“FUCK!” malutong na mura ni Jax nang makita ang litratong pinadala sa kanya ni Tox na may naka-quote pang, “Bro, your little kitty is here” dahilan para mabilis niyang kinuha ang susi ng kotse at umalis ng company. Walang huno na ini-start niya ang makina ng kanyang kotse at mabilis na pinaharurot papunta sa bar ni Tox at wala pang sampung minuto ay nakarating na ito sa bar. Dali-dali at malalaking hakbang ang kanyang ginawa papasok ng bar habang magkasalubong ang kanyang mga kilay na diretsong nagtungo sa k’warto kung nasaan ang dalaga. “Bro!” bungad na tawag ni Tox kay Jax nang sandaling binuksan nito ang pinto nang pagkalakas-lakas. Hindi pinansin ng binata ang ginawang pagbati ng kanyang kapatid at mabilis na ibinaling ang tingin sa dalagang nakahiga sa sofa at walang malay buhat nang matinding kalasingan. “What the—what did you do to her?” hagsik na tanong ni Jax na dali-daling lumapit sa p’westo ng dalaga saka ito sinusuri. “I didn’t do anything, Bro. So, take it easy. I just
“KISS ME,” pakiusap ni Anna habang nakaangkla ang kanyang mga kamay sa leeg ng lalaking nasa kanyang harapan. “You’re drunk. You should rest,” saad nito at sinubukang alisin ang mga kamay ng dalaga sa leeg nito. Hindi pumayag si Anna at hinatak niya sa leeg ang binata dahilan para mawalan ito ng balanse sa pagkakatayo dahilan para ilang pulgada na lamang ang maging layo ng mukha nila sa isa’t isa. “Fuck me,” tahasang saad ng dalaga at biglang hinalikan ang binata ngunit mabilis na inalayo ng binata ang kanyang mga labi sa dalaga. “Stop. You’re drunk,” mariing awat nito sa dalaga. “I know,” pagsang-ayon ng dalaga. “But I want you to fuck me.” Dagdag nito. “You’re aware that you’re drunk I hope so you know what you’re doing right now.” Hinila ng dalaga ang binata papalapit sa kanya dahilan para magkatitigan sila ng malapitan. “I’m aware and, when I said I wanted you to fuck me I meant it.” At hinalikang muli ng dalaga ang binata ngunit muli ay inilayo nito ang kanyang mga labi sa
TEMPTATION ISLAND, “Kampay!” Sabay-sabay na sigaw ng mga co-workers ni Anna at nilagok ang laman ng buo ang alak na nasa kanilang mga baso. “Anna, why you’re not drinking?” tanong ni Krystal nang mapansing juice lang ang iniinom nito. “Nah, I’m fine with juice,” tugon ni Anna at sumimsim ng juice sa kanyang baso. “That’s not something you should be drinking. This is your celebration, and you should have a good time—” sabay baling sa direksyon nina Bien at Hayacinth na nagtatawanan— “not them!” Hinawakan ni Anna ang kamay ni Krystal. “Krystal, I’m all right. All I’m doing is staying away from alcohol,” tugon ng dalaga. “Why? Are you sick?” nag-aalalang tanong ni Krystal sabay hawak sa noo at pinakiramdaman kung may sakit ito. “I’m not sick, Krystal.” Sabay alis sa kamay ng dalaga sa kanyang noo. “Then why are you avoiding alcohol?” nagtatakang tanong ni Krystal. “Because…” “Because?” “Just that,” mabilis na sagot ni Anna dahilan para mapakunot ng noo si Krystal. Ngumiti si A
NANATILI lamang sa kanyang k’warto si Anna ng buong linggo. Hindi niya gustong lumabas dahil pakiramdam niya mas lalo siyang napapagod kaya wala siyang ibang ginawa kung ‘di ikulong ang kanyang sarili sa k’warto at kumain nang kumain habang nagsusulat. Wala pang isang oras ay muling nakaramdam ng gutom si Anna. “What the—ano bang nangyayari sa akin? Oras-oras na lang ako nakakaramdam ng gutom.” Sabay napairap sa kanyang sarili. “Masyado na ata akong nai-stress kaya nagki-crave lagi ako ng matamis at nagugutom.” Tumayo siya sa kanyang pagkakaupo at pumunta sa kitchen counter para tignan ang takeout list kung ano bang o-orderin niya para kainin. Habang namimili ay nakita niya ‘yong korean spicy chicken na ikinatakam niya at dahil doon ay dali-dali siyang umo-order noon at ng japchae, gimbap at teok. “Done!” masaya niyang saad sabay tingin sa orasan. “All I need is to wait.” Bumalik siya sa kanyang upuan at ipinagpatuloy ang kanyang pagsusulat. At matapos ang tatlumpung minuto ay nar
BINALOT ng samu’t saring emosyon si Anna nang sandaling makabalik siya ng hotel. Hindi niya makolekta ang kanyang sarili matapos ng lahat ng kanyang nalaman—ang hinala niyang hindi niya lubos na inaakalang magiging katotohanan. Hindi niya alam kung paano niya matatanggap ang lahat lalo na at hindi niya alam kung sino ang lalaking iyon. Hindi niya alam kung paano niya magagawang mahanap ang ama ng kanyang pinagbubuntis na ang tanging alam niya lang ay Jax ang pangalan nito. Umiyak nang umiyak si Anna dahil hindi niya alam ang kanyang gagawin sa sitwasyon na kinalalagyan niya ngayon. “What am I going to do?” naguguluhan niyang tanong sa kanyang sarili. Pakiramdam niya ay tuwang-tuwa ang kapalaran na paglaruan ang kanyang buhay dahil sa ang Jax na tumulong at nagpabago sa kanyang buhay noon ay kapangalan ng taong nagpagulo sa kanyang buhay ngayon. “Why is all of this happening to me? What have I done to deserve all of these mishaps in my life?” nanlulumong tanong niya sa kanyang sarili
NAPATAKIP ng bibig si Anna para pigilan ang kanyang paghagalpak dahil sa ka-conyo-han ni Krystal. “Final call for boarding, final call for boarding for the last remaining passengers. The last remaining passengers on Philippine Airlines flight XA829 bound to Kauai. Please board in aircraft through Gate 8. This is your final call for boarding, all board, please.” “Ayan na ang flight mo,” wika ni Krystal. “Paalam na?” “Salamat, Tallie.” Ngumiti si Anna at muling niyakap si Krystal. Hinaplos ni Krystal ang likod ni Anna. “Wala ‘yon.” Inalis ni Anna ang kanyang pagkakayakap kay Krystal at tinignan ito sa mata. “Don’t forget your promise. Don’t tell anyone the real reasonwhy I am really leaving, okay?” “Don’t worry naka-zipper ang bibig ko, Anna,” wika ni Krystal sabay zip ng kanyang bibig. “Ang kailangan mong isipin ay ‘wag mo papabayaan ang sarili mo, okay? At huwag na huwag kakalimutang tumawag sa akin ha?” “Opo.” “Huwag mong kakalimutan ha?” “Opo, Nanay Tallie,” panunuksong sago
“HAHAHA!” Malalakas na halakhak ang bumalot sa buong study room ni Jax nang sandaling iyon. Sunod-sunod na pagtawa na animo’y tuwang-tuwa sa kanyang pagsusulat at kitang-kita iyon ng tatlo niyang kapatid na sina Lax, Tox at Sax. Hindi iyon ang nakasanayang Jax na nakikita nila kung ‘di ang Juan Alexander 8 years ago. Si Juan Alexander na walang ibang ginusto kung ‘di ang magsulat nang magsulat ngunit matapos ang aksidenteng nangyari sa kanila ay nagbago ito. “Kuya, we must take action in his behalf. He’s not going to go insane. He couldn’t be that way,” wika ni Tox na may labis na pag-aalala sa kanyang kapatid habang pinapanood ito sa CCTV. Biglang nanariwa sa alaala ni Lax ang nangyari walong taon na ang nakakaraan. “Where have you been? I keep looking for you everywhere,” nag-aalalang tanong ni Lax nang makita niya si Jax na pabalik ng event hall. “Just somewhere,” maikling sagot ni Jax. Napabuntong-hinga si Lax at saka ginulo ang buhok ni Jax. “Sa susunod ‘wag ka kung saan-saa
ILANG ARAW na ang lumipas simula ng nakarating si Anna sa resort pero wala pa rin siyang nakukuhang balita tungkol kay Jax. Tulad ng pag-alis nito ng araw na iyon ay hindi pa rin ito bumabalik sa resort at wala ring nakakaalam kung kalian ito muling babalik sa resort dahil sanay ito na pabigla-bigla na lang dumarating sa resort para sa surprise checking. Nagpakawala nang isang malalim na buntong-hininga si Anna habang nasa isang cottage at nagpapahinga matapos ang ilang oras niyang pagtitipa ng kanyang nobela sa laptop. “Kailan kaya siya babalik? Babalik pa ba siya rito?” Sunod-sunod na tanong ni Anna sa kanyang sarili habang nakapangalumbabang pinagmamasdan ang malawak na karagatan. “Hay…” buntong-hiningang muli ni Anna at bigla siyang napatingin sa kanyang tiyan. Gumuhit ang maliit na ngiti sa kanyang labi saka hinaplos ang kanyang tiyan. “Just wait, baby. You will meet your daddy soon.” At patuloy na hinimas ang kanyang tiyan. Naagaw naman ang pansin ni Anna nang biglang mag-ri
“HOW’S Jax doing? Hope that the talk goes smoothly between him and his dad,” hiling ni Anna na may halong pag-aalala.“Anna…”Naibaling ni Anna ang kanyang pansin sa kanyang ama na tumawag sa kanya dahilan para kaagad siyang lumapit.“Tatay…” mahina niyang sambit sa kanyang ama saka ito niyakap.Matapos ang ilang saglit na yakapan ay pinakawalan niya ito at dahan-dahang sinuring mabuti ang kabuuhan ng ama na nakaupo sa wheel chair. Ilang buwan din na rin ang lumipas nang unang magkita silang muli at masasabi niyang mas bumabagsak ang katawan ng kanyang ama.“Sweetie…” mahinang sambit ng kanyang ama nang abutin ang kanyang pisngi at marahan nitong hinaplos dahilan para makakawala si Anna sa malalim nitong iniisip. “I know what you are thinking.”Hindi nakaimik si Anna dahilan para mapayuko ito ngunit kaagad na pinigilan ito ng ama at ikinulong ang mukha nito sa dalawa nitong mga kamay.“I know you want me and your mom to get along, but you know that it will never happen. Your mom is no
LUMIPAS ang mga araw at unti-unti nang nagiging maayos ang lahat para kina Anna at Jax."I'm happy that you are here by my side, Anna," mahina ngunit sinserong saad ni Jax habang nakayakap kay Anna na bahagyang humigpit.Napangiti si Anna sa kanyang narinig. Hindi niya sukat akalain na may pag-asa pa silang dalawa ni Jax na magkaayos at makasama nang sandaling iyon dahil kung babalikan niya ang mga panahong para wala siyang halaga kay Jax ay napakalayo na nito sa kung paano siya tratuhin nito ngayon. Hindi niya maipagkakailang sa bawat aksyon na ginagawa at pinapakita nito ay labis ang tuwa at kilig na kanyang nararamadaman. Tila ba para siyang dalagang bago lamang sa isang relasyon, sobrang tamis at napakaalaga kasi ng binata sa kanya."You don't how happy I'm too," maikling tugon ni Anna na may ngiti sa kanyang labi.Hindi naman magawang hindi matuwa ni Jax sa kanyang narinig at hinarap ang dalaga paharap sa kanya at saka ito niyakap nang mahigpit."I know I can't undo things that h
BIGLANG napangisi si Alexander habang nakaupo na nataong nakita ni Lax.“What are you planning, dad?” seryosong tanong ni Lax dahilan para maibaling ng matanda ang kanyang atensyon sa panganay na anak.“What are you saying, Lax?” pabalik na tanong nito na nagmamang-maangan sa tanong ng anak nito.Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ni Lax sa naging tugon ng kanyang ama. “Why are you doing this?”Hindi umimik ang matandang lalaki at nakipagtitigan lang kay Lax ngunit matapos ang ilang saglit ay napailing ito at tumawa nang mahina.Napahugot naman nang tahimik na paghinga si Lax na napapikit ng mata na agad namang idinilat at nakita ang ngiti sa mukha ng kanyang ama.“I don’t understand you, Dad. Why are you doing this? Why are you turning Jax into a monster? Why do you want him to hate you? Why are you subjecting him to so much trauma? Why are you doing this, Dad? I don’t really understand you at all.” Sunod-sunod na tanong ni Lax na labis na naguguluhan at hindi maunawaan kung ano ba
"WHERE is she?" bungad na tanong ni Jax nang sandaling makapasok siya ng kabahayan habol ang hininga at labis na nag-aalala"We don’t have any news as of now, but authorities are searching for the kidnappers location," sagot ni Lax."Fuck! I thought everything will be okay since Viv has been already put in her place," mariing saad ni Jax na napakuyom ng kanyang kamay. "But why this is happening? Who the hell doing this-"Hindi nagawang matapos ni Jax ang kanyang sasabihin nang mapansin ang pagkagulat sa mga mukha ng kanyang mga kapatid. Bahagya itong napakunot ng noo."Dad, what are you doing here?" mahinang usal ni Lax nang makita ang kanilang amaTila naman nanigas ang katawan ni Jax nang marinig ang inusal ng kapatid.Dad?Ngunit sa kabila ng kanvang pagkabigla ay sinubukan niyang igalaw ang kanyang sarili. Gusto niyang makatiyak kung talagang naroon ang lalaking kanyang kinamumuhian. Sa bawat segundo ng kanyang pagkilos ay kasabay noon ang malakas na pagkabog ng kanyang puso. Hind
MATAPOS sabihin iyon ni Anna ay tinalikuran niya si Bien ngunit hindi pa man siya nakakalayo ay may sinabing muli ang binata.“Why? Why don’t you give me another chance? Is it because of that monster?” malakas na sigaw nito. “What makes us different that you keep forgiving and giving him chances over and over again? Why? Is it because you love being tortured by—”Hindi nagawang matapos ni Bien ang kanyang sasabihin nang isang malakas na sampal muli ang dumampi sa pisngi nito.“How dare you talk to him in that way?” galit na sigaw ni Anna. “How dare you judge him based on what you've heard when you don't know anything about him?”Napapalatak si Bien sa labis na pagkadismaya. “Why would knowing him change the fact that he hurt you? You're defending the wrong man, Anna!”“Enough, Bien! I've had enough of your bullshit! It's none of your business if I choose to stay and love the man you've been judging. I'm content with what I have right now, so stop trying to bargain with me because I wo
UNTI-UNTI ng nagiging maayos ang lahat sa buhay nina Anna at Jax. Pumayag na rin si Jax na mag-undergo siya ng rehabilitation para sa kanyang PTSD, hindi man naging madali ang nagging proseso ngunit pilit na kinakaya ni Jax hindi lamang para sa kanyang sarili kung ‘di para na rin sa kanyang pamilya.“I'm pleased to see that you're making excellent progress in your rehabilitation, Mr. Tuazon,” wika ni Dr. Castro.Napayuko si Jax at gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi. “Well, thanks to the person who’s been always supportive, caring and continuing loving me without boundaries. She is the one pushed me to face my fears with courage and I’m so blessed that she’s the one by my side.”Hindi umimik si Dr. Castro at pinagmasdan lamang ang binata at hindi nito maitatanggi na malaki na rin ang pinagbago nito maging ang pananaw nito sa mga bagay-bagay at natutuwa siya para dito.“That’s good to hear, Mr. Tuazon.” Ngunit gusto pa rin ng doctor kung hanggang saan limitasyon nito sa kasaluyang si
ILANG araw na binagabag ng kanyang isipan si Jax. Nag-isip siya nang nag-isip ng mga paraan kung paano niya itatama ang lahat ng kanyang pagkakamaling nagawa kay Anna. Gusto niyang bumawi. Gusto niyang itama ang lahat.“If I could only...”Ngunit bago pa man ni Jax matapos ang kanyang sasabihin ay mabilis niyang iniling ang kanyang ulo para alisin sa kanyang isipan ang kanyang iniisip at kaagad na ikinumpas ang kanyang sarili.“This isn’t the time for excuses. I need to genuinely make things right with Anna,” determinadong saad ni Jax sa kanyang sarili.Tumayo si Jax sa kanyang kinauupuan at mabilis na umuwi ng bahay para harapin ng buo si Anna. Bagamat puno man nang mga agam-agam ang kanyang isipan at takot ang kanyang puso sa maaaring maging tugon ni Anna sa kanyang pagharap ay pilit niyang nilabanan iyon lalo nang umalingawngaw muli ang mga katagang binitawan ni Tox sa kanya ng gabing iyon.“You’ll not be able to overcome that fear that keeps eating you if you will not make a way t
HUMINGA nang malalim si Anna nang matanaw ang isang pamilyar na imahe sa hindi kalayuan."Tatay..." mahina niyang sambit.Naramdaman ni Anna ang usang magaan na pagdampi ng kamay sa kanyang balikat dahilan para mapatingin siya kay Napoleon."How is he been doing?" tanong ni Anna na may labis na pag-aalala sa kanyang mukha.Isang malalim na butong-hininga ang pinakawalan ni Napoleon bago sinagot ang tanong ni Anna."His health has taken a turn for worse," malungkot na saad ni Napoleon na mas lalong ikinapag-alala ni Anna.Ibinaling ng dalaga ang kanyang tingin sa kanyang ama na nakatanaw sa malayo."The medication is the only thing keeping him in a stable condition."Hindi alam ni Anna ang kanyang gagawin para matulungan niya ang kanyang ama. Alam niyang dahil sa ginawa ng kanyang ina kaya nagkaganoon ang kanyang ama. Gusto niya sisihin ang kanyang ina ngunit hindi rin nito mababago o magagamot ang kondisyon na meron ang kanyang ama."What am I going to do?" mahina niyang tanong sa kan
"THIS IS OUTRAGEOUS! Dad, you need to intervene! I refuse to spend another moment in this godforsaken place! I won't rot away here!" paghihisterikal na sigaw ni Vivienne habang kausap ang ama."Honey, calm down. You don't have to worry. I will do my best—""I don't want to hear promises, Dad! I want you to get me out of here right now!""I'm doing my best, honey, just be patient for-"Muling pinutol ni Vivienne ang pagsasalita ng kanyang ama at muling sinigawan ito."Crap the bullshit, Dad! If you don't want me to lose my mind, get the hell out of me here!" pagwawalang sigaw ni Vivienne na animo'y mawawalan na sa katinuan at labis na itong nilalamon ng pagkawalang-taros nang sandaling iyon. Huminga ito nang malalim para muling ikumpas ang sarili. "If you are really care for me, Dad, do everything you can to get the hell out of me here. Do everything...by any means."Kitang-kita ng ama ang pagkawalang-taros ng anak at labis na dinudurog ang kanyang puso sa kanyang nasasaksihan nang san