Chapter 47 - ThinkGulat na gulat na si Daviah sa pagdating ni Azi dahil sa sinabi nitong busy siya sa meeting at hindi siya nito masusundo, pero mas nagulat siya sa paraan ng pagkakasabi niya ng mga salitang iyon. He looks so angry, but even he looks so angry, he still manage to be calm, medyo naguluhan tuloy si Daviah. “Mr. Buenavista.” Napasulyap naman si Daviah kay Kevin nang marinig iyon at bigla itong nagseryoso. They are now looking at each other seriously. Halata na agad sa kanila na may tensyon sa pagitan nila.“Mabuti naman at kilala mo ako.” Nagpalipat lipat ang tingin ni Daviah sa dalawa at dahil sa biglang pagdating ni Azi ay biglang nawalas a isip ni Daviah kung ano ang gustong sabihin kay Kevin.“Huwag kang magpatawa, Buenavista. You know that I know you very well. Now, leave us. Nag-uusap kami ni Daviah kaya huwag kang bigla na lang susulpot at mangengealam.” Azi’s smirk was evident. “How can you be sure that I let you talk to my fiancée, huh?” Sarkastikong tanong n
Kanina pa niya gustong magsalita, pero napapangunahan siya ng kaba, pero ngayon gusto tuloy niyang palakpakan ang sarili dahil nagawa niya itong tanong kahit na kumakabog pa rin dibdib niyas a kaba at kung ano ano na ang pumapasok sa isip nito.Nasa loob na sila ng kotse ni Azi; dahil sa sobrang haba ng katahimikan ay malapit na sila sa bahay nila. Mas lalong kinakahaban si Daviah sa katahimikan ni Azi dahil pagkatapos ng nangyari kanina ay hindi na nagsalita si Azi, para din itong nag-iisip ng malalim. He was just seriously driving his car and didn’t even look at Daviah. Kinagat ni Daviah ang labi at patuloy na sumisikip ang dibdib.“Tapos na ba iyong importante na meeting mo?” Tanong pa ni Daviah rito, pero sa subrang tahimik nito at sa hindi nito pagpansin sa kanya ay gusto na lang niyang umiyak. Gusto na niyang umirak sa subrang pag-aalala sa kung anong iniisip nito.She wanted to know it, pero hindi niya magawang itanong dahil nga sa napapangunahan siya ng kaba.“S-Sana nag text
Chapter 48“What happened?” Agad na niyakap ni Daviah ang kanyang ama nang makita ito sa sala.She hugged her dad tightly at parang batang nagsimulang umiyak.“I-I hate him. I hate him. I-I hate him very much! He doesn't want to be selfish d-daw, but he is doing it naman. I really hate him, dad.”Napatingin si Van kay Belinda na pababa sa hagdan nang mga sandaling iyon. Dahil din sa lakas ng hagulgol ni Daviah ay nasisigurado ni Belinda na umiiyak ito. Narinig din ni Belinda ang sinabi ng anak kaya naging dahan-dahan ang paglalakad nito.“Tell me what happened. Who made my princess cry?” Malambing na tanong ni Van sa anak.Lumayo si Daviah sa ama niya. She looked at her mom, pero napapangunahan siya sa pag-iyak niya kaya tinakpan niya na lang ang mukha. Muling nagkatinginan si Belinda at Van bago tuluyang naupo si Belinda sa tabi ni Daviah para haplusin ang likuran.Si Dave na galing sa labas ay seryoso ring lumapit. He stared at his niece and then he thought about what Azi said.“Dav
Napatitig ng matagal si Daviah sa pinto ng condo unit ni Azi. Umalis agad ang Tito Dave niya nang maihatid siya. She still couldn't believe that her Tito suddenly let her go here, gayong hindi rin naman niya gusto ang engagement ni Daviah kay Azi.Kinagat ni Daviah ang labi bago itinaas ang kamay para kumatok, pero hindi niya mapigilang kabahan at magdalawang isip. Iniisip niya na baka ipagtabuyan siya nito gayong malinaw naman ang sinabi nito kaninaNaibaba niya ang kamay at napapikit. She tried not to cry again because she don’t want to look like a crying baby infront of Azi, lalo na pagkatapos ng nangyare kanina. Nanginginig ang kamay niyang itinaas ulit para kumatok. Huminga pa siya ng malalim bago tuluyang kumatok, pero—“What are you doing here?” Nahigit ni Daviah ang paghinga nang marinig ang boses ni Azi sa gilid niya. Kahit hindi tignan ay nasisigurado niyang si Azi iyon. His baritoned voice and even his scent. Naibaba ni Daviah ang kamay at hinawak ang dalawang kamay sa pap
Chapter 51Nakagat ni Daviah ang labi nang lumayo si Azi at tinanggal ang pagkakayakap nito sa kanya. Ramdam ni Daviah na nagkaroon ng malamig na hangin sa pagitan nila, tila ba bigalng ulit na may pader na biglaang sumulpot. Hindi niya pinansin ang nararamdaman at nagkunwari na lang na abala sa pag-aayos ng ilang gamit sa mesa.Lumapit si Azi sa refrigerator at binuksan ito, sinilip ang laman na tila ba nag-iisip kung anong lulutuin.“Anong lulutuin ko?” tanong ni Azi, malamig ang tono at hindi tinitignan si Daviah. Hindi man lang nag-abala na sulyapan siya.“Azi, naman,” mahina at malambing na sabi ni Daviah. Lumapit siya ng bahagya at marahang hinawakan ang braso nito, subalit naramdaman niya ang pag-iwas ni Azi. Napalunok siya at nagdalawang-isip kung tama ba ang ginagawa niya.Napasimangot siya dahil akala niya ay tuluyan na niyang napalambit ito kanina, but right suddenly the cold appears.“Just tell me what you want. Kakain ka muna bago kita ihatid,” seryosong sagot ni Azi na n
CHAPTER 52Nanatiling nakayuko si Daviah dahil pakiramdam niya wala na siyang mukha na maipapakita sa sobrang pagkapahiya. Hindi siya makapaniwala na nasabi niya iyon."Ang tanga mo. Ang tanga tanga mo, Daviah." Hindi mapigilan ni Daviah na sabihin iyon sa isip niya.Habang nakayuko, nararamdaman ni Daviah ang init ng kanyang mga pisngi; ang hiya ay tila umaabot mula sa kanyang puso hanggang sa kanyang mga pisngi, nagpapakita ng kulay na hindi niya maikukubli. Ang mga mata niya ay naglalakbay sa sahig, hindi makatingin kay Azi.“Eyes on me, Villariva,” malamig pero matigas na utos ni Azi.Gusto ni Daviah na makuha ang atensyon nito at makapag-usap sila ng maayos, pero ngayon, nakakaramdam siya ng hiya matapos sabihin ang mga salitang iyon dito. Ngayong nakuha na niya ang buong atensyon ni Azi, bigla siyang kinakabahan at gusto na lang na huwag nang kunin ang atensyon nito. Pati siya ay nagugukuhan na sa sarili, pero talagang subra na ang hiyang nararamdaman niya.Wala sa plano niya an
Chapter 53Naupo siya at tahimik na pinanood si Azi habang nagluluto. Parang may sariling mundo si Azi kapag nagluluto—seryoso ang mukha, pero kahit na gaano pa kaseryoso ang mukha ay nangingibabaw pa rin ang kagwapuhan.Every chop, every stir, make him very hot, lalo na s suot nitong apron.Kung pwede lang na pumunta sa likod nito at yumakap ay ginawa naniya, but then she's tired, she suddenly felt tired because of everything heppened today.Azi was truly talented. Sobrang galing niyang magluto at alam ni Daviah na sobrang sarap nito. Nahigit ni Daviah ang paghinga. Hindi aakalain na ang lalaking ito na kaswal lang sa kusina ay isang bilyonaryong maraming kompanya at hacienda. It felt surreal, and yet, so comforting.Mas lalong umapaw ang saya sa pakiramdam ni Daviah. Ang pakiramdam na ito ay bihira lang niyang maramdaman—it feels like home.“Stop staring. I can't concentrate if you keep doing that,” ani Azi, hindi tumitingin, pero halatang halata ang titig ni Daviah sa kanya. Bahagy
“Anong nangyari? Okay na kayo?” tanong ni Pat nang umupo sila sa isang cafe sa tabi ng university. Dalawang oras ang break nila kaya naisipan nilang lumabas na lang muna.“Oo, okay na kami,” sagot ni Daviah, ngumiti habang umiinom ng kape.Napairap si Charlie. “Ang bilis naman. Aba, marupok pala. Apakagwapong nilalang tapos marupok. Kung ako siya, hindi kita kakausapin ng isang taon!” biro ni Charlie habang binubuksan ang plastic ng straw.Sinimangutan siya ni Daviah. “Ang sama mo namang kaibigan! Gusto mo pa yatang hindi kami magkaayos.” Naiintindihan ni Daviah si Charlie, and this is not the first time na pinagsasabihan siya ng mga ito kayat masasabi niyang sanay na siya sa mga ito, siguro nga kung hindi sila mga tunay na kaibigan ay paniguradong hindi nila matatagalan ang ugali ni Daviah, she's too spoiled brat, she's getting everything she wants.Noong sila pa ni Kevin, araw-araw nakakarinig siya ng sermon mula sa mga kaibigan niya, pero matigas ang ulo ni Daviah kaya hindi niya
Napaayos si Cheska sa pagkakaupo nang mapansing malapit na sila at dahil naka kotse si Azrael, hindi naman pwedeng ipasok niya ito at ayaw din ni Cheska na makakuha ng attention gayong paniguradong makakarating ito sa mama niya kaya naman sa kanto pa lang ay agad na niyang sinabihan si Azrael na itigil na ang kotse.Tatanggalin sana ni Cheska ang Office coat ni Azrael na suot niya para isauli na, pero bago pa matanggal ni Cheska ay agad nang nagsalita si Azrael."What? Balak mong maglakad pauwi na ganyan ang damit? Sinuot ko yan sayo para may pantakip ka ng katawan tapos tatanggalin mo?"Napanguso si Cheska sa narinig."Kung sana kasi hindi mo ako initusang magpalit, diba? Tapos ngayon ayaw mong maglakad ako ng ganoon ang damit. Talaga lang, ha?" Sarkastikong ani ni Cheska at hindi na tinuloy ang pagtanggal sa office coat ni Azrael."Why don' you just do everything I said without saying anything? ha?" Napairap si Cheska.“Salamat sa paghatid—” Sambit na lang nito, pero natigilan si Che
Chapter 17 “Bitawan mo nga ako!” Inis na ani ni Cheska kay Azrael nang patuloy siya nitong hinila papalabas at papunta sa parking lot. And Cheska successfully pulled her hand. Nang tignan siya ni Azrael, tinignan niya ito ng masama. “Ano bang problema mo at ang init-init ng ulo mo?” Umigting ang panga ni Azrael at saka pumikit ng mariin. "You!" "Me?" Takang tanong ni Cheska. Hindi niya lubos alam kung bakit subrang init ng ulo ni Azrael. Oo at inaasar niya ito kanina, pero tama na bang rason iyon para maging ganito kagalit? "Yes, you! because you have a plan on drinking that alcohol!" Umawang ang labi ni Cheska. "Seryoso ka ba? Doon ka talaga nagagalit ng ganyan?" Hindi makapaniwalang tanong no Cheska. Pinanood ni Cheska kung paano hinilot ni Azrael ang sintido niya bago magsalita. “I told you not to get that drink, pero plano mo paring kunin—” “Malamang! Anong gusto mo? Pahirapan ko pa iyong waiter? Tapos ano? Mawawalan siya ng trabaho dahil lang sa hindi ko tinanggap
Chapter 16Hindi makapaniwalang tinitigan ni Cheska si Azrael, ang isang kilay niya ay bahagyang nakataas habang pilit niyang inuunawa ang ikinikilos nito. Kanina lang ay nakaupo ito sa kabilang dulo ng sofa, pero ngayon ay nasa tabi na niya—nakaakbay pa na parang walang pakialam sa mundo. Hindi niya maiwasang magtaka sa biglaang pagbabago ng mood nito.“Problema mo?” tanong ni Cheska, at sa hindi mawaring dahilan, halos matawa na siya sa inasal ng binata.“Hindi kita pinapasweldo para magtanong. Just stay quiet and sit beside me,” mariin at masungit na sabi ni Azrael.Napanguwi si Cheska sa narinig dahil kailan ay subrang sungit nito, pero hindi maintindihan ni Cheska ang sarili kung bakit niya tinanggal ang kamay ni Azrael.Kung ibang lalaki siguro ang lumapit sa kanya nang ganito kalapit, malamang ay siniko na niya ito, o kaya’y nasapatusan. Pero sa halip na gawin iyon, napahinga lang siya nang malalim at pinagmasdan ang iritadong ekspresyon ni Azrael—ang nakakunot nitong noo, ang
Chapter 15Gusto pang magmatigas ni Cheska dahil para sa kanya ay hassle ang magpalit pa ng damit gayong para sa kanya ay maayos naman na ang damit na suot, pero wala naman siyang magagawa gayong boss naman niya ang nagsabi at nag-utos. At saka kahit naman binabara bara niya iyon at sinsagotsagot ay takot pa rin ito na baka biglang magbago ang isip nito. Plano din kasi ni Cheska na kausapin si Azrael tungkol sa pagpapagamot ng kapatid niya kaya talagang hindi niya maipagkakailang masaya siya sa pagtawag nito.Matapos ang ilang minutong paghihintay, dumating na ang damit na ipinadala ni Azrael. Walang nagawa si Cheska kundi isuot ito, kahit pa ramdam niyang hindi niya ito kailanman isusuot kung siya ang masusunod.Paglabas niya mula sa restroom, agad niyang naramdaman ang kakaibang pakiramdam ng telang bumabalot sa katawan niya. Isang itim na fitted dress ang suot niya—hapit na hapit ito sa kanyang katawan, dinidikitan ang bawat hubog niya sa paraang hindi siya sanay. Ang tela ay manipi
Chapter 14Hindi na nagpalit si Cheska ng damit. Kung ano ang suot niya kanina habang nasa kalsada kasama si Cris, iyon na rin ang dinala niya sa mamahaling bar kung saan siya pinatawag ni Azrael. Naka-itim siyang t-shirt na kupas at maluwag sa kanya, halos mahulog na sa balikat. Ang suot niyang shorts ay mukhang hiniram niya pa sa kung sinong lalaki—lampas tuhod at luma na rin. Naka-black cap siya, pero hindi nito tuluyang natakpan ang mahaba niyang buhok na nakalugay, bumabagay sa overall niyang pormang parang tambay sa kanto.At ngayon, habang naglalakad siya sa loob ng bar, hindi niya maipinta ang mga tingin na ipinupukol sa kanya ng mga tao roon. Napapailing si Cheska dahil parang nanliliit ang mga matang nakatingin sa kanya, na animo’y sa tingin pa lang ay sinasabi nang hindi siya bagay sa lugar na iyon.Napapalatak si Cheska. “Ano bang problema ng mga ‘to? Saka ano namang pake nila?” bulong niya sa sarili at medyo nakaramdam ng inis.Ang mga babae sa paligid ay nakasuot ng mga f
“Huhulaan ko, nag-away na naman kayo ng Mama mo, no?”Hindi tinignan ni Cheska si Cris nang marinig niya ang boses nito. Sa halip tignan ito, nanatili siyang nakatitig sa kalsada, pinagmamasdan ang walang-humpay na daloy ng mga sasakyan. Ang ilaw mula sa mga headlight ay sumasalamin sa kanyang mga mata, pero hindi iyon sapat para tabunan ang lungkot na nararamdaman niya sa lahat ng masasakit na salita mula sa kanyang ina.“Wala siya ngayon, pero kahapon, oo. Ano pa nga ba? Wala namang bago doon. Himala na lang siguro kung hindi kami mag-aaway o magtatalo ng isang araw. Palagi naman kasing mainit ang ulo niya.” Mahina at sarkastikong sagot ni Cheska, kasabay ng mapait na ngiti.Napabuntong-hininga si Cris at umiling. "Masyado ka kasing mabait sa Mama mo. Halos ikaw na lahat ang gumagawa ng pera para kapatid mo at pati sa pagsusugal ni Tita. Huwag mo namang hayaang abusuhin ka niya, Cheska.""Hindi ko naman kayang maging matigas, Cris. Mama ko iyon, eh. Kahit ganoon iyon, mama ko pa r
Chapter 12Zara. Iyon ang pangalan ng kanilang ina.Palaging ganoon ang ina ni Cheska sa kanilang magkapatid. Sa kabila ng pagsusumikap ni Cheska na makatulong sa gastusin, puro masasakit na salita lang ang natatanggap nila mula sa kanilang ina at paulit ulit na panunumbat na walang katapusan.Paulit-ulit na binabanggit ng kanyang ina kung paano siya nagsisisi na sumama sa ama nila noong maayos pa ang buhay nito. Para bang isang pagkakamali ang kanilang pagdating sa mundo. Palagi nitong pinaparamdam na sila ang mismong sumira sa buhay nito.Alam din ni Cheska na dating guro ang kanyang ina sa kanilang probinsya. Lagi nitong sinasabi na may ibang lalaking gusto sana niyang pakasalan noon—at kung siya raw ang nasunod, hindi sana naging ganito ang buhay niya. Isang masakit na katotohanang palaging itinatanim sa isip ni Cheska, na para bang kasalanan nilang magkapatid kung bakit ganoon ang sinapit ng kanilang ina.“A-Ate, magpapagamot na po ako?”Kitang-kita ni Cheska ang pagningning ng mg
Chapter 11“Gwapo sana, kaso ang gago-gago niya.”Napabuntong-hininga si Cheska habang nakatitig sa hawak niyang cellphone. Napapailing na lang siya sa inis at halo halong nararamdaman niya. Hindi niya alam kung bubuksan ba niya ito o hindi—baka kasi may makita na naman siyang hindi niya magugustuhan. Kahit pa pilit niyang iwaksi sa isip ang nakita niya, patuloy itong bumabalik, paulit-ulit, na parang isang sirang plaka ang narinig niya kanina na talaga namang paulit ulit na lang sa isip ni Cheska.“Nagbibigay ng cellphone, tapos may nagbebembangan? Kinikilabutan pa rin ako. Ang gandang cellphone tapos may b0ld. Tanga na, gago pa. Paano na lang kung si Tita Daviah ang nakakuha at nagbukas ng phone? Ang tanga niya, sobra.”Napapailing siya habang kinakausap ang sarili at alam din naman niya na mukha na siyang tanga habang kausap ang sarili, pero talagang hindi niya mapigilan ang sarili. Hindi lang inis ang nararamdaman niya—may halong kilamot talaga. Hindi niya inakalang makakakita siya
Chapter 10"Iha, pasensya na kung marami kami ngayon dito. I am really just happy that my son already has a girlfriend, kaya talagang sinabihan ko ang lahat tungkol sayo. Mas marami pa sana ito kung hindi lang nasa ibang bansa at busy ang iba. And also, my husband is not here dahil may dinaluhang meeting, kaya hindi mo siya makikilala ngayon."Halos nawala lahat ng tapang ni Cheska nang makita niya kung gaano karami ang pamilya ni Azrael. Mukhang alam na ni Cheska kung bakit ganito kalaki at kalawak ang condo ni Azrael—dahil kung maliit ito, hindi sila magkakasya lahat."O-Okay lang po at saka m-masaya naman po akong makilala kayo," sinubukan ni Cheska na ngumiti at maging normal ang kilos, pero halos hindi niya magawa nang mabuti dahil alam naman niya sa sarili niya na hindi totoo ang lahat ng ito.Nang matapos sabihin ni Cheska iyon, agad siyang dinumog at nagpakilala isa-isa. Ang iba ay sabay-sabay pa nga sa pagsasabi ng pangalan, kaya halos wala nang matandaan si Cheska sa mga pang