Chapter 26Muling nagsalita si Daviah sa harapan at nagpasalamat sa lahat ng dumalo, at pagkatapos noon, ipinakita nila ang ilang video greetings mula sa mga kaibigan at kamag-anak. Tumagal iyon dahil sa dami ng bumati kay Mama ni Azrael, making Cheska glance at Azrael, who was also watching those greetings with a serious face. Hindi niya maiwasang mapangiti dahil sa paraan ng tingin nito ay kitang kita kung gaano ito karespeto sa mga magulang niyang nasa harapan. Napasulyap si Cheska sa kamay niya, kahit na nasa harap ang attention ni Azrael, ramdam niya ang marahan na paghaplos ng kamay nito, reassuring touch of Azrael's hand as he gently held hers, his fingers still wrapped around it na para bang sinasabi nito na sa kanya lang iyon at siya lang ang may karapatang humawak doon.“CR lang ako,” mahinang ani ni Cheska sa kanya kaya napasulyap si Azrael kay Cheska. Hihilahin sana ni Cheska ang kamay para makaalis na, but before she could pull it away, mas lalo namang humigpit ang hawa
Chapter 25“Oh? Cheska? Nandito ka pala? Kanina pa aburido ang pinsan ko sa upuan niya, kanina ka pa niya hinihintay.” Ani nito habang nakangiti at natatawa, pero nalipat ang tingin niya sa kausap ni Cheska.“Veronica? You are also here.” Ngumiti si Cyril.“Oh, yes, of course, Cyril. You were too busy to see me a while ago.”Bumuntong hininga si Cheska.“Mauna na ako, Cyril.” Paalam na lang ni Cheska na ikinatango naman ni Cyril.“Yeah, you should go bago pa magwala ang pinsan kong iyon.” After Cyril said that at muling natawa, agad ng lumabas si Cheska at saka napasimangot na bumalik sa kinauupuan niya.Pagbalik niya ay nakasimangot din si Azrael sa kanya na animo'y kanina pa nga talaga ito naghihintay at naiirita na. Naupo si Cheska nang hindi kinikibuan si Azrael. Busy na ang lahat ngayon sa pagkuha ng pagkain at ang iba ay nagpatuloy sa mga pag-uusap at pag-iinom.“Hey, you two. Kain na kayo. Azrael, girlfriend mo pakainin mo.” Ani ng isa sa mga Tito ni Azrael na tinanguan lang ni
Napapikit si Cheska habang papunta na siya sa lamesa, ramdam niya ang pagsunod ni Azrael kaya mas lalo siyang kinabahan. Buong pasalamat na lang niya dahil may mga humarang dito para kausapin siya. Hindi niya na alam kung ano ang tamang gawin. Hindi niya lubos akalain na nagawa niya iyon—ang halikan siya nang ganoon lang.Wala naman kasi talaga sa isip niya na gawin ang bagay na iyon, pero bigla na lang niyang ginawa at sa harap pa ng maraming tao.At ngayon ka pa magsisisi? Inis na inis na tanong ni Cheska sa sarili sa isip niya bago lihim na kinurot ang sarili. Kung pwede nga lang suntukin nito ang sarili ay talagang ginawa na niya. Naupo siya sa kanyang upuan at inilapag ang plato na puno ng pagkain na kinuha niya mula sa long table kung saan nakahanda ang mga pagkain.Napatitig si Cheska sa pagkain, ngunit parang bigla na siyang nawalan ng gana. Ramdam niyang maraming nakatingin sa kanya, para bang pinag-uusapan siya ng mga tao sa paligid. Mas lalo niyang kinagat ang kanyang labi
“Saan ba tayo pupunta? Uuwi na ba ako? Pwede na ako umuwi?” tanong ni Cheska habang patuloy siyang hinahatak ni Azrael. Ramdam niya ang higpit ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay, dahilan para lalong bumilis ang tibok ng kanyang puso sa kaba kung bakit siya hinihila ni Azrael ngayon.Nakagat ni Cheska ang labi nang maalala niya ang sinabi nito na mag-uusap sila."I-Ihahatid mo na ako, diba?" Utal na ani ni Cheska, umaasang ihahatid na nga siya nito.Ngunit sa halip na lumabas ng venue, nakita niyang papunta sila sa isang elevator.Kumunot ang noo ni Cheska. “Bakit tayo papasok diyan?” usisa niya, pero hindi siya sinagot ni Azrael."Hoy! Kinakausap kita!" Si Cheska na naiinis na.Nang tuluyang makasakay sa elevator, agad na hinila ni Cheska ang kanyang kamay mula sa pagkakahawak ni Azrael. Gusto niyang lumabas bago pa tuluyang magsara ang pinto, ngunit bago pa siya makatakbo palabas, mabilis siyang hinila pabalik ni Azrael. Napaatras siya at napasandal sa pinakagilid ng elevator, kasa
Chapter 30“I-I-m sorry?” tanong ni Daviah, na hindi na talaga alam kung tatalikod na at iiwan na lang ang mga ito, o kung anong gagawin. Gulat na gulat siya sa kanyang nakita at hindi niya ito kayang itago.Wala naman kasi sa isip niya na ganoon ang madadatnan niya kaya hindi niya alam kung paano gumalaw pagkatapos non. They both look so thirsty to each other a while ago.“Hmmm. I think mauna na kayo? Sa susunod na elevator na lang—”“Hindi! Okay lang po, Tita. Sumakay na po kayo,” agad-agad na sagot ni Daviah na kahit nahihiya pa rin na nadatnan silang ganoon ay nagawa niya itong sabihin at tingnan, dahil hindi na niya kayang maiwan nanaman siya kasama si Azrael. Masyado na kasing awkward para sa kanya ang lahat ng nangyayari. Gustong-gusto na talaga niyang umuwi.“No. It’s okay—”“Dito na kami, Ma. You can use this. Ihahatid ko lang ang girlfriend ko sa kwarto, Ma.” Mahinahong sabat ni Azrael, na ikinagulat ni Cheska.Napasulyap si Cheska kay Azrael, pero hindi man lang siya nito t
Chapter 31“Hay ewan! Nakakainis!” Si Cheska na patuloy pa rin sa pag-iisip sa mga nangyare. Para na Talaga ata siyang nababaliw sa kakaisip kung paano humantong sa halikan ang lahat gayong wala naman iyon sa isip niya at ang tanging kailangang gawin ay magpakilala sa lahat bilang girlfriend ni Azrael, iyon lang, walang halikan na usapan.Ilang sandali ng pag-iisip, bumuntong hininga at saka tuluyan nang tinawagan ni Cheska ang nagbabantay sa kapatid niya para makausap na ito.Cheska gently told her brother about it, at wala namang naging problema sa kapatid niya tungkol sa hindi niya pag-uwi.“Basta mag-iingat ka, ate,” tanging ani nito na ikinangiti ni Cheska.“Sabihan mo si manang kung may nararamdaman kang sakit ah, para matawagan ang doctor at ako.” Mahinahong Ani naman ni Cheska.“Opo, ate,” pabalik na sambit ng kapatid niya at kasunod non ay narinig niya ang mahjnang paghikab ng kapatid niya kaya agad na siyang nagpaalam. Ilang sandali pa, may kumatok sa kwarto, nagdadalawang
Sinulyapan ni Cheska si Azrael na seryosong nagmamaneho. Papunta na sila sa ospital matapos dumaan para bumili ng pagkain. Mukhang seryoso ito at hindi na magbabago ang isip niya sa desisyong kumain sa ospital kasama ang kapatid niya.Totoo naman kasing magtataka ang kapatid niya at magtatanong iyon.Kinagat ni Cheska ang kanyang labi at saka tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan, pilit na iniiwasan ang presensya ni Azrael. Pero hindi rin niya napigilan ang sarili at muling bumaling sa binata, saka siya pinanliitan ito ng tingin."Sa labas na lang tayo kumain, huwag na sa ospital. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kapatid ko kapag nagtanong siya tungkol sa'yo—""You are making it a big deal. Just tell him I’m your boyfriend and then it’s done, unless you are cheating on me and you have a boyfriend without me knowing," seryoso ngunit may bahid ng sarkasmo ang tinig ni Azrael habang nakatingin sa daan.Napakunot-noo si Cheska sa narinig. Pakiramdam niya ay mali ang dating ng
“Kain na tayo!” masiglang declara at halos mapapalakpak sa tuwa si Cheska nang sabihin niya iyon.Nang tuluyang mabigyan ni Cheska ng makakain ang kapatid, naupo na rin siya upang kumain. Ngunit natigilan siya nang maupo si Azrael sa tabi niya. Ramdam niya ang tingin ni Cris kaya medyo umurong siya ng kaunti palayo kay Azrael. Ang hindi niya gustong mangyare ay isipin nito na may namamagutan sa kanila ni Azrael.“Cris, kain ka na. Saka salamat sa pagbisita kay Nero,” nakangiting sabi ni Cheska. Sobrang pasasalamat niya kay Cris dahil alam niyang kailangan din ni Nero ng ibang makakausap bukod sa kanya.“Alam mo namang hindi ko kayang tiisin ang kapatid mo,” simpleng sagot ni Cris, dahilan para mas lalong mapangiti si Cheska.Kukuha na sana si Cheska ng adobo, pero natigilan siya nang lagyan ni Azrael ng hipon ang pinggan niya. Napasulyap siya kay Azrael. Bago pa siya makapagsalita ay naunahan na siya ni Cris, na ngayo’y nakatayo na."Gusto mo bang patayin si Cheska?" Nanlaki ang mata
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag