"Ako nga pala si Jamir, Jamir Estabillo," wika nito na inilahad ang kanang kamay kay Sophia.
Atubili man at nahihiya, pero sa kagandahang asal ay inabot ng dalaga ang kamay ni Jamir. Ngunit bigla rin niyang binawi ito sapagkat may kakaibang sensayon ang dumaloy sa kaniyang kalamnan nang magdikit ang kanilang mga palad.Pagtataka ang bumadha sa mukha ni Jamir sa ikinilos niya."Pasensya na Jamir galing nga pala ako sa labas, hindi pa ako nakapag-alchohol, baka mapasahan pa kita ng virus. Hindi pa naman tayo ligtas sa covid," pagdadahilan niya na alanganing nakangiti.Kung nakumbinsi niya si Jamir sa kaniyang dahilan ay hindi niya tiyak. Nagulat siya sa naramdaman niya kanina. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganoon. Napapanood niya sa mga drama at nababasa niya sa online stories ang ganong pangyayari ngunit hindi niya akalain na ganoon pala yon, misteryosong damdamin na mararamdaman lang ng isang tao para sa sinasabing soulmate niya.Pero sinawata agad ng dalaga ang nasa isip."Huwag kang managinip ng gising Sophia! Napaka-imposibleng mangyari ng naiisip mo! Tingnan mo nga, sa itsura pa lang ng pisikal napakalayo niyo na. Napaka-guwapo ni Jamir, masasabi ngang siya yung Prince Charming na napapanood sa mga palabas sa t.v. Ikaw tipikal ang itsura na probinsiyana.At sa itsura ni Jamir, mukhang hindi ito basta-bastang tao lang. Bakas dito ang pagiging edukado at may sinasabi sa buhay. Tama na, Sophia! Hindi mangyayari sa tunay na buhay ang mga napapanood mo!" saway nito sa sarili sabay pilig sa ulo at tinapik-tapik pa ng kaniyang kamay 'yon."O-okay ka lang ba talaga Sophia? May problema ba?Pagtingin ng dalaga dito ay titig na titig ito sa kaniya. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala at alanganing ngiti. " Hay, Sophia! Ilang ulit ka pa bang magmumukhang ewan sa harap ng lalaking yan! Tigilan mo na ang pag-iisip ng kung anu-ano!" Muli niyang saway sa kaniyang sarili." Ha, wala naman okay lang ako, medyo hilo lang siguro ako," pagdadahilan niya rito."Kung ganon baka makabubuting umuwi ka muna para makapagpahinga ka. Hindi kasi biro ang makuhanan ng dugo,""Hindi, okay lang ako. Huwag mo akong alalahanin, ikaw ang pasyente at hindi ako," aniya at ngumiti rito. " Nga pala baka nagugutom ka na? Marami akong dala diyan na makakain mo. Nagluto ako bago ako nagpunta rito. O kung ayaw mo ng niluto, may dala akong tinapay at palaman, prutas meron din, ipagbabalat kita," wika niya na medyo nawawala na ang nararamdamang pagka-asiwa kay Jamir."Salamat, maya-maya na lang. Sabihin ko na lang sa'yo kapag nagugutom na ako,""Okay."Namayani ang sandaling katahimikan.Ngunit maya-maya si Jamir ang bumasag nito."Maraming salamat sa iyo Sophia at sa mga magulang mo. Marahil kung hindi kayo kaagad nadaan doon at natagpuan ako," bahagyang huminto sa pagsasalita ito na wari'y pinatatatag ang damdamin dahil sa matinding emosyon na nararamdaman. Dahil napaka-swerte niya at nabigyan siya ng pangalawang buhay dahil sa tulong ni Sophia at ng mga magulang nito. "Siguro wala na ako ngayon," dugtong nito. "Tulad ng sinabi ng duktor, kung hindi kaagad ako naidala rito sa ospital at nasalinan ng dugo, hindi na ako mabubuhay," may bumikig pa sa lalamunan nito nang sabihin ang huling salitang iyon."Walang anuman Jamir. Tsaka marahil hindi mo pa oras para mawala sa mundo. Ang ganoong oras kasi ay talagang dumadaan kami roon para magtungo sa bayan, kung saan nagtitinda kami ng mga prutas,""'Yon nga ang sabi ni Aling Tisay kahapon,""Nga pala kung okay lang malaman, ano ang nangyari sa'yo? Bakit nakahandusay ka at duguan sa lugar na 'yon?"Hindi ko rin alam. Mabilis kasi ang mga pangyayari noon," anito na ipinikit ng mariin ang mga mata na wari'y pilit inaalala ang mga nangyari noon sa kaniya."Sige okay lang Jamir, 'wag mo nang sagutin at baka makasama pa sa kalagayan mo," wika ni Sophia na tinapik pa ito sa braso."Pauwi na ako sa Maynila galing sa Batangas kung saan binisita ko ang coconut plantation na pag-aari namin. Sa gitna ng sabana may biglang humarang sa daraanan ko na isang kulay itim na van. Nagbabaan ang tatlong lalaking sakay no'n na pawang mga nakasuot ng bonet at may mga hawak na dekalibreng baril. Pilit nila akong pinababa at kinaladkad palabas ng kotse ko. Ang huling naalala ko na lang bago magdilim ang paningin ko, " saglit itong huminto at nagbuga ng hangin. "May pumukpok sa batok at noo ko. At hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, kung paano akong napunta sa lugar niyo na napakalayo na sa pinanggalingan ko. At hindi ko nga rin matandaan kung paano ako nagkakaroon ng tama ng baril dahil sa bilis ng mga pangyayari. Mabuti na nga lang at daplis lang sa balikat ang tama ko," mahaba nitong kuwento, sabay hilot sa kaniyang noo."Grabe naman pala ang dinanas mo sa mga holdaper at carnapper na 'yon. Pero ang sabi mo kanina may pag-aari kayong coconut plantation? Ibig sabihinmayaman kayo. Pero mukhang hindi alam ng mga lalaking 'yon at hindi ka nila kilala. Kasi kung alam nila na mayaman ka ay kinidnap ka na nila,""Iyon na nga lang din ang ipinagpapasalamat ko ng marami sa Diyos. Kasi kapag nagkataon nadamay pa sa hindi magandang pangyayari ang pamilya ko,""Paano pala ang pamilya mo ngayon? Wala silang kaalam-alam na may nangyari na sa'yong hindi maganda. Wala naman kaming nakitang I.D mo at pitaka para sa contact mo sana sa iyong pamilya,""Mabuti na rin na wala kayong nakitang I.D ko o wallet. Mas okay nang hindi niyo nasabihan ang pamilya ko, ayaw ko kasing mag-alala sila ng matindi. Lalo na ang mommy ko na may sakit sa puso," anito at pilit ibinabangon ang katawan.Kaagad namang tumayo sa pagkakaupo si Sophia upang maalalayan si Jamir na makaupo at maisandal ito sa headboard ng kinahihigaan nitong kama."Salamat," anito at muli siyang nginitian.""Huwag mo naman akong nginingitian ng ganyan, nanlalambot ang tuhod ko," mahina nitong wika sa sarili habang bumabalik sa pagkakaupo""May sinasabi ka Sophia?""Ah, eh, ang sabi ko baka nagugutom ka na," aniya na ngumiti ng matamis dito para mapaglabanan ang kakaibang damdamin na ngayon lang pumupuno sa puso niya dahil sa epekto ng ngiti at tingin ni Jamir na nagdadala sa kaniya sa kung saan at nagpapatorete sa puso niya."Gusto kong uminom ng tubig, please," anito na mulling ngumiti s kaniya."Okay, ikukuha kita ng tubig," aniya sabay tayo. Pwede namang 'wag ng ngingiti eh. Bulong nito pagkatalikod."May cellular phone ka? ani Jamir pagkatapos nitong uminom ng tubig sa basong hawak ni Sophia."Oo, meron," sagot miya na inilapag na sa mesa ang hawak na mababasaging baso."Puwedeng pahiram ako mamaya? May tatawagan lang ako," ngumiti uli ito ng matamis na kitang-kita ang maganda at mapuputing ngipin nito."Sige Jamir," tumango pa siya ng bahagya rito. "Kailan mo ba pakakalmahin ang puso at tuhod ko..." Piping sigaw ng isipan niya."Naririto na tayo Jamir," wika ni Mang Na'to pagkahinto ng sasakyan nilang minamaneho nito. Kita ni Sophia na parang nabigla pa sa paglingon si Jamir sa kaniyang tatay na katabi nito na nakaupo sa unahang upuan. Marahil nalibang ito sa pagmamasid sa kanilang dinaraanan pauwi sa kanila. Maganda kasi ang kanilang lugar lalo kung ang makakakita ay tulad ng binata na sa siyudad naninirahan. Nakakawala ng pagod at nakakapagbigay ng kapanatagan sa puso, kapag ang makikita ay malawak at maberdeng kapaligiran dahil sa malawak na palayan at punong nakahanay sa gilid ng daan.Iba't-ibang klase ng puno tulad ng aratilis, akasya at puno ng mangga ang makikita papasok sa kanilang lugar."Pagpasensiyahan mo na ang lugar at bahay namin, maliit lang ito iho," malumanay na wika ni Mang Nato bago nito binuksan ang pintuan ng sasakyan at nauna na ng bumaba. Sumunod na ring bumaba si Jamir. Kasunod si Sophia at Aling Tisay."Okay lang po, Mang Nato. Maganda po ang lugar niyo, maliit man po ang bahay
Pagdating ni Sophia sa kanilang hardin kung saan naroon si Jamir ayon na rin sa kaniyang inay na dito raw ito nagtungo pagkatapos nilang kumain ng hapunan.Naudlot ang muli niyang paghakbang nang makita niyang tila ay napakalalim ng iniisip nito na nakatingin sa malawak nilang bakuran. Nakaupo si Jamir sa isa upuang nakapaikot sa mesang tablang parisukat na nasa gitna ng kanilang hardin. Mayroong iba't-ibang nakatanim na halamang namumulaklak dito, tulad ng orchids, rosal, bonsai na kalachuchi at bougainvillea. Sa araw napakaganda nito tingnan sapagkat kita ang iba't-ibang kulay ng mga bulaklak dito. Ngunit sa gabi ang amoy ng mga bulaklak ang pumupuno sa buong paligid kaya masarap ang magpalipas ng oras at magmuni-muni rito. Pipihit na sana si Sophia pabalik sa loob ng kanilang bahay upang huwag ng maabala pa si Jamir sa tila ay malalim nitong pag-iisip, nang bigla itong magsalita. "Halika rito Sophia, samahan mo muna ako. Maaga pa naman upang matulog,""Hmm, okay. Parang ang lalim
"Good morning."Nagpaangat sa ulo ni Sophia ang tinig na iyon ni Jamir. Abala siya sa paghihiwa ng kamatis na sawsawan ng kanilang ulam na tinapang bangus, daing na pusit, itlog na maalat at pritong talong. " Magandang umaga rin, Jamir," ganting bati niya rito. Hindi pa rin siya sanay sa malakas na presensiya nito. Naroon pa rin lagi ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso niya sa tuwing makikita ito at magsasalubong ang kanilang mga mata. "Ang guwapo," sigaw ng isipan niya."Napasarap ang tulog ko, tinanghali ako ng gising. Pasensiya na," nakangiti nitong wika."Okay lang. Mabuti nga para makapagpahinga ka ng mabuti. Tsaka hindi naman ikaw ang magluluto ng almusal natin kaya walang problema kahit tanghaliin ka ng gising," biro niya rito. "Napakabango naman ng mga iyan," tukoy nito sa mga nakahain sa mesa."Oo naman at napakasarap pa ng mga 'yan. Kaya maupo ka na para matikman mo. Duda kasi ako na nagkita na kayo ng mga 'yan,""Huh?""Ang ibig kong sabihin, alam kong hindi ganiyan ang
" Aba! eh tama na 'yan. Maghiwalay na kayong mag-ina, tanghali na," biro ni Mang Nato sa kaniyang mag-ina.Mahigpit kasing magkayakap si Sophia at Aling Tisay. Ngayon ang araw ng pag-alis at pagbabalik ni Jamir sa Maynila, kasama si Sophia. Doon ito pag-aaralin ni Jamir, at doon na rin siya patitirahin sa mansiyon ng mga ito. Tumanggi noong una ang mag-asawa na sa Maynila magpatuloy ng pag-aral si Sophia. Doon na lamang daw sa probinsiya nila sapagkat meron rin naman daw magandang kolehiyo sa kanilang bayan, Ayaw din kasi ng mga ito na malayo sa kanila ang nag-iisang anak.Ngunit ipinaliwanag sa kanila ni Jamir na mas maganda ang kalidad ng edukasyon sa Maynila. Sa unibersidad kung saan nito pag-aaralin si Sophia. Ipinaunawa nito na mas maganda ang darating na oportunidad dito kung doon ito makapagtatapos ng kurso nito. Matagal bago nito nakumbinsi ang mag-asawa, ngunit sa huli pumayag din ang mga ito sapagkat sa ikabubuti ito nang kinabukasan ng nag-iisa nilang anak na si Sophia."
Marahang tapik sa pisngi ang nagpagising sa nakatulog nang si Sophia. Hindi niya akalain na hihilahin siya ng antok sa sobrang haba ng oras ng biyahe nila. Nakadagdag pa ang lamig ng aircon kaya lalo siyang hinila ng pagka-antok. Tumuwid siya ng upo sapagkat nakasandal na pala siya sa balikat ni Jamir. "Pasensya na nakatulog pala ako," aniya na kinusot-kusot pa ang kaniyang mata. "Malapit na tayo," mahinang wika ng nakangiting si Jamir.Tumingin sa labas ng bintana si Sophia. Nasa siyudad na nga sila. Nalula siya sa nakikita at nadadaanang malalaki at naggagandahang building. Sa probinsya nila pinaka-mataas na ang dalawang palapag na nakatayo roon. Pero itong mga nakikita niya ngayong mga building tingin niya ay nasa mga limampung palapag ang taas ng mga ito. Hindi niya akalain na makakakita siya ng ganito sa personal. Sa telebisyon at mga magazine lang niya kasi nakikita ang mga ito dati. "Ang ganda! Napakataas ng mga building. Ang unlad talaga ng Maynila," manghang wika nito. "Ma
Hangang-hanga at nalulula si Sophia pagkabukas ng pinto ni Jamir nang bumungad sa kaniyang paningin ang maluwang na sala ng mansiyon ng mga ito. Napakaganda at napaka-elegante nito. Ang mga muwebles dito ay mga antigo at halatang mahal ang halaga. Napakataas ng kisame nito na may malaking aranya sa pinaka-sentro ng sala. Ang sementong dinding ay kombinasyon ng kulay biege, gatas at mocha. May malalaki itong bintanang salamin na kita ang maganda at malawak na tanawin sa labas ng mansiyon. May mataas itong pakurbang hagdan sa bandang kaliwa. At sa bukana ng hagdan ay may nakalagay na antigong kulay brown na piano. At ang mga mamahaling sofa na nasa gitna ng sala ay may kombinasyon din ng kulay biege at gatas. Maaliwalas at malinis tingnan ang kabuuan ng sala ng mansion. "Iho, Jamir! Dumating ka na!" Ang malakas at masayang boses na iyon na umalingawngaw sa buong sala ang nagpatigil sa pagsusuri ni Sophia sa kagandahan ng sala ng mansiyon. Napatingin ito sa pinanggalingan ng boses,
"Kumusta iha, nakapagpahinga ka rin ba ng maayos?" Bungad ng mommy ni Jamir na nakangiti sa kaniya. Nakaupo na ito sa pinaka-sentro ng mesang parisukat. "Opo, Tita. Napasarap nga po ang tulog ko, kung hindi pa po ako pinuntahan ni Jamir para gisingin baka mamaya pa po ako magising. Pasensya na po napaghintay ko po kayo dito sa hapag," paumanhing wika niya. Ipinaghila siya ni Jamir ng upuan para makaupo siya. At pagkatapos ay ito naman ang naupo. Nakapwesto ito sa kaliwa ni Sophia, ang mommy naman nito ay sa gawing kaliwa rin nito. "Naku! Mommy, nang makita ko po si Sophia kanina, sa sarap ng tulog niyan, may laway pa yan na nakatulo sa gilid ng bibig," nakatawang wika nito na sinulyapan siya. Pinamulahan ng mukha si Sophia na sinalubong ng tingin si Jamir. Nagtatanong ang mga mata kung totoo ba ang sinabi nito. "Binibiro mo lang ako diba?" nahihiya niyang tanong sabay sulyap sa mommy ni Jamir. Tumawa ng malakas si Jamir dahil sa naging reaksyon niya. "Totoo at hindi ako nagb
Pilit na inaaninag ni Sophia ang screen ng kaniyang cellphone upang i-off ang pag-a-alarm nito. Alas kuwatro na ng umaga, bagamat mahapdi pa ang kaniyang mga mata at ibig pa sanang matulog ngunit kailangan na niyang bumangon.Ganito nagsisimula ang bawat umaga niya, ang gumising ng maaga. Nagtitinda kasi sila ng sari-saring prutas sa bayan. May maliit silang puwesto doon na inuupahan nila.Pansamantala siyang tumigil sa pag-aaral upang makapag-ipon muna ng gagastusin niya para sa kaniyang tuition fee at sa iba pang kakailanganin niya sa kan'yang pag-aaral.Kaya naman narito siya at kailangang gumising ng maaga upang matulungan ang kaniyang inay at itay sa pagtitinda.Kaagad siyang tumayo at iniligpit na ang kan'yang hinigaan. Hihikab-hikab pa siya sa sobrang antok, ngunit bago pa siya makarating sa pintuan ng kaniyang kuwarto upang lumabas, napaskil sa kan'yang labi ang ngiti ng makita ang poster ng kaniyang iniidolong korean aktor na nakadikit sa pintuan ng kaniyang kuwarto. "Good m
"Kumusta iha, nakapagpahinga ka rin ba ng maayos?" Bungad ng mommy ni Jamir na nakangiti sa kaniya. Nakaupo na ito sa pinaka-sentro ng mesang parisukat. "Opo, Tita. Napasarap nga po ang tulog ko, kung hindi pa po ako pinuntahan ni Jamir para gisingin baka mamaya pa po ako magising. Pasensya na po napaghintay ko po kayo dito sa hapag," paumanhing wika niya. Ipinaghila siya ni Jamir ng upuan para makaupo siya. At pagkatapos ay ito naman ang naupo. Nakapwesto ito sa kaliwa ni Sophia, ang mommy naman nito ay sa gawing kaliwa rin nito. "Naku! Mommy, nang makita ko po si Sophia kanina, sa sarap ng tulog niyan, may laway pa yan na nakatulo sa gilid ng bibig," nakatawang wika nito na sinulyapan siya. Pinamulahan ng mukha si Sophia na sinalubong ng tingin si Jamir. Nagtatanong ang mga mata kung totoo ba ang sinabi nito. "Binibiro mo lang ako diba?" nahihiya niyang tanong sabay sulyap sa mommy ni Jamir. Tumawa ng malakas si Jamir dahil sa naging reaksyon niya. "Totoo at hindi ako nagb
Hangang-hanga at nalulula si Sophia pagkabukas ng pinto ni Jamir nang bumungad sa kaniyang paningin ang maluwang na sala ng mansiyon ng mga ito. Napakaganda at napaka-elegante nito. Ang mga muwebles dito ay mga antigo at halatang mahal ang halaga. Napakataas ng kisame nito na may malaking aranya sa pinaka-sentro ng sala. Ang sementong dinding ay kombinasyon ng kulay biege, gatas at mocha. May malalaki itong bintanang salamin na kita ang maganda at malawak na tanawin sa labas ng mansiyon. May mataas itong pakurbang hagdan sa bandang kaliwa. At sa bukana ng hagdan ay may nakalagay na antigong kulay brown na piano. At ang mga mamahaling sofa na nasa gitna ng sala ay may kombinasyon din ng kulay biege at gatas. Maaliwalas at malinis tingnan ang kabuuan ng sala ng mansion. "Iho, Jamir! Dumating ka na!" Ang malakas at masayang boses na iyon na umalingawngaw sa buong sala ang nagpatigil sa pagsusuri ni Sophia sa kagandahan ng sala ng mansiyon. Napatingin ito sa pinanggalingan ng boses,
Marahang tapik sa pisngi ang nagpagising sa nakatulog nang si Sophia. Hindi niya akalain na hihilahin siya ng antok sa sobrang haba ng oras ng biyahe nila. Nakadagdag pa ang lamig ng aircon kaya lalo siyang hinila ng pagka-antok. Tumuwid siya ng upo sapagkat nakasandal na pala siya sa balikat ni Jamir. "Pasensya na nakatulog pala ako," aniya na kinusot-kusot pa ang kaniyang mata. "Malapit na tayo," mahinang wika ng nakangiting si Jamir.Tumingin sa labas ng bintana si Sophia. Nasa siyudad na nga sila. Nalula siya sa nakikita at nadadaanang malalaki at naggagandahang building. Sa probinsya nila pinaka-mataas na ang dalawang palapag na nakatayo roon. Pero itong mga nakikita niya ngayong mga building tingin niya ay nasa mga limampung palapag ang taas ng mga ito. Hindi niya akalain na makakakita siya ng ganito sa personal. Sa telebisyon at mga magazine lang niya kasi nakikita ang mga ito dati. "Ang ganda! Napakataas ng mga building. Ang unlad talaga ng Maynila," manghang wika nito. "Ma
" Aba! eh tama na 'yan. Maghiwalay na kayong mag-ina, tanghali na," biro ni Mang Nato sa kaniyang mag-ina.Mahigpit kasing magkayakap si Sophia at Aling Tisay. Ngayon ang araw ng pag-alis at pagbabalik ni Jamir sa Maynila, kasama si Sophia. Doon ito pag-aaralin ni Jamir, at doon na rin siya patitirahin sa mansiyon ng mga ito. Tumanggi noong una ang mag-asawa na sa Maynila magpatuloy ng pag-aral si Sophia. Doon na lamang daw sa probinsiya nila sapagkat meron rin naman daw magandang kolehiyo sa kanilang bayan, Ayaw din kasi ng mga ito na malayo sa kanila ang nag-iisang anak.Ngunit ipinaliwanag sa kanila ni Jamir na mas maganda ang kalidad ng edukasyon sa Maynila. Sa unibersidad kung saan nito pag-aaralin si Sophia. Ipinaunawa nito na mas maganda ang darating na oportunidad dito kung doon ito makapagtatapos ng kurso nito. Matagal bago nito nakumbinsi ang mag-asawa, ngunit sa huli pumayag din ang mga ito sapagkat sa ikabubuti ito nang kinabukasan ng nag-iisa nilang anak na si Sophia."
"Good morning."Nagpaangat sa ulo ni Sophia ang tinig na iyon ni Jamir. Abala siya sa paghihiwa ng kamatis na sawsawan ng kanilang ulam na tinapang bangus, daing na pusit, itlog na maalat at pritong talong. " Magandang umaga rin, Jamir," ganting bati niya rito. Hindi pa rin siya sanay sa malakas na presensiya nito. Naroon pa rin lagi ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso niya sa tuwing makikita ito at magsasalubong ang kanilang mga mata. "Ang guwapo," sigaw ng isipan niya."Napasarap ang tulog ko, tinanghali ako ng gising. Pasensiya na," nakangiti nitong wika."Okay lang. Mabuti nga para makapagpahinga ka ng mabuti. Tsaka hindi naman ikaw ang magluluto ng almusal natin kaya walang problema kahit tanghaliin ka ng gising," biro niya rito. "Napakabango naman ng mga iyan," tukoy nito sa mga nakahain sa mesa."Oo naman at napakasarap pa ng mga 'yan. Kaya maupo ka na para matikman mo. Duda kasi ako na nagkita na kayo ng mga 'yan,""Huh?""Ang ibig kong sabihin, alam kong hindi ganiyan ang
Pagdating ni Sophia sa kanilang hardin kung saan naroon si Jamir ayon na rin sa kaniyang inay na dito raw ito nagtungo pagkatapos nilang kumain ng hapunan.Naudlot ang muli niyang paghakbang nang makita niyang tila ay napakalalim ng iniisip nito na nakatingin sa malawak nilang bakuran. Nakaupo si Jamir sa isa upuang nakapaikot sa mesang tablang parisukat na nasa gitna ng kanilang hardin. Mayroong iba't-ibang nakatanim na halamang namumulaklak dito, tulad ng orchids, rosal, bonsai na kalachuchi at bougainvillea. Sa araw napakaganda nito tingnan sapagkat kita ang iba't-ibang kulay ng mga bulaklak dito. Ngunit sa gabi ang amoy ng mga bulaklak ang pumupuno sa buong paligid kaya masarap ang magpalipas ng oras at magmuni-muni rito. Pipihit na sana si Sophia pabalik sa loob ng kanilang bahay upang huwag ng maabala pa si Jamir sa tila ay malalim nitong pag-iisip, nang bigla itong magsalita. "Halika rito Sophia, samahan mo muna ako. Maaga pa naman upang matulog,""Hmm, okay. Parang ang lalim
"Naririto na tayo Jamir," wika ni Mang Na'to pagkahinto ng sasakyan nilang minamaneho nito. Kita ni Sophia na parang nabigla pa sa paglingon si Jamir sa kaniyang tatay na katabi nito na nakaupo sa unahang upuan. Marahil nalibang ito sa pagmamasid sa kanilang dinaraanan pauwi sa kanila. Maganda kasi ang kanilang lugar lalo kung ang makakakita ay tulad ng binata na sa siyudad naninirahan. Nakakawala ng pagod at nakakapagbigay ng kapanatagan sa puso, kapag ang makikita ay malawak at maberdeng kapaligiran dahil sa malawak na palayan at punong nakahanay sa gilid ng daan.Iba't-ibang klase ng puno tulad ng aratilis, akasya at puno ng mangga ang makikita papasok sa kanilang lugar."Pagpasensiyahan mo na ang lugar at bahay namin, maliit lang ito iho," malumanay na wika ni Mang Nato bago nito binuksan ang pintuan ng sasakyan at nauna na ng bumaba. Sumunod na ring bumaba si Jamir. Kasunod si Sophia at Aling Tisay."Okay lang po, Mang Nato. Maganda po ang lugar niyo, maliit man po ang bahay
"Ako nga pala si Jamir, Jamir Estabillo," wika nito na inilahad ang kanang kamay kay Sophia.Atubili man at nahihiya, pero sa kagandahang asal ay inabot ng dalaga ang kamay ni Jamir. Ngunit bigla rin niyang binawi ito sapagkat may kakaibang sensayon ang dumaloy sa kaniyang kalamnan nang magdikit ang kanilang mga palad.Pagtataka ang bumadha sa mukha ni Jamir sa ikinilos niya. "Pasensya na Jamir galing nga pala ako sa labas, hindi pa ako nakapag-alchohol, baka mapasahan pa kita ng virus. Hindi pa naman tayo ligtas sa covid," pagdadahilan niya na alanganing nakangiti. Kung nakumbinsi niya si Jamir sa kaniyang dahilan ay hindi niya tiyak. Nagulat siya sa naramdaman niya kanina. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganoon. Napapanood niya sa mga drama at nababasa niya sa online stories ang ganong pangyayari ngunit hindi niya akalain na ganoon pala yon, misteryosong damdamin na mararamdaman lang ng isang tao para sa sinasabing soulmate niya.Pero sinawata agad ng dalaga ang nasa isip."Huwa
"Kumusta ang pakiramdam mo anak?" tanong ni Aling Tisay kay Sophia ng makaalis na ang nurse na may dala sa dugong nakuha sa kan'ya."Medyo nakakaramdam po ako ng onting pagkahilo at panlalata. Pero huwag po kayong mag-alala Inay at normal lang naman po itong nararamdaman ko sa tulad kong nakuhanan ng dugo, tulad ng paliwanag ng Duktor,""Oh, siya sige anak, kainin mo itong ipinabili ko sa Itay mong nilagang itlog ng pugo at inihaw na atay ng baboy, makakatulong ito para sa pagbuti ng pakiramdam mo at para mapalitan ang nawala sa iyong dugo," wika nito at kinuha ang kulay brown na paper bag na nakapatong sa mesang puti na nasa kanang gilid ng hospital bed na kaniyang kinahihigaan." Salamat po, Inay," wika nito at dahan-dahang bumangon at naupo."Maya-maya lang narito na ang Itay mo, tiningnan lang niya iyong mga naiwang prutas sa loob ng puwesto natin at baka may nasira o nabulok na roon. Bukas na lang siya magtitinda, ipahahatid na kita sa bahay mamaya para makapagpahinga ka. Ako na