Chapter 42“What?” Napakurap-kurap si Daviah nang tignan siya ni Azi at hindi agad nag-drive. They were already inside the car, pero imbes na mag-drive, tinignan siya ni Azi na para bang may gusto itong sabihin."Azi—"“You called me love,” parang hindi makapaniwalang sambit ni Azi.Napaiwas si Daviah ng tingin dahil hindi nito matagalan ang titig niyo.“B-Bakit? Bawal? Ayaw mong tinatawag kitang ganoon sa harap ni Florie?” Napairap si Daviah pagkasabi niya noon, pero napasulyap sa kamay niyang hawak ni Azi iyon at dinala sa labi niya para halikan.Napanguso nalang si Daviah sa ginawa nito.“That was the first time, Love.” Nakatitig si Azi kay Daviah gamit ang mapungay na mata nang sabihin niya iyon.Masyadong malumanay at nakakapagpalakas ng kabog ng dibdib niya ang paraan ng pagkakasabi nito, and she's so insane for that.“A-And? Come on, let's just go na nga. Gutom na ako, let's just have a early dinner—”“I want to kiss you. Can I?” Naitikom ni Daviah ang labi nang marinig iyon, p
Chapter 43The excitement that Daviah felt was truly overflowing. Ang isipin na gagawin ulit nila ang ginagawa nilang iyon ay talaga namang nakapagbigay ng subrang init sa katawan at kaibuturan ni Daviah. Ang isipin na maraaramdamam niya ulit ang pinaramdam ni Azi sa kanya ay talagang nagpakahirap sa kanya sa paghinga. Hindi lang ang init, kundi pati na rin ang pagnanasa na muling maramdaman habang naiisip ang mga bagay na iyon.The touch. The kisses. Heaven. Lahat ng iyon ay naramdaman ni Daviah noong gabing iyon, at ngayon, miss na miss na niya. She missed it and wabt to feel it. Bng bawat halik, ang bawat haplos, ay hindi pa rin naakakalimutan ni Daviah. It felt like an eternity ago, but the memory of it was still so vivid—each kiss so soft, so deep, each touch like it was meant to awaken something deep inside her. And now, she couldn’t help but crave it again.“A-Azi! AH! A-Azillo!” Halos sabunutan na ni Daviah si Azi habang pinaglalaruan ng dila nito ang pinaka-sensitibong baha
Chapter 44“Don’t stare at me like that,” mariing sabi ni Azi kay Daviah dahil kanina pa niya nararamdaman ang titig nito. Ayos lang sana kung tumitig siya, pero ramdam ni Azi kung gaano kalalim ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. Ayos lang din sana kung saglit lang itong napapatingin sakanya, pero hindi, subrang malalim ang titig nito at may init sa titig nito.Azi concentrated on cooking their dinner at binibilisan na nga niya iyon dahil ilang minuto nalang, kailangan na niyang ihatid si Daviah. But then, Daviah kept staring at him while he was cooking.Iritado na si Azi, hindi dahil sa titig ni Daviah, kung hindi subrang apektado siya sa titig nito, na kahit sa titig lang ay parang bibigay na siya. Sinubukan niya ang lahat para huwag na iyon pansinin.Napapikit nalang sa huli si Azi nang hindi man lang inalis ni Daviah ang tingin sa kanya. After that, he seriously looked at Daviah. And he siggh when Daviah give him a smile, a pretty and seductive smile.“Daviah—”“I told you,
Chapter 45Late na nagawang ihatid ni Azi si Daviah noong gabing iyon, and that’s because they kept doing it na animo’y parehas talagang uhaw at naadik na sa pakiramdam na iyon. They both lost control and forgot the time, letting the fire between them consume their senses. Nababaliw na sila para kalimutan ang oras.Pag-uwi nila ay talagang subrang kabado si Daviah dahil sa subrang ginabi na silang dalawa. Mas lalo pa siyang nainis nang makitang natatawa pa si Azi at talagang pinagtatawanan siya habang kabado sa mangyayare kapag nakarating sa bahay nila at makita ang Tito Dave niya.“Ano bang nakakatawa?” irita nang tanong ni Daviah. Tinignan pa niya ng masama si Az, pero hinuli lang ni Azi ang kamay ni Daviah at saka hinalikan ang likod nito, ang ang isang kamay naman ay nanatili sa manobela habang nagdadrive.“You’re cute when you’re nervous,” sagot ni Azi sabay ngisi.“Bakit ikaw? Hindi ka kinakabahan?” Sumimangot si Daviah nang umiling si Azi.Daviah was really thankful nang dumati
Naisuklay ni Daniella ang mga daliri sa buhok nito nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Hindi niya gustong pagbigyan ang gusto ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong tumatakbo sa isip nito, lalong lalo na at hindi niya alam kung anong pakay ni Kevin sa kabigan niya, kung bakit bigla itong nagpakita gayong matagal itong hindi nagparamdam sa kaibigan niya. “Daniella, mag-uusap lang kami saglit.” Mahinahon na ani ni Daviah at nginitian pa ang kaibigan para mapanatag na ito.Daniella looks at Daviah before she looks at Kevin again. Tinignan ni Daniella ng masama si Kevin bago bumuntong hininga at tumango na lang bilang pagsuko. “Fine! Mag-uusap kayo, pero manonood ako. Hindi ko hahayaan na kayong dalawa lang rito, wala akong tiwala sa lalakeng ‘to, so don’t expect me na aalis ako at hahayaan ko kayong dalawa dito.. Lalayo ako, pero manonood ako.” Pagkasabi ni Daniella non ay sinulyapan naman nito si Kevin, “Manonood ako, so don’t you fvcking dare hurting or do something to my friend
Chapter 47 - ThinkGulat na gulat na si Daviah sa pagdating ni Azi dahil sa sinabi nitong busy siya sa meeting at hindi siya nito masusundo, pero mas nagulat siya sa paraan ng pagkakasabi niya ng mga salitang iyon. He looks so angry, but even he looks so angry, he still manage to be calm, medyo naguluhan tuloy si Daviah. “Mr. Buenavista.” Napasulyap naman si Daviah kay Kevin nang marinig iyon at bigla itong nagseryoso. They are now looking at each other seriously. Halata na agad sa kanila na may tensyon sa pagitan nila.“Mabuti naman at kilala mo ako.” Nagpalipat lipat ang tingin ni Daviah sa dalawa at dahil sa biglang pagdating ni Azi ay biglang nawalas a isip ni Daviah kung ano ang gustong sabihin kay Kevin.“Huwag kang magpatawa, Buenavista. You know that I know you very well. Now, leave us. Nag-uusap kami ni Daviah kaya huwag kang bigla na lang susulpot at mangengealam.” Azi’s smirk was evident. “How can you be sure that I let you talk to my fiancée, huh?” Sarkastikong tanong n
Kanina pa niya gustong magsalita, pero napapangunahan siya ng kaba, pero ngayon gusto tuloy niyang palakpakan ang sarili dahil nagawa niya itong tanong kahit na kumakabog pa rin dibdib niyas a kaba at kung ano ano na ang pumapasok sa isip nito.Nasa loob na sila ng kotse ni Azi; dahil sa sobrang haba ng katahimikan ay malapit na sila sa bahay nila. Mas lalong kinakahaban si Daviah sa katahimikan ni Azi dahil pagkatapos ng nangyari kanina ay hindi na nagsalita si Azi, para din itong nag-iisip ng malalim. He was just seriously driving his car and didn’t even look at Daviah. Kinagat ni Daviah ang labi at patuloy na sumisikip ang dibdib.“Tapos na ba iyong importante na meeting mo?” Tanong pa ni Daviah rito, pero sa subrang tahimik nito at sa hindi nito pagpansin sa kanya ay gusto na lang niyang umiyak. Gusto na niyang umirak sa subrang pag-aalala sa kung anong iniisip nito.She wanted to know it, pero hindi niya magawang itanong dahil nga sa napapangunahan siya ng kaba.“S-Sana nag text
Chapter 48“What happened?” Agad na niyakap ni Daviah ang kanyang ama nang makita ito sa sala.She hugged her dad tightly at parang batang nagsimulang umiyak.“I-I hate him. I hate him. I-I hate him very much! He doesn't want to be selfish d-daw, but he is doing it naman. I really hate him, dad.”Napatingin si Van kay Belinda na pababa sa hagdan nang mga sandaling iyon. Dahil din sa lakas ng hagulgol ni Daviah ay nasisigurado ni Belinda na umiiyak ito. Narinig din ni Belinda ang sinabi ng anak kaya naging dahan-dahan ang paglalakad nito.“Tell me what happened. Who made my princess cry?” Malambing na tanong ni Van sa anak.Lumayo si Daviah sa ama niya. She looked at her mom, pero napapangunahan siya sa pag-iyak niya kaya tinakpan niya na lang ang mukha. Muling nagkatinginan si Belinda at Van bago tuluyang naupo si Belinda sa tabi ni Daviah para haplusin ang likuran.Si Dave na galing sa labas ay seryoso ring lumapit. He stared at his niece and then he thought about what Azi said.“Dav
Napaayos si Cheska sa pagkakaupo nang mapansing malapit na sila at dahil naka kotse si Azrael, hindi naman pwedeng ipasok niya ito at ayaw din ni Cheska na makakuha ng attention gayong paniguradong makakarating ito sa mama niya kaya naman sa kanto pa lang ay agad na niyang sinabihan si Azrael na itigil na ang kotse.Tatanggalin sana ni Cheska ang Office coat ni Azrael na suot niya para isauli na, pero bago pa matanggal ni Cheska ay agad nang nagsalita si Azrael."What? Balak mong maglakad pauwi na ganyan ang damit? Sinuot ko yan sayo para may pantakip ka ng katawan tapos tatanggalin mo?"Napanguso si Cheska sa narinig."Kung sana kasi hindi mo ako initusang magpalit, diba? Tapos ngayon ayaw mong maglakad ako ng ganoon ang damit. Talaga lang, ha?" Sarkastikong ani ni Cheska at hindi na tinuloy ang pagtanggal sa office coat ni Azrael."Why don' you just do everything I said without saying anything? ha?" Napairap si Cheska.“Salamat sa paghatid—” Sambit na lang nito, pero natigilan si Che
Chapter 17 “Bitawan mo nga ako!” Inis na ani ni Cheska kay Azrael nang patuloy siya nitong hinila papalabas at papunta sa parking lot. And Cheska successfully pulled her hand. Nang tignan siya ni Azrael, tinignan niya ito ng masama. “Ano bang problema mo at ang init-init ng ulo mo?” Umigting ang panga ni Azrael at saka pumikit ng mariin. "You!" "Me?" Takang tanong ni Cheska. Hindi niya lubos alam kung bakit subrang init ng ulo ni Azrael. Oo at inaasar niya ito kanina, pero tama na bang rason iyon para maging ganito kagalit? "Yes, you! because you have a plan on drinking that alcohol!" Umawang ang labi ni Cheska. "Seryoso ka ba? Doon ka talaga nagagalit ng ganyan?" Hindi makapaniwalang tanong no Cheska. Pinanood ni Cheska kung paano hinilot ni Azrael ang sintido niya bago magsalita. “I told you not to get that drink, pero plano mo paring kunin—” “Malamang! Anong gusto mo? Pahirapan ko pa iyong waiter? Tapos ano? Mawawalan siya ng trabaho dahil lang sa hindi ko tinanggap
Chapter 16Hindi makapaniwalang tinitigan ni Cheska si Azrael, ang isang kilay niya ay bahagyang nakataas habang pilit niyang inuunawa ang ikinikilos nito. Kanina lang ay nakaupo ito sa kabilang dulo ng sofa, pero ngayon ay nasa tabi na niya—nakaakbay pa na parang walang pakialam sa mundo. Hindi niya maiwasang magtaka sa biglaang pagbabago ng mood nito.“Problema mo?” tanong ni Cheska, at sa hindi mawaring dahilan, halos matawa na siya sa inasal ng binata.“Hindi kita pinapasweldo para magtanong. Just stay quiet and sit beside me,” mariin at masungit na sabi ni Azrael.Napanguwi si Cheska sa narinig dahil kailan ay subrang sungit nito, pero hindi maintindihan ni Cheska ang sarili kung bakit niya tinanggal ang kamay ni Azrael.Kung ibang lalaki siguro ang lumapit sa kanya nang ganito kalapit, malamang ay siniko na niya ito, o kaya’y nasapatusan. Pero sa halip na gawin iyon, napahinga lang siya nang malalim at pinagmasdan ang iritadong ekspresyon ni Azrael—ang nakakunot nitong noo, ang
Chapter 15Gusto pang magmatigas ni Cheska dahil para sa kanya ay hassle ang magpalit pa ng damit gayong para sa kanya ay maayos naman na ang damit na suot, pero wala naman siyang magagawa gayong boss naman niya ang nagsabi at nag-utos. At saka kahit naman binabara bara niya iyon at sinsagotsagot ay takot pa rin ito na baka biglang magbago ang isip nito. Plano din kasi ni Cheska na kausapin si Azrael tungkol sa pagpapagamot ng kapatid niya kaya talagang hindi niya maipagkakailang masaya siya sa pagtawag nito.Matapos ang ilang minutong paghihintay, dumating na ang damit na ipinadala ni Azrael. Walang nagawa si Cheska kundi isuot ito, kahit pa ramdam niyang hindi niya ito kailanman isusuot kung siya ang masusunod.Paglabas niya mula sa restroom, agad niyang naramdaman ang kakaibang pakiramdam ng telang bumabalot sa katawan niya. Isang itim na fitted dress ang suot niya—hapit na hapit ito sa kanyang katawan, dinidikitan ang bawat hubog niya sa paraang hindi siya sanay. Ang tela ay manipi
Chapter 14Hindi na nagpalit si Cheska ng damit. Kung ano ang suot niya kanina habang nasa kalsada kasama si Cris, iyon na rin ang dinala niya sa mamahaling bar kung saan siya pinatawag ni Azrael. Naka-itim siyang t-shirt na kupas at maluwag sa kanya, halos mahulog na sa balikat. Ang suot niyang shorts ay mukhang hiniram niya pa sa kung sinong lalaki—lampas tuhod at luma na rin. Naka-black cap siya, pero hindi nito tuluyang natakpan ang mahaba niyang buhok na nakalugay, bumabagay sa overall niyang pormang parang tambay sa kanto.At ngayon, habang naglalakad siya sa loob ng bar, hindi niya maipinta ang mga tingin na ipinupukol sa kanya ng mga tao roon. Napapailing si Cheska dahil parang nanliliit ang mga matang nakatingin sa kanya, na animo’y sa tingin pa lang ay sinasabi nang hindi siya bagay sa lugar na iyon.Napapalatak si Cheska. “Ano bang problema ng mga ‘to? Saka ano namang pake nila?” bulong niya sa sarili at medyo nakaramdam ng inis.Ang mga babae sa paligid ay nakasuot ng mga f
“Huhulaan ko, nag-away na naman kayo ng Mama mo, no?”Hindi tinignan ni Cheska si Cris nang marinig niya ang boses nito. Sa halip tignan ito, nanatili siyang nakatitig sa kalsada, pinagmamasdan ang walang-humpay na daloy ng mga sasakyan. Ang ilaw mula sa mga headlight ay sumasalamin sa kanyang mga mata, pero hindi iyon sapat para tabunan ang lungkot na nararamdaman niya sa lahat ng masasakit na salita mula sa kanyang ina.“Wala siya ngayon, pero kahapon, oo. Ano pa nga ba? Wala namang bago doon. Himala na lang siguro kung hindi kami mag-aaway o magtatalo ng isang araw. Palagi naman kasing mainit ang ulo niya.” Mahina at sarkastikong sagot ni Cheska, kasabay ng mapait na ngiti.Napabuntong-hininga si Cris at umiling. "Masyado ka kasing mabait sa Mama mo. Halos ikaw na lahat ang gumagawa ng pera para kapatid mo at pati sa pagsusugal ni Tita. Huwag mo namang hayaang abusuhin ka niya, Cheska.""Hindi ko naman kayang maging matigas, Cris. Mama ko iyon, eh. Kahit ganoon iyon, mama ko pa r
Chapter 12Zara. Iyon ang pangalan ng kanilang ina.Palaging ganoon ang ina ni Cheska sa kanilang magkapatid. Sa kabila ng pagsusumikap ni Cheska na makatulong sa gastusin, puro masasakit na salita lang ang natatanggap nila mula sa kanilang ina at paulit ulit na panunumbat na walang katapusan.Paulit-ulit na binabanggit ng kanyang ina kung paano siya nagsisisi na sumama sa ama nila noong maayos pa ang buhay nito. Para bang isang pagkakamali ang kanilang pagdating sa mundo. Palagi nitong pinaparamdam na sila ang mismong sumira sa buhay nito.Alam din ni Cheska na dating guro ang kanyang ina sa kanilang probinsya. Lagi nitong sinasabi na may ibang lalaking gusto sana niyang pakasalan noon—at kung siya raw ang nasunod, hindi sana naging ganito ang buhay niya. Isang masakit na katotohanang palaging itinatanim sa isip ni Cheska, na para bang kasalanan nilang magkapatid kung bakit ganoon ang sinapit ng kanilang ina.“A-Ate, magpapagamot na po ako?”Kitang-kita ni Cheska ang pagningning ng mg
Chapter 11“Gwapo sana, kaso ang gago-gago niya.”Napabuntong-hininga si Cheska habang nakatitig sa hawak niyang cellphone. Napapailing na lang siya sa inis at halo halong nararamdaman niya. Hindi niya alam kung bubuksan ba niya ito o hindi—baka kasi may makita na naman siyang hindi niya magugustuhan. Kahit pa pilit niyang iwaksi sa isip ang nakita niya, patuloy itong bumabalik, paulit-ulit, na parang isang sirang plaka ang narinig niya kanina na talaga namang paulit ulit na lang sa isip ni Cheska.“Nagbibigay ng cellphone, tapos may nagbebembangan? Kinikilabutan pa rin ako. Ang gandang cellphone tapos may b0ld. Tanga na, gago pa. Paano na lang kung si Tita Daviah ang nakakuha at nagbukas ng phone? Ang tanga niya, sobra.”Napapailing siya habang kinakausap ang sarili at alam din naman niya na mukha na siyang tanga habang kausap ang sarili, pero talagang hindi niya mapigilan ang sarili. Hindi lang inis ang nararamdaman niya—may halong kilamot talaga. Hindi niya inakalang makakakita siya
Chapter 10"Iha, pasensya na kung marami kami ngayon dito. I am really just happy that my son already has a girlfriend, kaya talagang sinabihan ko ang lahat tungkol sayo. Mas marami pa sana ito kung hindi lang nasa ibang bansa at busy ang iba. And also, my husband is not here dahil may dinaluhang meeting, kaya hindi mo siya makikilala ngayon."Halos nawala lahat ng tapang ni Cheska nang makita niya kung gaano karami ang pamilya ni Azrael. Mukhang alam na ni Cheska kung bakit ganito kalaki at kalawak ang condo ni Azrael—dahil kung maliit ito, hindi sila magkakasya lahat."O-Okay lang po at saka m-masaya naman po akong makilala kayo," sinubukan ni Cheska na ngumiti at maging normal ang kilos, pero halos hindi niya magawa nang mabuti dahil alam naman niya sa sarili niya na hindi totoo ang lahat ng ito.Nang matapos sabihin ni Cheska iyon, agad siyang dinumog at nagpakilala isa-isa. Ang iba ay sabay-sabay pa nga sa pagsasabi ng pangalan, kaya halos wala nang matandaan si Cheska sa mga pang