Kinabukasan, subrang excited na ang lahat sa pamamasyal na sinabi ni Lia kagabi. Sa sobrang excitement, kahit na may hangover pa ang karamihan at talagang masakit ang ulo, maaga pa rin silang nagising para mag-agahan at para magpaalam sa plano nila ngayong araw.Belinda looked around habang nagsisimula nang kumain ang lahat sa mahabang lamesa na pinahanda ni Lia para sa agahang iyon. Lahat ay naroon kasama ang kanilang mga magulang, pero hindi mapigilan ni Belinda ang maghanap at ilibot ang tingin sa paligid nang mapagtanto niyang wala si Van doon.Kumunot ang noo niya dahil talagang wala pa si Van doon."You okay?" tanong ni Valeria, na nakaupo sa tabi ni Belinda at napansin ang paglinga linga ni Belinda sa paligid. Pati tuloy si Valeria ay napatingin tingin na sa paligid."Oo naman. Ayos lang ako," sagot ni Belinda, sabay tingin sa mga pagkain. She sighed and started getting food para ilagay sa kanyang pinggan at para makakain na rin.Baka tulog pa. Iyon ang nasa isip ni Belinda, ka
Chapter 149“Belinda, join us here!” tawag ni Zyra na nasa medyo malayo at kumukuha ng selfie. Agad namang umiling si Belinda habang nakangiti."Ayos lang ako dito." Malakas na sambit ni Belinda sa mga ito nang lahat sila ay napasulyap kay Belinda.“You should join them and enjoy today, Belinda,” sambit ni Warren nang makita niyang tila ayaw talaga ni Belinda ang makitasaya, sumama at mas gusto pang manatili sa kinauupuan hanggang matapos ang mga pinsan nila sa pagligo at pag-enjoy sa paligid.“Hindi na, dito na lang ako. Saka nag eenjoy naman akong tumingin tingin sa paligid." sagot ni Belinda habang pinanood ang mga pinsan na nasa malayo. Nagkatinginan si Lia at Warren saka sabay na bumuntong-hininga."Kayo? Bakit bumalik agad kayo? You two should enjoyed also." Mabilis na sinulyapan ni Belinda ang dalawa, pero binalik din naman ang tingin kila Julious, Yuhan at Zoren na nagrarambulan habang naliligo sa dagat."Hindi rin nagpaalam si Van sa amin. Kila Valerie at Zyra lang sila nagpa
“Yan lang ba ang order mo? You can order more if you want,” mahinahong sambit ni Zy kay Belinda at ngunitian pa ito.Zy is still the same, maganda, maputi at kitang kita na mabait ito. Alam naman ni Belinda na mabait si Zy, pero dahil sa nangyare, alam niyang dahil lang din iyon sa sakit na naramdamam ni Zy noong mga panahon na iyon.Nasa restaurant na sila, at ang pangalan ng restaurant ay Rodrigos. Sa mismong Sabangan din iyon, kung saan naliligo ang mga pinsan ni Belinda.“Ayos na ‘to sa akin, at saka hindi ako pwedeng magtagal kasi baka hanapin ako ng mga pinsan ko, hindi pa naman ako nagpaalam,” sagot ni Belinda ng mahinahon at hindi niya alam kung ngingiti ba ito pabalik o ano.Hindi pa rin makapaniwala si Belinda na nakita niya si Zy dito. Gulat at hindi maintindihan ang nararamdaman. Iniisip niya kanina na baka magkasama na si Zy at Van, pero biglang magkikita sila ni Zy rito sa lugar na ‘to habang wala na si Van dito sa Ilocos. Talagang hindi inaasahan ang lahat kaya naman wa
Hindi alam ni Belinda ang sasabihin o gagawin, nabibigla siya na nakakapagusap sila ni Zy ng ganito kaayos kahit noong huli ay talagang magulo ang lahat. Galit na galit pa nga si Zy sa kanya noon, tapos ngauon ay nagagawa pa nitong tumawa.“Ang tapang-tapang na lalake, pero parang natorpe ata ang isang iyon, ah." Biglang bulong ni Zy na narinig naman ni Belinda."Zy, I told you, we don't need to talk about this." Si Belinda at umawang ang labi ni Zy dahil napagtanto nitong narinig ni Belinda ang bulong niya. Huminga na lang tuloy si Zy ng malalim bago harapin si Belinda at muling magaalita."Hindi siya nagsabi sayo?" Zy asked."Zy—""My ghad! That guy! He waited for this to happen, tapos umuwi siya dahil lang sa sinabi mong nakamove on ka na? So what is he planning? Maging matandang binata na lang kasi nakamove on ka na?” biro ni Zy at naglalaro sa boses niya ang mapaglarong boses.Kumunot na ang noo ni Belinda. Ang dalawang kilay niya ay halos magkasalubong na.“Huh?” tanong ni Belin
Nasa sasakyan na si Belinda at ilang mga destinasyon na rin ang kanilang pinuntahan. Pero kahit ilang lugar na ang napuntahan nila, parang naiwan ang isip ni Belinda sa lugar kung saan sila nag-usap ni Zy.Ang lahat ng nalaman ni Belinda mula kay Zy ay hindi niya makalimutan, at paulit-ulit na lang itong bumabalik sa isip niya. They divorced.Belinda still couldn't believe it, lalo na't hindi niya inisip na posible palang mangyari iyon gayong ang pumapasok sa isip niya lang ay masaya na sila sa isa't isa. Mariing kinagat ni Belinda ang labi dahil hindi niya mapigilan ang umuusbong na saya sa kanyang nararamdaman, na alam niyang hindi niya dapat maramdaman dahil kitang kita niya kanina na nasasaktan si Zy.Ilang beses na napabuntong hiningasi Belinda. Akala niya talaga ay naka-move on na siya dahil sa sobrang habang panahon ng limang taon, but then, just because of what she heard from Zy, bigla siyang nakaramdam ng matinding saya at biglang namuo sa kanya ang matinding pag-asa sa pagi
Chapter 153Inilagay ni Belinda ang palad sa mukha. Nang inalis nito ang palad sa mukha ay saka na ito nakapagsalita.“I… I saw Zy a while ago in Sabangan, and I think iyong nakita nila Gray ay talagang si Zy. Zy is here in Ilocos and we talked." Mahinang sambit niya habang pinupunasan ang mukha at inilalagay ang buhok sa likod ng tenga niya.Si Lia naman ay halos nanlaki ang mata sa narinig.Kumalabog ang dibdib ni Lia at agad na pumunta sa harap ni Belinda. Kitang-kita ni Belinda ang pag-aalala nito, kaya naman nakagat ni Belinda ang labi niya huminga ng malalim, trying to relax herself at para masabi ang mga gusto niyang sabihin.“Nagkita kayo? May ginawa ba siya sa’yo? Did she say something hurtful words to you? Sinaktan ka ba niya? Ghad! Why didn't you tell me kanina? We don't know kung ano ang nasa isip ni Zy, at bakit kayo nag-usap? Para saan? Ghad?!” Tarantang tanong ni Lia habang hinawakan pa ang kamay ni Belinda, tinitignan kung may sugat ba ito dahil sa pag-uusap nila ni Zy
Van closed her eyes deeply as he finished signing all the documents. Sunod ay napasulyap siya sa letrato nila ni Belinda na nilagay niya sa gilid ng table niya at sunod ay ang maliit na kalendaryo sa gilid ng table niya.Sigurado na siyang nakarating at nakabalik na ang lahat ng Francisco rito sa Manila mula sa Ilocos. Gusto niyang pumunta roon sa mansyon ng mga Francisco para makita ulit si Belinda, but he did tried to stop himself dahil mawawalan ng saysay ang pag-uwi niya sa Manila at pag-alis sa Ilocos ng maaga kung kakaripas naman siya ngayon paounta roon para makita si Belinda.“What?” Van asked Warren nang tumawag ito sa gitna ng pagpikit at subrang lalim na pag-iisip niya. Muling pumikit si Van at isinandal ang buong katawan sa swivel chair, pati ang ulo ay isinandal niya sa headrest.“Anong what? I tried to call you many times, pero hindi mo sinasagot. Ngayon mo lang sinagot at tatanungin mo ako ng what? Ano? Akala ko ba gusto mong makuha ang pinsan ko, bakit para kang bakla
Chapter 155"Okay na ba 'to?" tanong ni Belinda kay Lia na nasa loob ng kwarto niya sa first house ng mga Francisco.Dumating sila Belinda kaninang tanghali mula Ilocos, at ngayong gabi, nagplano ang mga pinsan niyang mahilig sa party na pumunta sa bar. Wala talagang kapaguran ang mga ito dahil sa sasakyan pa lang haabang pauwi ay napag-usapan na agad nila na pumunta sa bar ngayong gabi.It's really just a good thing na sumama si Lia sa pagpunta sa Manila kahit na wala naman ito sa plano ni Lia, but because Lia wants to help Belinda, sumama siya sa pagpunta sa Manila.Belinda really didn’t want to go dahil talagang hindi naman siya mahilig pumunta sa isang Bar. Oo at nagpaparty naman silang magpipinsan, pero tuwing sa bar ang venue ay talaga namang hindi pumupunta si Belinda. She just wanted to stay home with Daviah, pero nang malaman niya mula kay Warren na pupunta si Van, biglang nagbago ang isip niya at gusto na lang pumunta para kay Van."Come on, Belinda. You can do better than
Of course! Here's the expanded version of your chapter without removing anything you wrote — dinagdagan ko lang ng mas smooth na daloy, dagdag emotions, at mga natural na reaksyon:Chapter 57“What did you do? That’s not my brother. My brother is not like that.” Nalipat ang tingin ni Cheska sa lalakeng mas bata kay Azrael nang sabihin niya iyon sa kanya.“W-Wala naman akong ginawa,” utal na ani Cheska, pero naitikom niya ang labi nang maalala ang nadatnan niya sa hospital. Hindi niya lubos maisip na nagkakaganon pa rin siya dahil sa nadatnan nito. At bakit naman? Nasasaktan siya dahil doon? Hindi ata kayang isipin ni Cheska iyon ng bo dahil baka sa huli ay mag assume nanaman si Cheska.“Ma, narinig mo iyon? Palagi 'yon seryoso at galit, but did he really say those words na para bang he is experiencing a love sick? What the fvck?” Hindi pa rin ito makapaniwala.Napahawak si Cheska sa batok nang tignan siya ng lahat, halatang naghahanap ng kasagutan sa kanya. Para siyang biglang naging
"Nasaan tayo?" Mahinahong tanong ni Cheska habang nakatingin sa paligid.“May damit diyan sa likod para may suotin ka. Magpalit ka na dito, don’t worry, it’s tinted, walang makikita dito sa loob. My family is waiting inside, mauuna na ako sa loob, bilisan mo,” sabi ni Azrael at hindi pinansin ang tanong ni Cheska nang ihinto na niya ng tuluyan ang kotse.Napasulyap si Cheska sa backseat, kita niya ang isang paper bag doon, na hindi niya napansin kanina at ngayon lang niya talaga napansin.“T-Teka, sabi mo bodyguard ang kailangan mo diba tapos—” Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil mabilis na bumaba si Azrael at isinara ang pinto, animo’y wala na siyang balak makinig sa anumang sasabihin pa ni Cheska. Naiwan si Cheska na nakanganga, napapailing na lang.Sa huli ay huminga na lang ng malalim si Cheska.“Sabi ko nga, magpapalit na ako. Huwag na kasing maraming satsat, Cheska,” mariin niyang bulong sa sarili, kasabay ng iritado at nakasimangot na pagkuha ng paper bag sa backseat haba
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh