Zara, that is the woman's name. Hindi mapigilan ni Daviah ang umirap habang nakatingin sa kanila na ngayon ay masaya ng nag-uusap. For Daviah, hindi naman siya nagseselos, and she don't want to look jealous. Nang tumingin si Zara sa kanya ay sinubukan niyang ngumiti rito dahil na rin sa ayaw niyang magmukhang nagseselos, pero nawala ang ngiti sa labi niya nang hindi man lang siya nginitian pabalik ni Zara. Zara just look at Daviah and then immediately look at Azi. Kitang kita ni Daviah ang pagngiti ni Zara nang tinignan niya si Azi, reason kaya biglang napangiwi at napangisi si Daviah dahil sa napansin nito. Kinuha ni Daviah ang baso na may tubig at uminom doon. Agad na napagtanto ni Daviah na ang babaeng iyon ay may gusto kay Azi and that woman hate that she was there. Madaling basahin ang mga babaeng tulad niyo. “Mabuti naman at nandito ka pa ngayong bumalik ako. Last month, palagi kang nasa Manila, at noong nasa Manila ako, nandito ka naman,” Zara said at humiwalay na sa pagka
“Oh? Umuwi na? Ang bilis naman. You two look like you're enjoying each other's company. Sana sinabi mong dito na munaa siya maghapon,” agad na tanong at sambit ni Daviah nang bumukas ang pinto at makita si Azi.Nagulat pa nga si Daviah nang sumunod ito gayong mukha namang mapapatagal pa ang pag-uusap ng dalawa. They really looke enjoying talking.Sinubukang basahin ni Azi ang nasa isip ni Daviah, but he just saw her usual expression—masungit. Binasa ni Azi ang labi at saka bumuntong-hininga nang kunin ni Daviah ang cellphone niya at dumapa sa kama.“She’s still at the dining table, iniwan ko lang saglit para makausap ka. I just want you to know that she is just a family friend. Malapit na kaibigan ko at ng pamilya ko," paunang sambit ni Azi. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang nagpapaliwanag rito."Okay, and?" Umawang ang labi ni Azi sa tabong ni Daviah. It looks like it's not a bigdeal. Umigting tuloy ang panga ni Azi.Hindi lang talaga maalis sa isip ni Azi na baka kung ano ang
“This is so baduy! Seriously? Ang pangit ng uniform nila,” napabulalas si Daviah habang nakatingin sa uniform na pinagawa ni Azi para sa kanya."Do I really need to wear this kind of uniform?"Nasa kama ang uniform habang nakatayo siya, nakasimangot at halatang inis. Hindi niya mapigilang magmaktol. She really couldn’t help acting like this gayong subrang baduy at parang high school lang ang iniform.It was already 6 AM, and her class starts at 7 PM. Nakaligo na siya at nakaroba na, magpapalit na lang ng uniform, pero hindi niya magawang magustuhan ang uniform na nasa harap niya at nagdadalawang isip kung isusuot pa ba niya iyon o hindi.Inis siyang tumingin kay Azi, hoping for a reaction, pero wala siyang nakuha. Lalo lang siyang nainis nang makita niyang nakaupo si Azi sa gilid ng kwarto, nakadekwatro, at abala sa pag-scroll sa kanyang phone.Parang wala itong narinig at nakatitig lang talaga sa cellphone. “Hey! Who gave you permission to hold my phone again? Kagabi ka pa ah! Hindi
Daviah don't want to be so harsh, pero kasi hindi pa talaga niya lubusang tanggap kung nasaan siya kaya mainit pa ang ulo niya. Nagsinghaban ang mga nakarinig, and some of them started looking at her judgmentally. Wala namang pakealam si Daviah kung anong isipin nila. She just wanted ta peaceful time and day right now.“Sabi sa'yo, masungit. Mukhang spoiled brat. Huwag ka na nga diyan.” Daviah even heard that, kaya napairap na lang ulit siya at tumayo. Sa pagtayo niya, may narinig pa siyang mga bulong, but she really didn't mind about that kaya nagpatuloy siya sa paglabas sa room nila.It's her last subject, late ang instructor nila, at talaga namang uwing-uwi na siya. For Daviah, they were all boring! Everything was really boring! She suddenly wanted to go home already.Habang naglalakad paalis, naramdaman ni Daviah ang pag-vibrate ng phone sa bulsa niya. She got it and looked at Azi's phone. Kumunot ang noo niya nang makita ang pangalan ni Zara sa screen ng phone ni Azi. Buma
Chapter 27Napatitig si Daviah sa kotseng tumigil sa harap niya. Then after that, she saw Azi, who was smiling as he approached her. Daviah even heard some students greet him, kitang kita na talagang kilalang kilala siya ng halos lahat ng tao sa paaralan.Napakapit siya ng mariin sa bag niya dahil hindi maalis sa isip ang lahat ng nangyari ngayong araw—about the message from Zara, about the words she heard from some of the students, and then the pictures. Gusto na niyang deretsuhin si Azi tungkol doon, pero umuurong ang dila niya. She just really wanted to go home, at kung sumabog man siya sa bahay ni Azi, wala na siyang pakialam. She really felt betrayed because Azi always said Zara was just a family friend. Pero sa lahat ng nangyari, parang hindi naman iyon ang pakiramdam niya. It felt like Zara was part of Azi's family.She can clearly see that Zara is really part of Azi's life, na talaga naman na bilang babae ay hindi niya iyon magustuhan. Hindi magustuhan? Why? She don't know.N
Chapter 28Una ngang hinatid ni Azi si Zara at sa buong oras na iyon, hindi na nagsakit si Daviah at nanatili na lang sa kinauupuan at nakatingin sa phone, minsan ay pinapanood ang mga dinaraanan nila.Until they stop in a small house. Muling umasim ang pakiramdam ni Daviah nang lumabas si Azi at bumati sa isang matanda na nakakalabas lang sa bahay kung saan sila tumigil. They seems so close to each other. Kitang kita rin ni Daviah kung gaano kasaya si Azi sa pakikipag usap."Now, tell me what's the problem," agad na tanong ni Azi pagkatigil niya ng kotse sa garahe. Azi didn't talk pagkapasok nito sa kotse nang maihatid si Zara, but now, Azi start asking a questions.But Daviah didn't say anything. Nanatili itong pahimik."We were okay early this morning, tapos ngayon? What happened, Daviah? Why don't you just tell me so we can fix this?"Daviah tried to open the door, pero naka-lock iyon, kaya tuluyan niyang binalingan si Azi. "Open the door," mariing ani ni Daviah. She don't eant
“I was just busy with the business abroad, tapos ganito na ang nangyayari sa’yo? That guy, that f***ing boyfriend of yours, I told you the last time I got home here in the Philippines to break up with him. Bakit hindi mo ginawa?” Napanguso si Daviah nang marinig ang seryosong boses ng Tito Dave niya habang nagmamaneho. Pagkaalis nila sa mansyon ng mga Buenavista ay talaga namang subra na ang katahimikan sa pagitan nila and Daviah silently praying na hindi magtatanong ang tito Dave niya, but now, she really couldn’t help but sigh as she heard that question.“I want to rest, Tito,” tanging sambit ni Daviah para maiwasan ang tanong nito at sa mga susunod pa nitong itatanong. Imbes na sagutin ang mga tanong ng Tito niya, pinikit na lang niya ang mata niya.She heard Dave sigh, but then, hindi na ito nagsalita pa kaya sa loob loob ni Daviah ay talaga namang nagdiwang na siya. Nararamdaman niya lang ang pagbilis ng pagmamaneho nito ilang sandali.Five days had passed, at hindi makapaniwal
Chapter 30“And it's obviously he is—” Magsasalita pa sana si Daviah, pero agad tumayo si Belinda para pigilan siya, para hindi ba siya kakapagsabi pa ng mga salitang hindi dapat naririnig ng iba.“Oh? A-anong meron at nandito kayong lahat? Is there something going on?” Alanganing tanong ni Belinda sa mga tao sa likod ni Daviah. Natigilan si Daviah sa sasabihin niya at sumulyap sa likod para tingnan kung sino ang kausap ng kanyang ina. She is boredly look behind her, pero sunod aay talagang nanlaki na lang ang mata niua. Nang magtama ang tingin nila ni Azi, halos mahulog siya sa kinauupuan sa gulat.Ni hindi niya naisip na magkikita sila o pupunta iti after what happened.“We just need to talk about business. Dito na namin naisipan kasi nasa malapit lang ang iba kanina,” paliwanag ni Van habang nakatingin sa anak niya. Nakagat ni Belinda ang labi at napagtanto na narinig nila ang sinabi nito. Bumuntong-hininga na lang si Daviah at agad niyang inayos ang mga gamit sa lamesa.“You d
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag