Chapter 39Nawalan ng control si Daviah. She didn’t want to be like this, pero sarili niyang katawan ay hindi niya magawang kontrolin. Ang kamay niyang pilit pinipigilan sa paggalaw ay hindi niya magawang pigilan. Kusang gumalaw ang kamay niya para kumapit sa batok ni Azi. She’s already on fire, pinagpapawisan ng malagkit at parang nasusunog ang katawan sa sobrang init.Hanggang sa maramdaman na ni Daviah na nagiging malikot na ang kamay ni Azi at dahil doon, hindi nito mapigilan ang makaramdam ng excitement. Napatingala siya nang maramdaman ang pagbaba ng halik ni Azi sa leeg niya. She let Azi kiss him there. Nakapikit ang mata at dinadama ang bawat lapat ng labi ni Azi sa kanya.“Shit.” Mahinang mura ni Azi.Kung hindi lang dahil sa maliwanag na headlights na tumama sa kanila, makakalimutan na nila kung nasaan sila. Agad itinago ni Daviah ang mukha sa katawan ni Azi, while Azi looked angrily at that car. Iritado dahil sa pag istorbo sa kanila.“Alas 11, Buenavista.” Napakapit si Dav
Chapter 40“Good morning,” nakangiting bati ni Belinda sa kanyang anak na si Daviah pagkapasok na pagkapasok nito sa dining area.“Good morning,” bati rin naman pabalik ni Daviah, pero ang mata ay nilibot na sa buong dining area.Nakagat niya ang labi nang hindi niya makita sa loob ng dining area ang hinahanap niya.“If you are looking for Buenavista, tulog pa siguro iyon. Masyadong mahina sa alak.” Napasulyap si Daviah sa Tito Dave niya nang pumasok ito sa dining area at sinabi iyon.“Why? Uminom pa kayo kagabi?” Kunot noong tanong ni Daviah dito dahil subrang gabi na non at nakainom na si Azi.“Nilasing ng dad mo at ng Tito Dave mo.” Si Belinda.“What? Nakainom at marami na siyang nainom kagabi bago kami umuwi.” Nakasimangot na ani ni Daviah.Kahit na sinusubukan ni Daviah na huwag mapasulyap kay Azi kagabi, alam at napansin ni Daviah na napaparami na ang inom ni Azi kagabi, that's also one of the reason kaya gusto niyang manatili na sa bahay nila.“Nag-aya yang Tito Dave mo, and of
Chapter 41“Oh come on, Daviah. para kang tanga, promise I'm not joking. Stop smiling! Ang creepy mo, alam mo ba iyon?” Tanong ni Daniella kay Daviah, ngunit hindi siya pinansin ng kaibigan.Rinig na rinig niya ang mga sinasabi ng mga kaibigan, pero masyado siyang abala sa pag reply kay Azi.Nagpatuloy lang si Daviah sa pag-reply kay Azi at hindi man lang tinignan ang mga kaibigan.Daviah: I'm eating na po.Pagkasend ni Daviah ng reply niya dito ay wala lang isang minuto, agad ng dumating ang reply ni Azi pabalik sa kanya.Azi: Good. Susunduin kita mamaya. I already told your parents that you will be with me for dinner.Hindi mapigilan ni Daviah ang pagngiti at the same time, hindi mapigilan ni Daviah na ma excite para mamaya. Mag dinner sila, saan? Sa labas? A date? Kinagat niya ang labi at tinignan ang screen ng phone niya habang ramdam ang hindi maipaliwanag na kilig. It's Monday, and it's been three days since that day. Parang nakalutang ang pakiramdam ni Daviah pagkatapos ng
Chapter 42“What?” Napakurap-kurap si Daviah nang tignan siya ni Azi at hindi agad nag-drive. They were already inside the car, pero imbes na mag-drive, tinignan siya ni Azi na para bang may gusto itong sabihin."Azi—"“You called me love,” parang hindi makapaniwalang sambit ni Azi.Napaiwas si Daviah ng tingin dahil hindi nito matagalan ang titig niyo.“B-Bakit? Bawal? Ayaw mong tinatawag kitang ganoon sa harap ni Florie?” Napairap si Daviah pagkasabi niya noon, pero napasulyap sa kamay niyang hawak ni Azi iyon at dinala sa labi niya para halikan.Napanguso nalang si Daviah sa ginawa nito.“That was the first time, Love.” Nakatitig si Azi kay Daviah gamit ang mapungay na mata nang sabihin niya iyon.Masyadong malumanay at nakakapagpalakas ng kabog ng dibdib niya ang paraan ng pagkakasabi nito, and she's so insane for that.“A-And? Come on, let's just go na nga. Gutom na ako, let's just have a early dinner—”“I want to kiss you. Can I?” Naitikom ni Daviah ang labi nang marinig iyon, p
Chapter 43The excitement that Daviah felt was truly overflowing. Ang isipin na gagawin ulit nila ang ginagawa nilang iyon ay talaga namang nakapagbigay ng subrang init sa katawan at kaibuturan ni Daviah. Ang isipin na maraaramdamam niya ulit ang pinaramdam ni Azi sa kanya ay talagang nagpakahirap sa kanya sa paghinga. Hindi lang ang init, kundi pati na rin ang pagnanasa na muling maramdaman habang naiisip ang mga bagay na iyon.The touch. The kisses. Heaven. Lahat ng iyon ay naramdaman ni Daviah noong gabing iyon, at ngayon, miss na miss na niya. She missed it and wabt to feel it. Bng bawat halik, ang bawat haplos, ay hindi pa rin naakakalimutan ni Daviah. It felt like an eternity ago, but the memory of it was still so vivid—each kiss so soft, so deep, each touch like it was meant to awaken something deep inside her. And now, she couldn’t help but crave it again.“A-Azi! AH! A-Azillo!” Halos sabunutan na ni Daviah si Azi habang pinaglalaruan ng dila nito ang pinaka-sensitibong baha
Chapter 44“Don’t stare at me like that,” mariing sabi ni Azi kay Daviah dahil kanina pa niya nararamdaman ang titig nito. Ayos lang sana kung tumitig siya, pero ramdam ni Azi kung gaano kalalim ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. Ayos lang din sana kung saglit lang itong napapatingin sakanya, pero hindi, subrang malalim ang titig nito at may init sa titig nito.Azi concentrated on cooking their dinner at binibilisan na nga niya iyon dahil ilang minuto nalang, kailangan na niyang ihatid si Daviah. But then, Daviah kept staring at him while he was cooking.Iritado na si Azi, hindi dahil sa titig ni Daviah, kung hindi subrang apektado siya sa titig nito, na kahit sa titig lang ay parang bibigay na siya. Sinubukan niya ang lahat para huwag na iyon pansinin.Napapikit nalang sa huli si Azi nang hindi man lang inalis ni Daviah ang tingin sa kanya. After that, he seriously looked at Daviah. And he siggh when Daviah give him a smile, a pretty and seductive smile.“Daviah—”“I told you,
Chapter 45Late na nagawang ihatid ni Azi si Daviah noong gabing iyon, and that’s because they kept doing it na animo’y parehas talagang uhaw at naadik na sa pakiramdam na iyon. They both lost control and forgot the time, letting the fire between them consume their senses. Nababaliw na sila para kalimutan ang oras.Pag-uwi nila ay talagang subrang kabado si Daviah dahil sa subrang ginabi na silang dalawa. Mas lalo pa siyang nainis nang makitang natatawa pa si Azi at talagang pinagtatawanan siya habang kabado sa mangyayare kapag nakarating sa bahay nila at makita ang Tito Dave niya.“Ano bang nakakatawa?” irita nang tanong ni Daviah. Tinignan pa niya ng masama si Az, pero hinuli lang ni Azi ang kamay ni Daviah at saka hinalikan ang likod nito, ang ang isang kamay naman ay nanatili sa manobela habang nagdadrive.“You’re cute when you’re nervous,” sagot ni Azi sabay ngisi.“Bakit ikaw? Hindi ka kinakabahan?” Sumimangot si Daviah nang umiling si Azi.Daviah was really thankful nang dumati
Naisuklay ni Daniella ang mga daliri sa buhok nito nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Hindi niya gustong pagbigyan ang gusto ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong tumatakbo sa isip nito, lalong lalo na at hindi niya alam kung anong pakay ni Kevin sa kabigan niya, kung bakit bigla itong nagpakita gayong matagal itong hindi nagparamdam sa kaibigan niya. “Daniella, mag-uusap lang kami saglit.” Mahinahon na ani ni Daviah at nginitian pa ang kaibigan para mapanatag na ito.Daniella looks at Daviah before she looks at Kevin again. Tinignan ni Daniella ng masama si Kevin bago bumuntong hininga at tumango na lang bilang pagsuko. “Fine! Mag-uusap kayo, pero manonood ako. Hindi ko hahayaan na kayong dalawa lang rito, wala akong tiwala sa lalakeng ‘to, so don’t expect me na aalis ako at hahayaan ko kayong dalawa dito.. Lalayo ako, pero manonood ako.” Pagkasabi ni Daniella non ay sinulyapan naman nito si Kevin, “Manonood ako, so don’t you fvcking dare hurting or do something to my friend
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag