Nagising si Daviah sa mainit na yakap ni Azi mula sa likuran niya. She looked down to see herself, at nakahinga naman siya ng kaunti nang makitang nakadamit naman na siya, pero ang dapat naman na suot niya ay nasisigurado niyang damit ni Azi. May suot na rin siya pambaba. Ramdam ni Daviah ang pagod at hapdi sa pagkababae niya, halos hirap siyang gumalaw mula sa kinahihigaan dahilsa pananakit ng katawan niya.Napapikit si Daviah at huminga nang malalim. Ngayon lang nag-sink in sa kanya ang nangyari. She’s no longer a virgin, and she couldn’t believe she had given herself to Azi that easily. Ni kailan lang sila nagkakilala. Ni hindi niya binigay ang sarili sa boyfriend niya ng ilang buwan, tapos sa kakakilala lang niya ay naibigay niya lahat?“Regret giving yourself to me?” paos na tanong ni Azi, napansin kasi niyang gising na si Daviah. Kanina pa siyang gising, at sa ganitong oras ay karaniwang nasa baba na siya, inaasikaso ang mga kabayo at ibang gawain sa hacienda. Pero imbes na bu
“Stop smiling! Para kang tanga!” inis na sabi ni Daviah sa sarili habang sinusuklay ang kanyang buhok.Pinilit niyang pigilan ang sarili sa pagngiti, pero kahit anong gawin niya, hindi niya mapigilan ang sariling mapangiti.Nasa labas na si Azi at ito ang naunang naligo, habang siya ay nanatili sa sa kwarto at nakaligo na rin naman. Masakit pa rin ang katawan niya, at mahapdi pa rin ang pakiramdam ng pagkababa3 niya, but then she couldn’t help but smile.“At bakit nga ba ako nakangiti?” bulong niya sa sarili niya. She shook her head. “It’s just a ring, Daviah! Ano ba! Just a freaking ring, and you can buy tons of those kung gugustuhin mo. Para ka naman ng tanga dahil lang sa singsing ay nakangita ka na." Hindi mapigilan ni Daviah na sermunan ang sarili.Napabuntong-hininga siya, itinaas ang kamay at tinitigan ang singsing. The light caught it, making it gleam elegantly on her finger. Ang ganda ng singsing sa daliri niyang makinis at maputi. She felt… special.Bumuntong-hininga siya a
Chapter 22Hindi mapigilan ni Daviah ang ngiti pagkababa niya. Gusto niyang matutong mangabayo, and she wanted to ask Azi if it’s fine. Habang tinitignan niya ito, parang gusto niyang subukan and talagang matagal naman na talaga niyang gustong matutong mangabayo.“Manganganak na panigurado bukas itong isa, Sir,” naging mabagal ang lakad ni Daviah nang marinig iyon.“Kaya kailangan mabantayan ito ngayong gabi,” seryosong sabi ni Azi, pero sumulyap siya kay Daviah nang mapansin ang paglapit nito.“Tatawagan na po namin mamaya si Mang Canor para tumulong kung sakaling mamayang gabi o bukas manganak, Sir.” Hindi na nagawang pansinin ni Azi ang sinabi ng tauhan niya.Mula sa seryosong tingin, naging malumanay ang tingin ni Azi para kay Daviah, Daviah didn't notice kung paano nagbago expression ni Azi dahil sa nakatitig na ito sa kabayo. Habang si Azi ay napatayo pa maayos at tinignan si Daviah mula ulo hanggang paa.Daviah was wearing a white dress, and she looked like a fairy right now. A
Zara, that is the woman's name. Hindi mapigilan ni Daviah ang umirap habang nakatingin sa kanila na ngayon ay masaya ng nag-uusap. For Daviah, hindi naman siya nagseselos, and she don't want to look jealous. Nang tumingin si Zara sa kanya ay sinubukan niyang ngumiti rito dahil na rin sa ayaw niyang magmukhang nagseselos, pero nawala ang ngiti sa labi niya nang hindi man lang siya nginitian pabalik ni Zara. Zara just look at Daviah and then immediately look at Azi. Kitang kita ni Daviah ang pagngiti ni Zara nang tinignan niya si Azi, reason kaya biglang napangiwi at napangisi si Daviah dahil sa napansin nito. Kinuha ni Daviah ang baso na may tubig at uminom doon. Agad na napagtanto ni Daviah na ang babaeng iyon ay may gusto kay Azi and that woman hate that she was there. Madaling basahin ang mga babaeng tulad niyo. “Mabuti naman at nandito ka pa ngayong bumalik ako. Last month, palagi kang nasa Manila, at noong nasa Manila ako, nandito ka naman,” Zara said at humiwalay na sa pagka
“Oh? Umuwi na? Ang bilis naman. You two look like you're enjoying each other's company. Sana sinabi mong dito na munaa siya maghapon,” agad na tanong at sambit ni Daviah nang bumukas ang pinto at makita si Azi.Nagulat pa nga si Daviah nang sumunod ito gayong mukha namang mapapatagal pa ang pag-uusap ng dalawa. They really looke enjoying talking.Sinubukang basahin ni Azi ang nasa isip ni Daviah, but he just saw her usual expression—masungit. Binasa ni Azi ang labi at saka bumuntong-hininga nang kunin ni Daviah ang cellphone niya at dumapa sa kama.“She’s still at the dining table, iniwan ko lang saglit para makausap ka. I just want you to know that she is just a family friend. Malapit na kaibigan ko at ng pamilya ko," paunang sambit ni Azi. Hindi niya alam kung bakit bigla siyang nagpapaliwanag rito."Okay, and?" Umawang ang labi ni Azi sa tabong ni Daviah. It looks like it's not a bigdeal. Umigting tuloy ang panga ni Azi.Hindi lang talaga maalis sa isip ni Azi na baka kung ano ang
“This is so baduy! Seriously? Ang pangit ng uniform nila,” napabulalas si Daviah habang nakatingin sa uniform na pinagawa ni Azi para sa kanya."Do I really need to wear this kind of uniform?"Nasa kama ang uniform habang nakatayo siya, nakasimangot at halatang inis. Hindi niya mapigilang magmaktol. She really couldn’t help acting like this gayong subrang baduy at parang high school lang ang iniform.It was already 6 AM, and her class starts at 7 PM. Nakaligo na siya at nakaroba na, magpapalit na lang ng uniform, pero hindi niya magawang magustuhan ang uniform na nasa harap niya at nagdadalawang isip kung isusuot pa ba niya iyon o hindi.Inis siyang tumingin kay Azi, hoping for a reaction, pero wala siyang nakuha. Lalo lang siyang nainis nang makita niyang nakaupo si Azi sa gilid ng kwarto, nakadekwatro, at abala sa pag-scroll sa kanyang phone.Parang wala itong narinig at nakatitig lang talaga sa cellphone. “Hey! Who gave you permission to hold my phone again? Kagabi ka pa ah! Hindi
Daviah don't want to be so harsh, pero kasi hindi pa talaga niya lubusang tanggap kung nasaan siya kaya mainit pa ang ulo niya. Nagsinghaban ang mga nakarinig, and some of them started looking at her judgmentally. Wala namang pakealam si Daviah kung anong isipin nila. She just wanted ta peaceful time and day right now.“Sabi sa'yo, masungit. Mukhang spoiled brat. Huwag ka na nga diyan.” Daviah even heard that, kaya napairap na lang ulit siya at tumayo. Sa pagtayo niya, may narinig pa siyang mga bulong, but she really didn't mind about that kaya nagpatuloy siya sa paglabas sa room nila.It's her last subject, late ang instructor nila, at talaga namang uwing-uwi na siya. For Daviah, they were all boring! Everything was really boring! She suddenly wanted to go home already.Habang naglalakad paalis, naramdaman ni Daviah ang pag-vibrate ng phone sa bulsa niya. She got it and looked at Azi's phone. Kumunot ang noo niya nang makita ang pangalan ni Zara sa screen ng phone ni Azi. Buma
Chapter 27Napatitig si Daviah sa kotseng tumigil sa harap niya. Then after that, she saw Azi, who was smiling as he approached her. Daviah even heard some students greet him, kitang kita na talagang kilalang kilala siya ng halos lahat ng tao sa paaralan.Napakapit siya ng mariin sa bag niya dahil hindi maalis sa isip ang lahat ng nangyari ngayong araw—about the message from Zara, about the words she heard from some of the students, and then the pictures. Gusto na niyang deretsuhin si Azi tungkol doon, pero umuurong ang dila niya. She just really wanted to go home, at kung sumabog man siya sa bahay ni Azi, wala na siyang pakialam. She really felt betrayed because Azi always said Zara was just a family friend. Pero sa lahat ng nangyari, parang hindi naman iyon ang pakiramdam niya. It felt like Zara was part of Azi's family.She can clearly see that Zara is really part of Azi's life, na talaga naman na bilang babae ay hindi niya iyon magustuhan. Hindi magustuhan? Why? She don't know.N
Mas lalong nainis si Daviah nang mamukhaan ang kausap ni Azi. Napasinghab siya at hindi makapaniwala sa nakita. Of all people! Iyon pa talaga ang kasama at kausap nito. Muling kumuha si Daviah ng maiinom at nilagok iyon, trying to get strength on that alcohol.It's Florie! Of all people, it's f**king Florie! Iyong nakaaway niya kanina. They know each other? She couldn’t help but ask that on her self and mind.“Hoy, anong problema mo at tuloy-tuloy ang pag-inom mo?” Daniella asked nang mapansin ang dalawang magkasunod na lagok ni Daviah. Daviah didn't respond and just stared at Azi, who wasn’t even looking at her. Kumunot ang noo ni Daviah nang makita ang pagtawa ni Azi sa sinabi ni Florie. Nang hinampas ni Florie si Azi sa dibdib, hindi na napigilan ni Daviah ang sarili at tumayo. Daniella, who was observing her, followed Daviah's line of sight. Umawang ang labi ni Daniella nang makita kung sino ang tinitingnan ni Daviah. She immediately got Charlie and Pat’s attention, nginuso at
"Daviah is really something."“Sinabi mo pa, I think she's just trying too hard na pagtakpan ang katotohanan na ipinagpalit siya. I mean, she posts on her social media, tapos mukhang hindi naman pala siya engaged.” Daviah and Daniella stopped walking when they heard that. Nagkatinginan silang dalawa. Nasa cafeteria sila nang marinig iyon mula sa isang lamesa na puno ng mga anak-mayaman—gaya nila, mga anak ng mga big-time businessmen. Maglalakad lang sana sa bandang iyon papunta sa bakanteng lamesa, pero dahil sa narinig nila ang pangalan ni Daviah roon, they both stop in the middle of walking.“Siguro hindi niya matanggap na ipinagpalit siya kay Sunny, kaya bigla na lang din siya nag-post. Pero iyong tungkol sa kanya? Hindi naman totoo. It's obvious." Natawa pa ang isa habang sinasabi iyon.Napabuntong hininga si Daniella.“Huwag mo nang patulan. Gulo lang yan at baka makarating sa parents mo—This is shit,” Daniella said, trying to stop Daviah, pero napamura na lang siya nang maki
“Hello, Tita Belinda— Oh?” Nabitin ang bati ni Daniella nang masulyapan si Azi na dumaan sa harap niya pabalik sa pool area. Naituro pa niya ito at saka sinulyapan si Belinda.“Is that—” “Ang tagal mo! Kanina pa kita hinihintay You said you were already ontheway, tapos inabot ka pa ng isang oras at kalahati! Let’s go to my room na nga!” masungit na ani ni Daviah sabay hila kay Daniella. “Kumain muna kayo—” “Ipaakyat nalang po ang pagkain namin. May mga gagawin papo kami ni Daniella sa taas.""Are you sure? Baka—""Yes, Mommy! Paakyat nalang ng pagkain namin pakisabi kila Manang. Thank you!" mabilis na sagot ni Daviah bago sila tuluyang umakyat habang hila hila pa rin ang kamay ni Daniella.Pagpasok nila at pagsara ng pinto, agad hinarap ni Daniella si Daviah nang may excitement sa mukha, and Daviah clearly saw it kaya napapailing at napapangiwi nalang siya."Let's do what we need to do," tanging sambit ni Daviah, pero hindi manlang iyon pinansin ni Azi.“That’s him, right? Gosh
Chapter 30“And it's obviously he is—” Magsasalita pa sana si Daviah, pero agad tumayo si Belinda para pigilan siya, para hindi ba siya kakapagsabi pa ng mga salitang hindi dapat naririnig ng iba.“Oh? A-anong meron at nandito kayong lahat? Is there something going on?” Alanganing tanong ni Belinda sa mga tao sa likod ni Daviah. Natigilan si Daviah sa sasabihin niya at sumulyap sa likod para tingnan kung sino ang kausap ng kanyang ina. She is boredly look behind her, pero sunod aay talagang nanlaki na lang ang mata niua. Nang magtama ang tingin nila ni Azi, halos mahulog siya sa kinauupuan sa gulat.Ni hindi niya naisip na magkikita sila o pupunta iti after what happened.“We just need to talk about business. Dito na namin naisipan kasi nasa malapit lang ang iba kanina,” paliwanag ni Van habang nakatingin sa anak niya. Nakagat ni Belinda ang labi at napagtanto na narinig nila ang sinabi nito. Bumuntong-hininga na lang si Daviah at agad niyang inayos ang mga gamit sa lamesa.“You d
“I was just busy with the business abroad, tapos ganito na ang nangyayari sa’yo? That guy, that f***ing boyfriend of yours, I told you the last time I got home here in the Philippines to break up with him. Bakit hindi mo ginawa?” Napanguso si Daviah nang marinig ang seryosong boses ng Tito Dave niya habang nagmamaneho. Pagkaalis nila sa mansyon ng mga Buenavista ay talaga namang subra na ang katahimikan sa pagitan nila and Daviah silently praying na hindi magtatanong ang tito Dave niya, but now, she really couldn’t help but sigh as she heard that question.“I want to rest, Tito,” tanging sambit ni Daviah para maiwasan ang tanong nito at sa mga susunod pa nitong itatanong. Imbes na sagutin ang mga tanong ng Tito niya, pinikit na lang niya ang mata niya.She heard Dave sigh, but then, hindi na ito nagsalita pa kaya sa loob loob ni Daviah ay talaga namang nagdiwang na siya. Nararamdaman niya lang ang pagbilis ng pagmamaneho nito ilang sandali.Five days had passed, at hindi makapaniwal
Chapter 28Una ngang hinatid ni Azi si Zara at sa buong oras na iyon, hindi na nagsakit si Daviah at nanatili na lang sa kinauupuan at nakatingin sa phone, minsan ay pinapanood ang mga dinaraanan nila.Until they stop in a small house. Muling umasim ang pakiramdam ni Daviah nang lumabas si Azi at bumati sa isang matanda na nakakalabas lang sa bahay kung saan sila tumigil. They seems so close to each other. Kitang kita rin ni Daviah kung gaano kasaya si Azi sa pakikipag usap."Now, tell me what's the problem," agad na tanong ni Azi pagkatigil niya ng kotse sa garahe. Azi didn't talk pagkapasok nito sa kotse nang maihatid si Zara, but now, Azi start asking a questions.But Daviah didn't say anything. Nanatili itong pahimik."We were okay early this morning, tapos ngayon? What happened, Daviah? Why don't you just tell me so we can fix this?"Daviah tried to open the door, pero naka-lock iyon, kaya tuluyan niyang binalingan si Azi. "Open the door," mariing ani ni Daviah. She don't eant
Chapter 27Napatitig si Daviah sa kotseng tumigil sa harap niya. Then after that, she saw Azi, who was smiling as he approached her. Daviah even heard some students greet him, kitang kita na talagang kilalang kilala siya ng halos lahat ng tao sa paaralan.Napakapit siya ng mariin sa bag niya dahil hindi maalis sa isip ang lahat ng nangyari ngayong araw—about the message from Zara, about the words she heard from some of the students, and then the pictures. Gusto na niyang deretsuhin si Azi tungkol doon, pero umuurong ang dila niya. She just really wanted to go home, at kung sumabog man siya sa bahay ni Azi, wala na siyang pakialam. She really felt betrayed because Azi always said Zara was just a family friend. Pero sa lahat ng nangyari, parang hindi naman iyon ang pakiramdam niya. It felt like Zara was part of Azi's family.She can clearly see that Zara is really part of Azi's life, na talaga naman na bilang babae ay hindi niya iyon magustuhan. Hindi magustuhan? Why? She don't know.N
Daviah don't want to be so harsh, pero kasi hindi pa talaga niya lubusang tanggap kung nasaan siya kaya mainit pa ang ulo niya. Nagsinghaban ang mga nakarinig, and some of them started looking at her judgmentally. Wala namang pakealam si Daviah kung anong isipin nila. She just wanted ta peaceful time and day right now.“Sabi sa'yo, masungit. Mukhang spoiled brat. Huwag ka na nga diyan.” Daviah even heard that, kaya napairap na lang ulit siya at tumayo. Sa pagtayo niya, may narinig pa siyang mga bulong, but she really didn't mind about that kaya nagpatuloy siya sa paglabas sa room nila.It's her last subject, late ang instructor nila, at talaga namang uwing-uwi na siya. For Daviah, they were all boring! Everything was really boring! She suddenly wanted to go home already.Habang naglalakad paalis, naramdaman ni Daviah ang pag-vibrate ng phone sa bulsa niya. She got it and looked at Azi's phone. Kumunot ang noo niya nang makita ang pangalan ni Zara sa screen ng phone ni Azi. Buma
“This is so baduy! Seriously? Ang pangit ng uniform nila,” napabulalas si Daviah habang nakatingin sa uniform na pinagawa ni Azi para sa kanya."Do I really need to wear this kind of uniform?"Nasa kama ang uniform habang nakatayo siya, nakasimangot at halatang inis. Hindi niya mapigilang magmaktol. She really couldn’t help acting like this gayong subrang baduy at parang high school lang ang iniform.It was already 6 AM, and her class starts at 7 PM. Nakaligo na siya at nakaroba na, magpapalit na lang ng uniform, pero hindi niya magawang magustuhan ang uniform na nasa harap niya at nagdadalawang isip kung isusuot pa ba niya iyon o hindi.Inis siyang tumingin kay Azi, hoping for a reaction, pero wala siyang nakuha. Lalo lang siyang nainis nang makita niyang nakaupo si Azi sa gilid ng kwarto, nakadekwatro, at abala sa pag-scroll sa kanyang phone.Parang wala itong narinig at nakatitig lang talaga sa cellphone. “Hey! Who gave you permission to hold my phone again? Kagabi ka pa ah! Hindi