Nanatili ako hindi kalayuan sa kaniya habang pinagmamasdan siya na matulog sa higaan niya. Masaya ako dahil nagising na siya pero hindi ko naman inaasahan na kasabay ng paggising niya ay ang pagkawala ko naman sa buhay niya. Masakit pero anong magagawa ko? Wala naman akong magagawa kung tinamaan na siya ng memory loss. Pinapanalangin ko na lang ngayon na sana bumalik ang mga ala-ala niya lalo na sa madaling panahon.Kung mamalasin ka nga naman kung kailan naging ayos na ang lahat-lahat sa amin ay saka naman nawala ang memorya niya. Napaatras ako nang magmulat ang kaniyang mga mata at ilan sandali pa nang binalingan niya ako. "Gising ka na ulit," mga kataga na lumabas sa bibig ko. "What are you doing here again?" tanong niya. Lumapit ako sa kaniya nang sumubok siya na umupo. "Kaya ko," pagpipigil niya sa akin. Hindi na ako nagpumilit pa at tumango na lang. Nakatingin lang ako sa bawat galaw niya. Nawawalan ako ng lakas na lumapit sa kaniya dahil iyon din ang habilin ni Carl sa a
Pumuno ng tawa ang silid ni Roy. Hindi naniniwala sa akin."Ina, as far as I remember we weren't in good terms and now ipipilit mo pa rin na ako ang asawa mo? Ano na lang sasabihin ng kapatid ko sa ginagawa mo?" tanong niya. "What? Do you want me to become your so called kabit?""Walang kami ng kapatid mo! There's no relationship happen between me and your brother, Roy. Remember the time na wedding day namin ni Carl pero pinigilan mo kami, tumutol ka sa kasal namin at nag-eskandalo ka pa... na sinabi mo na ikaw ang ama ni Amari—""Look, Ina... ayaw ko na makagulo pa sa buhay mo. That's what I promised to myself and I vividly remembered that one."Kusang tumulo ang luha sa aking mga mata. Hindi ko na alam kung paano ko pa ipaliliwanag sa kaniya."Alam mo? Umalis ka na," malamig ang tono na aniya."As of now naroon siya sa office ni sergeant," pagsalubong sa akin ng ni General Azul.Wala akong lakas na naglakad patungo roon. Matapos akong tawagan ay umalis na rin ako sa hospital dahil a
I was frustrated after finding out na wala na sila Ate Anne rito sa bahay nila. Mukhang nalaman niya na nahuli na ang inutusan niya kaya ngayon ay nagtatago na siya. "Walang record na umalis siya ng bansa. Basically, nandito lang siya sa bansa natin at nagtatago," pag-uupdate nila. "Don't worry, Mrs. Gomez. We will do everything para mahuli siya at makuha mo ang hustisya sa ginawa niya sa inyo," sergeant said. Assuring me na kahit anong mangyari ay huhulihin nila si Ate Anne. "Thank you. Please, call me again kung may update kayo ulit tungkol sa kaniya," saad ko. "Makakaasa ka." Dumiretso ako sa opisina ni Atty. Padilla. Carl recommended him to me dahil magkaibigan sila. Gusto nga akong samahan ni Carl but I declined. Ayaw ko na rin na makaabala pa sa kaniya. Hindi naman ako tanga para hindi malaman na busy siya. Nagtrabaho rin ako sa kumpaniya niya at alam ko kung gaano karami ang ginagawa at bawat segundo ay napakaimportante. Tuluyan na nga rin ako umalis sa trabaho ko. Ngayon
Mabigat ang ulo ko nang magising ako. Dinig ko ang lakas ng ulan sa labas na naging dahilan para tamarin ako lalo bumangon mula sa pagkakahiga.Ilang araw na ulan nang ulan at ilang araw na rin akong pabalik-bapik kakaasikaso sa case na ifi-file. Mabuti na nga lang at sinamahan na ako ni Carl noong nakaraan na puntahan si Atty. Padilla.Nakapag-usap na kami at sa kasalukuyan ay naghahanap na ng mas matinding evidence. Sumasama na rin ako sa mga investigation na inutos niya sa mga police dahil gusto ko rin malaman ang lahat. Gusto ko masigurado na maipapanalo ang kaso na ito at hindi mauwi sa wala ang paghihintay ng ilang buwan para lang dito.Napakagaling tumago ni Ate Anne dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakikita.Tiningnan ko ang anak ko na mahimbing ang tulog sa tabi ko. Nawawalan na ako ng oras sa kaniya pero pinangako ko rin naman sa sarili ko na babawi ako sa kaniya basta matapos lang ang lahat ng ito.Napipilitan ako na bumangon sa kama. Ayaw ko rin siya mahawaan ng
Tuluyan na akong hindi makabangon sa higaan ko nang tumuloy ang lagnat ko. Ipinagpapasalamat ko nga na doon na natulog si Amari sa kama ng ama niya. Mahihirapan ako na mag-alaga kung magkakasakit din siya."Dianna?" tawag sa akin mula sa labas.Walang lakas na tiningnan ko ang pinto. Hinang-hina ako at parang lahat ng parte ng katawan ko ay napakasakit. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako kahit wala pa akong ginagawa."Gising ka na ba? Papasok na ako," aniya.Sa halip na sumagot ay hinintay ko na lang na pumasok si Carl sa room."Are you okay?" kunot noo na tanong niya.Sa halip na sumagot ay tumango na lang ako. Maging ang mga labi ko ay ayaw bumuka."Hey, you're shivering," nag-aalala na umupo siya sa tabi ko. "Was it because of the air-conditioned? Where's the remote for this room?" tanong niya."Nasa drawer," sagot ko.Sinundan ko siya ng tingin. Nagmamadali siya sa paghalungkat doon na para bang ang daming nakalagay roon. Over acting na naman. Lagi na lang extra.Kinapa niya ang
Carl's POVI was busy signing the paper that was for approval when someone knocked on my office door. "Come in," I said, giving them permission to come inside. I arched my eyebrows when Roy came in. "What are you doing here?" In the past few days, I noticed na panay ang tingin niya kay Dianna. Even though I don't want to admit but it affected me that much especially since it is her. The girl that I have liked for years. Because of the jealousy na nararamdaman ko ay hindi ko rin naman maiwasan na mapanagutan ang pangako ko na ihihiwalay ko ang personal sa work matter. I just can't when it comes to Roy. I don't really trust this person. "I will go straight forward. Carl, me, and Ina have a past. We have a relationship and up until now, I have feelings for her. Knowing that you proposed to her and that tomorrow is your wedding day makes me go nuts." That got me stunned for a while. I knew that he was interested to Dianna but what me shocked is to know that they have past. May hinal
Tahimik ako na nakatingin sa mga bata na naglalaro sa labas ng bahay. Unti-unti nang dumidilim ngunit hindi ako makakuha ng lakas upang tumayo at pumasok na sa loob ng bahay.Mula nang maikwento sa akin ni Carl ang nangyari sa pagitan nila ni Roy ay hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko.Medyo magaling na rin ako matapos akong apuyin sa lagnat noong isang araw dahil sa dami ng nangyari. Mula rin nang araw na iyon ay madalas nang bumibisita si Carl. Siya ang nag-aasikaso sa akin na dapat si Roy ang gumagawa.Hindi ko rin naman maiwasan na mapansin na panay ang tingin sa amin ni Roy. Animo'y gustong lumapit pero pinipigilan niya ang kaniyang sarili. Hindi ko na rin siya ginugulo pa lang.Huli na para pag-usapan ang mga nangyari sa pagitan naming tatlo. Ayos naman na ako sa buhay ko ngayon. I admit na nagugustuhan ko na si Carl noon pero tama lang din ang naging desisyon ni Carl dahil mas nalinaw ko na si Roy pa rin ang mahal ko. Na mas nangibabaw lang ang galit sa puso ko kaya ang
Inalalayan ko si Roy nang magsabi siya na masakit ang kaniyang ulo at parang pinupukpok iyon. "Sobrang sakit ba? Tell me, pupunta tayong hospital." Taranta na kinuha ko ang cellphone at tinawagan si Mama. "Ma, busy ka ba ngayon?" tanong ko. "Katatapos lang ng duty ko, why?" "Ma, masakit daw ang ulo ni Roy. Inaalala ko si Amari. Walang magbabantay sa kaniya." "Why? What happened?" tanong niya. Umiling ako. "Kaya mo ba maglakad, Roy? Let's go, sa hospital na tayo." "No, I can't. Sobrang sakit, Ina," naluluhang aniya. Natataranta at hindi ko alam kung anong gagawin. "Mama, anong gagawin ko?" "Breath, Dianna. I'm in my car now at diyan na ako didiretso. Don't panic, mas magpa-panic si Roy." Tumango ako. Kagat ang ibabang labi habang pinagmamasdan ko si Roy. Napapapikit na lang ako nang mapasigaw siya. "Roy, kalma lang. Huwag ka mag-panic. Papunta na si Mama," usal ko. Ngunit mas nataranta ako nang ilang sandali pa ay tumahimik na siya at parang walang nangyari na natulala siya