Kabanata 3

Sa buong buhay ko bilang isang agent ay bibihira lang ako makaramdam ng kaba at takot. Masasabi kong itong undercover ko ay ang pinaka nagbibigay sa akin ngayon ng takot at kaba.

This is insane! Is it because I am finally inside the biggest and the most dangerous mafia’s lair?

“I can feel that you are a good person. Dahil kung masama kang tao, I bet my friends would be bawling their eyes in my cold body right now,” Wika ko na kahit sinong makakarinig ay iisipin na may punto ang sinabi ko. Napatigil ako sa paghakbang sa hagdan ng bigla itong huminto at hindi ko alam kung bakit ngunit agad rin itong nagtuloy-tuloy sa pagbaba at hindi na muling nagsalita.

Masasabi ko na para ba akong nasa isang palasyo sa sobrang laki at lawak ng mansyon nito. Sa kabila ng laki nito ay halos bilang lamang ang nakikita ko rito sa loob at ito ay mga tagapag-silbi pa. Ang mga ito ay nakayuko lamang at hindi man lang tumitingin sa amin at naiintindihan ko naman ang mga ito. Who would dare look at the mafia’s boss who killed a lot of people?

Pagdating namin sa mahabang lamesa ay natakam ako sa mga nakahaing mga iba’t-ibang klase ng pagkain. I usually don’t eat a lot with a strangers, except Grey pero dahil ang iba ang sitwasyon ko ngayon, I need to bring back my energy by eating a lot of foods today.

Tahimik akong umupo at sinimulan ang pagkain. Hindi ko inalala na may kasama akong isang delikadong tao dahil sa sobrang gutom ko. Habang kumakain ay marami na rin ang pumapasok sa isip ko.

Ano na ang susunod kong hakbang? Papaalisin na kaya ako nito? Hindi ba ito magtatanong tungkol sa akin?

Natapos ang pagkain namin ng walang nagsasalita. Kahit naman may pagkamatapang ako, hindi ko gustong makipag-usap agad sa mafia boss na ito dahil kailangan kong pag-isipan lahat ng sasabihin at magiging aksyon ko. Hindi naman ako natatakot kung sakaling nakita na nga nito ang personal information ko dahil noon pa man ay may peke na kaming identity na palagi namin ginagamit. Ang pinagkaiba lang ay palagi kong gamit ang pangalan ko at ang code name ko na Eighteen dahil wala naman akong totoong pangalan talaga.

Lumipas ang ilang oras ay inimbitahan ako nito sa kanyang malawak na hardin upang kausapin. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang sabihin basta ang kailangan ko ay maging handa. Agad akong lumapit rito nang makita ko itong nakaupo at naka de kwatro sa isang puting bakal na upuan habang malayo ang tanaw.

“Bakit mo ako pinatawag?” Tanong ko rito na para bang kaibigan ko lamang ito kung kausapin. Hindi ito lumingon pero nagsalita ito na walang emosyon.

“The night you were stabbed, do you remember the people who did that to you?” Lumingon ito sa akin na wala man lang kahit anong bakas ng emosyon sa kanyang mata.

Bigla akong napaisip sa tanong nito at inalala ang nangyari. Ano nga ba ang nangyari sa akin that time? Katulad nga ng aming plano, kailangan kong mapalapit sa grupo ng Black Spades na hindi man lang sila maghihinala sa katauhan ko. Ang plano dapat ay gagawa lang kami ng fake blood sa katawan ko at humingi ng tulong sa kanila pero biglang sumulpot ang Black Clover ng mas maaga sa usapan ng Black Spades. Dahil doon ay ginawa ko iyong pagkakataon para maging totoo ang fake blood na plano namin. My members strongly opposed my plan pero kailangan kong mag take ng risk.

I approached one member of Black Clover by asking the right way pero that pervert harassed me. Sinuntok ko ito sa mukha pero I let him stabbed me para magawa ko ang plano ko at doon ko na ginawa ang misyon ko.

Iniwas ko ang aking tingin at kalmadong sumagot.

“I don’t remember them clearly but one thing’s for sure, they look like gangsters wearing black shirts and white handkerchiefs na nakatakip sa kanilang bandang bibig,” Pag-amin ko rito na tinanguan niya. What I said is actually true. They have a unique way of hiding their identity.

“Do you see a black clover on their handkerchief?” Tanong nito kaya kunwaring napaisip ako. Bilang isang agent, trabaho ko ang maging suspicious at maging observer sa bawat paligid ko kaya I wouldn’t miss that logo of their group.

“Ahh—Oo! Meron akong nakita na black clover sa pantakip nila!” Wika ko na tila ba naalala ang sinabi nito. Tumango lang ito at hindi umimik.

Maya-maya lang ay tumayo ito at lumapit sa akin na nakapamulsa. “Do you want to know what happened to them?” He asked while looking at me with his dangerous eyes.

Napalunok ako dahil totoo ang nararamdaman kong takot sa ibinibigay nitong titig sa akin. Nararamdaman ko ang pagpawis ng palad ko at ang lamig nito.

Hindi pa ako nakakasagot nang magsalita muli ito na nagpatigil sa aking paghinga ng husto. My head started to feel numb as I can see his cold smirk towards me. I’ve met psychos, killers, druggies and even like him—mafias before but I’ve never felt this fear before.

“They are all killed and beheaded by me,” and he smiled innocently.

Upon hearing that confession of him ay bigla akong natauhan. Mas lalo kong kailangan na magtagal sa lugar na ito upang makapag imbestiga ng maayos at makapag plano kaya kailangan kong mag doble ingat sa mga kilos ko.

Katulad ng nakasanayan ko tuwing ako ay magta-trabaho ay inalis ko lahat ng emosyon ko at tinignan ko lamang ito ng parang wala lang. Unti-unting nawala ang nakakatakot nitong ngiti at tinitigan lang ako nito ng husto.

"It is either you don't believe what I said or you don't care at all," Matabang nitong saad at nag-cross arms. Bumalik ito sa pagkakaupo kaya sumunod ako at umupo rin sa katapat na upuan.

"Gusto mo bang malaman kung anong klase akong tao?" Out of nowhere nitong tanong kaya tumango na lang ako.

"I kill people who dare fight me. I kill them without mercy and I dismembered their body parts as one of my way punishing them. Are you not afraid?”