MasukShare
Chapter 96
Terakhir Diperbarui:
2025-02-28 18:28:39
Bab terkait
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 97
Xena’s POVMabilis lumipas ang mga araw. Sa hindi ko alam na dahilan, parang bumalik kami ni Dylan sa dati—yung usual naming asaran, ang pagsira niya sa personal space ko, at ang mga ngiti niyang nakakainis pero…Pero bakit parang mas natural na?Wala na ‘yung dating pilit naming pagpapanggap. Sa harap man ng iba o kaming dalawa lang, parang hindi na namin kailangang mag-effort. Tila hindi ko na rin iniisip kung sino ang nakatingin o kung ginagawa lang namin ito para sa palabas.Pero may isang bagay na bumabagabag sa akin.Ang halik.Hanggang ngayon, hindi pa rin ito inungkat ni Dylan.Hindi ko alam kung iniwasan niya lang ang topic o sadyang hindi niya na ito maalala. Pero hindi ba dapat may awkwardness man lang? Kahit simpleng pang-aasar mula sa kanya?Wala. Ni isang salita, wala akong narinig mula sa kanya tungkol doon.Napabuntong-hininga ako habang naglalakad papunta sa opisina niya, dala ang isang folder ng patient reports. Kakatapos lang ng rounds niya kaya alam kong andoon siy
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 98
Dylan’s POVMula sa bintana ng opisina ko, pinagmamasdan ko ang malalaking patak ng ulan na walang babala na bumuhos mula sa langit. Kanina lang ay maaliwalas ang panahon, pero ngayon, parang sinadya ng tadhana na magdala ng isang bagyong hindi ko inaasahan.Kumunot ang noo ko.Nasa ospital dapat si Xena. Pero simula kanina, hindi ko siya nakikita.Dumaan ako sa lounge at tinanong ang isang nurse na kakilala namin. "Nakita mo ba si Xena?"Saglit siyang nag-isip bago sumagot, "Ah, Doc, umalis po siya kanina kasama si Sir Trevor. Nagpunta raw po sila sa coffee shop sa may kanto."Parang biglang lumamig ang katawan ko.Trevor.Muli na namang sumisiksik sa utak ko ang lalaking yon! Alam kong hindi pa siya sumusuko. Kahit pa sabihin niyang gusto lang niyang maging kaibigan ni Xena, hindi ko kayang paniwalaan iyon.Mabilis akong naglakad papunta sa exit, hindi alintana ang malakas na buhos ng ulan. Hindi ko na naisipang kumuha ng payong o kahit jacket man lang. Ang tanging nasa isip ko ay s
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 99
(Xena's POV)Pagkapasok ko sa penthouse, agad akong napahinto sa bungad.Basa ang sahig.Literal na may mga bakas ng tubig mula sa pinto hanggang sa sala, parang may nabasang basang dumaan dito. Napaangat ang tingin ko—at halos mapatakbo ako sa nakita ko.Si Dylan, nakahiga sa sofa, basang-basa.Mabilis akong lumapit. "Dylan?" tawag ko, pero hindi siya gumalaw. Nanginginig ang mga kamay ko nang hinawakan ko ang noo niya—at agad akong natigilan.Ang taas ng lagnat niya."Shit," napamura ako, mabilis na inaalis ang basa niyang coat. Hindi man lang siya lumaban. Lalo akong kinabahan."Dylan, anong ginawa mo?" bulong ko habang hinuhubad ang sapatos niya. Dumikit ang basang tela sa balat niya, kaya agad akong tumayo para kumuha ng towel at tuyong damit. Kailangan ko siyang palitan bago lumala 'to.Pagbalik ko, wala pa ring pagbabago. Nanginginig siya, nanlalagkit sa pawis at tubig. Dahan-dahan kong hinubad ang basa niyang polo, pero sa bawat galaw ko, mas lalo kong napapansin kung gaano si
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 100
Nakatitig lang ako sa mukha ni Dylan habang mahimbing siyang natutulog. Matapos ang kung ilang oras ng pagpapalit ko ng cold compress sa noo niya, bumaba na rin ang lagnat niya, pero ang bigat na iniwan ng mga sinabi niya ay hindi pa rin mawala sa isip ko."Huwag kang umalis.""Ayoko nang mag-isa."Napalunok ako.Ganoon kalalim ang takot niyang maiwan?Matagal ko nang alam na may kung anong mas mabigat na dinadala si Dylan, pero hindi ko inakalang ganito ito kalala. Ang Dylan na kilala ng lahat—matapang, walang inuurungan, palaging may kontrol—ay isang lalaking takot sa pag-iisa.Hinila ko ang upuan palapit sa kama at napaupo. Napagod din yata ako sa pagbabantay sa kanya.Pinagmasdan ko siya. Sa unang pagkakataon, hindi ko siya nakikitang nakataas ang pader niya. Sa halip, mukha siyang isang ordinaryong taong sugatan, tulog pero parang may binabagabag pa rin.Napabuntong-hininga ako at marahang itinakip ang kamay ko sa noo niya.Mainit pa rin siya, pero hindi na tulad kanina."Anong n
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 101
Chapter 101Mainit.Ramdam ko ang apoy na bumabalot sa katawan ko, pero hindi ko alam kung sa lagnat ni Dylan o sa nag-aalab niyang paghawak iyon nanggagaling. Nasa ibabaw ko siya, ang init ng balat niya ay dumadaloy sa akin, parang nilalagnat na rin ako sa tindi ng pagnanasa niyang hindi niya maitago.“Dylan…” Mahina kong tawag habang hinahabol ang hininga ko. Pero hindi siya tumigil. Bumaba ang labi niya sa leeg ko, nag-iiwan ng maiinit at basang halik, habang ang mga kamay niya ay gumagapang sa katawan ko, tila sinusubukang kabisaduhin ang bawat bahagi nito."Dylan, tama na..." Hinawakan ko ang mukha niya, pinipilit siyang tingnan sa mata. Kailangan kong makita kung nasa tamang huwisyo pa ba siya o dala lang ito ng lagnat niya. Pero nang tumama ang paningin ko sa kanya, para akong natunaw. Ang mga mata nya parang wala sya sa sarili nya.Ang ekspresyon niya… puno ng sakit. Puno ng pangungulila. Parang isang batang takot maiwan. Parang ako ang mundo niya at kung bibitawan ko siya, m
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 102
Napasinghap ako nang subukan kong bumangon. May matinding kirot na gumapang sa ibabang bahagi ng katawan ko, dahilan para mapakapit ako sa kumot. Para akong binagsakan ng matinding sakit na hindi ko pa kailanman naranasan.Napapikit ako nang mariin, pilit hinahabol ang hininga habang nararamdaman ang paninigas ng buong katawan ko. Naramdaman ko ang init ng dugo sa pagitan ng hita ko—isang malinaw na patunay ng nangyari sa amin ni Dylan. Napalunok ako, pinipigilan ang pag-alon ng damdamin sa loob ko.Hindi ko alam kung dapat ba akong matakot, mahiya, o… magsisi.Lumingon ako sa tabi ko. Nakahiga pa rin si Dylan, walang malay, ang noo niya basa ng pawis. Muli ko siyang tinitigan—ang lalaking nagpatumba sa lahat ng depensang itinayo ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung paano nangyari 'to. Kung paano ko hinayaang mangyari 'to.Pero mas lalo akong nakaramdam ng kaba nang mapansing hindi pa rin siya gumagalaw."Dylan," mahina kong tawag habang inilapit ang kamay ko sa pisngi niya. Mainit pa
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 103
XENABadtrip.Hindi ko alam kung paano ako tatayo nang maayos. Pakiramdam ko, ang bigat-bigat ng katawan ko, parang dinaanan ng trak. At ‘yung ibabang parte ko? Masakit. As in, masakit na hindi ko alam kung gusto ko na lang gumapang papunta sa kusina kesa lumakad.Pero heto ako ngayon—nasa kusina, nagpipilit magluto ng almusal kahit paika-ika pa rin ako maglakad.Napatingin ako sa loob ng kwarto, kung saan mahimbing pa ring natutulog si Dylan. Tahimik. Kalma. Walang kamalay-malay.Gusto ko bang magising siya?Gusto ko bang maalala niya ang nangyari kagabi?O mas okay na hindi?Napakapit ako sa counter, hindi dahil sa sakit sa katawan ko kundi dahil sa bumabagabag sa utak ko.Ako ba ang nanamantala sa kanya?Parang ako pa ‘yung lumabas na masama. Ako ‘yung pumayag. Ako ‘yung hindi pumiglas. Hindi ko siya itinulak nang mas malakas. Alam kong hindi siya nasa huwisyo, pero—pero bakit?Jusko. Hindi ko maintindihan ang sarili ko.Napapikit ako, pinipilit burahin ang memorya ng init ng balat
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 104
CHAPTER 104XENANapakunot-noo ako habang pinagmamasdan si Dylan. Ang weird niya. Kanina pa siya tahimik habang kumakain, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Ilang beses ko siyang nahuling nakakunot ang noo, at parang mas madiin pa yata ang paghiwa niya sa bacon kaysa sa dapat."May problema ka?" tanong ko, habang sinisiksik sa bibig ko ang last bite ng omelet.Hindi siya sumagot. Ni hindi man lang ako tinignan."Hoy, Dylan," tawag ko ulit. "Ano bang problema mo?"Ibinaling niya sa akin ang malamig niyang tingin. "Wala."Agad akong napairap. Napakabilis naman ng sagot niya. Sabi ko na nga ba eh. Alam kong may bumabagabag sa kanya, pero dahil ang pride ng lalaking 'to ay mas mataas pa sa presyo ng gasolina, wala akong makukuhang matinong sagot."Hindi mo naman ako kailangang tingnan ng ganyan kung wala kang problema," sarkastikong sabi ko."Eh ikaw?" biglang balik niya. "Ano naman problema mo?"Napaatras ako sa upuan, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa sobrang random ng tanong ni
Terakhir Diperbarui : 2025-03-07
Bab terbaru
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 112
Dylan's POVAyoko ng ganito.Hindi ko gusto ang pakiramdam na ito—na para bang may kung anong bagay na bumabara sa lalamunan ko habang pinagmamasdan ko siya mula sa kabilang bahagi ng hall.Xena was laughing. Too freely. Too openly. At ang mga lalaking nasa paligid niya? Tangina, parang mga lobo na handang lapain ang atensyon niya.My grip tightened around the wine glass I was holding. Wala naman akong karapatang magalit, hindi ba? Wala akong dapat ipagselos. Pero putangina, bakit parang gusto kong sugurin ang bawat lalaking kumakausap sa kanya?My gaze locked onto her—she was wearing that damn dress. The one that hugged her body too perfectly, making it impossible for anyone not to stare. And believe me, these men were staring. Mas matagal pa kaysa sa dapat. Mas matagal kaysa sa kaya kong palampasin.I clenched my jaw. I needed to calm down."Doc, kanina ka pa nakatitig."Aiden’s voice snapped me out of my trance. He was standing beside me, arms crossed, a knowing smirk on his face.
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 111
Sa Office:Dumating ang araw na hindi ko na kayang balewalain si Dylan. And I had to admit it—his presence, the way he was always there, was starting to affect me in ways I didn't want to admit.As usual, nandoon siya sa office, nauupo sa malaking leather chair niya, habang ako naman sa maliit kong desk, abala sa paperwork. Pero kahit ako’y abala, hindi ko maiwasang mapansin siya. Alam mo yung pakiramdam na alam mong may nakatingin sayo, pero kahit wala siyang ginagawa, he’s doing something?Minsan, nakakainis.“Dylan,” I started, masyado nang mahirap hindi makapag-comment. “Hindi ba’t sobra-sobra na yung kape mo? Tapos asukal pa!”Si Dylan ay mukhang hindi na apektado sa mga comments ko. I was used to it by now. Pero today, for some reason, parang gusto kong gawin siyang mas aware sa unhealthy habits niya.“Kape pa more, Xena,” sagot niya, with that laid-back, almost teasing grin that made my heart skip a beat. “Paborito ko eh.”Hindi ko napigilang mag-roll ng eyes. "Hindi pwedeng ga
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 110
XENAI could feel my chest tightening as Dylan's gaze pierced through me. His presence... it was overwhelming. Para bang hindi ko na kayang magtago, hindi ko na kayang pigilan ang lahat ng nararamdaman ko.Ang hirap, Dylan. Ang hirap.Bakit ba siya laging nandiyan? Bakit ba ako laging tinutukso ng pakiramdam ko na parang siya lang ang may alam sa mga galaw ko, sa mga iniisip ko?I tried to pull away from him, but his proximity made everything seem impossible. His words echoed in my mind, like a broken record—I won’t let you go this time.Sana nga hindi na lang siya nandiyan. Sana nga hindi ko na lang siya nararamdaman.Ngunit hindi ko kayang magtakip, hindi ko kayang magsinungaling pa. Ang lakas ng kabog ng puso ko, parang may humihila sa akin, palapit sa kanya—kahit ayokong lumapit. Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa ko. Hindi ko alam kung anong mangyayari kapag sinabi ko na...Hindi ko alam kung anong mangyayari kapag harapin ko ang totoo.Dahil baka mawala ako.Bumuntong-hi
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 109
XENAHirap na hirap akong mag-isip. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa katawan ko. Isang parte ng utak ko ang nagsasabing "Huwag, Xena, huwag mong gawin 'to," habang ang puso ko naman ay parang sinasabi na gusto ko na lang sumunod kay Dylan—pumayag, magpahulog.Pero…Nang magtama ang mga mata namin, naramdaman ko ang magkaibang emosyon na naglalaban. Gusto ko siyang itulak palayo, pero ayokong mawala siya. Gusto kong magtakbuhan, pero ayokong iwan siya.His breath was still so close, hovering, making me tremble all over. Pero hindi ko pa kayang magpatawad sa sarili ko. Hindi ko kayang bitawan ang lahat ng pag-iwas ko.At bigla…Ding-dong.Napahinto kami pareho. Tumigil ang lahat—ang tunog ng hininga niya, ang init na nararamdaman ko mula sa katawan niya, ang kalituhan na sumasakop sa utak ko… lahat biglang naglaho nang marinig ko ang tunog ng bell.Napamura ako sa loob-loob ko. Kailangan ko ng oras. Kailangan kong mag-isip. Pero ngayon… may dumating na delivery?Dylan immediate
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 108
Chapter 108XENAHindi ako gumalaw.Dahil kung gagalaw ako, alam kong may mangyayari.Ramdam ko ang bawat segundo ng tensyon sa pagitan namin—ang paraan ng pagtitig ni Dylan, ang lalim ng titig niya na parang hinuhukay ang pinakatago-tago kong lihim.And worse? I could feel him.Yung init ng katawan niya, yung kamay niyang nakahawak pa rin sa pulso ko—hindi mahigpit, pero sapat para pigilan akong lumayo."Xena," aniya, mahina pero matigas. "Ano'ng tinatago mo sa akin?"Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano ako nakakatayo pa. Parang nagiging putik ang mga tuhod ko sa sobrang kaba."Wala—" Nanginginig ang boses ko.Dahan-dahan siyang yumuko, mas lumapit. Shit. SHIT."Sigurado ka?" Bulong niya, halos bumabangga na ang ilong niya sa akin.I could feel his breath—warm, teasing, dangerous.Napapikit ako saglit. Hindi pwede. Hindi pwedeng bumigay ako.Pero paano kung..."Dylan, I—"Hindi ko na naituloy.Dahil bigla niyang binitiwan ang pulso ko... para lang igapos ang kamay niya sa bewang
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 107
XENAHindi ko alam kung ilang segundo kaming nanatiling gano’n—nakaharap sa isa’t isa, walang kumikilos. Pero ang puso ko? Grabe kung maka-rambol sa dibdib ko."Ayaw mo ba?" muling tanong ni Dylan, bahagyang yumuko para mas makita ako nang mabuti.I swallowed hard. Ayan na naman siya sa pagiging intense!Dapat ko siyang paalisin. Dapat ay tumanggi ako.Pero bakit hindi ko magawang isara ang pinto?Bakit ang tanging nagawa ko lang ay ang lumingon sa kama ko—at walang kahulugan ang kilos na ‘yon, pero biglang pumasok si Dylan."Hoy! Wala pa akong sinasabi!" bulong ko, pero hindi niya ako pinansin.Oh. My. God.Masyadong malapit si Dylan.Masyadong mainit ang kamay niyang nakahawak sa pulso ko.At masyadong delikado ang paraan ng pagtitig niya sa akin—para bang sinusuri ang bawat hibla ng emosyon ko, hinihila palabas ang lihim na pilit kong itinatago.Ilang beses akong napalunok, pero hindi ko magawang umatras.Lalo na nang dumikit pa siya nang kaunti.I could feel the warmth of his body
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 106
CHAPTER 106XENAHindi ako makatulog.Ewan ko ba. Siguro dahil ang daming gumugulo sa isip ko.Or maybe... dahil sa isang lalaking ilang pinto lang ang layo mula rito.Napabuntong-hininga ako at pumikit nang mariin, pilit na pinapakalma ang sarili. Hanggang ngayon, hindi pa rin mawala sa katawan ko ang pagod—o ang sakit—pero hindi ko naman puwedeng sisihin ang kahit sino kundi ang sarili ko.Walang may kasalanan kundi ako.Ako ang pumayag.Ako ang bumigay.Ako ang nagpahawak.Napakagat-labi ako at niyakap ang sarili habang nakahiga, pilit na tinatanggal sa isip ko ang mga bagay na dapat nang kalimutan.Pero paano kung hindi ako lang ang nakalimot?Paano kung... hindi niya talaga maalala?I clenched my fists. Napapikit ako nang mahigpit. "Tama na, Xena. Matulog ka na."Pero habang tahimik ang paligid, biglang may narinig akong mahina."...Xena..."Nanlaki ang mga mata ko.Napabangon ako mula sa kama at napatitig sa direksyon ng pinto.Doon galing ang boses.Dylan.Muling lumakas ang ti
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 105
DYLANMay kulang.Hindi ko alam kung ano, pero simula pa kaninang umaga, may bumabagabag sa utak ko. Parang may isang bagay na hindi ko maalala—isang piraso ng puzzle na hindi ko matukoy kung saan eksaktong nawawala.Naramdaman ko iyon habang nasa biyahe pa lang kami ni Xena papunta sa opisina. Nang tingnan ko siya kanina, para siyang may dinadalang bigat. Hindi ko masabi kung ano, pero hindi iyon normal.She was acting… strange.At hindi lang dahil nag-aalitan kami.She was avoiding me.Hindi halata kung hindi mo siya kilala, pero sa tagal ko na siyang kasama, kabisado ko na ang kilos niya. Alam kong may itinatago siya.And that bothered me more than I was willing to admit.Damn it.Napabuntong-hininga ako at nagpakawala ng iritadong tawa. I leaned back on my office chair, rubbing my temples. Hindi ko gusto ‘to—ang pakiramdam na parang may hindi ako alam. I hated being left in the dark.I tried to shake it off, pero habang lumilipas ang oras, mas lalong bumibigat ang pakiramdam ko. M
My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3) Chapter 104
CHAPTER 104XENANapakunot-noo ako habang pinagmamasdan si Dylan. Ang weird niya. Kanina pa siya tahimik habang kumakain, pero halatang may bumabagabag sa kanya. Ilang beses ko siyang nahuling nakakunot ang noo, at parang mas madiin pa yata ang paghiwa niya sa bacon kaysa sa dapat."May problema ka?" tanong ko, habang sinisiksik sa bibig ko ang last bite ng omelet.Hindi siya sumagot. Ni hindi man lang ako tinignan."Hoy, Dylan," tawag ko ulit. "Ano bang problema mo?"Ibinaling niya sa akin ang malamig niyang tingin. "Wala."Agad akong napairap. Napakabilis naman ng sagot niya. Sabi ko na nga ba eh. Alam kong may bumabagabag sa kanya, pero dahil ang pride ng lalaking 'to ay mas mataas pa sa presyo ng gasolina, wala akong makukuhang matinong sagot."Hindi mo naman ako kailangang tingnan ng ganyan kung wala kang problema," sarkastikong sabi ko."Eh ikaw?" biglang balik niya. "Ano naman problema mo?"Napaatras ako sa upuan, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa sobrang random ng tanong ni
