Lakad-takbo habang nagtitipa sa telepono ang ginawa ni Cianne habang patungo sa parking area ng isang hotel. Kasama niya ang kapatid na si Cindy. May food expo at cooking contest sa kalapit na lungsod at isa siya sa napiling hurado. Matagal na iyong alok sa kan’ya ngunit sa huling minuto pa sya nakapagdesisyon. Ang totoo ay hindi niya alam kung papayag si Shaun lalo pa’t baka mayroong makakita sa kan’ya na tauhan ni Don Felipe.“Sino ba kasi ang tinetext mo d’yan?” pagalit na tanong sa kan’ya ni Cindy. Nakakatawang kahit nasa wastong gulang na s’ya ay pinapagalitan pa din s’ya ng kan’yang mga ate. Lalo pa siguro ngayon na nakikisama siya kay Shaun, na kinakamuhian ng dalawa.“Si Shaun. Baka kasi hanapin ako ng kambal. Hindi kasi sumasagot sa tawag.”Napairap si Cindy. Inutusan muna nito ang driver kung saan sila ihahatid bago bumaling sa kan’ya.“Hindi na ako magtataka kung bakit usap-usapan sa restaurant mo na nag-asawa ka na daw. Hinahatid at sundo ka ni Shaun. Nag-update ka pa sa k
“We closed a deal tonight, that’s why I drunk. We celebrated it!” kwento n’ya kay Shaun habang inaalalayan s’ya nitong pumasok sa bahay.Nagpahatid siya sa driver ng kan’yang kapatid. Hindi niya inaasahan na gising pa si Shaun kahit madaling araw na.Nahihilo siya sa dami nang nainom ngunit malinaw pa din naman sa isipan n’ya ang nangyayari.Pinaupo s’ya nito sa sala. Wala sa ayos s’yang sumandal doon.“Why I am even explaining to you?” Tinuro-turo n’ya pa si Shaun na nakapameywang na nakatitig sa kan’ya.Hindi gaanong malinaw ang pagtingin n’ya dito, pero nakakainis na matikas pa din ito sa paningin n’ya.“I shouldn’t be explaining myself to my co-parent.” Nilipat niya ang pagturo sa sarili pagkatapos ay humagikhik.“I’ll get you water,” saad ni Shaun na animo’y walang pakialam sa mga sinasabi n’ya.Pagak siyang napatawa. Siya lang naman ang update nang update dito kahit hindi na kailangan. Ano ba’ng naglalaro sa isipan n’ya para gawin iyon? Simula talaga bukas ay maglalagay na s’ya
Mataas na ang sikat ng araw nang bumangon si Cianne. Nang makaligo ay dumiretso s’ya sa mga bata na naghahanda na para sa pagdating ng teacher na kinuha nila para personal na magturo sa mga ito. Gusto n’ya sanang papasukin ito sa paaralan ngunit nangangamba pa din s’ya lalo sa sitwasyon nila.Nagtungo na s’ya sa kusina para magtimpla ng kape. May hang-over pa siya ngunit kahit ganoon ay naaalala n’ya pa din ang sinabi ni Shaun.“Panaginip lang ‘yon,” kumbinsi n’ya sa sarili kahit malinaw sa isipan niya na nangyari iyon, pati na ang paghalik na nararamdaman n’ya pa din sa kan’yang labi.Maya pa’y napahinto siya sa pagsalin ng mainit na tubig sa tasa nang marinig ang papalapit nitong boses mula sa labas. Akala niya pa naman ay nakaalis na ito. Hindi pa s’ya handang harapin ito ngayon.“Mahal…”Huli na para umiwas pa s’ya, dahil naabutan na s’ya nito sa kusina.Mabilis siyang napatingin dito kasunod nang mabilis na naman na pagtibok ng puso niya. Ang pagbikas nito ng salitang iyon ay kap
Inaamin ni Cianne na nag-iba ang kulay ng kan’yang mundo nang dumating si Shaun sa buhay n’ya.Sa una ay kaibigan lang ang tingin n’ya dito, ngunit sa paglipas ng mga araw at buwan na nakikilala n’ya ito, unti-unti ay nahulog ang loob n’ya.“P’wede ba’ng ‘wag muna tayong matulog hanggang hindi natin pinag-uusapan ang tungkol kagabi?” pagpigil sa kan’ya ni Shaun papasok sa kwarto.Alam n’yang tiniis lang nitong huwag muna s’yang pansinin kahapon upang makatulog s’ya nang maaga dahil sa hang-over.Nauna s’yang naglakad patungo sa balcony. Wala rin naman patutunguhan kung iiwas siya. Kilala n’ya ito. Hindi rin naman ito titigil hanggang hindi malinaw ang lahat.“Seryoso ako nang sinabi ko na gusto kita, na mahal kita. If it makes you feel awkward, I’m sorry but that’s how I feel towards you,” panimula nito.Kung susundin n’ya lang ang puso baka hindi na ito nahihirapan.“Ang awkward kasi magkaibigan tayo ‘di ba? We’re bestfriends.”Tumingin s’ya sa kawalan habang nakasandal sa upuan. Dam
Pagmulat pa lang ng mata ni Cianne ay gumuhit na ang ngiti sa kan’yang labi.Tila ayaw n’ya nang bumangon mula sa komportableng posisyon sa kama. Naka-unan s’ya sa dibdib ni Shaun habang nakayakap naman ito sa kan’ya.Matapos ang ilang buwan na puro takot at pangangamba, sa wakas naramdaman n’ya din ang pagiging ligtas sa mga bisig nito. Alam niyang simula sa oras na iyon ay may karamay na sya sa lahat ng pagsubok na kakaharapin.Isang masuyong halik sa kan’yang ulo ang nagpatingala sa kan’ya. Gising na si Shaun at kagaya n’ya ay may magandang ngiti din sa mga labi.“Good morning, mahal.”Dati ay na-ko-kornihan s’ya tuwing nakakarinig nang ganoong tawagan mula sa mga magulang n’ya, pero ngayon naiintindihan n’ya na. Nakakakilig pala talagang pakinggan kapag ikaw ang tinatawag nang gano’n.“Good morning too.”Lumawak ang ngiti nito at hindi kumibo.“Why?” nagtataka n’yang tanong.Bumangon s’ya at kinapa ang mukha kung may muta o dumi ba s’ya sa gilid ng labi. Inayos niya pa ang buhok.
Biglang nanlamig ang pakiramdam ni Cianne nang magpakilala ang babae. Nilahad nito ang kamay sa kan’yang harapan na makalipas lamang ang ilang segundo ay binawi din nang mapansin na wala siyang balak makipagkamay dito.“You looked shock and confuse. Is it because, you didn’t know that he’s married or you’re surprised that I found where he hides you?”“I’m sorry miss, but I don’t know what you’re saying.” Mas pipiliin niya munang magtiwala kay Shaun kaysa sa sinasabi ng babae na ngayon niya pa lang nakita at nakausap.“Let me guess. He left at four am, right? I am at Chicago for almost two years. Kanina, at 5am was my arrival here the the Philippines. He fetched me. Kumain kami bago n’ya ako ihatid sa bahay. Sayang nga lang dahil may importanteng conference s’ya, because if not, I’m sure we’ll spent the whole day together. Anyway, he promised to date me later tonight.”Nagsalubong ang kan’yang kilay. Gusto niyang isipin na artista ito sa galing umarte. Mukhang totoo ang mga sinasabi, n
Walang tigil ang pag-ring ng cellphone ni Cianne ngunit paulit-ulit n’ya din itong pinapatay.Simula sa bahay ng kan’yang ama, hanggang sa restaurant ay tumatawag na si Shaun, pero ‘ni isa ay wala s’yang sinagot.Alam n’yang kailangan n’ya pa din pakinggan ang paliwanag nito, kahit pa sa tingin n’ya ay hindi na iyon makakabawas pa sa sakit na nadarama niya.Muli n’yang pinasadahan ng tingin ang mga larawang pinadala sa kan’ya ni Heria kaninang madaling araw. Makikita sa larawan si Shaun katabi ang babae. Tila isang dinner set-up iyon kasama ang pamilya ni Shaun. Lahat sila ay may magandang ngiti sa larawan. Taliwas ang kan’yang nakita sa sinabi ng lalaki na investors ang i-memeet nito kasama ang ama.Pinahid niya ang butil ng luhang umalpas sa kan’yang mata. Akala niya ay ubos na ang luha n’ya, mayroon pa pala.Bumaba na s’ya sa restaurant ngunit hindi pa man s’ya nakakapasok ay nakaabang na ang binata sa kan’ya.Nangangalumata ito. Bakas sa itsura nito na wala pa’ng tulog. Ang damit
Sandaling pinikit ni Shaun ang mga mata habang nakasandal sa headrest ng swivel chair. Kanina pa mahapdi ang kan’yang mga mata. Alam niyang hindi lang iyon dahil sa kakulangan ng tulog kun’di sa mga luhang nais nang tumulo.Puyat, pagod, at lungkot ang pilit niyang nilalabanan.Masakit para sa kan’ya ang paglalayas ng kan’yang mag-iina sa poder niya. Gustuhin n’ya man na pilitin si Cianne na bumalik ay alam n’yang wala s’yang magagawa pa. Kasalanan niya din naman kung bakit ito lumayo sa kan’ya.‘Ni hindi niya na nga nagawang pabulaanan ang mga akusa nitong pagsisinungaling n’ya. Ang totoo’y tinawagan s’ya ng madrasta upang sabihin na mayroong biglaang conference sa ibayong lungsod kaya kinailangan n’yang umalis nang maaga. Hindi n’ya akalain na si-net up lang s’ya nito upang sunduin si Heria.Hindi na s’ya nagtataka na maling impormasyon ang nakarating kay Cianne. Malakas ang kutob n’yang mula iyon kay Heria.Pinagsisisihan n’ya ang pagdalo sa family dinner nila, na kung hindi dahil
“Wear your smile young gentlemen,” saad ni Christine sa kambal nang magsimula nang magpaso ang mga ito.Ilang minuto pa ang lumipas. Dali-dali nang nilapitan ng organizer ang puting kotseng may bulaklak sa harapan. Kumatok siya sa bintana.Ang kinakabahang si Cianne ang lulan nito. Gayunpaman, hindi mapapansin sa kan’yang mukha ang kaba dahil natatakpan iyon ng puting belo.“Let’s go.”Sa hudyat ng organizer ay bumaba na siya. Huminto siya sa tapat ng nakasarang pintuan. May ilang tao sa paligid niya. Ang iba ay nag-aayos ng kan’yang suot na puting gown, habang ang ilan naman ay kumukuha ng litrato. Panay ang salita ng organizer, subalit wala siyang maintindihan. Panay na lang ang kan’yang pagtango at pagngiti.Samu’t-saring emosyon ang nararamdaman niya. Masaya, kinakabahan, nasasabik, hindi niya na mabatid. Subalit isa lang ang sigurado, panatag ang puso niya.Dahan-dahan na bumukas ang pintuan. Tumambad sa kan’ya ang kulay asul na bulaklak na disenyo sa gitna ng simbahan.“This is
“The kids are fighter! Hindi ko inaasahan na dalawang session pa lang ay bumabalik na ang sigla nila. They still have trauma pero with your guidance, napalaki ng chance na makalimutan nila ang nangyari,” balita ng psychiatrist kay Shaun nang lumabas na ang mga bata sa opisina nito matapos ang counseling.Nang araw ng sana’y kasal nila ni Cianne ay nagising siya sa magandang balita mula sa pribadong imbestigador. Natunton na nito ang kinaroroonan ng mga bata at kasalukuyan nang ni-re-rescue ang kambal. Tandang-tanda niya pa ang galak n’ya ng araw na iyon nang lumabas siya ng kwarto upang ibalita iyon sa kan’yang asawa, subalit ang sayang kan’yang nadama ay mabilis na napalitan ng takot nang mabasa ang note na iniwan nito.Nangako ito’ng babalik kasama ang mga bata.Kinutuban siya nang masama lalo pa nang ibalita ng pribadong imbestigador na hindi nila nakita si Cianne sa lugar kung nasaan ang kan’yang mga anak.Sa tulong ng mga cctv footages ay nasundan niya, kasama ang mga otoridad, a
Higit isang oras pa lang si Cianne na nakahiga sa kama ay dahan-dahan na s’yang bumangon. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Dapat sana’y hindi siya nakakatulog sa kasabikan ng kasal, hindi dahil sa labis na pag-aalala sa kambal.“Saan ka pupunta?” paos na tanong ni Shaun sa kan’ya na kagaya niya ay hirap din makatulog.Ang totoo’y ayaw pa sana nitong umuwi, pinilit niya lang para magawa niya ang plano.“Magpapahangin lang ako sandali sa labas,” pagsisinungaling niya.Kapag ganoon kasi ang sinasabi niya, alam na kaagad ni Shaun na gusto niyang mapag-isa kahit sandali lang.Mabilis ang ginawa n’yang pagkilos, gayunpaman, hindi niya nakalimutan ang mag-iwan ng note. Anuman ang mangyari, pinapangako n’yang ililigtas niya ang mga anak.Nang makalabas ay agad siyang sumakay sa kotseng kan’yang nabook. Nagpahatid siya sa malapit na pier. Nagpasalamat siyang naabutan niya pa ang unang byahe.Ayaw niyang mag-aksaya kahit kaunting panahon, kaya ang isang oras na byahe ng barko ay napa
“Hindi ba p’wedeng sabay na lang tayong pumunta sa simbahan bukas?” tanong ni Shaun kay Cianne habang inaayos ng huli ang gagamitin ng mga bata bukas sa kasal.Inabot niya kay Manang Alice ang mga sapatos at matapos magbilin ay hinarap niya ang parang batang si Shaun na naghihintay ng atensyon niya.“Hindi nga p’wede. Gusto mo ba’ng tumutol pa bukas si ate sa kasal dahil hindi natin sinunod ang pamahiin ng mga magulang namin noong nabubuhay pa sila?” pagtataray niya. Paano’y kagabi pa ito nangungulit sa kan’ya.Ngumuso ito pagkatapos ay lumapit at niyakap siya mula sa tagiliran.Inamoy nito ang leeg niya at dumampi ng isang mabilis na halik doon. Sa gulat ay siniko niya ang tiyan nito, dahilan para dumaing ito at lumayo.“I-reserve mo nga ‘yang landi mo pagkatapos ng kasal bukas.”Imbes na sumeryoso ay tumawa pa si Shaun. Tila natutuwa pa ito na naaasar siya.Maya pa’y dalawang sunod na busina ang narinig nila sa labas. Tinanaw nila iyon mula sa bintana.Kinuha niya ang kan’yang bag n
“Mommy, I got three stars!” masayang balita ni Sean habang nakataas ang kamay na may tatlong tatak ng stars.“Me too, mommy!” Tinaas din ni Kean ang sa kan’ya.Nakangiting ginulo ni Cianne ang buhok ng dalawang bata. Kahit anong pagod niya talaga sa trabaho ay nawawala sa tuwing sinasalubong siya ng kambal.“Don’t erase it yet. Daddy will be home soon. Show it to him.”Masayang bumalik sa kwarto ang mga ito habang sinusundan n’ya ng tingin. Karaniwan nang sabay nilang sinusundo ni Shaun sa paaralan ang dalawa ngunit naging abala ang huli sa kompanya. Hinahabol din nitong matapos ang mga mahahalagang bagay bago ang araw ng kanilang kasal.“I forgot the papers,” saad niya sa sarili nang makalimutan sa kotse ang mga papeles na kan’yang inuwi upang pirmahan.Nagtungo siya sa garahe upang kunin ang naiwang dokumento nang mapansin ang kotseng nakaparada sa tapat ng kanilang bahay.Naglakad siya palapit sa gate. Takip-silim na ngunit naaaninag niya pa din ang sasakyan, kaya nasabi niyang pa
“Daddy, when are you going home?” nakalabing tanong ng kambal kay Shaun nang tumawag ito kinagabihan.Unang araw nito sa business trip na pinaalam kay Cianne nang nakaraan.“The day after tomorrow my twins,” nakalabing sagot din nito.Natawa si Cianne sa itsura ng asawa. Para itong batang iniwan sa paaralan at gusto nang umuwi.“Akala ko ba isang araw ka lang d’yan?” Sumingit siya sa usapan at seryosong nagtanong. Kunot ang kan’yang noo na tila tutol na um-extend pa ito ng isang araw doon.Gusto n’ya lang takutin ang asawa.Mukhang tagumpay dahil mabilis na naglaho ang ngiti nito sa labi at animo’y naalarma.“Mahal, kasi may event sa kabilang resort. I was invited, I couldn’t say no dahil nandoon din si Alvaro, ‘yong investor na matagal na namin gusto kunin ni dad, remember? But if you want me now beside you, as much as I want you here, I’ll book a ticket now going home.” Tumayo pa ito at nilalagay na ang ilang gamit sa bag.Parang mas nagmukha pa tuloy ito’ng sabik na bumalik sa kani
Wala sa isipan ni Cianne ang engrandeng kasal. Nang sinabi nga ni Shaun na nais nitong ibigay ang pangarap niyang kasal, ay wala siyang ibang maisip kundi isang simpleng seremonya sa simbahan. Ganoon siguro kapag kontento ka na sa buhay. Sapat na sa kan’ya na umuwi sa bahay kasama ang mga anak at asawa pagkatapos nang nakakapagod na araw.Kagaya nang kan’yang nais, simpleng pag-iisang dibdib sa simbahan ay pinaplano niya kasama ang wedding organizer na kinuha ni Shaun.Kahit anong busy ng lalaki ay nagagawa pa din siyang samahan nito sa mga paghahanda.“Hindi kaya maumay nito kaagad ang mga bisita? What do you think, mahal?” tanong sa kan’ya ni Shaun nang mag-food tasting sila.Tumango siya bilang pag-sang-ayon. Nakakailang desert na sila ngunit wala pa din pumapasa sa panlasa ng lalaki.“Okay na ‘to,” saad ni Shaun sa panghuling desert na tinikman nila.Hindi iyon gaanong swak sa panlasa niya kaya bahagya siyang umiling sa asawa.Lumapit ito sa kan’yang tainga ay bumulong.“The visit
Paulit-ulit na nilalagay ni Shaun sa kan’yang isipan ang sinapit ng kan’yang kakambal an si Matt habang pinagmamasdan ang hinang-hina nang si Don Felipe. Tila ba pilit niyang pinapaalala sa sarili na dahil sa nakaratay na matanda ay nawala ang mga mahal niya sa buhay. Subalit tila wala iyong epekto nang tuluyan nang pumatak ang luha mula sa kan’yang mga mata. Unti-unti ay napalitan ang galit ng awa.“Salamat dahil pumunta ka.”Mabilis niyang pinunasan ang luha. Pinapatigas niya ang eskpresyon kahit pa nanlalambot ang kan’yang puso.“Patawarin mo ako sa mga nagawa ko, lalo na kay Matt. Alam kong hindi maiibsan ng paghingi kong ito ng tawad ang sakit na naidulot saiyo nang nangyari pero gusto kong malaman mo na labis akong nagsisisi.” Hindi malinaw ang pananalita nito ngunit dama niya ang sinseridad sa boses nito.Ano pa nga ba ang magiging rason nito para maging masama gayong pisikal na ito’ng nasasaktan dahil sa karamdaman?“Saiyo din Cianne. Patawad kung muntik ko nang mapahamak ang
“Ang kukulit ng mga apo ko, Shaun,” nakangiting reklamo ng ama ni Shaun nang ihatid nito ang mga bata mula sa eskwela.Pinagmasdan niya ang ama na maupo sa sofa habang marahan na hinihilot ang tagiliran. Hindi niya mapigilan ang mas lalong paglawak ng ngiti. Natutuwa siyang makita na kahit papaano ay umaaliwalas na ang mukha ng ama. Paano’y abswelto na ito sa kasong korapsyon. Tanging ang madrasta at lolo niya na lamang ang iniimbestigahan.“Napapayag mo ba si Mr. Chen na mag-invest sa negosyong pinaplano mo?” tanong nito pagkalaon.Tumango siya. “Yes dad, and please say negosyo natin. You’re part of it.”Kagaya ng relasyon nila ni Cianne ay nagsisimula na din siyang buuin ang kan’yang career. Head chef pa din naman siya ng kan’yang nobya, ngunit tuwing sabado o kung may espesyal na okasyon na lamang iyon. Paano’y gumagawa na siya ng pangalan sa larangan ng culinary, dahilan upang maging mas abala siya.Marami na siyang produktong pagkain na naimbento, karaniwang mga ready to eat na p