Chapter 3

PAULINE

Pinakinggan nga ng Panginoon ang panalangin ko ng ilang mga gabi dahil tinupad nga niya 'yon. Wala akong ibang pinagdasal kundi ang payagan ako ng mga magulang ko na mag-aral ng kolehiyo sa Maynila. Makalipas nga ang ilang araw ay kinausap nila akong dalawa at sinabi na pumapayag na sila na mag-aral ako sa Maynila ng kolehiyo. Hindi ako makapaniwala sa una ngunit naniwala naman ako makalipas ang ilang segundo dahil sa mga sinasabi nila sa harapan ko. Tuwang-tuwa ako matapos 'yon at nagawa ko pa ngang yakapin sila nang napakahigpit.

Pinasalamatan ko naman sina mama at papa sa pagpayag nila sa akin na mag-aral sa Maynila. Nahirapan silang magdesisyon ngunit sa wakas ay nakapagdesisyon pa rin sila na payagan ako na mag-aral ng kolehiyo sa Maynila. Hindi naman nila ako matitiis, eh. Mahal nila ako at gagawin nila 'yon para hindi ako maging malungkot o ano pa sa buhay. Susuportahan na lang raw nila ako sa nais kong mangyari kahit mahirap. Pinangakuan nila ako na bibigyan nila ako ng pera na babaunin ko papunta sa Maynila kapag aalis na ako. Gusto ko sana silang tanggihan sa bagay na 'yon dahil ayaw ko na obligahin pa sila na bigyan ako ng pera ngunit wala naman na akong nagawa kundi ang hayaan sila sa nais nilang 'yon. Ang sabi kasi nila sa akin ay responsibilidad pa raw nila 'yon bilang mga magulang ko kaya nararapat lang nila na gawin.

Sinabi ko naman na kaagad 'yon sa dalawa kong mga kaibigan na sina Leslie at Jasmin na pumayag ang mga magulang ko na mag-aral ako ng kolehiyo sa Maynila. Natuwa naman nga sila matapos kong sabihin 'yon sa kanila.

Nakahinga na talaga ako nang maluwag matapos na payagan ako ng mga magulang ko na mag-aral sa Maynila ng kolehiyo. Wala na akong kailangan na isipin pa o ipangamba. Ang iisipin ko na lang talaga ngayon ay kung paano at saan ako kukuha ng pera na idadagdag ko sa pag-alis ko patungong Maynila. Hindi naman puwedeng asahan ko lang ang ibibigay nina mama at papa sa akin na pera. Kailangan ay may diskarte rin akong gawin kung paano magkakaroon ng pera na hindi na sa kanila galing pa.

Sumunod nga na araw ay umalis ako sa bahay namin. Nagpaalaman naman ako kay mama na aalis ako ngunit hindi ko sinabi sa kanya kung saan talaga ako pupunta. Ang sinabi ko lang talaga ay pupuntahan ko ang dalawa kong mga kaibigan na sina Leslie at Jasmin kahit hindi naman.

"Bakit ka nandito sa bahay?" tanong ni Miguel sa akin pagkapasok ko sa bahay nila. Mag-isa lang siya ngayon sa bahay nila. May pinuntahan na pagtitipon ang mga magulang at kapatid niya kaya wala sila sa bahay nila.

Si Miguel nga pala ay ang ex-boyfriend ko. Matagal na kaming dalawa na hiwalay. May kaya ang pamilya niya. Kaya ako pumunta sa kanya dahil may kailangan ako. Siya kasi ang madalas kong lapitan sa tuwing may kailangan ako lalo na pagdating sa pera.

Pinasadahan niya ako ng tingin mula paa hanggang ulo. Nagpakawala siya nang malalim na buntong-hininga at saka muling nagsalita sa harapan ko.

"May kailangan ka na naman sa akin, 'no? Tama ba ako sa sinasabi ko, Pauline?" tanong niya sa akin na dahan-dahan ko naman ngang tinanguan.

"Oo. Tama ka sa sinasabi mo sa akin. May kailangan nga ako sa 'yo. Hindi naman ako pumupunta sa 'yo kung walang kailangan, 'di ba?" sagot ko sa kanya.

Tinanguan niya ako pagkasabi ko. "Okay."

I licked my lips and sighed deeply before I speak to him again.

"Kailangan ko ng pera," sabi ko sa kanya.

"Pera?" I nodded immediately.

"Oo. Kailangan ko ng pera," sabi ko pa nga sa kanya na pera ang kailangan ko.

"Ano'ng gagawin mo sa pera, Pauline? Bakasyon naman na, 'di ba? Saan mo gagamitin ang pera, huh?" usisa niya sa akin.

"Gagamitin ko sa pag-alis ko patungong Maynila, Miguel. Kailangan ko ng pera sa pag-alis ko," sabi ko sa kanya.

"A-Ano? Pupunta ka ng Maynila? Ano'ng gagawin mo doon, huh? Magtatrabaho ka ba doon?" tanong pa nga niya sa akin.

I let out a sigh.

"Hindi. Hindi ako magtatrabaho doon sa Maynila. Kaya ako pupunta doon para—"

"Para ano, huh?" I licked my lips again before I answer him.

"Para mag-aral ng kolehiyo. Doon ako mag-aaral ng kolehiyo sa Maynila dahil nakapasa ako sa college entrance exam. Hindi ka ba nagtake, huh?" sagot ko sa kanya.

"Hindi. I didn't take the exam. Mag-aaral ka pala sa Maynila. I didn't know that. Congratulations for passing the exam, Pauline," sabi niya sa akin at nagawa naman nga niya na i-congratulate ako sa pagkakapasa ko ng exam.

Nginitian ko siya at nagsalita, "Salamat, Miguel."

"Walang anuman 'yon, Pauline," sabi niya.

"Bago ako pumunta ng Maynila para doon mag-aral ng kolehiyo ay kailangan ay may pera akong babaunin. Hindi puwedeng wala. Bibigyan naman nga ako ng mga magulang ko ngunit hindi naman siguro sapat 'yon. Dapat ay may pangdagdag ako. Maghahanap kaagad ako ng trabaho doon para may panggastos o pang-tuition ako sa pag-aaral ko. Ayaw ko naman na umasa sa mga magulang ko, eh. Alam mo naman na kinakapos kami, 'di ba? Hindi naman kami mayaman," sabi ko sa kanya na may kasamang paliwanag para malaman niya. "Kailangan ko ng pera, Miguel. Ikaw lang ang makakatulong sa akin."

He nodded again. "Ilan ba ang kailangan mo, Pauline?" tanong niya sa akin kung ilan ang kailangan ko na pera.

Lumunok muna ako ng aking laway at saka nagawang sabihin sa kanya kung ilan ang kailangan ko.

"Siguro kailangan ko ng kahit five thousand pesos, Miguel. Sapat na siguro 'yon," sabi ko sa kanya.

"Talaga ba, Pauline? Sigurado ka?" tanong pa niya sa akin na mabilis ko naman ngang tinanguan.

"Oo. Ayaw ko naman magsabi sa 'yo ng malaki pa doon dahil nakakahiya naman. Sapat na siguro ang limang libo, 'di ba? Maghahanap naman ako ng pagtatrabauhan ko doon," saad ko pa sa kanya.

"A, okay. Kung 'yon ang nais mo ay ibibigay ko," sabi niya sa akin at napangiti muli ako pagkasabi niya.

"Salamat sa 'yo, Miguel," pasalamat ko pa sa kanya.

Ang pera na kailangan ko sa kanya ay hindi ko uutangin o babayaran pagkatapos kundi 'yon ang kapalit sa gagawin niya sa akin na ginagawa niya sa tuwing kailangan ko talaga ng pera. Hindi naman niya ako tinatanggihan kahit wala na kaming dalawa na relasyon ay ginagawa pa rin namin 'yon bilang kapalit sa kailangan ko.