Mabigat ang ulo ko nang magising ako. Dinig ko ang lakas ng ulan sa labas na naging dahilan para tamarin ako lalo bumangon mula sa pagkakahiga.Ilang araw na ulan nang ulan at ilang araw na rin akong pabalik-bapik kakaasikaso sa case na ifi-file. Mabuti na nga lang at sinamahan na ako ni Carl noong nakaraan na puntahan si Atty. Padilla.Nakapag-usap na kami at sa kasalukuyan ay naghahanap na ng mas matinding evidence. Sumasama na rin ako sa mga investigation na inutos niya sa mga police dahil gusto ko rin malaman ang lahat. Gusto ko masigurado na maipapanalo ang kaso na ito at hindi mauwi sa wala ang paghihintay ng ilang buwan para lang dito.Napakagaling tumago ni Ate Anne dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakikita.Tiningnan ko ang anak ko na mahimbing ang tulog sa tabi ko. Nawawalan na ako ng oras sa kaniya pero pinangako ko rin naman sa sarili ko na babawi ako sa kaniya basta matapos lang ang lahat ng ito.Napipilitan ako na bumangon sa kama. Ayaw ko rin siya mahawaan ng
Tuluyan na akong hindi makabangon sa higaan ko nang tumuloy ang lagnat ko. Ipinagpapasalamat ko nga na doon na natulog si Amari sa kama ng ama niya. Mahihirapan ako na mag-alaga kung magkakasakit din siya."Dianna?" tawag sa akin mula sa labas.Walang lakas na tiningnan ko ang pinto. Hinang-hina ako at parang lahat ng parte ng katawan ko ay napakasakit. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako kahit wala pa akong ginagawa."Gising ka na ba? Papasok na ako," aniya.Sa halip na sumagot ay hinintay ko na lang na pumasok si Carl sa room."Are you okay?" kunot noo na tanong niya.Sa halip na sumagot ay tumango na lang ako. Maging ang mga labi ko ay ayaw bumuka."Hey, you're shivering," nag-aalala na umupo siya sa tabi ko. "Was it because of the air-conditioned? Where's the remote for this room?" tanong niya."Nasa drawer," sagot ko.Sinundan ko siya ng tingin. Nagmamadali siya sa paghalungkat doon na para bang ang daming nakalagay roon. Over acting na naman. Lagi na lang extra.Kinapa niya ang
Carl's POVI was busy signing the paper that was for approval when someone knocked on my office door. "Come in," I said, giving them permission to come inside. I arched my eyebrows when Roy came in. "What are you doing here?" In the past few days, I noticed na panay ang tingin niya kay Dianna. Even though I don't want to admit but it affected me that much especially since it is her. The girl that I have liked for years. Because of the jealousy na nararamdaman ko ay hindi ko rin naman maiwasan na mapanagutan ang pangako ko na ihihiwalay ko ang personal sa work matter. I just can't when it comes to Roy. I don't really trust this person. "I will go straight forward. Carl, me, and Ina have a past. We have a relationship and up until now, I have feelings for her. Knowing that you proposed to her and that tomorrow is your wedding day makes me go nuts." That got me stunned for a while. I knew that he was interested to Dianna but what me shocked is to know that they have past. May hinal
Tahimik ako na nakatingin sa mga bata na naglalaro sa labas ng bahay. Unti-unti nang dumidilim ngunit hindi ako makakuha ng lakas upang tumayo at pumasok na sa loob ng bahay.Mula nang maikwento sa akin ni Carl ang nangyari sa pagitan nila ni Roy ay hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko.Medyo magaling na rin ako matapos akong apuyin sa lagnat noong isang araw dahil sa dami ng nangyari. Mula rin nang araw na iyon ay madalas nang bumibisita si Carl. Siya ang nag-aasikaso sa akin na dapat si Roy ang gumagawa.Hindi ko rin naman maiwasan na mapansin na panay ang tingin sa amin ni Roy. Animo'y gustong lumapit pero pinipigilan niya ang kaniyang sarili. Hindi ko na rin siya ginugulo pa lang.Huli na para pag-usapan ang mga nangyari sa pagitan naming tatlo. Ayos naman na ako sa buhay ko ngayon. I admit na nagugustuhan ko na si Carl noon pero tama lang din ang naging desisyon ni Carl dahil mas nalinaw ko na si Roy pa rin ang mahal ko. Na mas nangibabaw lang ang galit sa puso ko kaya ang
Inalalayan ko si Roy nang magsabi siya na masakit ang kaniyang ulo at parang pinupukpok iyon. "Sobrang sakit ba? Tell me, pupunta tayong hospital." Taranta na kinuha ko ang cellphone at tinawagan si Mama. "Ma, busy ka ba ngayon?" tanong ko. "Katatapos lang ng duty ko, why?" "Ma, masakit daw ang ulo ni Roy. Inaalala ko si Amari. Walang magbabantay sa kaniya." "Why? What happened?" tanong niya. Umiling ako. "Kaya mo ba maglakad, Roy? Let's go, sa hospital na tayo." "No, I can't. Sobrang sakit, Ina," naluluhang aniya. Natataranta at hindi ko alam kung anong gagawin. "Mama, anong gagawin ko?" "Breath, Dianna. I'm in my car now at diyan na ako didiretso. Don't panic, mas magpa-panic si Roy." Tumango ako. Kagat ang ibabang labi habang pinagmamasdan ko si Roy. Napapapikit na lang ako nang mapasigaw siya. "Roy, kalma lang. Huwag ka mag-panic. Papunta na si Mama," usal ko. Ngunit mas nataranta ako nang ilang sandali pa ay tumahimik na siya at parang walang nangyari na natulala siya
"Paano naman mangyayari 'yon? Iisang tao lang hinahanap niyo pero hanggang ngayon ay hindi niyo pa rin makita?" hindi maiwasan na tanong ko sa mga police. "Baka naman abutin pa ng isang taon itong kaso na ito bago ma-close o ang tamang tanong yata ay kung mabibigyan pa ba ng hustisya ito?" "Dianna, calm down," pagpapakalma sa akin ni Carl. Naririto kami ngayon sa police station dahil hindi na sila nag-uupdate pa. Ni hindi ko alam kung umuusad pa ba ang kaso namin. "Paano ako kakalma, Carl? Magaling na lahat-lahat 'yung mga naging biktima ni Ate Anne tapos hanggang ngayon wala pang maayos na pag-uusap para sa kaso na 'to?" hindi makapaniwalang tanong ko. "Mrs. Gomez, we were doing our best to search for Mrs. Annalyn pero hindi ganoon kadali na mahanap siya at idala rito—" "At kung inasikaso niyo na ito at hinanap si Anthony nang mas maaga ay hindi na aabot ng ganito katagal! Ang hirap kasi sa inyo ay mas inuuna niyo pa ang mga bagong file na case kaysa sa amin!" "Dianna." "Mr. U
"Hindi ko kasalanan kung iniwan ka ni Roy, Ate Anne. Lumayo na ako sa inyo at ngayon hindi ako ang dapat mong sisihin diyan sa galit at poot mo!" hindi makapaniwalang sambit ko. "Yes, you should be to blame, Ina. Kasalanan mo dahil inakit mo ang asawa ko! Inakit mo siya at siniraan mo ako sa kaniya—" Natatawa na tiningnan ko siya. "Siniraan? Ate Anne, bakit hindi mo na lang aminin na nangaliwa ka at nagkataon pa na may asawa rin ang kinabit mo? Sige, palagay na natin na nagkamali ako noong una at hindi ikaw ang nakita ko na may kahalikan sa tapat ng bahay niyo pero paano mo pa maipapaliwanag ang pagpunta mo sa condo ni Kuya Erik, na asawa pala ni Mama. Paano mo ipapaliwanag 'yon?!" Dinuro ko siya. "Nang dahil sa'yo muntik na mawala ang anak ko!" Tumulo ang mga luha sa mga mata ko dahil sa galit na nararamdaman. Nang hindi mapigil ang panggigigil sa kaniya ay lumipad ang palad ko sa pisngi niya. "Dianna, kumalma ka," pagpapakalma ni Mama sa akin. Sakto na paalis ako ng bahay nan
"What do you mean?" naguguluhan na tanong ko. "Order in the court! Please let the questioning proceed without interruptions. There will be an opportunity for the victim to speak later during their testimony or when called upon. Mr. Gomez, I understand your emotions, but we must maintain a structured and fair process here," ani ng attorney ng kabila. "Makinig na lang muna tayo," pagkausap ko sa kaniya. "Continue," pagpapatuloy ng judge. Kinalma ko si Roy habang nagpapatuloy na ulit ang pag-uusap ni Ate Anne at ang abogado niya. Ang mas ikinagagalit ko ay pilit pa rin siya na nagsisinungaling kahit napaka-solid na ng ebidensiya na mayroon kami at si Anthony pa ang tumayo na defendant. "Hindi ko alam. Wala na akong koneksiyon pa sa kanila magmula nang ma-approve na ang annulment namin ni Roy kaya imposible ang ibinibintang sa akin," pagtatanggol ni Ate Anne sa sarili niya. "Umamin ka na lang!" halos maiyak na sigaw ko. "Hindi ito ang unang beses na gusto mo akong patayin, Ate Anne