Chapter 140“Lia!” Sa kanilang lahat, si Belinda ang hindi nakapagpigil ng excitement nang makita niyang palabas na si Lia mula sa bahay nila.It was already 11 PM nang makarating sila sa probinsya nila Lia sa Ilocos and they all tired, but excited at the sametime dahil marami silang nadaanan na magandang pasyalan.Belinda immediately went to Lia to hug her, kahit na busy pa sila sa pagbaba ng kanilang mga gamit ay hindi na napigilan ni Belinda ang lumapit agad kay Lia para yakapin ito.Halos lahat ay napatingin kay Belinda dahil sa excitement na pinakita nito dahil kahit kailan ay hindi pa nila nakitang ganoon si Belinda. Van looked at Belinda and couldn’t help but smile, knowing how close the two of them were.“Hindi naman obvious na miss na miss mo ako, no?” natatawang sabi ni Lia kay Belinda.“I miss you,” Belinda said, almost wanting to cry now that she finally saw the person who was always there for her when she couldn’t handle everything happening in her life. Kaibigan na hindi
Chapter 141“Oh, it's good that you are all here!” Mula sa pagkatawa ay napasulyap ang mga magulang ng magpipinsang Francisco sa kanila.It looks like, lahat sila ay nagkakasiyahan na kasama ang magulang ni Lia at nakapag-usap na bago sila dumating. Dahil sa madalas na nag stop over ang mga magpipinsan sa byahe ay talagang ginabi na sila ng subra at nauna na ng mas mabilis ang mga magulang nila.Everything was so smooth. Isa isang nagpakilala ang mga pinsan ni Belinda at nagpakilala rin ang mga pinsan, kapatid at mga tito at tita ni Lia.“Naku, sabi na nga ba hindi mo ama ang kinalakihan mong ama. Malayo naman na ama mo ang subrang samang Juarez na iyon. Naalala ko iyong panahong pinagbubuhatan ka niya ng kamay sa harap ng maraming tao, subrang walang kwenta.” Sa gitna ng pag-uusap ay hindi mapigilan ni Belinda ang magulat nang pinasok siya sa usapan ng mama ni Lia.Lia and Belinda look at each other, parehong gulat. At halos lahat ay natahimik. Van who was busy talking to Julious sud
“Ihahatid ko na ang gamit mo sa magiging kwarto mo,” malumanay na sabi ni Van habang nakatingin kay Belinda, na nakapikit at parang ayaw siyang tignan.“A-Ako na. I-Ibigay mo na lang sa akin, pwede?” utal na sabi ni Belinda, na patuloy pa ring nakapikit at hindi tinitignan si Van.Gustong kurutin ni Belinda ang sarili dahil nauutal siya. She shouldn't be like this, pero hindi niya maiwasang isipin ang nangyari noong gabing iyon—ang ginawa ni Van. Kaya naman, hindi niya mapigilan ang pag-utal.Van allowed himself to take in just how much more beautiful Belinda had become over the years. Maganda na siya noon pa man, pero ngayon, mas nadipina at lumalim pa ang kanyang kagandahan. Ang kanyang balat, na noon ay maputi na, ay tila mas pinatingkad pa ngayon—parang porselana na tinatamaan ng sikat ng araw. Ang kanyang mahahabang buhok ay malambot na bumabagsak sa gilid ng kanyang mukha, animo'y kurtina na mas lalong nagpapatingkad sa bawat bahagi ng kanyang mukha. Ang bawat hibla ng buhok ni
“Busog? You done eating?” Van immediately asked after hearing what Lia said. Plano pa nga niyang tanungin kung anong agahan ang gusto niya para siya na mismo ang magluto, but then, he heard that from Lia na busog na busog na raw si Belinda.Hindi naman maiwasan n Belinda ang mapakurap kurap nang biglang marinig niyang magsalita si Van gayong busy nga ito sa laptop niya. Nagkatinginan si Lia at Belinda. Natawa si Lia habang si Belinda ay hindi na lang pinansin si Van.“May maitutulong ba ako rito?” Belinda asked and immediately approached the apron hanging at the side para sana kunin ang nag-iisang apron na natira roon. But before she could take one, someone else got there first.Kumunot ang noo ni Belinda when she saw him putting on the apron sa mismong katawan niya."What are you doing?" Tanong ni Belinda gayong malinaw naman sa kanya na sinusuot nito ang apron."Nagsusuot ng apron." Van said at hindi tuloy alam ni Belinda kung natatawa o ano siya sa narinig. Alam niya shempre, pero
Nang matauhan si Belinda sa narinig niya mula kay Van, natawa ito. "Narinig niyo ‘iyon? Gago pala siya, eh. Mahal ko pa raw? Ano siya gold?" Natatawang sambit pa ni Belinda at halos hawakan pa ang tiyan sa sobrang pagtawa. Hawak ang mukha at gilid ng mata dahil sa halos maiyak na siya sa pagtawa, alanganing natawa na lang si Lia para samahan ang kaibigan, pero ilang sandali lang ay napahilot na siya sa sintido dahil para yatang mas maaga siyang tatanda sa dalawang nasa harap niya. "So you moved on?" Si Van na ngayon ay nakangisi pa rin. Hindi agad nakapagsalita si Belinda dahil sa kakatawa, pero nang tuluyang makabawi, inirapan niyang ulit si Van. "Of course! Anong akala mo sa akin? Tanga? Hello, hindi na kita mahal! Limang taon na ang nakalipas, Van. Come on, I am already moved on. May asawa't anak na nga ako, kaya ano namang pumasok sa isip mo para isiping hindi pa ako nakamove on sa iyo? Masyado kang mataas ang tingin sa sarili mo. Ganyan ba ang mga manloloko? Mga filingero
Sa maghapong iyon, busy ang lahat sa usapang kasal nina Lia at Warren. The family planned everything, and it was smooth. Napag-usapan na nila ang lahat kabilang na ang date ng kasal kung iyong nasa invitation na ba talaga o baka pwedeng iurong ng kaunti para mas maging maayos at mapaghandaan ang lahat.“I'm happy na walang sinabing ka-striktuhan si Mommy para sa kasal ni Kuya. Aba kung sumabat siya at pinakita niya kung gaano siya ka istrikto ay paniguradong hindi matatapos ang usapan,” sabi ni Gray, na nakaupo lang sa tabi ni Valerie. Gumabi na nang tuluyang magsama-sama ulit ang magpipinsan at nagtipon sa balcony. Nandoon na ang lahat maliban kina Warren, Lia, at Van. Si Warren at Lia ay nasa kusina kanina habang si Van naman ay nausap ni Edie. They talked at mukhang seryosong seryoso ang naging udapan ni Van at Edie kaya walang nagtangkang lumapit at sabihan si Van na pumunta sa balcony.“Mukhang pasado naman si Lia kay Tita kaya everything will be fine. Napansin niyo ba? Halos ma
It's been almost 2 hours simula noong nagsimula silang uminom. Nagpakuha na nga si Lia ng videoke dahil nagkakasiyahan na ang lahat kahit gabi na, at nang medyo nagtagal, tuluyan nang nagsayawan ang mga lalaki dahil harap ng videoke habang kumakanta.“Kung katawan ko lang ang habol mo…”Belinda and all the girls couldn’t help but laugh nang kumanta si Julious at gumiling-giling pa.“Gago, ang sagwa! Para kang pukpok na lalaki!” Natatawang sabi ni Valerie, pero mas lalo pang napuno ng tawanan nang pati sina Yuhan at Zoren ay sumayaw na rin dahil sa kalasingan.“Grabe, nakakahiya kayo! Mga Francisco ba talaga kayo?” Sabi ni Gray habang nakaangat ang phone niya para i-video ang lahat, pero natatawa naman din.Nang makita ni Julious ang phone ni Gray na nakatutok sa kanya, lumapit pa siya roon at mas giniling pa nang sobra habang kumakanta.Mas lalong napahalakhak si Belinda at halos maiyak na siya sa kakatawa lalo na noong inagaw ni Zoren ang mic kay Julious at siya naman ang kumanta hab
Hindi talaga nagawang magsalita ni Belinda agad lalo na at dahil masyadong seryoso ang pagsambit ni Van sa bawat salitang iyon."Siguro hindi ka maniniwala sa akin kung sabihin ko ngayon na araw-araw sa limang taon na umalis ka, iniisip ko kung kamusta ka na. You would surely not believe me because I was a gago, na manloloko at walang kwenta, but that’s really true, Belinda. Gusto kong malaman ang kalagayan mo araw-araw. Gusto kong malaman kung mabuti ba ang lagay mo. Kung masaya ka ba o iniisip mo pa rin ba ang gagong ako.”Napapikit si Van at agad na nagsisi sa lahat ng sinabi. Hindi niya napigilanvang sarili at nasabi niya ang lahat ng iyon. Ang alak ang nagtulak sa kanya para sabihin ang mga iyon, pero alam din naman niya sa sarili niya na iyon talaga ang gusto niyang itanong.Noong unang nagkita ulit sila, gusto ng itanong ni Van iyon, pero hindi niya magawa dahil talagang na totorpe siya kaya imbes na kamustahin ay puros pang-aasar ang una niyang sinabi.“I know I have no right
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag