Animo’y nabunutan ng tinik si Cianne nang sabihin ni Shaun ang magandang balita. Napatunayan na nito na nagsasabi s’ya ng totoo. Hindi pa iyon sapat, pero magandang simula na para makalaya siya sa mga paratang nito.Gusto niya sanang magtampo dito dahil kailangan pa’ng magmula sa ibang tao na nagsasabi s’ya ng totoo pero wala naman patutunguhan kung gagawin n’ya iyon.“Anong plano mo?”Hindi niya alam ang ginawa nitong pag-iimbestiga kaya natatakot siyang baka malaman ni Don Felipe ang ginagawa nito. Mas mainan nang kahit papaano ay may alam s’ya sa bawat galaw nito.“I’ll continue seeking the truth. Kailangan kong malaman ang dahilan ni lolo. Kung bakit n’ya hinayaan si Matt na nakawin ang perang iyon. Kung bakit niya itinuro sa’yong kunin iyon kapalit nang paglayo mo sa amin, pagkatapos ay babawiin n’ya din. Masakit man isipin pero malakas ang kutob ko na may kinalaman s’ya sa malagim na sinapit ng kakambal ko.”Marahan s’yang tumango. Para lang s’yang ginamit ni Don Felipe para mab
“Enjoy po kayo, family!” Kumaway pa si Tere nang ihatid sila sa labas ng mansyon.Tinawagan nga nito ang pest control company, kaya kinabukasan din ay may mga dumating ng tao para patayin ang mga peste sa mansyon ni Shaun. Dahil dito, kailangan muna tuloy nilang umalis kasama ang kambal.Sa likod na s’ya umupo kasama ang dalawang bata habang si Shaun ang nagmamaneho.“Where are we going?” tanong ni Sean na mukhang sabik na sabik nang makalabas ng bahay. Ganoon din naman s’ya.“Mommy, I want mall,” suhestyon naman ni Kean, na alam niyang gusto lang maglaro sa world of fun.Tumingin s’ya kay Shaun na pinagmamasdan na pala silang tatlo mula sa rearview mirror.“It’s a surprise. Fasten your seatbelt now.”Maging siya tuloy ay nasasabik kung saan sila dadalhin ng binata. Mabuti na lang at wala ito’ng trabaho kun’di ay baka hindi ito pumayag na lumabas silang mag-iina nang hindi ito kasama.Maingay ang buong byahe dahil sa dalawang bata. Napangiti siya nang pamilyar na daan ang tinatahak ni
Animo’y mga batang naglalaro ng patintero sa labas si Cianne at Shaun. Umaga’t gabi na nga lang sila magkikita ay hindi pa nila hinayaan. Matinding pag-iwas ang ginawa nila sa bawat isa sa loob ng iisang bubong.Gabi na nang maramdaman ni Cianne ang pagdating ni Shaun. Hindi siya lumabas ng kwarto hanggang marinig ang pag-click ng pinto sa kabilang kwarto, hudyat na pumasok na doon ang binata.Makalipas lamang ang ilang sandali ay lumabas na s’ya. Alam niyang papasok sa kwarto niya ang lalaki para makipag-bonding sandali sa dalawang paslit na gising na gising pa’ng nagkukulitan sa kama.Mabilis s’yang bumaba ng hagdan. Eksaktong pagdating niya sa sala ay natanaw niya na sa itaas si Shaun na pumasok sa kan’yang kwarto. Kasunod nito ang tawanan ng dalawang bata na alam niyang masayang-masaya na makasama ang ama pagkatapos ng isang buong araw.Sa totoo lang, pakiramdam niya ay wala naman saysay ang tampong nadarama n’ya. Ano naman ngayon kung hindi ito nag-sorry sa ginawang pag-kidnap sa
Ang liwanag mula sa sikat ng araw sa labas ang sumalubong kay Cianne nang imulat niya ang mga mata. Umaga na. Napahimbing yata ang tulog niya.Naramdaman niya ang mabigat na brasong nakapatong sa tiyan niya. Hinaplos niya iyon habang nag-a-adjust pa ang mga mata sa liwanag.Alam n’yang braso iyon ng kambal.Sa bigat na iyon braso ba talaga iyon ng kambal?Nanlaki ang kan’yang mga mata habang patuloy na hinahaplos ang brasong iyon. Hindi pa naman mabalahibo ang mga bata at higit sa lahat hindi pa ganoon kalaki ang mga kamay nito.Binaba niya ang tingin.Braso ng lalaki ang nakapulupot sa kan’yang katawan.Iniangat niya ang tingin sa katabi.“Shaun,” mahina niya pa’ng saad na sa kabila nang pagkagulat sa posisyon nila ay maingat pa din s’yang huwag ito’ng magising.Damang-dama niya ang init ng hininga nito na tumatama sa kan’yang noo. Ganoon sila kalapit at mas lalo pa’ng lumiit ang distansya nila nang mas higpitan nito ang yakap sa kan’ya.Mabilis na kumabog ang kan’yang dibdib habang
“Kape ko.”Napalingon ang dalawang katulong kay Cianne nang marinig ang utos nito.“Ano po’ng timpla, ma’am?” alangan na tanong ni Manang Alice sa kan’ya. Palibhasa’y ito ang unang pagkakataon na nag-utos ito na hindi tungkol sa mga bata.Umiling siya dito at binaling ang tingin kay Shaun na nakaupos sa harapan n’ya.Tinaasan s’ya nito nang parehong kilay, tila ba nagtatanong.“My coffee,” aniya sa english na bersyon.Kumunot ang noo nito, tila naninibago sa biglaan n’yang pagpapagawa ng kape dito.Pinandilatan niya pa ito ng mga mata bago tumayo at nagtungo sa kusina.Dinig na dinig niya ang pagboluntaryo ni Manang Alice na gumawa ng kape para sa kan’ya ngunit tinanggihan ito ng binata.Hindi pa nagtatagal ay bumalik na ito bitbit ang kape niya.Sumimsim siya. Nakahanda na ang mga irereklamo niya sa tinimpla nito upang magpabalik-balik ito sa kusina ngunit taliwas ang nangyari.Hindi niya napigilan ang mapapikit nang namnamin ang tamang lasa nito. Kagaya kung paano nito timplahin ang
“Wear it.” Malaki ang ngiting inabot ni Cianne ang uniporme ng mga waiter kay Shaun. Isinama niya ang lalaki sa restaurant. Wala naman ito’ng naging reklamo nang sabihin n’yang samahan siya nito sa isang buong araw, ngunit nag-iba ang timpla ng mukha nito nang dahan-dahan kunin ang uniporme.Hindi na ito nagtanong dahil tila alam na ang nais niyang ipagawa dito. Sa halip ay nakasimangot itong dumiretso sa banyo upang magpalit.Nang mga nagdaang araw ay wala naman ito’ng reklamo sa mga pinapagawa n’ya. Natutuwa s’ya ngunit naiinis din dahil mukhang walang epekto dito ang pang-aasar niya. Sa huli kasi ay siya pa ito’ng napipikon sa mga hirit nito. Pinapahirapan niya na nga ito ngunit tila wala naman epekto.Nakasandal siya sa pader habang hinihintay itong lumabas. Ilang minuto din ito sa banyo kahit magsusuot lang naman ito ng poloshirt na may logo ng kanilang restaurant.Nang lumabas ay hindi niya napigilan ang pasadahan ito ng tingin mula ulo hanggang paa.Paano nito nagawang nakaka-p
Malalim na ang gabi ngunit hindi pa din siya dinadapuan ng antok. Sinubukan niya na lahat ng paraan para makatulog ngunit sad’yang hindi mapakali ang pakiramdam niya.Lumabas siya sa terasa upang magpahangin sandali. Kinuha niya ang cellphone at sinubukang tawagan ang telepono sa bahay ng kan’yang ama kahit pa maliit na ang posibilidad na may sumagot pa sa oras na iyon.Kagaya kanina ay wala din sumagot.Bago pa man matapos ang araw ay nakagawian niya nang tawagan ang ama upang kumustahin. May mga pagkakataon na ang nurse nito ang nakakausap niya sa tuwing nagpapahinga ito, ngunit ngayon ‘ni isa ay walang sumasagot.“Hey, gising ka pa.”Nagitla siya nang sumulpot si Shaun sa kan’yang tabi. Mukhang nagising lang ito upang kumuha ng tubig sa baba.“I can’t sleep,” saad niya habang panay ang tingin sa telepono.“Pinag-iisipan mo siguro ang iuutos mo na naman sa akin sa weekend,” akusa nito na kung wala lang bumabagabag sa isipan niya ay papatulan n’ya talaga.“It’s dad. I can’t contact h
“How are you feeling, dad?”Kagaya nang sabi ng doktor ay iniuwi na ni Cianne ang ama kinabukasan. Kasama pa din nila si Shaun na kahit magtatanghali na ay hindi pa rin s’ya iniiwan para pumasok sa trabaho.“Shaun, dito muna ako. I don’t want to leave dad hanggang hindi pa nakakauwi sina ate. I want to personally take care of him.”Natawagan niya na ang dalawang kapatid na gusto na sanang umuwi at hindi na tapusin ang business engagements sa ibang bansa ngunit pinigil niya.Maayos naman na ang kan’yang ama ngunit gusto niyang personal itong maalagaan kahit pa dala-dalawa na ang nurse nito na magbabantay sa buong magdamag.Nakakaintinding sumang-ayon si Shaun. Inaasahan niya na iyon lalo pa’t maayos na silang dalawa.“You want me to send some of your stuffs here?”Sinabi niyang kahit ang laptop na lang para sa trabaho dahil may mga damit naman s’ya sa bahay na iyon.“How about the kids? Gusto mo ba dito sila?”Gusto niyang bigyan ng award si Shaun. Bumalik na nga ang matalik niyang kai
Agad na kumawala si Cianne sa mga bisig ni Shaun nang maunang magising kinabukasan.Dumiretso s’ya sa banyo upang maghilamos. Baka sakaling mahimasmasan s’ya sa nangyari kagabi. Napakapusok n’ya. Bakit s’ya nagpadala sa nararamdaman? Hindi pa nga malinaw ang estado ng kasal ni Shaun kay Heria. Masyado n’ya nang binababa ang sarili para lang pagbigyan ang kan’yang puso.Siguradong sermon ang aabutin n’ya kapag nalaman ng kan’yang mga kapatid ang naging relasyon sa may asawa nang si Shaun.Sa isiping iyon ay dali-dali siyang bumalik sa kama at kahit hindi pa sumisikat ang araw ay pilit n’ya nang ginising ang lalaki.“Shaun, gising na.” Niyugyog n’ya ang katawan nito ngunit umungol lang ito.Sinubukan n’ya pa’ng muli. Hindi p’wedeng malaman ng kan’yang mga kapatid na doon nagpalipas ng gabi si Shaun.Minulat nito ang mga mata ngunit mabilis din na pumikit.“Bumangon ka na at umuwi sa bahay mo.”Muli nitong minulat ang mga mata ngunit pumikit din kaagad na animo’y nasisilaw kahit wala nam
Pinulupot ni Cianne ang kan’yang braso sa beywang ni Shaun upang alalayan ito sa paglalakad patungo sa guestroom. Dala ng kalasingan, nahirapan ito’ng balansehin ang paglalakad kung kaya pati siya ay nadadala sa tuwing nagpapasuray-suray ito.“Gosh! Thank you!” Huminga siya nang malalim nang sa wakas ay tagumpay na nadala sa guestroom si Shaun.Sinilip niya ito nang ibagsak nito ang katawan sa kama. Nakapikit na ito kaya malaya niyang napagmasdan ang mukha.Mag-da-dalawang linggo na rin simula nang umalis siya sa poder ni Shaun. Hindi niya maikakaila sa sarili na namimiss n’ya ito. Kung hindi nga lang masama ang umangkin ng asawa ng iba ay baka ginawa n’ya na, ngunit malinaw pa naman ang isipan n’ya. Kahit pa mayroon silang anak ni Shaun ay sa tama pa din s’ya papanig.Wala sa ayos ang damit nito, na mukhang pagkagaling sa opisina ay dumiretso na sa bar upang uminom.Dumako ang kan’yang mata sa paa nito. Nakasuot pa ito ng sapatos kaya walang pag-aalinlangan n’ya iyong hinubad.Kahit
“Table number 3! 10 minutes na ‘yong order nila, bakit ang tagal?” sigaw ni Cianne sa kitchen staffs na nagpagitla sa mga ito.Nagkatinginan ang mga ito na animo’y nagtataka sa pagtaas ng boses niya.Sinundan s’ya ni Stacy, ang manager ng kan’yang restaurant.“Miss Cianne, nag-change order po kasi ang table number 3 kaya hindi pa na-se-serve,” pagpapaliwanag nito na para ba’ng inaamo ang galit nang amo.“Just tell the staffs to give their best service every single day. Hindi iyon sa una lang. Ano na lang ang sasabihin ng mga customer natin na nangako tayo na mabilis ma-serve ‘yong food pero hindi naman natin tutuparin? Umaasa ‘yong mga customers, tapos bibiguin lang natin? We must be sensitive enough to think that we might hurt them,” puno ng emosyon niyang saad.Umawang ang labi ni Stacy na animo’y ikinabigla ang mahabang litanya ng kan’yang amo, na tila malayo na sa sitwasyon ang pinapatungkulan.“I mean, we might disappoint them, because they’re hungry,” mabilis na pagdugtong ni Ci
Nakatingin si Shaun sa pulang ilaw ng traffic lights nang malalim na nag-iisip. Alam niyang hindi ganoon kadali ang makipaghiwalay kay Heria.Kasabay nang pagkulay berde ng traffic lights ay ang pagtunog ng kan’yang cellphone. Ang kan’yang madrastang si Mina ang tumatawag. Nagdadalawang-isip siya kung sasagutin iyon o hindi. Dis-oras na nang gabi, kinutuban s’yang baka importante iyon tungkol sa kan’yang ama.“Shaun, pwede mo ba kaming sunduin dito sa HighEast Bar?”Malakas ang music sa background at tunog lasing na ang madrasta. Sinabi niya ditong tatawagan na lang ang ama upang s’yang sumundo ngunit mabilis itong tumanggi at sinabing masama ang pakiramdam ng kan’yang ama.Sa huli’y pinuntahan n’ya ito na siyang pinagsisihan niya din kaagad nang makitang kasama nito si Heria na halos wala nang malay sa sobrang kalasingan. Kung maaari lang magmaneho pabalik ay gagawin n’ya ngunit huli na nang makita s’ya at mabilis na sumakay ang dalawa sa kan’yang kotse.Alam n’yang set-up naman muli
Sandaling pinikit ni Shaun ang mga mata habang nakasandal sa headrest ng swivel chair. Kanina pa mahapdi ang kan’yang mga mata. Alam niyang hindi lang iyon dahil sa kakulangan ng tulog kun’di sa mga luhang nais nang tumulo.Puyat, pagod, at lungkot ang pilit niyang nilalabanan.Masakit para sa kan’ya ang paglalayas ng kan’yang mag-iina sa poder niya. Gustuhin n’ya man na pilitin si Cianne na bumalik ay alam n’yang wala s’yang magagawa pa. Kasalanan niya din naman kung bakit ito lumayo sa kan’ya.‘Ni hindi niya na nga nagawang pabulaanan ang mga akusa nitong pagsisinungaling n’ya. Ang totoo’y tinawagan s’ya ng madrasta upang sabihin na mayroong biglaang conference sa ibayong lungsod kaya kinailangan n’yang umalis nang maaga. Hindi n’ya akalain na si-net up lang s’ya nito upang sunduin si Heria.Hindi na s’ya nagtataka na maling impormasyon ang nakarating kay Cianne. Malakas ang kutob n’yang mula iyon kay Heria.Pinagsisisihan n’ya ang pagdalo sa family dinner nila, na kung hindi dahil
Walang tigil ang pag-ring ng cellphone ni Cianne ngunit paulit-ulit n’ya din itong pinapatay.Simula sa bahay ng kan’yang ama, hanggang sa restaurant ay tumatawag na si Shaun, pero ‘ni isa ay wala s’yang sinagot.Alam n’yang kailangan n’ya pa din pakinggan ang paliwanag nito, kahit pa sa tingin n’ya ay hindi na iyon makakabawas pa sa sakit na nadarama niya.Muli n’yang pinasadahan ng tingin ang mga larawang pinadala sa kan’ya ni Heria kaninang madaling araw. Makikita sa larawan si Shaun katabi ang babae. Tila isang dinner set-up iyon kasama ang pamilya ni Shaun. Lahat sila ay may magandang ngiti sa larawan. Taliwas ang kan’yang nakita sa sinabi ng lalaki na investors ang i-memeet nito kasama ang ama.Pinahid niya ang butil ng luhang umalpas sa kan’yang mata. Akala niya ay ubos na ang luha n’ya, mayroon pa pala.Bumaba na s’ya sa restaurant ngunit hindi pa man s’ya nakakapasok ay nakaabang na ang binata sa kan’ya.Nangangalumata ito. Bakas sa itsura nito na wala pa’ng tulog. Ang damit
Biglang nanlamig ang pakiramdam ni Cianne nang magpakilala ang babae. Nilahad nito ang kamay sa kan’yang harapan na makalipas lamang ang ilang segundo ay binawi din nang mapansin na wala siyang balak makipagkamay dito.“You looked shock and confuse. Is it because, you didn’t know that he’s married or you’re surprised that I found where he hides you?”“I’m sorry miss, but I don’t know what you’re saying.” Mas pipiliin niya munang magtiwala kay Shaun kaysa sa sinasabi ng babae na ngayon niya pa lang nakita at nakausap.“Let me guess. He left at four am, right? I am at Chicago for almost two years. Kanina, at 5am was my arrival here the the Philippines. He fetched me. Kumain kami bago n’ya ako ihatid sa bahay. Sayang nga lang dahil may importanteng conference s’ya, because if not, I’m sure we’ll spent the whole day together. Anyway, he promised to date me later tonight.”Nagsalubong ang kan’yang kilay. Gusto niyang isipin na artista ito sa galing umarte. Mukhang totoo ang mga sinasabi, n
Pagmulat pa lang ng mata ni Cianne ay gumuhit na ang ngiti sa kan’yang labi.Tila ayaw n’ya nang bumangon mula sa komportableng posisyon sa kama. Naka-unan s’ya sa dibdib ni Shaun habang nakayakap naman ito sa kan’ya.Matapos ang ilang buwan na puro takot at pangangamba, sa wakas naramdaman n’ya din ang pagiging ligtas sa mga bisig nito. Alam niyang simula sa oras na iyon ay may karamay na sya sa lahat ng pagsubok na kakaharapin.Isang masuyong halik sa kan’yang ulo ang nagpatingala sa kan’ya. Gising na si Shaun at kagaya n’ya ay may magandang ngiti din sa mga labi.“Good morning, mahal.”Dati ay na-ko-kornihan s’ya tuwing nakakarinig nang ganoong tawagan mula sa mga magulang n’ya, pero ngayon naiintindihan n’ya na. Nakakakilig pala talagang pakinggan kapag ikaw ang tinatawag nang gano’n.“Good morning too.”Lumawak ang ngiti nito at hindi kumibo.“Why?” nagtataka n’yang tanong.Bumangon s’ya at kinapa ang mukha kung may muta o dumi ba s’ya sa gilid ng labi. Inayos niya pa ang buhok.
Inaamin ni Cianne na nag-iba ang kulay ng kan’yang mundo nang dumating si Shaun sa buhay n’ya.Sa una ay kaibigan lang ang tingin n’ya dito, ngunit sa paglipas ng mga araw at buwan na nakikilala n’ya ito, unti-unti ay nahulog ang loob n’ya.“P’wede ba’ng ‘wag muna tayong matulog hanggang hindi natin pinag-uusapan ang tungkol kagabi?” pagpigil sa kan’ya ni Shaun papasok sa kwarto.Alam n’yang tiniis lang nitong huwag muna s’yang pansinin kahapon upang makatulog s’ya nang maaga dahil sa hang-over.Nauna s’yang naglakad patungo sa balcony. Wala rin naman patutunguhan kung iiwas siya. Kilala n’ya ito. Hindi rin naman ito titigil hanggang hindi malinaw ang lahat.“Seryoso ako nang sinabi ko na gusto kita, na mahal kita. If it makes you feel awkward, I’m sorry but that’s how I feel towards you,” panimula nito.Kung susundin n’ya lang ang puso baka hindi na ito nahihirapan.“Ang awkward kasi magkaibigan tayo ‘di ba? We’re bestfriends.”Tumingin s’ya sa kawalan habang nakasandal sa upuan. Dam