagang sobrang gaan na ng pakiramdam ni Daviah. “Ilan ang gusto mong anak?” “Huh?” Gulat na sinulyapan ni Daviah si Azi nang bigla niya itong itanong pagkatapos ng mahabang katahimikan nila. Parang nabingi siya at biglang ppakiramdam nito ay mali na ang narinig.Inangat ni Azi ang tingin at tinignan si Daviah. “Tinatanong kita kung ilan ang gusto mong anak,” pag-uulit nito na ikinakurap-kurap ni Daviah at tuluyang hindi makapagsalita. Hearing those words makes Daviah feel heaven. “Y-You want me to be a mother of your child?” Hindi alam ni Daviah kung bakit iyon ang lumabas na tanong sa labi niya, but she really couldn't believe it. Hearing those is really shocking at talaga namang nakakakapagpabili
Sa dalampasigan, dama ni Daviah ang kakaibang saya. Nasa beach na sila, at magtatagal sila sa resthouse na pag-aari ng mga Buenavista. “Kumain ka pa, Daviah. We have many foods here,” sambit ni Geneva dito habang tinuturo ang mga pagkain. Nakangiting tumango si Daviah dahil talagang masaya siya sa mabait na pakikitungo nito. Hindi alam ni Daviah kung bakit biglang nagbago ang pakikitungo ng Mama ni Azi sa kanya, pero ang importante sa kanya sa ngayon ay nagiging maayos na ang tungo ng mama ni Azi sa kanya. Ang makipag usap ito ng ganoon ay talaga namang nagpapasaya na jay Daviah.“Salamat, Tita,” Daviah said nang abutan pa siya ng pagkain ni Geneva.“If you want barbeque, lumapit ka lang kay Zara at humingi,” sambit pa ni Geneva at saka tinuro si Zara na busy sa pagluluto ng barbeque. “Sabihan mo lang ako kapag gusto mo ng barbeque, dadalhan kita diyan,” ani din ni Zara habang nakangiti. Binasa ni Daviah ang labi dahil hindi pa rin siya makapaniwala. She’s thinking this is not
Nanghihinang naghilamos si Daviah ng mukha at saka tiningnan ang sarili sa salamin. Nagising siya na masama ang pakiramdam niya kahit na maayos naman ang pagtulog niya ngayong gabi, maaga nga siyang nakatulog kaya hinfi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng panghihina.Gusto niyang sumuka, pero wala namang lumalabas sa kanya. Nakaramdam din siya ng pagkahilo, na talaga namang dumagdag pa sa pagpahina sa kanya. Hindi siya sakitin kaya hindi niya mapigilan ang manibago sa pagsama ng kanyang pakiramdam. Binsa ni Daviah ang labi at saka ito huminga ng malalim. Ilang beses niya iyong ginawa, nagbabakasakaling bumuti ang pakiramdam niya.But even though she didn’t feel okay, naligo na siya at bumaba. It was only 7 AM nang tuluyan siyang bumaba. Ayaw niyang maulit ang nangyari kahapon na alas otso na siya nagising, kaya naman galit na galit si Geneva sa kanya. Hindi lang mapigilan ni Daviah anv mapangiti nang unang bumungad sa kanya ay si Azi na nasa sala, nakikipag-usap sa Papa nito
Masaya si Daviah pagkatapos ng araw na iyon kahit sobrang dami ng nangyari. She's happy dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na makasama ang mga kapatid ni Azi at mapalapit sa kanila kahit papaano.Pagkatapos nilang kumain, pumasyal pa sila sa ilang bahagi ng probinsya, kaya naman sandaling nakalimutan ni Daviah ang mga pagpapahirap at insulto na nangyari kanina sa kanya.“Look! This is a good one,” sabi ni Vivian habang pauwi na sila, sabay pakita ng kuha sa camera niya. It was a picture of Azi hugging Daviah from the back while both of them were looking ahead. Lumipat si Vivian sa isa pang litrato, at ang isang iyon ay si Daviah na nakatingin sa dagat habang si Azi naman ay nakatingin kay Daviah, animo'y mas maganda pa ang tanawin niya kaysa sa tanawing tinatanaw ni Daviah. “I look so damn crazy in love with you there,” biglang sabi ni Azi na busy sa pagda-drive pero nasulyapan ang ipinakitang litrato ni Vivian. Napangiwi naman si Vivian sa narinig. “Seriously, Kuya Azi? Sobr
“Kumain ka na?” Azi asked nang lumayo si Daviah sa pagkakayakap.“Hindi pa siya kumain, Kuya. What if sa labas na lang tayo kumain? Sa may bulaluhan, I'm sure hindi pa nakakapunta roon si Ate Daviah,” nakangiting sabi ni Vivian sa gilid, and she look so excited.“You want bulalo?” tanong naman ni Azi kay Daviah.Daviah nodded and just smiled. Nanliit ang mata ni Azi at tinitigan si Daviah, hanggang sa mapanguso na lang si Daviah at umiwas ng tingin dahil hindi niya natatagalan ang titig nito.Azi was about to say something, pero hindi niya naituloy nang bumukas ang pinto sa di-kalayuan, and it was Lander.Pati si Lander ay natigilan nang makita sila Azi. Lander looked at Azi, pagkatapos noon ay tinignan naman niya si Daviah.“Wala ka bang sasabihin sa fiancé mo?” mariing tanong ni Lander kay Daviah.“What is it?” tanong naman ni Azi habang hindi mapigilan ang kunot-noo. Si Vivian naman ay natahimik na lang sa tanong ng Kuya Lander niya.“N-nasabi ko kasi kanina na gutom na ako, i-iyon
"Ang dami mong sugat, pero mabuti na lang maliliit lang, but the problem is itong mga napaso, subrang namumula na sila," nag-aalalang ani ni Vivian habang nakatingin sa sugat ni Daviah.Hindi nagawang magsalita ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Ngayon ang unang beses na magkakaroon siya ng interaction sa kapatid ni Azi."Masakit ba?" Tanong nito, pero agad din namang nagsalita agad na animo'y hindi na kailangan ng sagot ni Daviah. "Of course, masakit." Ani nito.Nang may magdala ng first aid, agad at hindi na nag-aksaya si Vivian sa paggamot kay Daviah, she immediately start.“Ako na ang humihingi ng pasensya sa ginawa ni Mama. Sorry, Ate Daviah,” mahinahon at ramdam sa boses ni Vivian ang paghingi ng tawad habang abala siya sa paglalagay ng ointment sa mga paso at sugat ni Daviah. Daviah couldn’t help but stare at Vivian. Parehas sila ng mata ng Kuya Azi niya, and she looked so fragile. “May rumi po ba sa mukha ko?” Dahil sa pagtitig ni Daviah, hindi na napigi
Chapter 71“What the hell is this?” Pinunasan ni Daviah ang luha niya nang pumasok si Lander sa dining table. Kasunod niya si Vivian, ang bunsong kapatid ni Azi. Nakangiti itong pumasok, pero biglang nawala ang ngiti nang makita ang kalat sa sahig. Pareho silang wala kanina nang magising si Daviah, at nabalitaan niyang maaga silang umalis. Mukhang kararating lang nila ngayon. Tinanggal ni Lander ang suot na headphones at kunot-noong tinignan ang mga pagkaing nagkalat sa sahig. Nang walang sumagot mula sa mga kasambahay o kay Daviah, tinignan niya ang mga kasambahay. “Nagtatanong ako kung anong nangyari dito?” seryosong tanong ni Lander sa kanila. Nagtinginan ang mga kasambahay, halatang nagtuturuan kung sino ang unang magsasalita. They all scared reason why Daviah sigh.Nang wala pa ring umimik, lalong kumunot ang noo ni Lander. Samantala, tahimik lang si Vivian, pero ramdam ni Daviah ang tingin nito sa kanya. Hindi tulad ng titig ng kanilang ina, Vivian look at her gentle.“Wa
“Ouch!” Nabitawan ni Daviah ang kutsilyo na hawak niya nang mahiwa ang kanyang kamay. Mangiyak-iyak siyang lumapit sa sink upang hugasan ang sugat. Naghihiwa siya ng karne at hirap siya sa paghiwa dahil iyon ang unang beses na maghihiwa siya ng ganun. Akala niya noong una ay madali lang, pero hindi naman pala ganoon kadali lalo. Kailangan niyang gumawa ng maliliit na hiwa dahil isasahog iyon sa pakbet. Geneva had requested fried fish and pakbet for lunch. However, Daviah really didn’t know how to cook it kaya nag search na lang ito sa internet kung paano ang magluto, hindi lang niya sigurado kung magagawa niya ba iyon ng tama. She couldn’t even manage to slice properly, kaya naman nagkaroon na siya ng maraming sugat sa kamay, maliliit lang naman, pero dahil naparami na ay nararamdaman na ni Daviah ang hapdi. “Sorry, Ma’am Daviah. Gusto po sana namin kayong tulungan, pero baka mapagalitan kami ni Ma’am Geneva,” ani ng isang kasambahay na nakatayo sa gilid. Napangiti si Daviah sa
“Gising na pala ang senyorita,” agad na narinig ni Daviah iyon nang pababa siya sa hagdan. Galing iyon kay Geneva na prenteng nakaupo sa sofa. Hindi tuloy alam ni Daviah kung magpapatuloy siya sa pagbaba o hindi. She suddenly froze at the cold voice of Azi's mother. Bigla siyang natauhan kung nasaan siya at kung ano ang kinakaharap niya. She was too happy about their short conversation with Azi kaninang alauna, kaya talaga namang medyo nakalimutan niya kung gaano siya hindi gusto ng Mama ni Azi.“G-Good morning po.” Kahit natigilan at hindi alam ang gagawin, she still tried to be calm and polite. She tried to smile to Geneva kahit na hindi ito nakangiti, pero ang ngiti nito ay talaga namang nanginginig Binati niya ito at dahan-dahang nagpatuloy sa pagbaba. She tried not to create any noise habang pababa.“Alam mo ba kung anong oras na?” tanong bigla ni Geneva nang hindi tumitingin kay Daviah. “A-Alas otso na po—” “At sa tingin mo, paggising yan ng responsableng babae? At saka,